ร่างของหมาตัวหนึ่งที่กำลังร้องลั่นอย่างทุรนทุรายเพราะคอของมันกำลังถูกกัดด้วยร่างของสิ่งมีชีวิตอีกชนิด สิ่งมีชีวิตตัวสีขาวซีดที่ผิวกายอาบไปด้วยเลือดสีแดงฉาน 

...สิ่งมีชีวิตที่รูปร่างเหมือนกับคน 

ผมจอดจักรยานยืนอึ้งอยู่อย่างนั้นเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่เห็นมันคืออะไรกันแน่ อะไรที่กำลังกัดคอหมาตัวนั้น อะไรที่กำลังจะฉีกทึ้งเอาขาของหมาตัวนั้นมากินอย่างตะกละตะกลาม 

คนอย่างนั้นหรือ? หรือสิ่งที่คนเฒ่าคนแก่จะเรียกว่าปอบ หรือสิ่งที่เรามักจะเห็นในหนังวิทยาศาสตร์อยู่เป็นประจำ มนุษย์ทดลอง? เอเลี่ยน? หรือสัตว์กลายพันธุ์? แต่ไม่ว่าผมจะคิดอย่างไรการค้นหาคำตอบนั้นมันก็ต้องหยุดลงเมื่อไอ้ประหลาดตัวนั้นมันหันมามองที่ผมแล้ว 

ดวงตาสีดำสนิทเต็มดวงที่จ้องประสานตากับผมได้ทำให้ขนทุกเส้นในกายมันลุกซู่! เหมือนถูกสะกดด้วยความเย็นยะเยือกจนทำให้ก้าวขาไม่ออก รู้ตัวอีกทีเสียงครางต่ำๆ และร่างที่กำลังจะก้าวเข้ามาหานั้นก็ได้ทำให้ผมตัดสินใจที่จะวิ่งในทันที 

...แต่ยังไงความโชคร้ายมันก็เป็นของที่อยู่คู่กับผม 

ไอ้ตัวประหลาดนั่นมันจับตัวของผมเอาไว้ได้ก่อนที่มันฝังคมเล็บลงบนบ่าทั้งสองข้างของผม ผมร้องลั่นออกมาสุดเสียงเนื่องจากความเจ็บปวดที่เล็บคมๆ ของมันฝังเข้าบ่าทั้งสองข้างของผม แม้จะพยายามกระเสือกกระสนเพื่อเอาชีวิตรอดแต่ความกลัวตายและความเจ็บปวดก็ได้ทำให้เรี่ยวแรงมันมีน้อยลงไปทุกที 

แต่แล้วไอ้ตัวประหลาดนั่นก็โลมเลียบนคอของผม เล่นเอาผมขนลุกไปทั่วทั้งตัวเลย ผมมองมันด้วยหวาดกลัวระคนไปด้วยความเจ็บปวดที่เล็บของมันยังจมอยู่ในเนื้อของผม เหมือนเลือดมันจะไหลออกจนหมดตัวจนสติสัมปชัญญะของผมมันจะเลือนรางลงไปเสียทุกที 

...นี่ผมกำลังจะถูกกินเหมือนหมาตัวนั้นแล้วใช่ไหม? 

"ไม่...นะ! " 

ฟุบ! 

. 

. 

. 

สวัสดีกับนักอ่านทุกๆ ท่านอีกครั้ง หลังจากที่หายไปอย่างยาวนานตอนนี้ไรต์ก็ได้เอานิยายเรื่องนี้กลับมาอีกครั้งแล้ว และขอบอกว่าไรต์ได้ทำการรีไรต์นิยายเรื่องนี้ใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เนื้อเรื่องจะแปลกแตกต่างไปจากเรื่องเก่าไหม? หยกจะแบนเหยี่ยวเหมือนเดิมหรือเปล่า อย่าลืมติดตามกันนะครับผม 

#อ้ายเก้ง