...................... 

เธออิจฉาคนใน 'ความทรงจำ' ของเขา

ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!  

เสียงนาฬิกาติดผนังดังสามครั้ง เพื่อบอกว่าถึงเวลาเที่ยงคืนแล้ว 

“ไม่เลวนี่ รับผิดชอบสิ่งที่ตัวเองก่อได้เข้าท่าดี”  

สิ้นกระแสเสียงทรวงอกสะคราญก็อ่อนเปลี้ยเข้าไปในอุ้งปากเขาอีกรอบ พร้อมกันนั้นนิ้วมือแกร่งยังแหวกขาอ่อนของหญิงสาวให้แยกกว้างขึ้น เธอเจ็บหนึบในขมับทั้งสองข้างพานทำให้ช่องท้องวูบโหวงจนเหงื่อท่วม กัดปาก ลอบผ่อนลมหายใจเมื่อมันได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง  

พลัก!  

เขาปัดมือที่เธอใช้ปาดน้ำตานั้นทิ้ง เชิดปลายคางเธอแหงนหงาย และจบลงด้วยการ ‘เล็มเลีย’  

คนทั้งสองรับรู้ว่าที่ ‘เกลือกกลั้ว’ กันอยู่นี้ต่างฝ่ายต่างก็พยายามฝืน พยายามรั้งเพื่อที่จะให้มันจบให้เร็วที่สุด 

แต่มันก็เป็นไปได้ยากเหลือเกิน 

ครั้นพออะไรอะไรเริ่มจะทุเลารดาจึงงอตัวนอนกอดเข่าหันไปอีกทาง และเขาก็เขยิบห่าง นั่งเอนหลังอิงผนัง เอียงคอแก้อาการเมื่อยขบ ฝ่ามือบีบนวดท้ายทอยก่อนจะเสมองเธออีกหนึ่งตลบ 

เธอที่นอนขดตัวแนบบานหน้าต่างเป็นต้องสะดุ้ง 

“อิ่มแล้ว?” เขาถาม หลังจากที่แยกกันอยู่คนละมุม ท้ายที่สุดเส้นความรู้สึกที่สู้ข่มกัดมันให้อยู่ในร่องในหลืบก็ไม่สามารถข่มได้ดั่งใจ 

คนถามไม่รั้งรอให้อีกฝ่ายได้ตอบ  

เรียวขาขาวละเอียดที่แนบสนิท เขาค่อยๆ เบนพวกมันออกเพื่อให้ง่ายต่อการแทรกซึม...` 

และ ‘เขา’ ก็ไม่ลืมที่จะสบถในรอบสุดท้าย  

“ไปลงนรกซะ!” 

คำเตือน :: ©สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537  

ห้ามมิให้ผู้ใดกระทำซ้ำหรือดัดแปลงส่วนหนึ่งส่วนใดของบทความนี้โดยไม่ได้รับอนุญาต หากผู้ใดฝ่าฝืนจะถูกดำเนินตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด