"ซ่าๆ .."

น้ำที่สาดมายังร่างบางของผู้ที่กำลังสลบอยู่บนพื้น ทำให้เขาจำต้องฟื้นตื่นขึ้นมา ดวงตาที่หลี่ปรือก็ค่อยๆ เปิดขึ้นมาในที่สุด สิ่งที่ได้เห็นในครั้งแรกคือ รองเท้าหนังสีดำของบุคคลผู้หนึ่งที่กำลังยืนค้ำหัวของเขาอยู่ ใบหน้าเล็กนั้นเมื่อมองไปรอบๆ จึงเห็นได้ว่าเขาอยู่ในห้องที่เล็ก แคบ และมืดห้องหนึ่ง มันมีลักษณะคล้ายคุกมากกว่า เพราะมีกรงเหล็กเป็นซี่ๆ กั้นเอาไว้ ตรงประตูกรงมีโซ่เส้นใหญ่คล้องเอาไว้ด้วย เมื่อเขาคิดจะขยับตัว ก็รู้สึกถึงอาการปวดไปทั่วทั้งร่างกาย เสื้อที่ฉีกขาดเกิดจากการฟาดของแส้ น่าจะหลายครั้ง ถึงได้มีร่องรอยจำนวนมากเช่นนี้ มันทั้งแสบแบะเจ็บปวดเข้าไปจนถึงกระดูกภายในร่างกาย น่าจะเกิดจากการซ้อมอย่างหนักจนภายในร่างกายบอบช้ำ

เมื่อสามารถขยับแขนขาได้บ้างแล้ว จึงพบว่าแขนและขาทั้งสองข้างถูกล่ามด้วยโซ่เอาไว้

จากนั้นโซ่ที่ล่ามแขนทั้งสองค่อยๆ ถูกดึงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างกายของเขาที่กำลังนอนอยู่ ถูกดึงรั้งให้ลุกขึ้นตาม แขนขาที่ไร้เรี่ยวแรง เมื่อถูกโซ่ที่ผูกอยู่กับเพดานถูกสาวชักขึ้นไปจนสุด ร่างทั้งร่างจึงถูกทำให้ตรึง โดยเฉพาะในส่วนของแขน ที่ถูกดึงรั้งจนสุดแขน สายตาของเขาจึงสามารถมองเห็นบุรุษผู้หนึ่ง ร่างกายของเขาสูงใหญ่สวมชุดเกราะสีดำ ใบหน้าหล่อเหลาแต่ดุดันอันเกิดจากเริ่มมีไรหนวดบนใบหน้านั้น เขายืนทมึงอยู่ด้านหน้าของร่างบาง

ทันทีที่ขวัญรู้สึกตัว ก็พบว่าตนเองถูกปลุกด้วยการสาดน้ำใส่จนเปียกปอนทั้งร่าง อาการเจ็บแสบและความปวดรวดร้าวทั่วทั้งร่างกายถาโถมเข้ามาในความรู้สึก  สิ่งที่ได้เห็นเมื่อลืมตาขึ้นคือห้องมืดๆ ที่มีลักษณะคล้ายคุกใต้ดินที่ขวัญเคยเห็นในทีวี กลิ่นสนิมจากเลือดตามร่างกายและกลิ่นอับชื้นภายในคุกใต้ดิน คละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง แต่สิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจและหวาดกลัวในเวลานี้คือสิ่งที่ได้ประสบในเวลานี้

มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่!! ขวัญจำได้ว่าตัวเองกำลังจะไปส่งผัดกระเพราให้เจ๊เปรี้ยวที่อีกซอย ในขณะที่เขากำลังเลี้ยวเข้าซอย ก็มีรถยนตร์คันหนึ่งที่แลนมาด้วยความเร็วพุ่งชนเขาจนกระเด็น จากนั้นภาพทุกอย่างก็มืดดำไป แล้วในตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนกัน  หรือว่าเขาได้ตายไปแล้วถึงได้เห็นยมทูตที่กำลังยืนจังก้าทำหน้าดุดัน ยืนมึงด้วยความกรุนโกรธคล้ายว่าเขาได้ทำเรื่องผิดบาปร้ายแรงอยู่ที่ด้านหน้าของเขาอย่างหน้ากลัวเช่นในตอนนี้ได้

"ว่าอย่างไร...จะสารภาพได้หรือยังว่าผู้ใดส่งเจ้ามาขโมยแผนที่ภายในค่ายทหารของข้า...."

เสียงนั้นช่างดูโหดเหี้ยมและเย็นยะเยือกจนน่าหวาดกลัว ขวัญจับต้นชนปลายไม่ถูก ว่าเขาหมายถึงใคร

แต่ในห้องนี้มีแค่ขวัญกับผู้ชายท่าทางน่าหวาดกลัวคนนี้เท่านั้น จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเขาผู้นี้ที่กำลังพูดกับขวัญอยู่

"เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ.."

"อึ๊ก อึ๊ก อ๊ากกก .."

เสียงร้องโหยหวนอย่างเจ็บปวด แส้หนังสีดำมันวาว ถูกฟาดลงมายังร่างบางของขวัญหลายครั้งติดต่อกัน จนขวัญได้กลิ่นของคาวเลือด ที่เริ่มไหลซึมออกมาจากรอยแผลบาดแผล ซึ่งเกิดจากการฟาดด้วยแซ่ ความรู้สึกเจ็บปวดที่ได้รับมันคือความจริง ไม่ใช่แค่ฝัน และเขายังไม่ตาย แต่ขวัญมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน ชายที่กำลังใช้แส้ฟาดทำร้ายขวัญอยู่นี้เป็นใครถึงได้ยมใจร้ายและโหดเหี้ยมกับขวัญเช่นนี้ ขวัญไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้นมาก่อนหรือยังไง

"ว่าอย่างไร ผู้ใดส่งเจ้ามา จงบอกข้ามามิเช่นนั้นเจ้าจะมิได้ตายดีแน่"

"เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ.."

"อ๊ากกก.. เจ็บ..ผมไม่รู้..."

ขวัญไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ได้ร้องออกมาอน่างเจ็บปวด  เพราะแส้ฟาดเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนขวัญสลบไปอีกครั้งในที่สุด....

#ปกนิยายมาแล้ววว....E-book ก็เร็วๆนี้เช่นกัน

#ขอบคุณปกสวยๆจาก กระต่ายวาดรูปค่ะ

.......................

#เรื่องนี้เป็นแนววายจีนข้ามภพ

ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใดใดทั้งสิ้น

#เรื่องนี้เป็นแนว 3p นายเอกท้องได้

# อ่านเพื่อความบันเทิงใจ ภาพที่นำมา

ประกอบ เพียงเพื่ออรรถรสในการอ่าน

# ติดตามผลงานอื่นๆของไรท์เตอร์ได้ที่ เฟสบุ๊คเพจได้เลยค่ะ https://m.facebook.com/panangnok/