6:00 น.

"ตื่นได้แล้ว!! ตื่นได้แล้ว!!"พี่กัซปลุกอลิซให้ตื่นหลังจากที่ตัวเองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว

"อื้อ ปลุกอะไรแต่เช้าคนจะนอน"อลิซพูดเสียงงัวเงีย ลืมตาก็ไม่ขึ้น

"นี่ถ้าไม่ตื่นจะจูบให้ปากเปื่อยเลย"พี่กัซลงไปจูบอลิซ

"อื้อ หายใจไม่ออก"ฉันถึงกับตื่นพี่กัซจูบซะไม่ให้ฉันหายใจ"ตื่นแล้ว ไม่ต้องจูบแล้ว"ฉันลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

"ทำไมรีบตื่นจังอ่ะ"เสียงพี่กัซตะโกนมาตามหลัง"รีบอาบน้ำจะพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโด"

"รู้แล้ว!"ฉันตะโกนออกไป

ณ หน้าคอนโดอลิซ

"จะขึ้นไปป่ะ"ฉันหันไปถามพี่กัซที่กำลังจอดรถอยู่

"ขึ้นดิ จะไปดูว่ามีใครอยู่ด้วย"

"งั้นก็ตามมา"

ฉันเดินนำพี่กัซขึ้นไปที่ห้อง พอเดินเข้าไปพี่กัซเดินเข้าไปในห้องนอนอย่างแรกเลยจ้า ทำยังจะมีคนอยู่ยังไงยังงั้น

"กลัวมีคนอยู่รึไงเล่า"

"อืม เผื่อมีใครแอบอยู่"พร้อมเดินสำรวจห้องฉัน เหมือนตัวเองเป็นเจ้าของห้องอ่ะ ฉันเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เรียบร้อย ดูดี น่ารัก สักพักพี่กัซตะโกนมาถามว่า

"ให้พี่ช่วยแต่งตัวป่ะครับ"

"อ่อ แล้วพี่จะไปไหนต่ออ่ะ"

"จะพาน้องไปกินข้างไง"

"อ่อ แป๊บนะ"ฉับรีบแต่งหน้าทันที พอออกจากห้องมาก็เห็นพี่กัซนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

"คุยกับสาวอยู่หรอคะ?"ฉันแซวคนที่อยู่บนเตียง พี่กัซเก็บโทรศัพท์ลง

"สาวที่ไหนคะ มีแต่สาวที่อยู่ตรงหน้าพี่"พี่ดึงมือไปอยู่ข้างข้างหน้าแล้วเอาแขนมากอดเอว เอาหน้ามาตรงท้องฉันแบบอ้อนๆ

"แล้วตกลงจะไปกินเข้าที่ไหนคะ น้องเริ่มหิวแล้วค่ะ"พี่กัซลุกขึ้นมาหอมหน้าผากฉันเบาๆ

"ไม่บอก ไปเดี๋ยวก็รู้เอง"พี่กัซพูดแค่นี้แล้วพาเดินออกไปข้างนอกเลย

ขับรถมาสักพักฉันก็รู้ว่าไปบ้านป้ามณีหรือบ้านพี่กัซนั่นแหละ ใหญ่มากๆๆๆแต่ก่อนฉันมาบ่อยมากหรือมาแทบทุกวันอ่ะนะ

"โห! ตั้งแต่พี่กัซไปต่างประเทศ น้องแทบไม่ได้มาเลยค่ะ บ้านยังสวยเหมือนเดิมนะคะ"พี่กัซจอดรถแล้วโอบฉันเข้าไปในบ้าน มีแม่บ้านคนสนิทที่แต่ก่อนฉันมาบ่อยๆ ชื่อป้ารัต ป้าดูตกใจว่าฉันเป็นใคร

"ใครหรอคะคุณหนู?"ป้ารัตถามด้วยหน้างง

"อลิซไงครับ ที่แต่ก่อนมาบ้านเราบ่อยไงครับ"พี่กัซช่วยอธิบาย ป้ารัตจึงทำหน้าจำได้

"คุณหนูอลิซนี่เอง ขอโทษนะคะที่ป้าจำคุณหนูอลิซไม่ได้"ป้ารัตทำหน้าเศร้าๆ

"อลิซงอนแล้วนะคะ"ฉันทำหน้าบึ้ง แกล้งงอน ทำให้ป้ารัตพูดถึงขนมที่อลิซชอบ

"งั้นเดี๋ยวป้าทำขนมของโปรดคุณหนูนะคะ"

"ก็ได้ค่ะ เห็นแก่ขนมนะคะ"ฉันถึงกับยิ้มออกมาที่ป้ารัตพูดถึงขนม เพราะป้ารัตทำขนมออกมา

"งั้นเข้าไปข้างในเถอะค่ะ คุณผู้หญิงกำลังทางอาหารเช้า"ฉันเลยเดินอ้อมไปหาป้ามณีในครัว แล้วค่อยไปกอดจากข้างหลัง ทำให้ป้ามณีตกใจ

"โอ้ะ"ป้ามณีตกใจ แล้วหันมาดูฉันแต่ก็เหมือนพยายามคิด แล้วยิ้มออกมา

"หนูอลิซใช่มั้ย สวยขึ้นเยอะเลยนะ"ป้ามณีพูดแล้วยิ้มออกมา

"หนูก็นึกว่าป้ามณีจำหนูไม่ได้ซะอีก"

"ก็เกือบเหมือนกัน55 ...หนูอลิซไปนั่งรอที่โต๊ะอาหารก่อนนะเดี๋ยวป้ายกไป"

"มีอะไรให้อลิซช่วยมั้ยคะ"ฉันถามไปเพราะเห็นกับข้าวเยอะไปหมด

"ไม่เป็นไรจ้ะ ให้เด็กๆยกไปดีกว่า"ป้ามณีปฏิเสธ

"อ่าว ตากัซพาหนูอลิซไปนั่งสิ ยืนทื่ออยู่ได้"ป้ามณีหันไปดุลูกชาย พี่กัซพาฉันไปโต๊ะอาหารแม่บ้านก็เอากับข้าวมาวาง สักพักคุณลุงกับแคนดี้ลงมา

"พี่อลิซ!!"แคนดี้ตะโกนลงมาเหมือนเด็ก แล้ววิ่งมากอดฉัน

"จำพี่ได้ด้วยหรอแคนดี้"ฉันหันแคนดี้ที่กอดฉันอยู่

"จำได้ซิคะ เอะแล้วพี่ได้เรียนบริหารรึป่าวคะ"แคนดี้หันมาถามฉันด้วยหน้าสงสัย

"ใช่ เดี๋ยวนี้ดังแล้วนะเราอ่ะ"ฉันแซวน้องเค้า

"ดังอะไรกันเล่า"น้องตอบด้วยหน้าเขิลๆ คุณลุงคุณป้าก็มานั่งที่โต๊ะแล้ว

"สวัดดีค่ะ คุณลุง"ฉันหันไปสวัดดีคุณลุงที่นั่งหัวโต๊ะ ฉันกับคุณแม่นั่งข้างๆคุณลุง แคนดี้นั่งข้างคุณป้า ส่วนกัซนั่งข้างฉัน

"หนูอลิซนี่สวยขึ้นเยอะนะ ลุงไปที่บ้านตั้งหลายครั้งไม่เจอหนูซักครั้ง"

"อลิซอยู่คอนโดน่ะค่ะ เลยไม่ค่อยกลับบ้านค่ะ"ฉันอธิบาย

"แล้วหนูอลิตมากับตากัซได้ยังไงหล่ะลูก?"คุณป้าถามขึ้น

"นั่นซิคะ?"แคนดี้เสริม

"พี่ไปรับมาเองแหละ เมื่อคืนไปเที่ยวกันอ่ะ"พี่กัซตอบไปแทนฉัน

"อ่อ ...กินข้าวเลยนะ"ป้าตอบ ทุกคนเริ่มกินข้าว แล้วมีแขกไม่ได้รับเชิญขึ้นมา

"ให้แยมทานด้วยนะคะ"ผู้หญิงสวยคนหนึ่งเข้ามานั่งด้วย ดูจากหน้าคนในโต๊ะไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

"ได้ซิเชิญหนูแยมเลยนะ"ป้าตอบแทนเพราะไม่มีใครพูดอะไรขึ้น

ไม่ค่อยว่าง จะลงทุกวันน้ายังไงช่วยคอมเม้นติด้วยนะคำผิดเยอะหน่อยจ้า