// แอบมองเปรม

(เวลาตั้งใจทำ ก็ดูมีเสน่ห์ดีนะ ) // คิดในใจ

// มองตาม // อมยิ้ม

คุณเรียนรู้เร็วกว่าที่คิดนะคุณเปรม

// ยิ้ม ตาม

// ชิมขนม

..................

ผ่าน................. // ยกนิ้ว // ยิ้ม ภูมิใจ

...................

( ใจเต้นแรง )

( ใจเต้นแรง )

เก่งมาก เก่งมาก ( พยายามเก็บอาการ)

โอ้ย.....คุณเปรม ภีมหายใจไม่ออก

// เดินหนีไปทำอย่างอื่น ( ใจเต้นแรง) // ลูบหน้าอกตัวเองเบาเบา

BTS หน่ะ 3 สถานีก็ถึงคอนโดเราแล้ว

อืม

คุณ.......คนเราสามารถดำรงชีวิตแบบอยู่คนเดียวได้นะ ไม่มีแฟนก็ได้ // แกล้งดึงหน้า

อย่าเอามาตรฐานตัวเองมาใช้กับคนอื่นสิ คุณธนนท์

// กลั้นขำ ( ตลกหน้าตาของเปรม )

อืม.....ใช่ อยู่คนเดียว

มันเกี่ยวอะไรกับการเรียนทำขนมม๊ะ

งั้นไม่ตอบ

// หันมามองหน้าเปรม

เราอยู่คอนโด คนเดียว เราเพิ่งกลับมาอยู่ประเทศไทยได้ 1 ปี

พ่อกับแม่เรา แยกทางกัน ต่างคนไปมีครอบครัวใหม่

เราเคยตามแม่ไปอยู่กับครอบครัวใหม่ที่ฮ่องกง

ทำงาน เก็บเงิน และใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นสักพักใหญ่ๆ เลย

ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องกลับมาอยู่ไทยเลยด้วยซ้ำ // หน้าเศร้า

เรากลับมานี่ พ่อเราก็ไม่สะดวกให้เราไปอยู่ด้วย เพราะพ่อเองก็มีครอบครัวใหม่

เราไม่อยากกลับไปฮ่องกง // หน้าเศร้า

เราก็เลยเอาเงินก้อนที่มี รวมกับที่แม่ให้ มาเปิดร้าน แล้วก็ใช้ชีวิตที่นี่คนเดียว

เราไม่เคยอยู่ไทย เราเลยไม่มีเพื่อน เพื่อนสนิทเราอยู่ฮ่องกง

เพื่อนของเราที่นี่ก็คือ น้องๆ 2 คนที่ร้าน กับ ลูกค้า คุณเจย์กับคุณพะแพงก็ด้วย

เราไม่ค่อยขับรถเอง เพราะเรายังไม่ชินทาง

ชีวิตของเราก็แค่มาทำงานที่รัก แล้วก็กลับคอนโด

// มองหน้าเปรม

พอใจยัง อยากรู้อะไรอีกม๊ะ

เหงาสิ......แต่ก็ต้องอยู่ให้ได้เพราะเรา .......... ไม่รู้จะไปหาใคร ( แววตาสั่นไหว )

ถึงลานจอดรถล่ะ เจอกันพรุ่งนี้ ขับรถดีๆ นะคุณเปรม // หันหลังกำลังจะเดินออก

หื้ม..............// หันตามเสียง

....................

....................

ก็ได้ ..........// ยิ้ม