( อึ้ง............)

กูทำอะไรผิดหรือเปล่า มึงถึงบอกเลิกกู

มึง ไม่พร้อมจะมีกูในชีวิต ใช่มั้ยเรน

( หน้าชาวาบ )

( หน้าชาวาบ )

ทำไมวะ

จะชอบผู้ชาย

แล้วมึงเสียเวลาคบกับกูมาทำไมตั้งแต่ปี 2 วะ

แล้ววันนี้ก็วันปัจฉิม ควรเป็นวันที่ยิ้มกว้างๆ มีความสุขไปพร้อมกับมึง แต่มึงเสือกบอกเลิกกู

2 ปี มึงเพิ่งสับสนเหรอ

( หน้าชาวาบ )

แล้วแต่มึงเลย ถ้ามึงตัดสินใจมาแล้ว กูคงทำอะไรไม่ได้

เดี๋ยวกูไปขนของออกจากห้องนะ

ไม่รู้เหมือนกัน แต่คงอยู่ใกล้มึงไม่ได้ กูเจ็บหว่ะ

…………………( แววตาสั่นไหว )

ไม่เป็นไร กูรู้ มึงมีหน้าที่ความรับผิดชอบที่ต้องคิดเยอะ

ไม่เหมือนกู

กูเข้าใจที่มึงมีกูในชีวิตไม่ได้ จริงๆกูรู้มาตลอด กูแค่ปลอบใจตัวเอง ( แววตาสั่นไหว )

มันไม่เกี่ยวว่าเป็นผู้หญิง หรือ ผู้ชายเว้ยเรน

แต่เพราะเป็นมึง กูรักมึง แค่นั้นเลย // มองหน้าเรน จริงจัง

...................

กูเข้าใจทุกอย่างแล้ว

มึงไม่ต้องกังวล จากนี้ไปมึงไปใช้ชีวิตของมึงได้เลย

กูคืนชีวิต คืนเวลาให้มึง ตามที่มึงขอ

ขอบคุณนะ ที่เข้ามาทำให้ชีวิตกู มีความหมาย

ชีวิตกู ไม่ได้มีอะไรให้ยิ้มได้บ่อยๆ หรอก

การได้รู้จักมึง แล้วก็รักมึง เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตกูเลยหว่ะ // มองหน้าเรน นิ่งๆ ใกล้ๆ เป็นครั้งสุดท้าย // เดินเข้าไปกอดแน่นๆ

ลาก่อนนะ // หอมหัวเรน // เดินออก

มึงเป็นคนบอกเลิกมันเอง มึงจะอยากรู้ไปทำไมวะไอ่เรน

ปล่อยมันไว้ ให้มันฮีลใจตัวเองแบบนั้นแหล่ะ เดี๋ยวมันก็ลืมมึงได้

ไม่ดีเท่าไหร่หรอก มันกำลังพยายามอยู่

ขอโทษหว่ะ กูไม่อยากผิดคำพูดกับไอ่อิฐ มึงเข้าใจพวกกูนะ

มึง 2 คน ก็เพื่อนพวกกูป่ะวะ ลำบากใจนะเว้ย