ผู้อ่อนแอเกิดใหม่เป็นจอมมารอานอส

ผมอิสึกะ มาโตรุผมมันก็แค่คนอ่อนแอที่ ชอบถูกรังแกผมนั้นเรียนอะไรทำอะไรก็ไม่ได้เรื่อง 

บ้านก็จนแม่ก็ตายไปแล้ว พ่อก็ชอบกินแต่เหล่า ไม่ไปหาทำงานอีก ส่วนเงินก็ได้มาจากการที่ผมนั้นได้ไป ขายของเก่าที่บ้านผมมี 

แต่ก็ไม่ได้มากมายเลยส่วนผมตอนนี้ก็กำลังอยู่ที่ร.ร นะหลังอาคารเรียนผมโดนพวกนั้นเลงประจำร.ร ลากมาเพราะสาเหตุอะไรชักอย่าง แล้วทุบตีผมโดยให้สาเหตุว่า

“แค่ตีคนไร้ค่าอย่างนาย มันก็แค่นั้นมันจะมีอะไรอีกหละ”นั้นหละสาเหตุที่พวกมัน ทุบตีผมมาถึงทุกวันนี้บอกเลยนะว่ามันเจ็บมากเลยหละ

ตีงๆๆ

พอพวกมันตีผมไปเลื่อยก็มีเสียงออดโรงเรียนดังขึ้นมา มันเป็นเสียงบ่งบอกว่าตอนนี้ถึงเวลาเรียนคาบบ่ายแล้ว พวกมันเลยเดินออกไปทิ้งให้ผมนั้งพิง กำแพงอยู่แบบนั้นด้วยความเจ็บปวดอยู่แบบนั้น

“เจ็บสมัดเลยพวกนั้นจะทำลายเรา แรงขึ้นทุกวันเลยหรอ รีบไปเข้าห้องเรียนดีกว่า”พอพูกจบก็รีบวิ่งไปที่ห้องเรียนถึงจะเจ็บแต่ก็ต้องไป

เพราะว่าอยากจะให้จบแล้วหางานดีดีทำเอา เพื่อจะได้มีเงินแล้วใช้ชีวิตอย่างสงบได้ 

แต่ก็นะแน่นอนว่าพอมาถึงห้องก็ต้อง โดนทำโทษที่มาเข้าคาบเรียนสายเลยได้ ไปถอนหญ้าที่หลังโรงเรียน ตอนเลิกเรียนและจากนั้นผมก็ได้มานั้งที่

หลังเลิหเรียนผมก็ได้มาถอยหญ้าตามที่ครูบอก ผมใช้เวลาไป1ชั่วโมงในการถอนทั่งหมดดีที่มันไม่ได้เยอะมากเลยทำได้ไว้

พอทำเสร็จตอนนี้มันก็17:34แล้ว ผมเลยเดินไปที่ห้องพักครูเพื่อไปบอกครู พอมาถึงก็ไปบอกแล้วออกมาตามปกติ จากนั้นผมก็เดินกลับบ้านเพราะว่าผมไม่คิดจะไปไหนนี้นา

“กรีดๆๆๆๆๆ”อยู่ๆก็มีกรีดของเด็กผู้หญิงมันเลยทำให้ผมหันไป พอหันไปก็เจอเข้ากับผู้หญิงสองคนอายุพอพอกับผม ที่กำลังมีคนถือมีดมาแทง อยู่ไม่ไกลจากจุดที่ผมยืนมากนัก

พอผมเห็นแบบนั้นผมเลยรีบวิ่งเข้าไปบังทันที

“อัก”พอผมวิ่งเข้าไปผมก็โดนแทงเข้าไปเต็มๆ

“รีบไปจับผู้ชายคนนั้นเร็วเข้า”

“รีบเรียกรถพยาบาลเร็ว”

“เด็กคนนี้ผู้แทงลึกมาก”

เสียงของคนรอบข้างที่ช่วยกันไปจับคนบ้า และรีบเรียกรถพยาบาลเพราะผมนั้นเสียเลือดมาก 

'อานี้สินะเวลาที่คนเรากำลังจะตาย หนาวสุดๆไปเลยท่าเราตายไปทั้งๆแบบนี้ คุณพ่อจะเป็นยังไงกันหละ คุณพ่อผมขอโทษที่ต้องตายไปก่อนแบบนี้"ผมได้แต่ร้องขอโทษในใจที่ไม่สามารถ ไปทำงานหาเงินมาเลี้ยงคุณพ่อได้

เพราะตอนที่แม่ของผมยังไม่ตายนั้น พ่อเลี้ยงผมเป็นอย่างดีดึกับผมมากๆ และทำงานหาเงินที่บริษัท แต่พอแม่ตายพ่อก็เปรี่ยนเป็นคนละคน

นั้นทำให้ผมนั้นอยากเรียนหนังสือและหางานดีดีทำ เพื่อที่จะได้มาเลี้ยงคุณพ่อเพราะท่านมีแค่ผม และผมก็มีแค่ท่านด้วย

ท่าผมมาจายแบบนี้ท่านก็จะอยู่คนเดียวแบบนั้นมัน

“ไม่นะเด็กคนนี้ไม่หายใจแล้ว”

“ว่าไงนะ”พอได้ยินแบบนั้นนั้นทำให้ทุกคนก็ตกใจกันมาก โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงสองคนที่ถูกมาโตรุช่วยไว้ นั้นช็อกยิ่งกว่าเพราะว่าคนที่มาช่วยตน

คือเพื่อนสมัยเด็กที่พวกเธออยากจะเจอมาก แต่กับมาช่วยพวกเธอและตายต่อหน้าอีกนั้นทำให้ พวกเธอนั้นช็อกมากๆ

