ภาค รัตนสินชัย หนุ่มวัยสามสิบสี่ปีชายหนุ่มอารมณ์ร้ายขี้โมโหเอาแต่ใจเพราะเจ้าสัวชาญณรงผู้เป็นบิดานั้นตามใจมาตั้งแต่เกิดแต่เค้ามักจะอารมณ์เสียบ่อยเฉพาะกับวีนาเพียงคนเดียวเท่านั้น 

วีนา ใจกล้า หญิงสาววัยยี่สิบสี่ปีวีนาเป็นผู้หญิงของภาคเจ้านายหนุ่มเธอพลาดท่าเสียตัวให้เค้าเมื่อวันงานปีใหม่ที่บริษัทจัดขึ้นที่ทะเลทางภาคใต้จังหวัดหนึ่งเธอจึงจำต้องยอมตกเป็นของเค้าเรื่อยมาอย่างเลี่ยงไม่ได้จำยอมอยู่กับเค้าอย่างลับๆจนกลายเป็นความรักความผูกพัน 

เรวดี ธีรทัต หญิงสาวแสนสวยวัยสามสิบปีเป็นลูกสาวของพลเดชซึ่งเป็นเพื่อนกับเจ้าสัวชาญณรงสองครอบครัวนั้นสนิทสนมกันจนถึงขั้นต้องการที่จะเกี่ยวดองกันแต่ภาคนั้นก็บ่ายเบี่ยงเรื่อยมาแต่สุดท้ายก็จำใจต้องแต่งงานกับเรวดีเพื่อช่วยเหลือบิดา 

“ฉันต้องแต่งงาน” สิ้นเสียงบอกกล่าวของเค้าใจคนฟังก็หล่นวูบแต่ยังพยายามกลั้นใจถามออกไป 

“หรือคะถ้างั้นความสัมพันธ์ของเราคงต้องจบลงใช่ไหมคะ” 

เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่บังคับให้เป็นปกติ 

“ใครบอกว่าจบก็อยู่กันไปอย่างนี้แหละ” 

วีนาชะงักเค้าเอาอะไรคิดที่จะให้เธอทนอยู่แบบนี้หญิงสาวเงยหน้ามองเค้าแววตาที่ส่งให้ฉายชัดว่าไม่พอใจ 

คนเห็นแก่ตัวจะแต่งงานกับคนอื่นแต่ยังจะเก็บเธอเอาไว้อีกเธอไม่ยอมอยู่เป็นเมียน้อยเค้าหรอกนะ 

“แต่วีนาไม่อยากอยู่ถ้าคุณภาคจะแต่งงานก็ควรเลิกยุ่งกับวีนาตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป” 

ได้ยินเธอพูดออกมาอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่พอใจเดินเข้าไปกระชากแขนของเธอเข้าหาตัวทันทีด้วยความรุนแรง 

“ทำไม! เธออยากเลิกกับฉันกลับไปหาไอ้ผู้ชายคนนั้นหรือไงห๊ะ” 

วีนาบิดแขนออกจากจากอุ้งมือใหญ่อย่างไม่พอใจที่เค้าพาดพิงไปถึงคนอื่นโดยไม่คิดว่าเค้าเองที่ทำผิดก่อนจะตะโกนใส่หน้าเค้าออกไปอย่างไม่ยอมเช่นกัน 

“ใช่ก็ในเมื่อคุณภาคจะแต่งงานแล้วก็ควรจะปล่อยให้วีนาไปมีชีวิตของตัวเองสิคะคุณจะเก็บวีนาไว้อีกทำไมกัน” 

ภาคไม่พูดอะไรแต่ดวงตาลุกโซนจ้องมองหน้าเธอแทบจะกินเลือดกินเนื้อจากนั้นเค้าก็คว้าเอาร่างบางพาเดินกลับเข้าห้องนอนจัดการเหวี่ยงร่างของเธอให้ล้มไปบนที่นอนอย่างแรงก่อนจะถอดเสื้อสูทออกจากกาย 

แล้วเหวี่ยงทิ้งไม่รู้ทิศทางยืนแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวที่พึ่งจะใส่ไปไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ออกอย่างรวดเร็วตามด้วยกางเกง 

วีนาเห็นอย่างนั้นก็ใจหายกลัวความบ้าของเค้าขึ้นมาจับจิตเพราะหากทำให้เค้าโมโหเธออาจจะไม่ได้ลงจากเตียงอีกเลยวันนี้ 

“คุณภาคจะทำอะไรเราต้องออกไปทำงานกันแล้วนะคะมะมันสายแล้ว” 

เอ่ยเตือนเค้าเสียงสั่นพร้อมถอยหลังตั้งท่าจะลงจากเตียงแต่ร่างใหญ่ที่ก้าวขึ้นเตียงตามมานั้นใวกว่าเค้าจับหมับเข้าตรงข้อเท้าของเธอแล้วออกแรงลากทีเดียวร่างสาวก็ไหลตามแรงดึงมานอนนิ่งอยู่ใต้ร่างใหญ่แล้ว 

วีนาพยายามสบตาเค้าหวังอ้อนวอนแต่ก็ไม่เป็นผลเมื่อชายหนุ่มก้มหน้าลงมาบดขยี้ปากนุ่มอีกทั้งสองแขนที่กกกอดกักขังร่างเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนีไปทางไหนนั่นอีกร่องรอยจากเมื่อคืนยังไม่จางหายเช้าวันนี้เธอต้องถูกซ้ำอีกแล้วหรือ