นี่เรือนพระยาสุรศักดิ์เดโช

ใช่ฤๅ ไม่เล่า

ขอรับ พระคุณท่าน//คุกเข่า

นี่คือเรือนพระยาสุรศักดิ์เดโช ขอรับ

เช่นนั้นเอ็งจงไปเรียนท่านเจ้าคุณ

ว่าข้า พระยาพิเชษภักดิ์ดี

เกลอเก่า มาขอพบ

รอสักประเดี๋ยวนะขอรับ//เดินไป

งามจริงๆด้วยเจ้าค่ะแม่หญิง

แม่จันทร์วาด

อย่าซุกซน ไปทั่วหนาเจ้า

มิใช่เรือนเราหนา

ท่านเจ้าคุณ ให้มาเชิญ

ขึ้นไปบนเรือนขอรับ

ตามพ่อมาหนา แม่จันทร์วาด

ไปอย่างไรมาอย่างไรเล่า

ท่านเจ้าคุณ ถึงมาเรือนข้าได้

เพราะความคิดถึงเกลอเก่าเช่นไรเล่า

อีกอย่างเพลานี้ข้าย้ายมาอยู่

ที่พระนครแล้วหนา

เลยพาลูกสาว มาไหว้

ลูกสาวกระนั้นฤๅ

แม่จันทร์วาด//หันมองบุตรสาว

กราบ พระยาสุรศักดิ์เดโช

กับคุณหญิงพุดซ้อน เสียสิลูก

ไหว้พระเถิดหน้าเจ้า

บุญรักษาเถิดแม่

โตเป็นสาวแล้ว งามยิ่งนัก

ใบหน้า สวยคมขำนะเจ้าค่ะคุณพี่

ถอดแบบ แม่ของเขามา

แล้วแม่ตะวันฉาย

ไปไหนเสียเล่า

รายนั้นคงมิพ้นไปนั่งร้อยมาลัย

อยู่ที่เรือนบึงบัวดอกเจ้าค่ะท่านเจ้าคุณ

ได้ยินเสียงล่ำลือไปทั่วพระนคร

ว่าบุตรสาว พระยาสุรศักดิ์

กับคุณหญิงพุดซ้อน

งามยิ่งนัก กิริยา มารยาท

ก็อ่อนน้อม อ่อนหวาน

เก่งทั้งงานบ้าน งานเรือน

แลเพลงดาบก็มิเป็นรองใคร

ท่านเจ้าคุณก็กล่าวยกยอ

จนเกินไปดอกหนา😄

คุณหญิง ให้บ่าวไปตาม

แม่ตะวันฉาย ให้กลับเรือน

มากราบท่านเจ้าคุณ เถิดหนา

เจ้าค่ะคุณพี่

เอ็งจงไปเรียน แม่หญิงตะวันฉาย

ว่าท่านเจ้าคุณ แลข้า

สั่งให้เร่งเข้ามากราบ

พระยาพิเชษภักดี

เจ้าค่ะ แม่นาย//คลานออกไป

👀

👀

เหตุใดจึงนั่งมิอยู่สุขเล่า

แม่จันทร์วาด//มองดุ

จักไปเดินเล่นทั่วได้เช่นไรเล่า

หาใช่เรือน ตัวเองไม่

ให้แม่จันทร์วาด ไปเถิด

นั่งอยู่กับคนแกคงจักเบื่อ

ไว้แม่ตะวันฉายมาถึงเรือน

แล้วป้าจักให้บ่าวไปตาม

เจ้าค่ะแม่หญิง

อย่าซนไปทั่วหนาเจ้า

//คลานตามนายไป

เห้อ…//ส่ายหน้า

เป็นกระไรเล่าท่านเจ้าคุณ

ปวดหัวกับลูกสาวคนนี้นัก

กระโดกกระเดก เสียเหลือเกิน

เห็นเจ้าค่ะ ต้นหมากม่วง

แม่หญิงเจ้าคะ//จับนาย

หาใช่เรือนเราไม่นะเจ้าคะ

เจ้าคุณพ่อจักเอ็ด หนาเจ้าคะ

แม่หญิงเจ้าคะ แม่หญิง//วิ่งตาม

แม่หญิงเจ้าคะ

ท่านเจ้าคุณ แลคุณหญิง

ให้บ่าวมาตามแม่หญิงกลับเรือนเจ้าค่ะ

ให้กลับไปกราบพระยาพิเชษภักดี

เจ้าค่ะแม่หญิง

เจ้าค่ะแม่หญิง//เก็บของ

น่าจักเป็นพวกเด็กๆ

ลูกของบ่าวในเรือน

มาปีนเก็บหมากม่วงเจ้าค่ะ

พอเถิดเจ้าค่ะแม่หญิง

ข้าจักเก็บลูกนี้ก่อน//เอื้อม

//หันมอง

เอ่อ….//นั่งลง

//ไต่ไปปลายไม้

หือ..//ก้มมอง

ว๊าย…!!!//กิ่งต้นไม้หัก

แม่หญิง..!!

