// เดินเข้ามาหาเปรม

ดีจัง ที่หลินมีวันหยุดยาว 5 วัน ได้อยู่กับเปรมก่อนเดินทาง

ขอบคุณมากนะหลิน ตลอด 4 เดือน หลินช่วยพวกเราได้มากจริงๆ // ยิ้ม

เปรม มะรืนพร้อมเดินทางนะลูก

// พยักหน้า

ครับ

แล้วหลินจะกลับบ้านอุ่นรักวันไหน

กลับพรุ่งนี้ตอนเข้าเลยก็ได้นะ ฉันให้ป้าสายจันทร์เอาอาหารไปบ้านอุ่นรักพอดี จะได้ไปพร้อมกันเลย

( รู้สึกใจหาย )

แม่ครับ เปรมบินมะรืนเย็นๆนี่ครับ ทำไมให้หลินรีบไปจัง

ให้หลินอยู่ดูแลเปรม ส่งเปรมก่อนก็ได้นี่ครับ

// ยิ้ม

ไม่ต้องห่วงเรื่องคนดูแลนะครับเปรม

วันนี้ช่วงเย็นหนูอารดาจะมาพักที่นี่ เพื่อดูแลเปรมเองครับ

ดีใจมั้ยลูก // ยิ้ม

( รู้สึกใจหาย )……..// นิ่ง เงียบ

ไปพร้อมป้าสายจันทร์เลยนะหลิน จะได้ไม่ต้องลำบากกลับเอง

( รู้สึกใจหาย )……..// นิ่ง เงียบ

// นอนหันหน้าเข้าหาหลิน

// เดินเข้ามากอดหลินจากด้านหลัง

อย่าลืมผมนะหลิน // กระชับกอดหลินแน่น

............( แววตาสั่นไหว )

// น้ำตาไหล

// น้ำตาไหล ( รู้สึกใจหาย )

// นั่งลง ร้องไห้เงียบๆ คนเดียว

น้าต้องขอบใจ หนูดามากนะคะ ที่ทุ่มเทเพื่อพี่เปรมขนาดนี้

อุตส่าห์ลงทุนบินมารับ เพื่อกลับไปพร้อมกัน // ยิ้ม

ค่ะ............ // ยิ้มเจื่อนๆ

ลูกดา บ่นถึงเปรมทุกวันว่าอยากกลับมาดูแล

แต่ลูกดา มัวแต่ติดเรียนทำขนม // ยิ้ม

ค่ะ......... // ยิ้มเจื่อนๆ // แอบถอนหายใจเบาเบา

// แอบสังเกตอารดา ( รู้สึกถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนไป)

เดี๋ยวพอตาเปรมผ่าตัดเสร็จ เราให้ทั้งสองหมั้นแล้วก็รีบแต่งงานกันเลยนะครับ

// ตกใจ

เอ่อ.......ผมขอตั้งหลักก่อนนะครับ ผมไม่รีบครับ

// แอบมองหน้ากับพิมดารา

แต่เปรมกับหนูดาก็คบกันมาสักพักแล้วนะ

ไปอยู่เมืองนอกด้วยกัน วงสังคมเค้ารู้กันหมดแล้ว

หนูดาจะเสียหายเอานะเปรม

เอ่อ.......( รู้สึกอึดอัด )

// มองหน้าเปรม ( รู้สึกเห็นใจ)

ขออนุญาตให้เรื่องการรักษาผ่านไปก่อน ค่อยพูดเรื่องหมั้นหรือแต่งงานนะครับ

แค่เรื่องการรักษา ตาเปรมก็น่าจะกังวลมากพอแล้ว นะครับ // มองหน้าก้องภพ – พิมดารา จริงจัง

นะพิม .............. // มองหน้า พิมดารา จริงจัง

ก็ได้ งั้นวันนี้หนูดา พักที่นี่เลยนะ แล้วก็รอเดินทางพร้อมตาเปรมเลย // ดึงหน้า

วิให้เเม่บ้านจัดห้องไว้ให้หนูดาแล้วจ๊ะพิม

// พยักหน้า

// มองหน้าพิมดารา ( มีพิรุธ )

// กำลังแต่งตัว

// ก๊อก ก๊อก ก๊อก

// เดินมาที่ประตู

ใครครับ

แม่เองครับเปรม

// เปืดประตู

// กวาดสายตามองรอบๆห้อง

เปรมอยู่คนเดียวเหรอลูก

ครับแม่

หนูดาหล่ะ

ตั้งแต่ทานข้าวเสร็จ เปรมก็ยังไม่เจอเลยครับ อยู่ในห้องมั้งครับ

ไม่ได้มาดูแลเปรมเลยเหรอครับ

ไม่นะครับ เปรมดูแลตัวเอง ตามที่หลินสอน

// อึ้ง.................( รู้สึกสงสารเปรม )

ถ้าไม่มีอะไร เปรมจะเข้านอนแล้วนะครับ

เดินไปเองได้มั้ยครับ

ได้ครับ หลินสอนเปรมสัมผัสเวลาเดิน เปรมขอตัวนะครับ // ปิดประตู

// อึ้ง.................( รู้สึกสงสารเปรม )

// ค่อยๆเดินกลับเตียงช้าๆ // ทำตามที่หลินสอน

// ค่อยๆนั่งลงบนเตียง // สัมผัสเตียง วาดมือสัมผัสเตียง

ผมคิดถึงหลินจัง ( แววตาสั่นไหว )