มาหาใครเหรอครับ // พูดทักทาย

เอ่อ..คุณผู้หญิงครับ

ไม่ทราบว่ามาติดต่อใครเหรอครับ

เดี๋ยวผมจะได้ไปตามมาให้ครับ

ไม่ได้ครับ

ห้ามขึ้นไปชั้นสองโดยเด็ดขาด

เพราะเป็นเขตหวงห้ามสำหรับคนนอกครับ

คุณเปรมเหรอครับ // ถามย้ำ

อยู่ครับ

คุณผู้หญิงนั่งรอตรงนี้ก่อนนะครับ

เดี๋ยวผมจะรีบไปตามคุณเปรม

//ปรายตามองสร้อยที่ร่างบางยื่นให้

ทิ้งไปเลยก็ได้นี่

จะเอามาคืนฉันอีกทำไม

หึ // หัวเราะเบาๆในลำคอ

ฉันไม่ต้องการเเล้ว

เธอเก็บเอาไว้เถอะ

อือ เก็บไว้สิ

เดี๋ยว // คว้ามือร่างบางเอาไว้

มันดึกเเล้วเดี๋ยวไปส่ง

//ดึงเเขนร่างบางให้เดินออกไปที่รถ

//ไม่สนใจคำพูดของร่างบางล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมากดโทรออก

//กัดริมฝีปากด้วยความเจ็บปวดในคำพูดของร่างสูง

ฉันคงคิดไปเองสิเนอะ

ว่าเธอจะหวังดีที่จะไปส่งฉัน

มีอะไรวะเปรม // เดินเข้ามาทักทาย

อ้าว! สวัสดีลดา

มาที่นี่ได้ไงเหรอ

//พยักหน้าพลางส่งยิ้มทักทาย

สรุปมึงมีอะไรวะเปรม

อ้าว ทำไมไม่ไปเองล่ะ

อ้าว อะไรของมันวะ // เกาหัว

ไม่ต้องไปส่งลดาหรอกฟ้ามืด

เดี๋ยวลดาโทรให้เพื่อนมารับก็ได้

//หยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะกดโทรไปยังปลายสาย

เอาอย่างงั้นเหรอลดา

งั้นเข้าไปรอในสตูดีกว่านะ

//ส่ายหน้าปฏิเสธ

โอเค เดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อนนะ

จนกว่าเพื่อนของลดาจะมารับเเล้วกัน

งั้นลดาขอโทรหาเพื่อนแปปนึงนะ

//พยักหน้าตอบรับ

นี่ซอลกำลังฝันไปอยู่หรือป่าว

ลดาโทรมาหาซอลเหรอ

ได้สิ

ว่าเเต่ที่ไหนเหรอลดา

ครับ ซอลจะรีบไปนะ

ใกล้ถึงเวลาไปซ้อมเเล้วนี่นา

//ก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ

เพื่อนของลดาถึงไหนเเล้วเหรอ

//ยิ้มตอบพลางพยักหน้าลงช้าๆ

//เดินลงมาหน้าสตูพร้อมกระเป๋าดนตรี

//เดินตามพรีมมาติดๆ

อ้าว นั่นลดาไม่ใช่เหรอวะ

สวยขึ้นเยอะเลยตั้งเเต่เลิกกับมึง

//เดินออกไปโดยไม่ตอบอะไร

สวัสดีนะลดา // ส่งยิ้มให้

อ่ะ นี่กระเป๋าเบสมึง // ส่งกระเป๋าให้

ขอบใจ // รับมาสะพานไว้ด้านหลัง

เอากุญเเจรถกูมา

//ยื่นกุญเเจรถคืนให้ร่างสูง

//รับกุญเเจมาเเล้วเดินไปที่รถทันที

อย่าไปถือสาอะไรมันเลยลดา

มันก็นิ่งซึนแบบนี้แหละ

//ยิ้มพร้อมพยักหน้าตอบ

ไว้เจอกันใหม่นะลดา // ยิ้ม

//เปิดประตูเดินลงมาหาร่างบาง

//เดินไปเปิดประตูให้ร่างบาง

//วิ่งไปยังที่นั่งคนขับเเล้วขับรถออกไป

รู้จักคนพวกนั้นเหรอลดา

//ค่อยๆพยักหน้าตอบ

เเล้วทำไมไม่ให้พวกเขาไปส่งล่ะ

ดีเเล้วครับ // ยิ้ม

ซอลดีใจที่ลดาโทรให้ซอลมารับ

รถข้างหลังมันเล่นอะไรของมัน

ซอลว่ามันจงใจเเน่เลย

เอายังไงดีครับลดา

จะให้ซอลเฉยหรือทำยังไงกับมันดี

งั้นซอลไม่เกรงใจละนะ

จ่อแทบติดกันชนหลังแบบนี้

ดูถูกกันชัดๆ

ลดาไว้ใจซอลนะครับ

ไอ้บ้านี่มันเป็นใครกัน!!