นะที่แห่งหนึ่งทีมีแต่สีขาว ไม่มีสีใดประปนเลยแม้แต่น้อย

“ที่นี้ที่ไหนกันไม่เห็นจะคุ้นเลย ว่าแต่เราตายแล้วนี้นาแล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้หละ หรือว่าที่เขาพูดกันว่าถ้าตายไปแล้วจะต้องสลายหายไป คือแบบนี้เองหรือ”ผมนั้นตอนนี้ก็สุดจะงงเลยเพราะไม่เข้าใจเลยว่าตนนั้นมาิยู่ที่ไหน

“สวัสดีพ่อหนุ่มน้อยเป็นยังไงบ้างหละ”อยู่ๆก็มีเสียง ของคนแก่ดังขึ้นมาผมหันไปหา ที่มาของเสียงแต่กับไม่้จอใครเลย

“เสียงมาจากไหนกัน”ผมได้แต่สงสัยมากขึ้นและมีความคิดหนึ่ง ขึ้นมาในหัวของผมเลยพูดออกมา

“คุณเป็นพระเจ้าหรือครับ”นั้นเหละที่ผมคิดเพราะว่า มีแค่ตัวตนไม่กี่ตนที่ทำแบบนี้ได้

“โหคิดได้เร็วดีนี้นา”และนั้นคือคำที่ผมได้ มันเป็นคำตอบที่ทำผมไปไม่เป็นเลย

“และสาเหตุที่เจ้าอยู่ที่นี้ก็เพราะว่า เจ้าโชคชะตาของเจ้านั้นได้ถูกบิดเบือนไป โดยไม่มีเหตุผลข้าเลยมารับผิดชอบด้วยการให้เจ้าไปเกิดใหม่นะโลก ใบอื่นที่มิใช้ที่นี้เพราะถ้าเจ้ายังอยู่ที่โลกใบนั้น เจ้าจะไม่มีโชคชะตาที่ดีและคนรอบข้างเจ้าจะ โดนมันไปด้วยแน่นอนว่าเจ้าสามารถประติเสษได้”

‘ดูท่านพูดสิพูดชะผมไม่สามารถประติเสษได้เลยนี้นา แต่พ่อจะเป็นยังไงบ้างนะและผู้หญิงสองคนนั้นที่เราช่วยไว้ด้วย พวกเธอจะปลอดภัยไหมนะ แล้วอากิกับมิยุจะเป็นยังไงบ้าง ไม่ได้เจอกันตั้งสิบปีเลย’

ผมนั้นยังไงก็ไม่อยากจากพาอไปเลย ยังไงก็ไม่อยากให้พ่อต้องอยู่คนเดียว ด้วยสิ

“ข้าลืมบอกเจ้าไปว่าเจ้าสามารถขอ อะไรข้าก็ได้ไม่จำกัดจำนวน”พอผมได้ยินแบบนั้นผมถึงกับ ตกใจมากเพราะว่าสิ่งนี้มันสามารถช่วยพ่อได้

“งั้นช่วยให้พ่อของผมหายจากเหลาและกับไปทำงานได้ไหมครับ ผมไม่อยากให้พ่อต้องทรมารอีกแล้ว และก็ผมอยากให้อากิกับมิยูเพื่อนสมัยเด็กของผมนั้น ผมอยากให้พวกเธอเจอคนดีดีนะครับ แค่นี้แหละครับ"ผมได้ขอสิ่งที่ผมต้องการไปแล้ว

ถึงจะสามารถขอให้พ่อมีเงินและเก่งในงานก็ตาม ของแบบนั้นมันก็ไม่ได้มาจากความพยายามเลย มันไม่ต่างจากของจอมปลอมเลย

“ก็ได้แล้วจะไปเกิดใหม่ที่เดิมหรือที่อื่นหละ”พระเจ้านั้นได้ถามเพื่อต้องการคำตอบจากผม

“ครับผมจกลงที่จะไปเกิดใหม่ที่โลกอื่นครับ”ผมได้พูดออกไปเพราะว่านั้น เป็นการตัดสินใจที่ผมได้คิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว

“อาขอให้โชคดีนะมาโตรู”นั้นเป็นคำสุดท่ายที่ผมได้ยินจากพระเจ้า

“อะฃืมบอกไปว่าเขาได้เกิดใหม่ พร้อมกับพลังที่อยู่ในตัวด้วยนี้นา ชั้งมันแล้วกันทิ้งจดหมายไว้ดีกว่า ว่าแต่พลังแบบนั้นมันเยอะไปไหนหละนั้น มันมากกว่าข้าอีกนะดูแล้วหน้าจะมีพลังพอพอกับ พวกโลกด้านในเลย”

“ที่นี้ที่ไหนกันทำไมมองไม่เห็นอะไรเลย”

“ดูเมือนจะแข็งแรงดีนะคะ”อยู่ก็มีเสียงของผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นมา

“นั้นสินะดีจังเลย”และก็มีเสียงของผู้ชายวัยกลางคนก็ตามมา

“เราจะตั้งชื่อให้เขาว่าอะไรดีคะ”เสียงของหญิงวัยกลางคนได้พูดขึ้นมา มันเป็นคำถามที่มีไว้ตั้งชื่อให้เด็กที่พึ่งเกิด

“นั้นสินะงั้นเอาเป็-”ก่อนที่ชายวัยกลางคนจะพูดจบ เด็กทารกที่พึ่งเกิดขึ้นมาก็ได้รืมตาขึ้นมาและพูดว่า

“อานอส อานอส โวลดิโกร์ท"นั้นคือคำพูดที่เด็กคนนั้นได้พูดออกมา 

จบ