บทนำ

“เธอขึ้นมานอนบนเตียงของฉันได้ยังไง คนเนรคุณ”มือหนาผลักร่างที่ตนนอนกอดไว้ทั้งคืนเต็มแรงอย่างรังเกียจจนอีกฝ่ายหงายลงไปนอนแอ่งแม้งอยู่บนพื้นด้านล่าง

“เมื่อคืนคุณฝันร้ายบัวก็เลยขึ้นไปปลอบโยนคุณ แล้วก็…..”หญิงสาวผวาตื่นรีบตอบคำถามชายหนุ่มจนลิ้นแทบจะพันกัน ที่เธอนอนตื่นสายอย่างนี้ก็เพราะเฝ้าไข้เขาเกือบทั้งคืนตื่นขึ้นมายังจะโวยวายใส่เธอไม่เลิกอีกหรือทำไมไม่เห็นความดีของเธอบ้าง

“นอนบนเตียงของฉัน หาโอกาสที่จะนอนกับฉันอยู่แล้วนิ”ชายหนุ่มรีบพูดขึ้นมาแทรกเสียก่อนเขาดูถูกเธอทั้งคำพูดทั้งแววตาที่แสดงออกมาว่ากำลังเย้ยหยันคนตัวเล็กอย่างไม่มีปิดบัง

“เปล่านะคะ”ศีรษะบางส่ายไปมาปฏิเสธข้อกล่าวหาที่ชายหนุ่มยัดเยียดให้ มือเล็กคลำสะโพกตัวเองปอยๆด้วยความเจ็บ

“ทำไม คิดจะแทนที่ณิชาให้ได้เลยใช่ไหมไอ้ที่ตามเอาอกเอาใจฉันสาระพัดนี้อยากจะให้ฉันนอนกับเธอใช่ไหม ได้ถ้าอยากมากละก็ฉันจะสนองความร่านของเธอเอง”ร่างสูงใหญ่ตามมากระชากต้นแขนเล็กอย่างแรง ก่อนจะออกแรงผลักให้เธอนอนลงกับพื้นแล้วจัดการคร่อมร่างเธอเอาไว้แน่น

“อย่า ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้น คุณภีม อย่าทำบัว บัวกลัวแล้ว”สองมือน้อยพนมไหว้คนตรงหน้า เขาเคยช่วยเธอเอาไว้แต่นี่เขาจะทำกับเธอเองนะหรือ

“อย่ามาเรียกชื่อเล่นของฉัน ชื่อนั้นมีไว้สำหรับคนใกล้ชิดแต่ไม่ใช่สำหรับเธอ”ใบหน้าถมึงก้มซุกไซ้ใบหน้านวลที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำตาอย่างบ้าคลั่ง

“อย่า กรี๊ด ไม่”หญิงสาวพยายามสะบัดหน้าหลบรสจูบของอีกฝ่าย

“จะร้องทำไมในเมื่อเธอต้องการมันจะตายไป ไม่งั้นจะตามฉันเป็นเงาตามตัวหรือ”มือแกร่งรวบมือเล็กที่เอาแต่ผลักไสเขาไว้บนศีรษะก่อนจะออกแรงบีบเคล้นทรวงสาวผ่านชุดนอนเต็มแรงอารมณ์โกธร

“บัวแค่อยากให้คุณหายเศร้า หายเครียดก็เท่านั้น เท่านั้นจริงๆ ฮือ ฮือ”สองขาเรียวถีบไปมาดิ้นรนอย่างสุดกำลัง เธอรักเขาก็จริงแต่ไม่ได้ต้องการให้เขาระบายความโกธรหรือความใคร่กับเธอแบบนี้

“ฉันไม่เชื่อ”เขาตะคอกเสียงกร้าว ดวงตาคมวาวโรจน์อย่างน่ากลัวในความคิดของบัวชมพูตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมาไม่เคยมีสักครั้งที่ชายหนุ่มจะแสดงท่าทีคุกคามได้น่ากลัวขนาดนี้ มือแกร่งกระชากเสื้อนอนของหญิงสาวจนขาดหวิ่นเผยให้เห็นบราเซียสีหวานที่ปกปิดทรวงสาวได้ไม่ถึงครึ่งเขาลงมีเคล้นคลึงออกแรงบีบขยำอย่างไม่เกรงใจเจ้าของที่นอนร้องไห้กระซิก

“ของดีหนิ แต่ไม่นานก็คงจะหมดราคา แหลกเหลวคามือฉัน ฉันจะทำให้เธอโซซัดโซเซนอนหยอดเข้าต้มไม่กล้าเข้าใกล้ฉันอีกเลย”มือหนาเลื่อนไล้ลงมากอบกุมเนินเนื้อสาวผ่านเสื้อผ้าก่อนจะออกแรงฟาดผลั๊วลงไปสุดแรงเกิดจนอีกฝ่ายผวาตัวงอ

“ไม่ อื้อๆ”ภีรเมศร์ก้มจูบปิดปากหญิงสาวอย่างแรงจนได้กลิ่นคราวเลือดอวลอยู่ในปากเขาทุ่มกำลังทั้งหมดที่มีระบายลงกับร่างเล็กบอบบางของเธอ

‘เพลี้ย’

“เธอกล้าตบฉันหรือแม่ตัวดี กับมานี่เดี๋ยวนี้นะบัวชมพู”ชายหนุ่มสบถเสียงลั่นเมื่ออีกฝ่ายใช่จังหวะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับรสจูบตบหน้าเขาฉาดใหญ่แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปทิ้งให้เขามองเธอด้วยแววตาเจ็บแค้น

“มาทำหน้าที่เมียของเธอสิบัวชมพูอยากได้นักไม่ใช่หรือไง”เขาตั้งสติได้รีบวิ่งตามแม่ตัวปัญหาออกไปด้วยความเร็ว ขณะที่เท้าเล็กกำลังจะเดินลงบันไดก็โดนมือใหญ่ฉุดกระชากต้นแขนเรียวเสลาเอาไว้เสียก่อน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นชื่อ นามสกุล สถานที่ ล้วนมาจากจินตนาการของไรท์เท่านั้นนะคะขอขอบคุณภาพสวยๆจากGooGle

ป.ล.ฝากผลงานอีกเรื่องของไรท์ด้วยเน้ออย่า อย่า อย่าลืมเข้ามาเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะจ๊ะ