สัตถันดรกัป

}{สัด-ถัน-ดะ-ระ-กับ}{

*****************************************************

            เมื่อโลกเข้าสู่ยุคมืด ศีลธรรมได้หมดไปจากใจมนุษย์อย่างสูญสิ้น ผู้คนไร้หัวใจไร้ปราณีไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี ก่อกรรมทำเข็ญฆ่าฟันกันจนแผ่นดินนองเลือด หัวใจหยาบช้ายิ่งกว่าสัตว์เดียรัจฉาน หมู่มารจึงเริ่มครอบงำและสิงสู่มนุษย์ พวกมันไล่ฆ่าเผ่าพันธุ์มนุษย์จนแทบสูญสิ้น สัตว์ทั้งหลายถูกจับฉีกกินทั้งเป็นจนเหม็นคุ้งคาวเลือดไปทั่วหล้า

            เวลาได้ล่วงเลยไปนับร้อยปี สิ่งปลูกสร้างและอารายธรรมที่มนุษย์เคยสร้างไว้ถูกธรรมชาติทวงคืนจนไม่เหลือเคล้าเดิม แต่ฟ้ายังมีตาเมื่อพวกมารสมสู่กับมนุษย์จนลูกที่ลืมตาดูโลกเกิดการกลายพันธุ์มาเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าอมนุษย์ มีจิตใจที่ยังคงเป็นมนุษย์แต่ร่างกายและภาระกำลังเหนือชั้นอย่างสิ้นเชิง ได้มีความคิดที่จะล้างเผ่าพันธุ์มารและคืนโลกให้กับมนุษย์ที่อาจจะเหลืออยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้

  เมื่อมนุษย์บ่กล้า           กูจัก ทวงคืน

อันแผ่นดินมารมัก                   ใฝ่ข้า

กูเกิดอยู่มิมัก                            เป็นใหญ่ ใฝ่สูง

มึงอย่าตู่ทำกล้า                        ใคร่หว้า แดนมึง

                        โลกมนุษย์แห่งนี้          มึงนั้น จงรู้

หัวมึงรักษามั่น                         เยี่ยงฟ้า

หัวกูบ่สะบั้น                            จักบ่ง ชะตา

ชี้ว่าชีพมารม้วย                        หมดสิ้น สกุล 

*****************************************************