Return รักครั้งนี้ขอมัดใจยัยตัวแสบ

มาร์ค  มาโคเวล หนุ่มหล่อเจ้าสำราญ อดีตที่เขาเคยปล่อยเธอไป เพราะคิดว่ายังไม่พร้อมจะมีใครและเธอก็ยังเด็กเกินไป แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เขาอยากได้เธอมาครอบครอง ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลถ้าเธอไม่ยอมจำนนเขาจะพุ่งชนจนท้องไปเลย  ฮ่าๆๆ เธอต้องกลับมาชอบเขาอีกครั้ง 

อลิซ  อริสา  สาวสวยดีกรีนางแบบ แถมยังเป็นลูกครึ่ง ไทย – เมกา  บางครั้งเธออ่อนหวานเธอน่ารัก บางครั้งเธอก็เย็นชา แอบวีนนิดหน่อย คนที่เธอไม่อยากเข้าใกล้กับยิ่งต้องมาอยู่ใกล้ ในอดีตเขาเห็นเธอเป็นแค่น้องสาว มาตอนนี้เขาจะเอายังไงกับเธอกันแน่ แต่เธอจะไม่หลงใหลปรื้มปริบแล้วเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

อลัน เพื่อนสนิท อลิซ รักอลิซมากเพราะอลิซเปรียบเสมือนครอบครัวของเขา ใครที่ทำให้เธอเสียใจซ้ำสองฉันจะไม่ให้โอกาสมันอีก

เคน เลขา บอดี้การ์ดของมาร์ค ขี้เล่นเฮฮ่า  กวนเป็นที่หนึ่ง

คิว เลขา บอดี้การ์ดของมาร์ค เงียบขรึม กวนเป็นบางครั้ง เป็นคนมีเหตุผล

อันนา นางแบบสาวคู่ควงที่จับมาร์คไม่ปล่อย ในเมื่อฉันไม่ได้อย่าคิดว่าใครจะได้ 

**** บุลคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับเนื้อหาในเรื่องทั้งสิ้น (ขออนุญาติบุคคลในภาพนะค่ะ)

**** นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนทั้งสิ้น

มาแล้วจ้า  ฝากเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ 

แต่เสียงขยับเก้าอี้ทำให้ฉันหยุดอยู่กับที่ แต่เขาก็ยังไม่หันมา

“เอ่อ  คุณคะ”ฉันตัดสินใจเรียกเขาอีกครั้ง เผื่อว่าเขาจะได้ยิน

“อืม”และเหมือนเขาจะได้ยินเพราะเสียงตอบรับสั้นๆ  นี่ตกลงว่าหลับจิรงๆใช่ไหม เป็นผู้บริหารประสาอะไร  ฉันตัดสินใจเดินไปนั่งเก้าอี้ที่อยู่อีกผั่งของโต๊ะของคนที่นั่งหันหลังให้

“คุณคะ ตุบ”ฉันหมดความอดทนตัดสินใจทุบโต๊ะทำงานเขาไปหนึ่งที เพื่อเรียกให้คนที่หลับอยู่ตื่น

“อืม ใครวะ”เขาขยับตัวแล้วก็โว้ยวายออกมาเหมือนจะลำคราญ  นี่เขาเป็นผู้บริหารจริงๆให้ไหม

“คุณก็หันมาสิคะจะได้รู้ว่าใคร”ฉันเอ่ยเสียงเรียบออกไปด้วยความหงุดหงิด  ว่าแต่ทำไมเขาดูคุ้นๆจังเหมือนฉันเคยเห็นที่ไหน บ้าน่าอลิซหลังคนมันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ

“มาแล้วหรอ”เขาพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่ยอมหันมา

“ค่ะ  ฉันว่าเรามาเริ่มคุยเรื่องงานกันเลยดีกว่า”ฉันอยากออกไปจากตรงนี้เร็วๆ   รู้สึกไม่อยากจะอยู่ในห้องนี้นานๆ และอีกอย่างตอนนี้ฉันหิวมากด้วยเพราะยังไม่ได้กินข้าวเช้า

“รีบไปไหนครับ  เรายังไม่ได้แนะนำตัวกันเลยนะ”เขาพูดขึ้นแล้วก็ค่อยๆหันเก้าอี้กลับมาหาฉัน  นี่ตื่นเต็มตาแล้วรึไง

“พี่มาร์ค”ฉันครางชื่อเขาออกมาเสียงเบา  อ้าปากค้าตาโตมองผู้ชายตรงหน้าที่ไม่ได้เจอกันหลายปี แต่เขาก็ยังดูดีเหมือนเดิม 

ทำไมถึงเป็นเขา ฉันงงไปหมดแล้วนะ  หรือว่าเรื่องทุกอย่างมีคนจัดการตั้งแต่ทีแรก อลันจะต้องรู้เรื่องนี้ ใช่  ถึงว่ามีพิรุธ

“ว่าไงคะ อลิซ”เขาพูดกับฉันเหมือนในตอนแรกที่เราเจอกัน  ฉันกัดปากตัวเองแน่น ฉันก็อยากจะเรียกเขาว่าพี่มาร์คเหมือนเดิมแต่มันไม่ใช่ฉันไม่อยากสนิทกับเขาอีกแล้ว

“สวัสดีค่ะคุณมาโคเวล    ไม่คิดเลยนะคะว่าจะเป็นคุณ”ฉันเอ่ยทักทายเขาเสียงเรียบและเป็นทางการ พยายามกักเก็บทั้งอารมณ์และน้ำเสียงของตัวเองให้เรียบนิ่งที่สุดเท่าที่จะทำได้

“หึ  สวัสดีครับ ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง”เขาเองก็เหมือนจะเปลี่ยนอารมณ์ทันทีที่ฉันพูดแบบนั้นออกไป  ฉันกลั้นหายใจแล้วปล่อยออกมาอย่างแผ่วเบาแล้วก็สูดลมหายใจเข้าไปใหม่เพื่อรวบรวมสมาธิให้กับตัวเอง 

ฝากติดตามด้วยน๊าาาาาาาาา

เข้าไปพูดคุย  ทวงถามนิยายกับไรท์ได้ที่เพจนะคะ 

 คลิก

 Mivsigพิชามญธุ์