เมื่อเรื่องจริงข้างบ้านมาผสานกับจินตนาการและความอบอุ่นใจดีของนักเขียนสาวช่างฝัน
นิยายรักสุดแสนโรแมนติกจึงถือกำเนิดขึ้นจนปั่นป่วนหัวใจสาวกสาววายกันถ้วนหน้า!
Papai นักเขียนผู้สดใส ใจดี ยิ้มเก่ง เธอส่งผ่านประสบการณ์รักแสนอบอุ่นของคู่หนุ่มหล่อข้างบ้าน ผ่านตัวอักษรนับพันบรรทัดสู่รูปเล่มฉบับนิยายชื่อหวานๆ ในเรื่อง ความทรงจำสีชมพู (http://www.tunwalai.com/story/37662/)ผลงานนิยายวายสุดน่ารัก อบอุ่นละมุนหัวใจนักอ่านในเว็บธัญวลัย วันนี้ที่เราจะได้มานั่งพูดคุยกับเธอ ซึ่งธัญญ่าเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าบุคลิกที่แสนน่ารักของเธอจะทำให้เพื่อนๆ ตกหลุมรักเธอได้ไม่ต่างกัน
สวัสดีค่ะ แนะนำตัวให้ชาวธัญวลัยรู้จักหน่อยค่ะ
สวัสดีค่า พี่ชื่อป้ายนะคะ นามปากกา Papai ส่วนอายุไม่มากหรอก แต่ขอไม่บอกแล้วกัน (หัวเราะ) พี่เขียนเรื่องความทรงจำสีชมพูนะคะถ้าใครจะอ่านนิยายของพี่ป้าย พี่ป้ายแนะนำว่าให้อ่านเรื่องความทรงจำสีชมพูก่อน เพราะว่านิยายทุกเรื่องของพี่ป้ายจะมีจุดเริ่มต้นมาจากเรื่องนี้ค่ะ
ปัจจุบันพี่ป้ายทำงานอะไรอยู่คะ
ตอนนี้พี่ป้ายเป็นพนักงานประจำอยู่ที่บริษัทค่ะ
ช่วยเล่าถึงนิยายเรื่องนี้หน่อยค่ะ
เรื่องความทรงจำสีชมพูจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กผู้ชายสองคนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กค่ะ เพราะครอบครัวของทั้งสองคนอยู่บ้านใกล้กัน เรื่องนี้พี่ได้พล็อตมาจากเรื่องจริง เป็นเรื่องข้างบ้านของพี่ป้ายเอง คือ สองครอบครัวนี้จะสนิทกันมาก ทำให้เด็กทั้งสองคนสนิทกันไปด้วย ทั้งโตมาด้วยกัน เรียนโรงเรียนชายล้วนด้วยกัน ทำให้ทั้งคู่ไม่รู้จักความรักแบบหนุ่มสาวเลย แต่ดีที่ว่าทั้งสองคนมีพ่อแม่ที่เข้าใจ จึงยอมรับได้ไม่ว่าลูกจะเป็นอะไร เมื่อลูกรักใครพ่อแม่ก็รักด้วย
ได้พล็อตเรื่องมากจากเรื่องจริงเลย?
ใช่ค่ะ ทำให้พระนางในเรื่องนี้แทบจะไม่มีอุปสรรคเลยนะ แนวเรื่องจึงออกแนววายโรแมนติก หวานๆ อบอุ่นหน่อย นอกจากนั้นก็จะมีประเด็นครอบครัว และพี่น้องค่ะ ที่พี่ป้ายเพิ่มเติมเข้าไป
เรื่องนี้ใช้เวลาเขียนนานไหมคะ
ประมาณห้าเดือนค่ะ ที่จริงเรื่องนี้พี่ป้ายเคยเขียนมาก่อนหน้านั้นบ้างแล้ว พี่เป็นนักอ่านในเว็บธัญวลัยมาก่อน เป็นนักอ่านอยู่เป็นปีได้มั้ง จึงอยากเขียนนิยายวายในแบบฉบับของตัวเองดูบ้าง เพราะอยากถ่ายทอดความรักของคู่วายให้สาวกชาววายเหมือนกันได้อ่าน
เสน่ห์ของนิยายเรื่องนี้คืออะไรคะ ขอสามคำสั้นๆ
อบอุ่น คำมั่นสัญญา และความรักค่ะ
เวลาเขียนเคยมีอาการติดขัด คิดไม่ออกบ้างไหมคะ
มีค่ะมี บางตอนนะพี่ใช้เวลาเขียนสามวัน บางทีได้แค่หน้าเดียวเอง
แล้วพี่ป้ายมีวิธีแก้ยังไงคะ
พี่ก็จะไปนั่งพูดคุยกับน้องสองคนที่พี่ใช้เรื่องของเขามาเขียนค่ะ หรือบางทีพี่ก็จะนั่งมองพวกเขาสองคน คิดถึงคำมั่นสัญญาของพวกเขาที่จะแต่งงานกัน จะคอยอยู่ด้วยกัน เราก็จะมีโมเมนต์ความรักของพวกเขามาเขียนต่อได้ แต่ก็มีเหมือนกันที่พี่เสริมแต่งเข้าไปบ้างตามจินตนาการค่ะ
ทำไมถึงเลือกเรื่องนี้มาเขียนคะ
คือพี่รู้จักสองคนนี้มานาน เห็นกันทุกวัน วันหนึ่งที่พี่นั่งมองพวกเขาล้างรถ สัมผัสได้ถึงความสุข ความรักที่ทั้งสองคนมีให้กัน พ่อแม่ของแต่ละคนก็มีความสุขไปด้วย ต่างจากนิยายวายเรื่องอื่นที่พี่ได้อ่านมา ที่พ่อแม่จะไม่เข้าใจ พี่ป้ายจึงอยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นค่ะ แล้ววายทุกเรื่องของพี่ป้ายจะไม่มีอุปสรรคเกี่ยวกับพ่อแม่เลยนะ เพราะพี่ต้องการสื่อว่าสังคมของเราไปไกลแล้ว ตรรกะของพ่อแม่ผู้ปกครองเปิดกว้างมากขึ้น คนอายุสี่สิบยุคนี้ไปแทนห้าสิบ สามสิบไปแทนสี่สิบในยุคหน้า ทำให้แนวคิดนี้เปิดกว้างมากขึ้นกว่าเดิม อีกอย่างคือพี่ต้องการสื่อว่า แม้จะเป็นรักร่วมเพศก็สามารถครองรักกันได้ เหมือนกับคู่ของน้องสองคนที่พี่นำเรื่องของพวกเขามาเขียน
เมื่อทราบว่าเรื่องจะได้ตีพิมพ์รู้สึกอย่างไรบ้างคะ
ดีใจมากๆ เลยค่ะ พี่ป้ายต้องขอบคุณทีมงานทุกๆ คนที่เลือกเรื่องของพี่ป้ายมาตีพิมพ์ เพราะตอนแรกพี่ก็ไม่ได้คิดจะส่งเรื่องนี้ให้สำนักพิมพ์ไหนอยู่แล้ว
นอกจากได้เงินสนับสนุนแล้ว การเขียนนิยายยังให้อะไรกับพี่ป้ายบ้างคะ
ได้ฝึกสมาธิค่ะ และก็ได้ฝึกจินตนาการไปในตัวด้วย สามารถสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ได้ บางเรื่องก็ได้นำมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันของเรา ส่วนการอ่านทำให้เราได้สติ และสมาธิค่ะ
นอกจากนิยายวาย พี่ป้ายเคยเขียนนิยายแนวอื่นไหมคะ
พี่เคยเขียนแนวหญิงชายนะ แบบโรมานส์เหมือนกัน แต่ลองๆ ดูแล้วเขียนไม่ค่อยได้ค่ะ จินตนาการไม่ออกเลย เพราะพี่ป้ายอินไปกับความรักแบบชายชายไปแล้ว กลายเป็นสาวกวายไปแล้วค่ะ (ยิ้ม)
มารู้จักเว็บธัญวลัยได้ยังไงคะ
เมื่อก่อนพี่อ่านเว็บอื่นค่ะ บางวันก็ต้องรอนักเขียนมาลงตอนใหม่ พี่เลยไปเสิร์ชหานิยายในกูเกิ้ลแล้วก็มาเจอกับเรื่องของยอนิม พี่เลยสมัครสมาชิกเข้ามาอ่าน อ่านได้ประมาณปีนึงจึงได้ลงนิยายของตัวเองบ้าง
พี่ป้ายมีวิธีการตัดสินใจยังไงคะ ถึงได้นำนิยายเข้าระบบสนับสนุน
มีวิธีตัดสินใจยังไงหรอ อืม…(ทำท่าคิด) พี่อยากรู้ค่ะ แล้วพี่ก็ไม่ได้เขียนตอนหนึ่งแล้วติดเหรียญเลยนะ พี่จะเขียนให้จบเรื่องแล้วถึงจะติด เพราะพี่อยากรู้ว่าคนจะเข้ามาอ่านย้อนหลังมากน้อยแค่ไหน เช็กเรตว่าผู้อ่านสนใจเรื่องของพี่มากแค่ไหน ซึ่งเราสามารถดูจากยอดเหรียญได้
เรียกว่าเป็นข้อดีของระบบสนับสนุน
ใช่ค่ะ ทำให้พี่ได้กำลังใจด้วย เรื่องนี้จบไปเป็นปีแล้วนะ แต่ก็ยังมีคนเข้ามาอ่านอยู่เรื่อยๆ
สุดท้ายอยากฝากอะไรถึงนักอ่านไหมคะ
อยากฝากคำเดียวเลยก็คือคำว่า “อัปไวๆ นะคะ” (หัวเราะ) คือบอกเลยว่านักเขียนทุกคนอยากอัปไวๆ อยากอัปทุกวัน และทุกตอน แต่บางทีสองสามวันความคิดมันถึงจะแล่นออกมา จึงอยากให้นักอ่านช่วยแสดงความคิดเห็นว่าชอบอ่านแนวไหน อยากให้เรื่องเป็นแบบไหน ซึ่งจะช่วยให้นักเขียนเขียนออกมาได้ เหมือนกับบางคอมเมนต์ที่ช่วยบอกพี่ป้ายว่า มันน่าจะเป็นอย่างนี้นะพี่นะ พี่ก็เขียนออกมาได้ ตอนนี้พี่ก็ยังมีอีกเรื่องที่พี่ลงอยู่ยังไม่ได้ติดเหรียญ ก็อยากให้เข้ามาอ่านกัน เพราะถ้าจบปุ๊บ พี่จะติดเหรียญเลยนะคะ (ยิ้ม)
แหม! ในเมื่อพี่ป้ายใจดีเปิดโอกาสให้นักอ่านชาวธัญวลัยเข้าไปอ่านกันฟรีๆ แบบนี้ สาวกชาววายทั้งหลายก็อย่ารอช้า รีบคลิกเข้าไปอ่านผลงานของ Papai (http://www.tunwalai.com/profile/41941/papai) กันได้เลยในเว็บไซต์และแอปธัญวลัย
เร็วน้าา เดี๋ยวจบปุ๊บ พี่เค้าจะติดเหรียญปั๊บเลยนะจ๊ะ
แชร์เลย
2.9kอ่านประกาศ 2016-09-23T10:57:13.2870000+00:00ลงประกาศ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น