// เดินลงจากรถโดยสารประจำทาง

เฮ้อ...............// ถอนหายใจแผ่วเบาเบา

9 ชั่วโมงบนรถทัวร์ จากเชียงใหม่ ถึง กรุงเทพ

นั่งจนไม่อยากจะนั่งอีกสัก 3 วันเลย // บ่นพึมพำ

// กดโทรศัพท์หาแม่

ถึงแล้วครับแม่ เหนือเพิ่งลงจากรถ กำลังจะไปหาป้าแล้วครับ

เหนือก็ไม่รู้เหมือนกับครับแม่ ครั้งแรกกับกรุงเทพ ก็ งงๆ อยู่นะ

// สะอึก

ไม่ใช่ความผิดแม่สักหน่อย

เหนืออยู่ไป ก็โดนพี่ฟ้าครามรังแก ไม่รู้จบ ไม่รู้สิ้น เหนือออกมาดีกว่า

แม่กับลุงน่านจะได้ไม่มีปัญหากันด้วย

แค่ลุงน่านรักแม่ก็พอ เดี๋ยวเหนือจะดูแลตัวเอง

เหนืออาจจะหาทำงานได้เร็วกว่าที่คิดก็ได้

จะได้ไม่ต้องไปลำบากป้า เกรงใจเจ้านายป้าด้วย

ครับแม่ แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวเหนือถึงแล้วจะโทรบอก สวัสดีครับ // วางโทรศัพท์

โอ้ยย..........( รู้สึกเจ็บแขน )

// เงยหน้ามอง

เราเจ็บแขนหน่ะ ..........( รู้สึกเจ็บแขน )

// ลุกขึ้น เดินตามคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน

// นิ่ง // อึ้ง

เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ วันแรกกับกรุงเทพ // บ่นคนเดียวพึมพำ

เอ่อ.............เอ่อ.............

// มองตามเสียง

ชื่อเราคุณ ชื่อเรา // กำลังจะลุกไปเอามา

// มองตาม

เอาไงดี ป้าพรรณาก็ติดต่อไม่ได้ // มองนาฬิกา 00.15 น.

เฮ้อ...............// ถอนหายใจแผ่วเบาเบา

ดาวเหนือครับ // ยิ้ม

หู้ว..........คุณธีร์ ต้องรวยมากแน่ๆ // มองอึ้ง

จริงๆ เหนือเองก็ผิด มัวแต่เดินเหม่อๆ คิดอะไรไปเรื่อย ไม่ทันระวัง

( สุภาพ อ่อนโยนดีจัง ) // คิดคนเดียวในใจ

เอ่อ.......เหนือก็ไม่รู้เหมือนกัน

// เล่าเรื่องราวของตัวเองให้ธีร์ฟัง

ตอนนี้ เหนือจะไปหาห้องเช่าได้ตรงไหนบ้างครับ

// มองหน้าธีร์

งั้นเหนือ...........ขอรบกวนคุณธีร์สักคืนนะครับ