มีราพีอา รักนี้ต้องห้าม (ใจ) NC 20+++
65
ตอน
882K
เข้าชม
2.05K
ถูกใจ
1.2K
ความคิดเห็น
1.85K
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
ความปรารถนาของเธอแค่เพียงได้เจอเขา และแม้จะต้องยอมเสียศักดิ์ศรี แต่ขอแค่ได้มีความทรงจำร่วมกันซักครั้งในชีวิต เธอพร้อมที่จะทำ

อิมเมจตัวละคร

 

โอมาน ข่าน

ซุปตาร์ดาวล้านดวง นักแสดงพ่อหม้ายลูกสามชาวอินเดียสุดฮอตมากความสามารถวัย 42 ปี

รูปหล่อ ร่ำรวย อบอุ่น รักครอบครัว แถมหื่น

"เขาไม่เคยมีข่าวกับดาราสาวคนไหนให้ภรรยาต้องช้ำใจ ซ้ำยังเป็นพ่อที่ดี แต่ผู้ชายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคอย่างเขากลับถูกภรรยาที่คบกันมายี่สิบกว่าปีเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ...แต่ในขณะเดียวกัน หัวใจที่หนักแน่นก็ถูกสาวไทยตัวเล็กที่อายุน้อยกว่าเกือบสองรอบเขย่าจนสั่นคลอน แล้วซุปตาร์ลูกสามอย่างเขาจะเอาชนะเด็กสาวที่รักเขาจนถ่อมาถึงดูไบเพื่อมอบกายและใจให้เขาได้หรือ"

โอมานไม่คาดคิดเลยว่าหัวใจที่หนักแน่นจะอ่อนแอง่ายดายเพียงเพราะสาวไทยตัวกระจี๊ด ความหม่นหมองในใจที่เขาเก็บซ่อน รอยแผลของความรู้สึกที่ถูกย่ำยี ถูกแทนที่ด้วยความสดใสและความคะนึงหาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...และเมื่อเจอเธออีกครั้ง ความต้องการที่เขามี เขาจะยับนั้งมันได้หรือไม่...หรือมันอาจจะสายไปที่ยั้งใจไม่ให้หลงรักในขณะที่ตัวเองมีชนักติดหลังที่แสนแน่นหนา เขาจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดี...ลาลา

 

ลาลา

สาวไทยวัย 22 ปี ผู้มีใบหน้าน่ารักสะดุดตาสะดุดใจ และรอยยิ้มสดใสกระตุกใจผู้ที่พบเห็น

"เธอ ผู้ที่ครองความโสดและความบริสุทธิ์มายาวนานกว่า 22 ปี และต่อจากนี้ก็มีแผนที่จะเป็นโสดตลอดชีวิตอีกด้วย...แต่ใช่ว่าใจดวงนี้จะว่างเปล่า เพราะเธอได้ตกหลุมรักซุปตาร์อายุคราวพ่อที่อายุห่างกันถึง 20 ปี ซ้ำยังเป็นคุณพ่อลูกสาม แต่ทว่าความรักของเธอไม่ใช่การครอบครอง เธอจึงยินยอมและปรารถนาอย่างยิ่งที่จะมอบกายและใจให้เขา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า...สิ่งที่เธอพามาหลังจากคืนที่หอมหวานคือจิตใจที่สั่นคลอนของคุณพ่อลูกสามสุดแซ่บ"

ลาลาจะทำยังไงเมื่อ 'คนที่มีเจ้าของหัวใจ' ดันเผลอหวั่นไหวไปกับความน่ารักสดใสของเธอ...ในเมื่อสิ่งที่เธอต้องการไม่ใช่การทำให้ชีวิตครอบครัวของเขาพังลง...แต่ความรักที่บรรจงเก็บไว้กลับถูกทำให้เพิ่มขึ้นจากคนที่เธออยากจะหนีให้ไกล...โอมาน

 

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"ผมรักษาสัญญา ผมไม่คิดทำอะไรไม่ดีกับคุณหรอก แล้วผมก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นคุณไม่ต้องเกร็ง...เอาล่ะ คุณจะให้ผมช่วยอะไร ถ้าไม่เกินความสามารถผมจะช่วย...ผมขอแค่คุณไม่ใช่นักข่าวที่พยายามจะตื๊อให้ผมยอมสัมภาษณ์ก็พอ"

"ไม่ค่ะ! ฉันไม่ใช่นักข่าวนะคะ ฉันเป็นแค่พนักงานบริษัทที่ได้โบนัสเท่านั้น"

ได้ยินแบบนั้นโอมานก็เบาใจ

"ผมเชื่อ คราวนี้พูดเรื่องของคุณสิ"

ลาลารู้สึกลำคอตีบตัน เธอจ้องตอบดวงตาสีน้ำตาลอมเขียวที่มีเสน่ห์ของเขาเนิ่นนานจนสุดท้ายก็รวบรวมความกล้าค่อย ๆ พูดออกไป

"เอ่อ ฉันอยากให้คุณฟังให้จบก่อนนะคะ”

ตึกตัก ตึกตัก

แม่เจ้า ทำไมใจฉันถึงได้เต้นแรงขนาดนี้เนี่ย

“อาจจะเป็นคำขอที่บ้า...มาก ๆ แต่ฉันไม่ได้บ้านะคะ ฉันสติสมประกอบดีทุกอย่าง สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้ ฉันกลั่นกรองมาแล้ว และฉันมาที่นี่ อยากมาพบคุณ เพื่อสิ่งนี้..."

