เหยื่ออารมณ์

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนโปรดใช้วิจารณญานในการอ่านด้วยนะคะ

บทนำ

การที่เราต้องการใครสักคนมันไม่ใช่เรื่องที่ถูกหรือผิด เราคิดแต่เพียงว่าอยากจะได้เค้ามาครอบครอง ไม่ว่าจะด้วยหนทางใดก็ต้องทำให้ได้ แม้ว่าการทำอย่างนั้นมันจะเป็นการข่มขู่หรือบังคับจิตใจของเค้าก็ตามที

นายเอกวินทร์ ประดิษฐ์ธรรม เค้าเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นอายุประมาณสิบแปดปี เรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกพอดีเมื่อผู้เป็นยายเสียชีวิตลงด้วยโรคชรา นางลัดดาผู้เป็นมารดาจึงบินกลับมาที่ประเทศไทยเพื่อทำศพให้กับผู้เป็นแม่จนเป็นที่เรียบร้อย แล้วจึงทำเรื่องพาลูกชายไปอยู่ที่ต่างประเทศด้วยกัน

ประเทศสหรัฐอเมริกา วอชิงตัน ดีซี เอกเดินตามผู้เป็นแม่เข้าไปภายในบ้านสองชั้นหลังใหญ่ ห้องนอนทางปีกซ้ายเป็นห้องที่เค้าได้ครอบครอง

" เอกอาบน้ำอาบท่าให้สบายตัวแล้วนอนพักซะก่อนนะลูก เดี๋ยวค่ำๆแม่จะเข้ามาปลุก "

" ครับแม่..." เด็กหนุ่มรับคำอย่างว่าง่ายตามนิสัยที่ไม่ชอบขัดแย้งกับใคร

" แล้วเสื้อผ้าในกระเป๋าเดินทางไม่ต้องจัดเข้าตู้นะ...เดี๋ยวแม่จะให้ซูซานเข้ามาจัดการให้ "

" ขอบคุณครับแม่..." เอกตอบรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ เด็กหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกจากร่างกายที่แบนและบางของตัวเองแล้วเข้าไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว เมื่ออาบเสร็จก็ออกไปยืนเช็ดตัวด้วยผ้าขนหนูแล้วหยิบเสื้อคลุมหลังอาบน้ำตัวใหญ่มาสวม เดินออกไปด้านนอก ล้มตัวนอนลงบนเตียงกว้าง ไม่นานเค้าก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทาง

ลัดดาเงยหน้ามองลูกชายที่เดินลงบันไดมา บนตักของเธอมีลูกสาววัยหกเดือนนั่งอยู่ด้วย " หิวหรือยังลูก?...กินอะไรรองท้องก่อนมั๊ย?? กว่าเดวิดจะกลับก็เกือบๆสองทุ่ม "

เอกทรุดตัวลงนั่งบนโซฟา ตาสีดำของเค้ามองเด็กหญิงตัวน้อยที่นั่งอยู่กับแม่ " น้องน่ารักจังเลยครับแม่ เหมือนตุ๊กตาเลย "

" น้องชื่อยูเรเรียจ๊ะ "

" ผมขออุ้มน้องได้มั๊ยครับ? "

ลัดดายิ้มพร้อมกับส่งลูกสาวไปให้

เอกรับน้องสาวมาพลางก้มหน้าลงไปหอมแก้มยุ้ยๆนั้นฟอดใหญ่

" เอกจะออกไปเดินเล่นข้างนอกก็ได้นะลูก ใกล้ๆนี่มีสวนสาธารณะ ปลอดภัยดีด้วย "

" ผมขอเล่นกับน้องก่อนครับ ยังไม่อยากออกไปไหน จะอยู่กับแม่ "

" ให้มันจริงเถอะ...อีกหน่อยพอเอกคุ้นกับที่นี่แล้วและได้มีเพื่อนๆคงจะไม่อยู่ติดบ้านแบบนี้แน่ "

