ตกงาน

+

ไม่มีที่ซุกหัวนอน แต่ก็ได้เพื่อนที่แสนดีขอร้องพี่ชายที่รู้จักให้ผมเข้าไปอยู่ในบ้านด้วย

แต่มันจะไม่อะไรเลยไง ถ้าพี่มันไม่ได้มีนิสัยแบบนี้

!

ผม

:

เห้ยพี่

!

อายมั่งป่ะ หนังโป๊อ่ะไปดูในห้องดิ นี่มันกลางบ้านนะเว้ย ทุเรศว่ะ

!

พี่เจฟฟ์

:

มันเป็นศิลปะอย่างนึง เซ็กส์มันก็เป็นศิลปะทางร่างกาย อย่ามองว่ามันเป็นเรื่องทุเรศดิ

.

.

ผม

:

ไอ้พี่

!

เก็บๆ หน่อยเหอะกางเกงในเนี่ย นี่มันโซฟาโอเคป่ะ ไม่ใช่ตะกร้าผ้า โคตรเน่าเลยพี่

ไอ้พี่เจฟฟ์

:

เน่าอะไรมึง มองให้มันเป็นศิลปะดิ

ผม

:

ศิลปะอะไรของพี่วะ ประติมากรรมกางเกงในเลขแปดอ๋อ ?

ไอ้พี่เจฟฟ์

:

แหมมึง หัวศิลป์เหมือนกันนี่หว่า

.

.

ผม

:

พี่ ทำไมถึงยอมให้ผมอยู่ด้วยวะ พี่ไม่กลัวผมขโมยของในบ้านพี่ไปขายอ๋อ

ไอ้เชี่ยพี่เจฟฟ์

:

มึงอยากได้มึงเอาไปดิ

ผม

:

จริงดิ ?

ไอ้เชี่ยพี่เจฟฟ์

:

เพราะกูก็ขโมยเขามาอีกทีเหมือนกัน

แสส

!

______________________________________________________________

อยู่ด้วยกันทุกวันมันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้าง

(

ใช่เหรอ

)

ถึงพี่มันจะมีนิสัยแปลกๆ ไม่เหมือนชาวบ้านเขา แต่พี่มันก็อ่อนโยน ใจดี

(

ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ

!)

วันๆ ไม่ทำอะไร เอาแต่วาดรูปทั้งวัน แต่ก็ใส่ใจคนที่มาขออาศัยแบบผม

แต่แล้ว

…

ไอ้ความรู้สึกที่มันเกิดกับพี่นี่มันคืออัลไลลลลลล

!

แล้วจะทำยังไงล่ะ ?

. 

. 

ร่วมกันมึน 

! 

น้ำหนึ่ง

:

เรื่องนี้กูจะไม่ยุ่ง

*

แสยะยิ้ม

*

ชิ

:

มึงเชื่อกู

ลุยเลยมาเจออย่างงี้ต้องลุย ดุ่ยๆ ดุ่ยเข้าไปคุยเลย ต้องลุยให้ถึงที่สุด

ซันซัน

:

กูไม่รู้ กูจะนอน

!

มาคุยกันมา :D