อย่ามาเนียน
× 0
× 0
× 0
วันจันทร์ ฉันขับรถมามหาลัยรถก็ติดหาที่จอดก็ไม่ได้ โอ้ยทำไมรถมันเยอะขนาดนี้ กว่าจะเดินไปตึกต้องเดินอีกตั้ง50เมตร ทำไมคนมองเราแปลกว่ะ จึงๆแล้วฉันว่าจะชินได้แล้วนะเพราะฉันออกจะฮ็อตก็คนมันสวยอ่ะนะ หรือฉันมโนไปเอง แต่วันนี้มองเหมือนฉันไปทำอะไรผิด พอถึงโต๊ะยัยมิลินกับชีเค้กทำหน้าแปลก
"เล่ามา/เล่ามา"สองคนนั้นประสานเสียง ฉันทำหน้างง?
"เล่าไรว่ะ"
"อย่ามาเนียน เรื่องพี่กัซไง"มิลินถาม
"พี่กัซแล้วไงว่ะ"
"ก็ที่แกโพสว่า'รักนะจุ๊บๆ'ยอดไลค์ ยอดแชร์ถล่มถลาย มีทั้งเม้นด่า เม้นดี แล้วก็ที่ไปผับอ่ะมึงเมาแล้วมีคนมานัวเนียมึงพี่กัซก็ช่วยเหมือนเค้าจะหึงมึงด้วย พี่กัซก็พาแกกลับ มันคืออะไร"ชีสเค้กเล่าให้ฉันฟังพร้อมถาม ฉันเข้าใจแล้วทำไมมีคนมองแปลก เรื่องแค่นี้อ่ะนะ
"ก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน"ฉันตอบหน้าตาย
"ระวังจะโดนยัยแคนดี้นะจ้ะโพสซะขนาดนั้น เฮ้ย!ยัยแคนดี้มา"มิลินทำหน้สตกใจ ใช่สิเวลาแคนดี้โวยวายนะน่ากลัวมาก
"พี่อลิซคะ ตกลงยังไง"แคนดี้ยิ้มแฉ่ง พวกนั้นทำหน้าเหวอ
"ฉันลืมแนะนำแคนดี้ แคนดี้เป็นน้องฉันเองแหละ" พวกนั้นทำหน้าเข้าใจ
"ก็ป่าวนะ เป็นพี่น้องกันไง"ฉันหันไปบอกแคนดี้
"โหย น้องอุตส่าเดินมาตั้งไกลอ่ะ"อลิซทำหน้าบึ้งๆ
"ป่ะ เดี๋ยวพี่พาไปเลี้ยงขนม"ฉันพาแคนดี้ไปร้านขนมข้างๆ