เอกเฉยเสีย ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เค้านั่งคุยกับน้องในภาษาอังกฤษ ซึ่งมันก็ไม่ใช่ปัญหาของเค้า เพราะแม่บังคับให้เรียนภาษานี้มาตลอดสามปีที่แม่แต่งงานแล้วมาอยู่ที่นี่กับสามีใหม่ แม้สำเนียงที่เค้าพูดออกมามันจะแปร่งๆไปบ้างก็ตาม แต่ก็ฟังออก พูดได้และเขียนได้

แล้วเวลาก็เดินผ่านไป ฟ้าเริ่มมืดลงแล้ว

มีเสียงรถแล่นเข้ามาจอดลงหน้าบ้าน

ลัดดาที่เดินลงมาจากชั้นบนก็พูดขึ้นทันทีที่ทรุดตัวลงนั่ง " เดวิดกลับมาแล้วล่ะจ๊ะ..."

เอกรีบลุกขึ้นยืนเพื่อรอคนที่กำลังจะเดินเข้ามาในห้อง ไม่นานเค้าก็เห็นสามีใหม่ของแม่ที่เดินเข้ามา เดวิดมีรูปร่างที่สูงใหญ่ตามสัญชาติของตัวเอง

เดวิดมองเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างโซฟาด้วยสายตาชนิดหนึ่ง

" เอกค่ะ...คุณ "

เอกยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อมพร้อมกับพูดขึ้นว่า " สวัสดีครับ "

" สวัสดีเอก ทำตัวตามสบายนะ ถือซะว่าที่นี่เป็นบ้านของเธอเองก็แล้วกัน " เดวิดพยักหน้ารับไหว้พร้อมกับส่งกระเป๋าใส่เอกสารให้สาวใช้เอาไปเก็บที่ห้องทำงาน " นั่งลงก่อนเถอะ "

เอกทรุดตัวลงนั่งอย่างที่ถูกสั่ง

ลัดดาที่ยังไม่ได้นั่งลงกลับถามขึ้นว่า " คุณจะขึ้นไปอาบน้ำก่อนหรือเปล่าคะ? "

" ไม่ล่ะ...ทานอาหารกันเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวอาบน้ำเสร็จแล้วผมมีงานที่ต้องกลับลงมาทำต่อ "

" ไป เอก...ไปทานอาหารค่ำกัน " ลัดดาพยักหน้าพร้อมกับเรียกลูกชาย

นั่งทานอาหารด้วยกันเงียบๆจนกระทั่งเสร็จเรียบร้อย

เดวิดเดินกลับห้องเพื่อไปอาบน้ำ ไม่นานก็เดินกลับลงมาโดยสวมเสื้อคลุมหลังอาบน้ำทับกางเกงนอนเอาไว้เท่านั้น " ขอกาแฟใส่เหยือกให้ผมด้วยนะ ดา...ผมมีเอกสารที่จะต้องอ่านให้เสร็จภายในคืนนี้ "

ลัดดาที่นั่งอยู่บนโซฟาเหลือบตาขึ้นมองสามี " เอ่อ...ดาอยากคุยกับคุณเรื่องเรียนต่อของเอกค่ะ "

เดวิดขมวดคิ้ว " ทำไม? ดาก็จัดการไปได้เลยนี่ "

" ก็...แหม...ดาอยากให้คุณฝากเอกเข้าเรียนที่...นี่คะ "

" งั๊นเหรอ..." เดวิดหันไปสบตากับเอก " เดีํยวเธอตามไปคุยกับฉันในห้องทำงานก็แล้วกัน "

" เดี๋วยวดาให้เอกยกกาแฟไปให้คุณเลยนะคะ ยังไงก็ขอฝากเอาไว้ด้วย "

" อืม..."