เขาพยักหน้าและเริ่มขมวดคิ้วเธอจึงพูดต่อ

"ฉันชื่อลาลา เป็นคนไทยค่ะ อย่างที่บอกไป ฉันมาที่นี่เพราะอยากพบคุณ...ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไม่มีแฟน จะไม่คบใคร และจะไม่แต่งงาน...แต่ว่า..."

มาถึงตรงนี้เธอเหมือนจะจมน้ำตาย ใจเธอเต้นแรงจนน่ากลัวเวลาที่มีสายตาของเขาจ้องมาอย่างตั้งใจและคิ้วของเขากำลังขมวดอย่างุนงง ฮือ ความกล้าหน้าด้านเธอหายไปไหนหมดเนี่ย

"ฉัน...อยากขอให้คุณ...ช่วยเป็นคนแรกของฉันได้มั้ยคะ"

พูดเสียงแผ่วในประโยคสุดท้าย

"ห๊ะ!?"

และเป็นอย่างที่คิด โอมานอุทานพร้อมกับทำหน้าน่ากลัวขึ้นมาทันที....ฮือ...แม่จ๋า เขาจะไม่จับหนูส่งตำรวจใช่มั้ย ฟิวส์ ถ้าฉันไม่ได้กลับไปบอกแม่ฉันด้วยว่าฉันติดคุกอยู่ดูไบ

โอมานอุทานออกมาได้คำเดียว เขามองดวงตาใสซื่อของอีกฝ่ายด้วยความประหลาดใจและตกใจมากถึงมากที่สุดกับสิ่งที่เธอขอ

"ไม่ได้" มันบ้ามากที่เธอพูดมา “ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณตั้งใจจะเล่นตลกหรือล้อเล่นอะไร แต่ผมไม่ขำจริง ๆ ขอโทษนะ แต่คุณช่วยกลับไปเถอะ”

ลาลาใจหายวาบ เธอรู้ว่าตอนนี้เขามองเธอไม่ดีแล้ว นี่เธอพูดอะไรออกไป...แต่ว่าเธอมาถึงขั้นนี้แล้ว เธอจะถอยทั้ง ๆ ที่พยายามมาจนถึงขนาดนี้ไม่ได้...เธอทำแบบนั้นไม่ได้

"ฉันพูดจริงนะคะ ขอร้องเถอะค่ะ ถ้าไม่ใช่คุณฉันก็ไม่ให้มันกับใครอีกแล้ว ฉันขอร้องนะคะ แค่ครั้งเดียว ฉันจะไม่เรียกร้อง จะไม่บอกใคร ฉันไม่ได้จะแบล็กเมล์คุณแน่นอน ฉันไม่ได้พกอะไรติดตัวมาเลยคุณค้นดูก็ได้ ฉันแค่อยากให้คนแรกและคนสุดท้ายของฉันเป็นคุณ...นะคะ พรุ่งนี้ฉันก็จะไปแล้ว และหลังจากนั้นคุณก็ลืมไปได้เลย ลืมไปเลยก็ได้ค่ะว่าเคยพบฉัน นะคะ ได้โปรด"

"ไม่มีทาง"

เขาพูดอย่างชัดเจนและชัดถ้อยชัดคำ

“แต่...”

“พอได้แล้ว! ไปซะ”

🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴🪴

ฝากนิยายเรื่องนี้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ

•นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งสิ้น อาจมีการใช้ภาษาที่ไม่เหมาะแก่เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

•ขออนุญาตภาพประกอบ และสถานที่ต่าง ๆ ที่ใช้อ้างอิงในนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ

•ภาพและสถานที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อหาของนิยายจริง ๆ เป็นเพียงส่วนประกอบของนิยายเท่านั้น

•ห้ามมีการคัดลอก และนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต หากพบจะดำเนินคดีอย่างถึงที่สุด

ท้ายที่สุดนี้ ชอบกดไลค์ ใช่กดแชร์ แล้วก็อย่าลืมคอมเม้นต์เป็นกำลังใจหรือติชมเพื่อที่ไรท์จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไขด้วยนะคะ

ลีลาวดี ยามค่ำ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว