“ก็ถ้าไม่อยากให้ผมหาแม่ใหม่ให้ ยัยลูกหนูของแม่ก็หาแม่ที่แท้จริงมาสิครับ ไหน? ใครคนนั้นคนที่ท้องกับผมเขาอยู่ไหน ออกมาให้ผมเห็นหน้าซิ ให้ผมรู้ตัวซิว่าผมเอากับเขาแล้วได้ยัยลูกหนูออกมาจริงๆ”

หลังจากนั่งอึ้งไม่พูดจา พอได้ฟังพ่อท้าให้หาแม่เด็กสาวก็เบือนหน้าหนี สายตาจับจ้องไปยังพระจันทร์ลูกโตที่ส่องแสงสว่างไปทั่วท้องฟ้า เด็กสาวยกมือทั้งสองมากุมที่หน้าอกก่อนจะตั้งจิตอธิษฐาน

‘คุณพระจันทร์ขา หนูนาเกิดมาอาภัพเหลือเกิน แม้แต่แม่ก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร ด้วยความดีที่หนูนาได้ทำ ความบริสุทธิ์ใจที่หนูนามี ความไม่เคยคิดร้ายต่อผู้อื่น และการให้อภัยทุกสิ่งอย่างของหนูนา ขอให้สิ่งเหล่านั้นจงย้อนกลับมาช่วยหนูนาให้เจอแม่ในตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ขอให้หนูนาได้เห็นหน้าแม่ ได้รู้ว่านั่นคือแม่ และอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกด้วยเถอะค่ะ’

เด็กสาวลืมตาขึ้น มองไปรอบๆ เพื่อหวังว่าจะเจอแม่ ทว่าบนลานดาดฟ้ากลับมีแค่ย่า อา พ่อ และพี่เจี๊ยบ!

 ถ้างั้น...แม่ของเธอก็เป็นใครอื่นไม่ได้นอกจากยูทูปเบอร์สาวคนนี้

‘พี่เจี๊ยบ’ จริงๆ เหรอที่เป็นแม่ของเธอ แต่ฟ้ากับพระอาทิตย์ไม่เคยหลอกลวง พระจันทร์ก็คงเช่นกัน

“พ่อคะ นี่ค่ะแม่ของหนู” เด็กสาวดึงแขนผู้เป็นแม่ให้ลุกขึ้นเดินไปหาผู้เป็นพ่อ เธอดึงหน้ากากอนามัยที่แม่สวมใส่ออก โดยที่แม่ไม่ได้เอ่ยอะไรเพราะยังตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่

ปราชญ์ธนายืนเหมือนคนขาแข็ง ผู้หญิงที่มีกลิ่นกายเย้ายวนคนนั้นหรอกเหรอคือแม่ของหนูนา เธอคนที่เป็นผู้พิชิตพรหมจรรย์ของเขา

“แม่เจี๊ยบคือแม่ของหนูนาค่ะ”

เมื่อเธอจำไม่ได้ว่าเคยมีลูก เขาก็ไม่รู้ตัวว่าเป็นพ่อคน เด็กสาวผู้เคราะห์ร้ายวัยสิบสี่ได้หนีออกมาจากครอบครัวที่อุปการะเธอเพื่อตามหาพ่อแม่ที่แท้จริง โดยมีแค่รูปภาพหนึ่งใบที่พ่อแม่ถ่ายด้วยกัน ทว่าใบหน้าผู้เป็นแม่กลับโดนเจาะขาดจนไม่รู้ว่าเป็นใคร เธอจึงมุ่งเป้าไปที่พ่อ พ่อที่นิสัยไม่เหมือนอย่างที่คิดไว้เอาเสียเลย 

พ่อเสือ แม่เจี๊ยบ ลูกหนู 

ปล.***** ดอกจันหลายๆ ดอก 

นางเอกเรื่องนี้พูดกูมึงกับเพื่อนสนิท คุณแม่พระเอกก็เช่นกัน ฉายาคุณนายเถื่อน เหมาะสมกับลูกสะใภ้อย่างยิ่ง ไผรับไม่ได้เชิญผ่านไปเลยค่า