ลัดดาลุกไปชงกาแฟใส่เหยือกใบใหญ่ แล้วยกกลับมายังเอกที่นั่งรออยู่ " เอกยกไปให้เดวิดในห้องทำงานนะจ๊ะ แล้วคุยกับเขาเรื่องเรียนต่อให้รู้เรื่องล่ะ "

" ครับ "เอกลุกขึ้นยืนเพื่อรับถาดกาแฟมาถือเอาไว้ เดินตามหลังแม่ไป

" ห้องทำงานนี้จะถูกล็อคไว้ตลอดเวลา และเปิดได้จากข้างในเท่านั้น เดวิดจะถือกุญแจเพียงคนเดียว เวลาที่แม่จะเข้าไปในห้องจะต้องกดตรงนี้ " ลัดดาชี้ที่ปุ่มสีแดง " เดวิดจะคลายล็อคจากด้านใน " พูดจบก็กดปุ่มสีแดงลงไป " เอกเข้าไปเถอะ เดี๋ยวแม่จะขึ้นข้างบนเลย ถึงเวลานอนของน้องแล้ว "

" แม่..." เอกเรียกเอาไว้

" เข้าไปเถอะ...อย่าให้เดวิดคอยนาน " พูดพร้อมกับรุนหลังให้ลูกชายเข้าไปในห้อง

เอกต้องสูดลมหายใจขณะที่ก้าวเท้าเข้าไป ประตูถูกปิดลงตามหลังเค้าแทบจะทันที

เดวิดมองร่างกายที่เล็กบางของเด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาใกล้ " ไปวางไว้บนโต๊ะนั่น "

เอกเดินไปวางถาดที่บรรจุกาแฟเหยือกใหญ่พร้อมแก้วกาแฟในถาดลงบนโต๊ะกระจกหน้าชุดโซฟา

" มานั่งตรงนี้ซิ " ตรงนี้ของเดวิดคือเก้าอี้ที่ตั้งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน

เอกเดินกลับไปทรุดตัวลงนั่ง

เดวิดนั่งพิงพนักเก้าอี้ " ฉันจะส่งเสียให้เธอได้เรียนหนังสือ แต่ต้องมีข้อแรกเปลี่ยนระหว่างเรา "

เอกหน้าเสียทันทีที่ได้ยินเข้าเช่นนั้น " ข้อแลกเปลี่ยน?...อะไรครับ??..."

เดวิดเหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะตอบออกมาว่า " เธอต้องเป็นของฉัน "

เอกขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจในประโยคที่ได้ยิน

" ฉันชอบผู้ชาย "

ดวงตาสีดำเบิกกว้างเมื่อได้ยินเข้าเช่นนั้น " แล้วแม่? "

" แน่นอน...ฉันก็ชอบผู้หญิงด้วย "

เอกเอียงคอด้วยความงง

เดวิดเปลี่ยนท่านั่งมาเป็นท้าวแขนทั้งสองข้างไว้กับขอบโต๊ะทำงานขณะที่ตอบกลับไป " ฉันชอบที่จะมีเซ็กส์กับผู้ชาย มันเป็นการหาความสุขแบบหนึ่ง ซึ่งแม่ของเธอให้กับฉันไม่ได้ เวลาที่ฉันต้องการฉันก็ต้องออกไปหาเอานอกบ้าน แต่ตอนนี้เมื่อมีเธอเข้ามาอยู่ในบ้านแล้ว ฉันก็ไม่จำเป็นที่จะต้องออกไปหาใครอีกมานี่ซิ "

เอกนั่งเฉยด้วยเค้ากำลังทบทวนคำพูดของเดวิด

" เอก..."

" ให้ผมทำอย่างอื่นเถอะครับ แบบนั้น ไม่เอา "

เดวิดส่ายหน้า " ไม่ล่ะ...ฉันไม่ต้องการอย่างอื่น ฉันต้องการเธอ มานี่ซิ " ตอนท้ายเรียกด้วยน้ำเสียงที่เข้มมากกว่าเดิม