เรฟีน่ากระพริบตาเรียกสมาธิก่อนจะเปิดแล็บท็อปที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นมาเช็กอีเมลและตารางรายการสั่งชุดของลูกค้าสำหรับเดือนนี้ ในร้านทั้งสองสาขา เรฟีน่ามีผู้ช่วยดูแลร้านรองจากหล่อนกับพนักงานช่างเย็บช่างตัดอีกหลายคน จัดแบ่งงานตามหน้าที่ความรับผิดชอบอย่างเรียบร้อยเป็นระบบแบบมืออาชีพ ร้านของหล่อนได้รับความนิยมและเป็นที่เชื่อถือเรื่องความละเอียดปราณีตของชิ้นงานและความตรงเวลาซึ่งเรฟีน่าถือว่าเป็นกฎสำคัญสำหรับธุรกิจทุกอย่าง

เรฟีน่าจ้องมองตารางนัดหมายบนจอ โอ...จริงสิวันนี้ต้องโทรหาแคมป์... เฮ้อ...คิดแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาดังๆ การโทรหาเขานั้นเป็นกิจวัตรที่หล่อนถึงกับต้องเขียนใส่ตารางงานเลยทีเดียว ทุกวันพุธตอนบ่ายๆ และหล่อนก็ทำเช่นนี้มาเป็นเวลาเกือบห้าปีแล้ว

เรื่องอะไรน่ะหรือ?... เฮ้อ...ขอถอนหายใจยาวอีกที

“กริ๊งๆ กริ๊งๆ”

เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวดังขึ้นเสียก่อน พอยกขึ้นมาดูชื่อที่โชว์หราอยู่ทำให้หล่อนแทบตาถลนออกนอกเบ้า...แคมป์...ด้วยโดยปกติแล้วเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์นั้น เรฟีน่าจะต้องเป็นฝ่ายโทรได้หาเขา

“ไม่ต้องโทรมานะวันนี้”

ประโยคแรกของเขาก็ทำเอาเรฟีน่าอึ้งกิมกี่ไป

“พี่โทรมาแล้ว ฟิวจะโทรไปทำไมอีก ว่าแล้วก็เข้าเรื่องของเราเลยดีกว่า” เรฟีน่ารีบกล่าว อันที่จริงเป็นเรื่องของหล่อนคนเดียวนั่นแหละ แต่ในเมื่อเขาหลวมตัวรับปากช่วยแล้ว หญิงสาวก็เลยเหมาเอาว่ามันเป็นเรื่องของเขาไปด้วย

“พี่ไม่ว่าง จะต้องไปสัมมนา”

“เอ้า...แค่คุยโทรศัพท์แค่ห้านาทีสิบนาทีเอง”

เอ่อ... บางครั้งก็อาจจะนานกว่านั้น ชั่วโมงสองชั่วโมงเอง แต่ก็ไม่บ่อยนี่นา...เรฟีน่ามักเพลินไปหน่อยเวลาคุยกับเขาเรื่องหาพ่อพันธุ์ให้ตัวเองน่ะ ซึ่งนับรวมเป็นโดยแบบหยาบและแบบละเอียดก็ปาเข้าไปห้าปีแล้ว

“พี่มีสัมมนาที่เบิร์น” เสียงห้าวบอก แคมเมอรอนเป็นผู้บริหารมือฉมังของแฮมเมอร์ตั้นกรุ๊ป ซึ่งครอบคลุมธุรกิจหลายอย่าง แต่ที่หลักๆ คืออสังหาริมทรัพย์

“จะกลับมาเมื่อไหร่แคมป์ คืนพรุ่งนี้?”

เรฟีน่าเอ่ยถาม ไม่แน่ใจว่าคราวนี้เขาไปนานหรือไม่

“ทำไม”

สั้นๆ แค่นี้แหละ

“ฟิวนัดหนุ่มไว้ อยากให้แคมป์ไปเป็นเพื่อน พี่จะได้ดูด้วยว่าคนนี้เข้าท่าหรือเปล่า”

ภารกิจส่วนตัวนี้ของหล่อนยังคงหาจุดสิ้นสุดไม่ได้จนกว่าจะได้ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ ตามสเป็คที่หล่อนตั้งเอาไว้ นั่นก็คือ หน้าตาดี หล่อเด็ดขาด ชาติตระกูลการศึกษาเยี่ยม อีคิวและไอคิวสูงปรี๊ด ที่สำคัญสุขภาพต้องแข็งแรง ไม่มีโรคติดต่อหรือโรคประจำตัวที่จะเป็นมรดกตกทอดไปถึงลูกได้

“พี่ยังไม่แน่ใจ...นัดที่ไหน”

“เลิฟเวอร์ ผับค่ะ”

“...ยังไงจะโทรบอก”

เสียงวางโทรศัพท์ลงเป็นอันจบการสนทนา เขาไม่พูดอะไรยืดยาวมากความให้เสียเวลา แคมเมอรอน โฮมส์ผู้เฉียบคมทว่าเคร่งขรึม เรฟีน่านึกถึงคนที่เป็นเสมือนทั้งพี่ชายและเพื่อนสนิท รูปร่างสูงสง่าเต็มไปด้วยอำนาจ ใบหน้าหล่อคมคายหากไม่ค่อยยิ้มนั้น นานๆ ริมฝีปากได้รูปจะแย้มให้เห็นฟันขาวเรียงเป็นระเบียบและลักยิ้มตรงแก้มขวา แต่ถ้าหากอยากเห็นเขายิ้มหัวบ่อยๆ ล่ะก็ ต้องพาไปหาพวกหลานๆ หนูน้อยสี่คนนั้นรักและหลงลุงแคมป์ของพวกเขาอย่างที่สุด

