// โบกมือ

ตอนเจย์บอกว่าแกนัดที่นี่ ฉันไม่เชื่อ บอกตรงๆ

พะแพง เหว๋อไปเลย เจอธนนท์นัดร้านขนมเค้ก // แซว

ขอร้อง อย่าขยี้ธนนท์ มาก

ธนนท์จะเป็นซึมเศร้าล่ะเนี้ย

อะไร ยังไง เปรม

// เล่าเรื่องที่ถูกคุณย่าลงดาบ ให้เพื่อนสนิททั้งสองฟัง

คุณหญิงธาริกา เอาจริงเหรอวะเนี้ย

แล้วดูนะครับ Café ขนมหวาน กับ ธนนท์ เกียรติธณธาดา // ชี้ที่ตัวเอง

เข้าก๊านนน เข้ากัน

หรือธนนท์ จะไปอยู่มูลนิธิบ้านนกขมิ้นล่ะ // มองหน้าเปรม

โอ้ย......คุณพะแพง เปรมให้มาช่วยคิดคร๊าบบบ ไม่ใช่ให้มาขยี้ซ้ำ // ยู่หน้า

ก็มึง......อ่ะ เป็นไงล่ะ พ่อหนุ่มเจ้าสําราญ พ่อหนุ่มเพลย์บอย // ขยี้ซ้ำ

เมียเสิร์ฟ ผัวตบ ผัวเมียคู่รักนักวอลเลย์บอลชัดๆ

มึง ........ กูจะเริ่มต้นยังไงดีวะ // มองหน้าเจย์

พะแพง เธอชอบกินขนมอ่ะ ช่วยหน่อยดิ ทำขนมยังไงวะ

ชอบกิน ขีดเส้นใต้คำว่าชอบกิน ไม่ได้ชอบทำ ทำไม่เป็น กินเป็นอย่างเดียวเถอะ

พวกกูก็ทำธุรกิจอหังสาริมทรัพย์มั้ย ไม่ได้ทำ Café ขนมหวาน

เธอ.......มีคนหนึ่ง ที่พวกเรารู้จัก // หันไปมองหน้าเจย์

....................// มองหน้าพะแพง

..................

คุณภีมเท่านั้นแหล่ะ ที่จะช่วยได้ ใจดี น่ารักด้วย น่าจะขอให้ช่วยได้

เดี๋ยวจะพาไปหาคุณภีม // หันไปบอกเปรม

นางฟ้ามาโปรดของเปรม มากอดทีม๊ะ // ทำท่าจะกอดพะแพง

// เอามือขวางเปรมเอาไว้

ก็รู้.........ว่ามึงดีใจมาก แต่นี่เมียกูครับ // มองแรง

ไอ่ขี้หวงงงง เมียมึง ก็เพื่อนกูเถอะ // หยอกเจย์

เมียมึงเยอะแยะ ไปหากอดดิ // หยอกเปรม

กูหลอนหมดแล้วไอ่ห่า พักก่อนเถอะ

ไม่เห็นหรือไง ไม้เรียวในมือ ย่ากู สั่นไปหมด

ไม่ไหวหว่ะ เจอของจริงแล้วกู รอบนี้

พาดหัวข่าวขนาดนั้น คุณหญิงธาริกา ไม่เฉดหัวออกจากเกียรติธณธาดา ก็บุญแล้วมั้ย

// คิดตามที่เจย์ – พะแพง พูด

// เล่ารายละเอียดคร่าวๆ ให้ภีมฟัง

มันฉุกละหุกหน่ะสิครับ ไปลงเรียนไม่น่าจะทัน

นะครับ ถือว่า ช่วยลูกนก ลูกกา ไม่งั้นเพื่อนของพะแพง แย่แน่ๆ

// ทำหน้า ขอความเห็นใจ

// เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับเปรม

โห้วววว..........ร้านน่ารักจัง // กวาดสายตามองรอบๆ ร้าน

นั้นไง พะแพงอยู่กับคุณภีมล่ะ // รีบเดินเข้าไปหา

สวัสดีครับคุณภีม // ยิ้ม ทักทาย

เปรม คุณภีม

// หันตามเสียง // สบตากับคนตรงหน้า

ไหนวะคนทำขนม // กวาดสายตามองหา

// ยิ้ม เจื่อนๆ // สบตากับภีม

เปรม ........... // ส่งซิก

ก็นี่ไง นั่งอยู่ตรงหน้าแกไง // กัดฟันพูด เบาเบา

// สบตากับคนตรงหน้า

ห๊ะ..........ผู้ชายนี่นะ ทำขนม

// ยิ้ม เจื่อนๆ // สบตากับภีม

( อึ้ง.....ไม่คิดว่าคนที่เจย์ – พะแพง พูดถึงจะเป็นผู้ชาย)

ปะ....เปล่า ก็แค่แปลกใจ

จะทำได้จริงๆ ใช่มั้ย // ทำหน้าไม่เชื่อ

เปรม ขนมทั้งร้าน ฝีมือคุณภีมทั้งหมด

// เบิกตาโต

พะแพงเป็นสายขนม แกก็รู้ พะแพงเลือกที่นี่เป็นอันดับ 1 นั้นหมายความว่า // ยกนิ้วเยี่ยม

คะ.....คุณ.....แหม ผมก็แค่สงสัย เลยถาม

ทำขนมหวานจริงหรือเปล่าเนี้ย ดุจัง

ไอ่เปรม จะเรียนไม่เรียน // กระซิบเพื่อน

โอเค โอเค เริ่มเรียนตอนนี้เลยได้มั้ย ผมว่างพอดี

ดะ...เดี๋ยว เดี๋ยว สิคุณ // คว้ามือภีมไว้ทัน // ยืนบังไว้ไม่ให้เดินออก

// ค่อยๆ ปล่อยมือภีม อย่างเบามือ

แฮร่..........// ยื้ม เจื่อนๆ

คุณ........ คุณก็ทำขนมไป ผมจะนั่งดู เรียนรู้ไปในตัวไง นะ นะ

รับรองผมจะนั่งเงียบๆ ไม่กวนคุณแน่นอน

// ขยับบังไว้ไม่ให้เดินออก

คุณ.......ผมไหว้ล่ะ ผมกำลังแย่จริงๆ ช่วยผมหน่อย // ยกมือไหว้

คุณรู้จักผมด้วยเหรอ

ความรู้แน่นดีนะ รู้สึกเป็นเกียรติจัง // ยิ้ม

ถ้าอย่างงั้น เมตตาผมหน่อยเถอะ ผมพูดจริงๆนะ ไม่ได้พูดเล่น // หน้าตาจริงจัง

ความอดทนผมน้อย ใครจะสอนผมได้ เรื่องขนมความรู้ผมเป็นศูนย์ ไม่สิ ติดลบเลยด้วยซ้ำ

ผมจำเป็นต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านขนม

คุณจะคิดค่าเรียนเท่าไหร่ อะไร ยังไง ได้ทั้งนั้น จ่ายล่วงหน้า 100 % ผมก็ยินดี

เมตตาผมหน่อยนะ......คุณภีม ผมอยากเรียนทำขนมกับคุณจริงๆ // หน้าอ้อน

// ยิ้ม ดีใจ

เปรม แกอย่าดื้อนะ คุณภีมอุตส่าห์ใจอ่อนแล้ว

ถ้าเค้าเปลี่ยนใจ กูไม่ช่วยแล้วนะ

เออ....เออ.....ขอบใจมากนะ เจอกันเพื่อน // ยิ้ม ดีใจ // รีบเดินตามภีม