มีเมียเด็ก ต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย ไม่ต้องนึกอาย เป็นลูกผู้ชายต้องกล้า อย่าไปตะแบง ในเมื่อเรี่ยวแรงโรยรา ร่ายกายไม่ไหว ก็ต้องอาศัยโด็ปยา

นามปากกา พลาสลอน

แอดไฟ [มะไฟ]

*คำเตือน!

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย

มีคำหยาบคายแต่จะออกแนวสุภาพหน่อยๆ

เด็กอายุต่ำกว่า18 ปีไม่ควรเข้ามารับอ่านหรืออยากอ่านก็เข้ามาได้แต่ต้องมีวิจารณญาณในการอ่าน

มีความมุ้งมิ้งบ้างบางตอนหรือไม่ก็มีเยอะเลย [แล้วแต่อารมณ์ความปัญญาอ่อนของคนแต่ง]

***********

"ไม่ต้องกลัวพี่หรอกค่ะ พี่แค่มาถามเผื่อมีอะไรให้พี่ช่วย" ผมยิ้มอย่างเป็นมิตรส่งไปให้ เด็กหญิงตัวเล็กส่งยิ้มกลับมาให้ผมเช่นเดียวกับที่ผมทำก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ๆเช่นเดิม นี่หละมิตรภาพที่แสนดีขนาดเด็กยังรู้เลย555

"แล้วตัวเล็กจะหยิบอะไรคะ?" ผมอุ้มเด็กหญิงตัวเล็กขึ้นก่อนจะถาม ผมชอบเด็กครับและก็ไม่ได้อายหรือว่าเขินด้วยเวลาที่พูด คะ ค่ะ กับเด็กผู้หญิง

"หนูจะหยิบแยมสตรอเบอร์รี่ค่ะแต่มันอยู่สูง หนูหยิบไม่ถึง" เด็กหญิงตัวเล็กที่ดูแล้วอายุน่าจะประมาณ6ขวบขึ้น

"ไหนตัวเล็กจะเอาอันไหนคะ?" ผมอุ้มเด็กหญิงตัวเล็กขึ้นก่อนจะให้เธอเลือกแยมสตรอเบอร์รี่ที่เธอต้องการ

"อันนี้ค่ะ"

"อ้อๆ หยิบเลยค่ะ"

"หญิง!" เสียงเท้าเดินดังเข้ามาใกล้ๆพร้อมกับเสียงเรียกที่ดูดุดันพร้อมๆกับน่ากลัวดังขึ้นใกล้ๆหูผม

ผมหันหมับไปมองที่ต้นเสียงในทันที พ่อหนุ่มช็อปแดงสุดเท่ห์กำลังยืนจ้องผมตาเขม็ง อะไรกันอย่าบอกนะว่าเด็กที่ผมอุ้มอยู่คือเด็กที่ซ้อนท้ายรถเขามา ตายแล้วนี้เขาจะคิดว่าผมกำลังจะลักลูกเข้าหรือเปล่าเนี่ย (ลูกหรือน้องสาวอันนี้ก็ไม่แน่ใจ)

เรื่อง : Be my self /[วิศวะขี้เก๊กกับเด็กของเขา]

#วิศวะเมียเด็ก

ปกๆ🥰

น่ารักไหม? ปกอ่ะ

ดูมุ้งมิ้งมากๆเลยนะ😊

///////////////////////////////////////////

ราชาXขุนพล

ราชา

อนันต์ภพ ทราโรย์

ขุนพล

ศรายุทธ ภีรภัตธารา