1 like = 1 กำลังใจเล็กๆ

#แค่เพื่อนคงไม่ได้

#เพื่อนรัก

the parkinson

เพื่อนกัน มาได้กันเอง

ความสัมพันธ์แบบนี้มันคงเรียก

แค่เพื่อน ไม่ได้แล้วล่ะ

Character

Rukkhun (รักคุณ)

เพื่อนสาว วัยยี่สิบหกปี ที่มีรูปร่างหน้าตาบอบบางน่ารักเหมือนเด็กมัธยม แต่ก็มีพอจะมีเนื้อมีนมให้ได้กระชุ่มกระชวย

บุคลิกและอุปนิสัย เป็นคนที่ภายนอกดูอ่อนแอบอบบางดุจดังตุ๊กตา(ยาง?)ตัวน้อยๆ แต่ความจริงแล้วเป็นคนที่รุนแรงร้ายกาจไม่ต่างจากปีศาจในคราบนางฟ้า...

คติประจำใจ เพื่อนักรบแล้ว เธอสามารถทำได้ทุกสิ่ง

คำพูดที่อยากบอกนักรบ

“แกเป็นของฉันแล้วนะรบ... เป็นของฉันแล้ว...”

Nukkrob (นักรบ)

เพื่อนชาย วัยยี่สิบหกปี มีหน้าตาที่หล่อเหลา แต่กลับชอบไว้หนวดไว้เคราบดบังเอาไว้ รูปร่างที่มีก็สูงใหญ่ไม่ต่างอะไรจากหมีโตเต็มวัย

บุคลิกและอุปนิสัย เป็นคนคลั่งรักที่แสนอ่อนโยนเหมือนหมีพูห์ที่ชอบกินน้ำผึ้ง แต่ทว่าในยามที่หึงหวงก็แทบไม่ต่างอะไรจากหมีป่าบ้าเลือดที่พร้อมทึ้งเนื้อผู้อื่นไม่เลือกหน้า

คติประจำใจ เพื่อรักคุณแล้ว เขายอมทิ้งได้ทุกอย่าง

คำพูดที่อยากบอกรักคุณ

“ฉันเป็นของแกมานานแล้วรัก... ใจฉันน่ะ... มันเห็นแกเป็นเจ้าของมานานแล้ว”

Shotcut

Accidentally scene

‘อือ’ เสียงครางเบาๆ ดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเล็กที่บวมช้ำเพราะรสจูบอันร้อนแรงของเพื่อนรักที่ควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป ดวงตากลมโตในยามนี้ปิดลงเพราะไม่เหลือซึ่งสติสัมปชัญญะแม้แต่น้อย

นักรบไล้ฝ่ามือไปตามผิวกายเนียนละเอียดช้าๆ จมูกสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ เข้าปอดอย่างโหยหา

กลิ่นตัวของรักคุณเป็นกลิ่นที่เขาชอบมากที่สุด มันเป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายกลิ่นแป้งเด็ก ทุกครั้งที่ได้กลิ่นแล้วมักทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายเสมอ

คิดถึงจัง…ไม่ได้กลิ่นแบบนี้ทุกวันมานานแค่ไหนแล้วนะ…

เขาคิดในใจ สัมผัสที่แผ่วเบาเริ่มหนักมือขึ้นตามแรงอารมณ์ที่ทะยานพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่หยาบหนาลูบไล้เค้นคลึงไปทั่วผิวนุ่มมือ ก่อนที่เสื้อโอเวอร์ไซส์สีขาวและบราสีดำของเธอจะถูกดึงและเหวี่ยงออกไปแบบไม่สนทิศทาง

ร่างเล็กบอบบางขาวผุดผาดตัดกับผ้าปูสีดำสนิทอย่างเด่นชัด ทรวงอกขนาดพอดีตัวกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจที่ค่อนข้างเร็วกว่าปกติ เส้นผมยาวสลวยกระจายลงมาคลอเคลียตามตัวก่อให้เกิดความสวยงามและความยั่วยวนแบบไม่ตั้งใจ

นักรบมองภาพตรงหน้าแล้วหายใจติดขัด ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามค่อยๆ โน้มตัวลงแตะปลายลิ้นลงบนยอดทับทิมสีแดงสดเม็ดเล็กที่ฝั่งด้านซ้ายของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา…

ความหวานล้ำที่แผ่ซ่านในปากทำให้เขาครอบครองมันเข้าไปมากกว่าเดิม…รักคุณสั่นสะท้านไปทั้งตัวแบบห้ามไม่ได้…ร่างกายแอ่นเข้าหาความรู้สึกสุขสบายทั้งๆ ที่ไม่รู้สึกตัว

‘อืออออ…’

เสียงครางครวญแผ่วเบานั่นทำให้นักรบยั้งมือแทบไม่ไหว เขาเผลอบีบคลึงร่างเล็กของเพื่อนรักหนักมือขึ้นอย่างห้ามไม่ได้…

ครืด...

