ออย.

Y

“จะเดินมาดี ๆ หรือให้กูฉุดกลับ” คนกำลังวิ่งหนีถึงกับหยุดชะงัก ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองเสือ ‘คชา’ ที่กำลังนั่งอยู่บนหลังม้าพลางมองลงมาด้วยสายตาคาดโทษ ไม่นะ..ไม่กลับ เขาไม่อยากปีนต้นงิ้วเพราะแย่งผัวนายเอก!!

Y

“ทำไมตัวเท่าเดิม ตั้งแต่ป.๔” อุตส่าห์หนีออกจากบ้านมาใช้ชีวิตสงบสุขที่มหาลัย กลับต้องหลบซ่อนเพียงเพราะเผลอไปวันไนท์กับแฟนเก่าตอนเมา ชีวิตที่หวังว่าจะราบรื่นพังพินาศ..มันเพราะศาสตราคนเดียว!

Y

เลือกเมียมาแต่งงาน เพื่อที่จะมีบทบาทในวงธุรกิจให้มากขึ้น เลยเอาคนหัวอ่อนของวงตระกูลผู้ดีเก่ามาเป็นเมีย ทว่าทุกอย่างกลับตาลปัตร เพราะเมียที่ไอ้เสือได้มา นอกจากจะพยศฉิบหายแล้ว ยังชอบเอาปืนจ่อหัวกูอีก

Y

เขาถูกฆ่าตายตรงกันกับวันเกิดสามี ในตอนนี้ถึงได้กลายเป็นวิญญาณมายืนมองลูกชายที่รักกำลังเอ่ยถามพ่อตนเองด้วยประโยคเดิมทุก ๆ วัน "ปะป๊า มาม้าบอกว่าจะไปซื้อเค้กให้ปะป๊านานแล้ว ทำไมตอนนี้ยังไม่กลับมาครับ"

Y

"หน้าโหลแบบมึง ถ้าได้กูเป็นพ่อหล่อไปแล้วไอ้หนู" คนที่ยืนมองอยู่ทางด้านหลังได้แต่เข่นเขี้ยว เพราะไอ้คนที่ยืนว่าเด็กหน้าโหลก็ถอดแบบจากมันมาทุกกระเบียดนิ้ว ทว่าคนพูดดันโง่บรมนี่สิ

Y

"สวยงามราวกับพระจันทร์เสี้ยว..สมแล้วที่มันอยู่บนร่างกายของเธอ" ริมฝีปากหนาแตะลงบนปานดำข้างแก้ม ความทรงจำเมื่อครั้งก่อนของเดือนฉายพลันย้อนกลับมา ก็แค่ความรักที่ไม่สมหวังและยากจะลืมเลือน

Y

Y

Y

Y

Y