บทนำ.
“เฮ้อ~~~~” เสียงถอนหายใจดังขึ้นมาจากชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผู้มีนัยน์ตาหวานซึ้ง คิ้วเข้มอย่างบุรุษ ผมสีนิลยาวสลวยถูกปล่อยให้ตกลงคลอเคลียใบหน้าที่ขณะนี้กำลังแสดงสีหน้าหม่นหมองอย่างรู้สึกปลงในชีวิต ถึงแม้การอยู่ที่นี่เขาจะกินตำแหน่งถึงเจ้าจอมมีชีวิตสะดวกสบายกว่าแต่ก่อนก็เถอะ แต่ความเป็นอยู่มิได้ต่างอะไรจากชาวบ้านธรรมดาเสียเลย จะต่างก็เพียงมีบ่าวให้คอยรับใช้สองสามคนเท่านั้น ด้วยว่าไม่ได้เป็นที่โปรดปรานของพ่ออยู่หัว หึ!! จะเอาอะไรไปให้โปรดล่ะ โอกาสจะถวายงานยังไม่มีเลยเถอะ!!!!
#นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชายน้าา ถ้าไม่ชอบเชิญคลิกมุมบนขวาได้เลยจ้าา
##นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของภัทราณัฐนะคะ ถ้าผิดพลาดก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย
เครดิตภาพ.คุณ samran jarukulvanich
ปล.อย่าลืมให้กำลังใจผู้เขียนด้วยนะคะ*0* *0*