อื๊อ..!!//หลับตา กอด

//ค่อยๆลืมตา

งามยิ่งนัก//มองหน้า

//มองค้าง

เอ่อ..ไม่เจ็บเจ้าค่ะ//ใจเต้นเเรง

เอ่อ..จะ..เจ้าค่ะ//ปล่อยกอด

แม่หญิง เจ็บไหมเจ้าคะ

ข้ามิเจ็บดอกพี่ชื่น

ขอบพระคุณหนาเจ้าคะ🙏🏻

ที่แม่หญิงช่วยรับข้าไว้

ข้ามิได้ขโมยหนาเจ้าคะ

เอ่อ….//ก้มหน้า

ข้าแค่อยากกินเจ้าค่ะ//เสียงเบา

เจ้าค่ะ//ก้มหน้า

เจ้าค่ะ ข้าเป็นบุตรสาว

ของพระยาพิเชษภักดีเจ้าค่ะ

เจ้าค่ะ

แม่ตะวันฉาย

มากราบพระยาพิเชษภักดีสิลูก

ท่านเป็นเกลอ ของพ่อ

จำเริญเถิดหนาเจ้า

กิริยามาทยาท งามนัก

สมกับที่เลื่องลือ

คุณหญิงแลท่านเจ้าคุณ

อบรมสั่งสอนมาดีจริง

ยกยอจนเกินไปแล้วหนา

แม่จันทร์วาด ไหว้พี่เขาเสียสิ

น้องไหว้เจ้าค่ะคุณพี่😊

แม่ตะวันฉาย

หากมิเป็นการรบกวน

หลานจนเกินไป

อา อยากจักให้เเม่ตะวันฉาย

ช่วยสอนงานบ้าน งานเรือน

ให้แม่จันทร์วาดได้ฤๅไม่

เหตุใดต้องสอนด้วยเจ้าคะ

มิให้สอนได้เช่นไรเล่า

ทำตัวเป็นม้าดีดกระโหลก

แล้วเมื่อไรจักได้ออกเรือนเล่า

โตเป็นสาวเต็มวัยแล้วหนาเจ้า

เจ้าคุณพ่อคะ คุณพี่ตะวันฉาย

ก็ยังไม่ได้ออกเรือนหนาเจ้าคะ

แล้วแม่ตะวันฉายมีคู่หมายฤๅไม่

มิมีดอก ท่านเจ้าคุณ

ใยจึงมิมีเล่า งามปานนี้

แม่ตะวันฉาย ของอิฉัน

ยังมิเจอคนถูกใจเจ้าค่ะ

แลกระผม ก็มิอยากบังคับลูก

อืม…//พยักหน้า

เรื่องที่อา ไหว้วาน

ให้แม่ตะวันฉายช่วย

จักช่วยอาได้ไหมเล่า

ว่าอย่างไรเล่าแม่จันทร์วาด

มาให้แม่ตะวันฉาย แลคุณป้า

ท่านสอนงานเรือน

แลกิริยามารยาท

ลูกเคยขัดคุณพ่อได้ฤๅ เจ้าคะ

เอาเป็นว่าตั้งแต่วันพรุ่ง

เจ้าก็มาเรียนงานเรือน

กับแม่ตะวันฉายแล้วกัน

คุณพี่เจ้าคะ//จับแขน

🥺//ส่ายหน้า

ไปทำตัวเป็นลิงทโมน

มาอีกแล้วฤๅ เจ้า//ตาดุ

ลูกมิได้ทำกระไรหนาเจ้าคะ

คุณพี่..//ทำตาดุ