เขารักเด็ก เรฟีน่าสังเกตเห็นว่าเวลาอยู่กับพวกหลานๆ นั้นเขาจะปล่อยให้พวกเจ้าลิงน้อยเหล่านั้นเล่นหัวเล่นหูลากจูงชวนทำโน่นทำนี่ซึ่งเขามักจะตามใจเด็กๆ เสมอ

เฮ้อ...อย่างนี้น่าจะมีลูกของตัวเอง แต่เรฟีน่าไม่เห็นเขาสนใจผู้หญิงสักเท่าไหร่นัก... สิ่งที่ได้รับความสนใจจากแคมเมอรอนไปเต็มๆ นั่นก็คือ...งาน งาน และก็งานเท่านั้น

พูดถึงเดตในคืนพรุ่งนี้ก็ทำให้เรฟีน่ายิ้มแป้นออกมา ชายหนุ่มผู้นี้ วิลเลี่ยม มิลเลอร์ ชายหนุ่มวัยสามสิบปีทายาทธุรกิจธนาคารผู้มั่งคั่ง หล่อนเจอเขาครั้งแรกในงานเลี้ยงของธนาคารซึ่งหล่อนเป็นลูกค้า

เขาเพิ่งกลับมาจากอเมริกา รูปร่างหน้าตาเข้าขั้นดีทำพันธุ์ได้ แต่ด้านอุปนิสัยใจคอและสุขภาพในด้านละเอียดด้านลึกนั้นเรฟีน่ายังไม่รู้ ต้องสืบหากันต่อไป

นัดเดตในคืนพรุ่งนี้เป็นเดตแรกของเขาและหล่อน เรฟีน่าจะเสียดายมากถ้าหากแคมป์มาไม่ได้ เพราะเขาจะช่วยหล่อนได้เยอะเลยทีเดียว เพียงแค่ดวงตาคมกริบชำเลืองมองปราดเดียว นั่งฟังบทสนทนาห้านาทีเขาก็บอกหล่อนได้เลยว่า คนนี้...ไม่ใช่

และมันก็จริง...แต่ละคนนั้นเรฟีน่าก็มาค้นพบภายหลังถึงข้อบกพร่องไม่ตรงสเป็คออเดอร์ของตัวเองตามที่แคมป์ใช้เวลาเพียงห้านาทีในการสแกนนั่นแหละ หล่อนได้แต่หวังว่าพรุ่งนี้เขาจะกลับมาทันเข้าร่วมภารกิจลับเฉพาะที่เขาหลวมตัวมาช่วยหล่อนเป็นเวลาห้าปีแล้วนี้

คืนต่อมา เรฟีน่าหมุนตัวตรงหน้ากระจกเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อย คืนนี้เดตสำคัญครั้งแรกกับวิลเลี่ยมผู้หล่อเหลาแต่นิสัยยังไม่รู้นั้น... ชุดเดรสกระชับรูปสีโอลด์โรสสลับดำไม่มีแขน ช่วงหน้าอกเว้าเป็นรูปหยดน้ำดูเก๋ไก๋พอเห็นวับแวมให้ผู้จับจ้องอยากรู้อยากเห็น แต่ก็ไม่เห็น เรฟีน่ารู้ดีเรื่องศิลปะการแต่งตัว ก็เป็นอาชีพของหล่อนนี่นะ...ตรงชายกระโปรงยาวเหนือเข่าตัดเฉียงเซ็กซี่ ใบหน้าสวยคมหวานนั้นถูกแต่งเพียงบางเบาเท่านั้น

เรฟีน่าไม่ชอบโปะเมคอัปหนา หล่อนเป็นพวกชอบความรวดเร็วและคล่องตัว โชคดีที่เครื่องหน้ารับกันเหมาะเจาะน่ามองไปเสียทุกมุม เพียงแค่แป้งและลิปกลอสก็เอาอยู่แล้ว

หญิงสาวออกจากแฟลตสามห้องนอนของตัวเองและขับรถเบนซ์สปอร์ตมาจอดตรงลานกว้างของผับกึ่งร้านอาหารที่เป็นที่นิยมของเหล่าไฮโซผู้ดีกระเป๋าหนักทั้งหลาย วิลเลี่ยมได้เสนอว่าจะไปรับหล่อน แต่เรฟีน่าได้ปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ด้วยเป็นเดตแรกหญิงสาวยังไม่แน่ใจถึงผลลัพธ์ ถ้าหากไม่เข้าท่าหลุดสเป็ค การขับรถมาเองก็เป็นการสะดวกที่จะได้ชิ่งก่อน มองดูนาฬิกาบ่งเวลาสองทุ่มตามเวลานัดหมาย เรฟีน่าล็อครถเสร็จก็ก้าวเดินหลังตรงเชื่อมั่นเข้าไปภายในผับใหญ่ วิลเลี่ยมลุกขึ้นจากโต๊ะด้านในยกมือเป็นสัญญาณ เรฟีน่ายิ้มบางๆ ให้ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหา

**********************************

คนสวยของเรา เริ่มปฏิบัติภาระกิจลับเฉพาะแล้วนะคะ... ความสนุก ฟิน ฮา กำลังจะตามมาเป็นกระบุงยักษ์ เตรียมตัวสนุกไปกับนางได้เลยค่ะ... พี่แคมป์กำลังจะมาให้เรากรี๊ดในตอนหน้าแล้วนะคะ... :)

​