เจ้านี่มันบ้าไปเเล้ว!!

ลดาจะให้ซอลจอดรถทำไม

รู้จักไอ้บ้านี่เหรอ!

ครับ // ค่อยๆชะลอรถลงทันที

//เปิดประตูลงมา

เเต่ฉันก็ยังไม่ตายนี่ // ตอบเสียงนิ่งเรียบ

เเล้วเธอจะมาแคร์ทำไม

//นิ่งเงียบไม่ตอบกลับอะไร

//เดินไปที่รถเเล้วขับรถออกไปทันที

ลดา // วิ่งเข้ามาหาร่างบาง

ซอลขอโทษนะ

มันได้ทำอะไรเธอหรือป่าว

เธอรู้จักกับมันด้วยเหรอ

ผู้หญิงอะไรห้าวชะมัดเลย

เอ่อ..ครับ

ฉันอยู่ไทยเเล้ว

สามทุ่มของคืนนี้ไปเจอกันที่ xxx นะ

ฉันมีของฝากมาฝากพวกแกด้วย

โผล่ไปโผล่มาอย่างกะผี

เเค่หน้าเหมือนก็พอนี่ทำตัวให้เหมือนอีก

ฉันเหนื่อยที่จะตกใจละนะ

ฉันอยากตบปากแกจริงยัยโบว์

งั้นของฝากที่ซื้อมาให้ก็ไม่ต้องเอานะ

นุชคนสวย

นุชเพื่อนรักของโบว์

แน่จริงกรุณาอย่ารุมค่ะ

รุมความเหี้ยของมึง

ไม่ผิดค่ะ

เนี่ยพวกนิสัยไม่ดี

สรุปคืนนี้สามทุ่มนะ

เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นให้ในกลุ่ม

ก็ประมาณเดือนนึงอ่ะ

เจอกันลดา

เเล้วกูล่ะ

พวกมึงลืมคนหน้าดีแบบกูได้ไงกัน

อย่ามาทำตัวแย่แบบนี้นะ

ตอบเเชทกูด้วยค่ะ

ถ้าไม่ตอบกูไม่ไปนะบอกไว้ก่อน

กูไม่ง้อนะบอกไว้ก่อน

มึงไม่ง้อไม่เป็นไรเเต่ลดาง้อกูชัว

ขอให้พระทำโทษพวกมึงอย่างหนัก

Send location 📍

ที่นี่นะลดา

แหมม ง้อกูด้วยโลเคชั่นเหรอนุช

มึงก็มีมุมน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย

บ้าหน่าา

ที่นี่นะ ** ลดา**

ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นค่ะ

คืนนี้เจอกัน

ทำไมเฮียเปรมดูเหม่อจัง

เป็นอะไรหรือป่าวเฮีย

ปกติตรงไหนเอาปากกามาวง

โธ่..เปรมเพื่อนรักก

อย่าพยายามโกหกตัวเองไปหน่อยเลย

เจอรักเก่าเข้าเเล้วไปต่อไม่ถูกเหรอ

คิดถึงเขาก็กลับไปง้อ

ใจเย็นเฮียเปรม

กูไปเตรียมตัวขึ้นโชว์ดีกว่า

//พูดจบก็เดินออกไปทันที

//เดินเข้าไปจับไหล่ปลอบใจ

เฮียเป็นอะไรเนี่ย

ปกติเฮียไม่ได้เป็นคนแบบนี้เลย

สองสามปีมานี่ทำไมเปลี่ยนไป

//ตบไหล่เบาๆพร้อมพยักหน้าตอบ

เฮียขอเวลาอยู่คนเดียวสักพักอ่ะ

เฮียมืดน่าจะน้อยใจเฮียเปรม

//พยักหน้าตอบ

ไม่มีไร

บอกว่าไม่มีอะไรไงพรีม

//ค่อยๆสติมายิ่งขึ้น

อือ เดี๋ยวกูค่อยขอโทษมันเเล้วกัน

โทษทีวะพรีม

อือ // พยักหน้าตอบ

//ยืนเกาหัวเพราะ งง กับคำพูดของร่างใหญ่ทั้งสองคน

ได้เฮียพรีม // พูดพลางยิ้ม