คุณพระช่วย..!!//เอามือทาบอก

คุณพระก็ช่วยมิได้ดอกคุณหญิง

พระยาอย่างกระผมยังช่วยมิได้

อย่างแม่จันทร์วาด

ต้องไม้เรียว//หน้าดุ

แล้วเจ็บกงไหนฤๅไม่เล่า

แม่จันทร์วาด//มองเอ็นดู

มิเจ็บกงไหนเลยเจ้าค่ะคุณป้า

พอดีคุณพี่ตะวันฉาย

เข้ามาช่วยรับหลานไว้เจ้าค่ะ

คุณพระคุ้มครองหนาเจ้า

อีชื่น ใยมึงมิห้ามแม่หญิงเล่า

บ่าวห้ามแล้วเจ้าค่ะ//หมอบ

ห้ามอย่าไรเล่า

ใยนายมึงมิฟัง

น่าจับโบยนักเชียว

เจ้าคุณพ่อ//เกาะขา

อย่าเอ็ดพี่ชื่นเลยหน้าเจ้าคะ

พี่ชื่นห้ามลูกแล้วเจ้าค่ะ

แต่ลูก..มิฟังเจ้าค่ะ

แม่จันทร์วาด เจ้านี่นะ//ส่ายหน้า

เอาเถิด อย่าโมโหโกธาไปเลย

ได้มาพบกันถือเป็นเรื่องดี

วันนี้ก็อยู่กินข้าวด้วยกัน

ก่อนเถิดหนา จักได้ลำรึก

ถึงความเก่ากัน

ได้สิ เกลอข้า😄

เช่นนั้นอิฉันจักเข้าครัว

เตรียมสำรับ ไว้ให้หนาเจ้าคะ

มิต้องดอก แม่ตะวันฉาย

ลูกพาแม่จันทร์วาด

ไปเดินเล่นรอบๆเรือนเถิด

เจ้าค่ะคุณพี่ตะวันฉาย

ดอกไม้ในสวนที่เรือน

ของคุณพี่ตะวันฉาย

งามนักเจ้าค่ะ//ดมดอกไม้

😳//หน้าแดง

หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก

แล้วเจ้าค่ะแม่หญิง

พี่ชื่น..!!//มองดุ

ดอกไม้เจ้าค่ะแม่หญิง

คุณพี่ร้อยมาลัยงามนักเจ้าค่ะ

ได้ฤๅ เจ้าคะ

แบบนี้ใช่ไหมเจ้าคะ

อุ๊ย..😣//เข็มแทง

แม่หญิงเป็นกระไรเจ้าคะ

เข็มแทงมือข้าพี่ชื่น😢

เจ็บเจ้าค่ะคุณพี่😣

🥹//มองตะวันฉาย

เจ้าค่ะ🥺

😳//หน้าแดง

🤭//มองสร้อย

☺️//มองชื่น

ตัดก่อนหนาเจ้า

หากมีคำใด

ที่ข้าใช้ผิดไป

ข้าต้องกราบขออภัย

พวกเจ้าไว้ด้วยหนา

ข้ามิเคยเขียนเรื่องแบบนี้

อย่างไรเสีย

ข้าฝากให้พวกเจ้า

ติดตาม แล ติชม

กันด้วยเถิดหนา

ไว้เจอกันคราหน้า

วันนี้ข้าลาล่ะ

ขอหากดบัตรคอนทันไม่

ข้าเศร้าใจยิ่งนัก