กางเกงขาสั้นสีขาวของหญิงสาวถูกรูดซิปออกช้าๆ ทั้งๆ ที่ใบหน้าของเจ้าของมือยังคงฝังแน่นอยู่กับทรวงอกชูชันที่แสนจะหอมหวาน

หยุด!

อยู่ๆ เสียงเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในใจของเขาในขณะที่กางเกงตัวนั้นกำลังถูกรูดซิปลงช้าๆ

นั่นเพื่อนนะ…เพื่อนรักของเขาเอง!!!

เขากำลังจะลักหลับมันงั้นเหรอ?

Hurt scene

รักคุณที่ใบหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธเดินออกจากซอกหลืบมาหยุดตรงหน้าของหญิงสี่ชายหนึ่งบนโซฟา ในมือถือซองเอกสารเอาไว้แน่น

เธอกลั้นน้ำตาที่คลอหน่วยแล้วจ้องหน้านักรบเงียบๆ

ภายในห้องที่เคยคึกคักเพราะเสียงคุยและเสียงวี๊ดว้ายเงียบลงทันที นักรบที่ตอนแรกเมาแอ๋เมื่อเห็นรักคุณเข้าก็นิ่งค้างทำอะไรไม่ถูกไปพักใหญ่

“อ้าว! นี่ใครกันเหรอคะพี่รบ อยู่ๆ ก็ปาของมากลางวงแบบนี้ เนเน่ตกใจหมดเลย” ชะนีชุดแดงคนนึงที่นั่งข้างๆ เขาขยับเข้าไปถามใกล้ๆ จนใบหน้าแทบจะชนกัน

ดวงตากลมโตที่คลอน้ำตากวาดมองใบหน้าคมคายที่กลับมามีหนวดเครารุงรังอีกครั้งก่อนจะฉีกยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าทำได้ดีที่สุดในเวลานี้พลางตอบกลับเสียงหวาน

แต่ทว่าในสายตาของคนอื่นที่ได้เห็นรอยยิ้มและได้ฟังน้ำเสียงนั่นกลับมองออกว่ามันช่างดู…

ฝืดเฝื่อนและเสแสร้งสิ้นดี!

“ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ” มือบางหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลที่ถือติดมือมาด้วยชูขึ้นระดับอกก่อนจะเหวี่ยงใส่หน้าหล่อเหลาที่ยังคงตกตะลึงแล้วเอ่ยเสียงสั่น “ขอเชิญทุกคนมีความสุขสนุกกันต่อให้มันหนำใจได้เลย ฉันกำลังจะไปแล้ว”

“…” ทุกคนเงียบ

นักรบก้มมองซองนั่นบนตัก ร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนิ่งงันแข็งค้างดังถูกมนต์สะกด

“แล้วนี่คุณเป็นใครกันล่ะคะ” เมื่อเห็นนักรบนิ่งไปชะนีพวกนั้นก็หันมาถามเธอแทน “หรือว่าเป็นเมียของพี่รบ”

รักคุณเหยียดยิ้มที่ดูสุดแสนเสแสร้งมากกว่าเดิมออกมาแล้วส่ายหัว

“ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันก็เป็นแค่...” ลมหายใจถูกสูดเข้าจนลึก รักคุณหันหลังให้ทุกคนแล้วขยับตัวเชิดหน้าเตรียมเดินออกไปพลางเอื้อนเอ่ยประโยคสุดท้ายช้าๆ

“…”

“แค่เพื่อนคนนึงของเขาเท่านั้นเอง…”

Wranning

"กี่ครั้งแล้วที่แกทำให้ฉันเจ็บปวดซ้ำซากแบบนี้"

“บางทีฉันก็เริ่มไม่ค่อยแน่ใจว่าระหว่างเรามันคืออะไร คือความรัก ความผูกพัน หรือว่าเรา... แค่ถูกใจกันเรื่องเซ็กส์”

“ถ้าการรักแกแล้วมันทำให้ฉันต้องเจ็บแบบนี้ งั้นฉันขอคืนได้หรือเปล่า... ทั้งความรัก... แล้วก็ลูกของฉัน...”

ฉันคิดว่าชาตินี้...ความสัมพันธ์ของเรา

มันคงจะย้อนกลับไปเป็นแค่เพื่อนรักเหมือนตอนแรก

ไม่ได้อีกแล้ว

 #ตุ๊กตาผี×หมีหื่น

ป.ล. มีหลายปมที่หลายท่านบอกว่าไม่ค่อยเคลียร์

เค้าขออนุญาตแจ้งว่ามันมีเหตุการณ์ต่อเนื่องกับเรื่อง

นั่นน้อง... ต้องห้ามรัก!

ที่เป็นเรื่องของระรินกับเลออนโซ่นะคะ

เพราะงั้นปมที่ไม่ค่อยเคลียร์ก็จะไปอยู่ในนั้นแทน

(วาร์ปอยู่ที่ชื่อเรื่องตัวแดง ๆ กดเข้าไปแล้วอ่านคำเตือนด้วยนะคะ)