ยิ่งรักมากเท่าไหร่...ยิ่งแค้นมากเท่านั้น
การกลับมาของเพียงรรินทำให้ไฟแค้นในใจของเขตแดนปะทุขึ้น
สามปีที่ผ่านมา...เธอทิ้งเขากับลูกไปอย่างเลือดเย็น
วันนี้เขาจะทำให้เธอเจ็บปวดทุกลมหายใจ
“แม้แต่ปลายเล็บ ผมก็จะไม่มีวันให้คุณได้แตะต้องลูกของผม”
“ได้โปรดเถอะค่ะคุณเขตแดน ขอให้เพียงได้เห็นหน้าลูกสักครั้งเถอะนะคะ”
“คุณเป็นแค่พนักงาน ไม่มีสิทธิ์มาขอร้องเจ้านายอย่างผม”
น้ำตาของเพียงรรินที่รินไหลไม่อาจมีความหมายใดๆอีกในสายตาของเขตแดน เขายังจดจำวันที่ลูกน้อยนอนร้องไห้อยู่บนเตียงได้ดี วันที่เธอหนีจากไปโดยไม่มีแม้แต่คำลา
เขตแดน...คุณพ่อลูกหนึ่ง CEOเจ้าของโรงแรมหรูระดับห้าดาว
ภายนอกดูเย็นชาแต่เวลาอยู่กับน้องนาวิน ลูกชายวัยสามขวบเขาจะอ่อนโยน
เขาเกลียดผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ของลูก ผู้หญิงที่ทิ้งเขากับลูกไปอย่างเลือดเย็น
“ลูกเป็นของผมตั้งแต่เกิด คุณไม่มีสิทธิ์เพราะคุณเป็นคนทิ้งเขาไปเอง เพียงรริน”
เพียงรริน...ผู้หญิงที่ภายนอกดูสดใสแต่ข้างในกลับมีบาดแผลที่เธอไม่อาจบอกใครได้
เธอมีเหตุผลที่ต้องทิ้งลูกไปตั้งแต่ลูกน้อยลืมตาดูโลกได้เพียงวันเดียว
ตลอดสามปีที่ไม่เคยได้เห็นหน้าลูกมันทรมานมากทุกลมหายใจ
“ได้โปรดเถอะค่ะคุณเขตแดน ขอแค่ให้เพียงได้เห็นหน้าลูกสักครั้ง แค่มองดูห่างๆก็ได้ เพียงขอแค่นี้จริงๆ”
Guest
