นายเอก

หลินชาง หยุน  ลูกครึ่งจีนอเมริกัน

ทำงานให้กับFBI ถูกดึงตัวมาจากประเทศไทย เก่งสอดแนม ไอที ภาษา 

ชอบของหวาน ลูกทั้งสองคือมิเร,เรมิ  เกลียจ มิคาเอล แอสมาติน,เรสเน็ก แบล็กคราว แพ้สัตว์น่ารัก

ปากร้ายแต่เวลาเถียงแพ้ชอบใช้ความเงียบกดดัน 

นิสัย บ้าดีเดือด ไม่กลัวไคร 

พระเอก1

มิคาเอล แอสมาติน

มาเพีย ผู้ครองพื้นที่ส่วนขวาของอเมริกัน เก่งวางแผนหลอกล่อ อาวุธทุกชนิด 

ชอบหลินชาง เกลียจ เรสเน็ก แบล็กคราว และผู้ชายทุกคนที่จีบหลินชาง แพ้หลินชาง

ชอบดุแต่เวลาชนะก็กลัวหลินชางโกรธ 

นิสัย ทำทุกอยางเพื่อตัวเอง ไม่กลัวตาย 

พระเอก2

เรสเน็ก แบล็กคราว 

มาเพีย ผู้ครองส่วนซ้ายของอเมริกัน เก่งไอทีกว่านายเอกสามารถล้วงข้อมูลได้ทุกอย่าง เก่งการต่อสู้ระยะประชิด

ชอบหลินชาง เกลียจมิคาเอล แอสมาติน และทุกคนที่เข้าไกล้หลินชางกว่าตัวเอง แพ้หลินชาง

ชอบอ้อนหลินชางและใช้ประโยชน์กับทุกคนเพื่อให้ได้สิ่งที่อยากใด้

นิสัย ชอบทำตัวคาสโนว่า ปากหวาน(แต่โหด)  

มิเร , เรมิ

ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของหลินชาง (อยู่แล้วดิคลอดมาเจ็บแทบเอาปืนยิงกระบาลหมอและพยาบาลหมดห้องคลอด เจ็บโคตรพ่อโคตรแม่เจ็บ ) และมิคาเอล@เรสเน็ก (ลูกกู(เมิงสองตัวยังไม่เลิกทะเลาะกันเรอะไรท์เชงแทนหลินชาง )) 

ชอบมะมี้ ของหวาน หุ่นยนต์ของเล่น (ยิ่งแพงยิ่งชอบ) (แล้วป๋ากับแด๊ดละ(มิเร@เรมิ : มะรู้ดิไม่รู้จักอะตอนนี้ (ไรท์: - 3-)))

เกลียจ ทุกคนที่ทำให้มามี้ร้องให้  พวกเด็กเกรียนที่ล้อว่าไม่มีแม่ (ก็มามี้คือแม่แต่คนเข้าใจว่าเป็นพ่อ) เกลียจผู้หญิงที่คิดจับมามี้ แด๊ด ป๋า รักมามี้ที่1 ของเล่นที่2 ของหวานที่3 ที่4......(ไรท์ : แล้วแด๊ดกับป๋าละ (มิเร@เรมิ : ไม่รู้จัก)  -3- )

นิสัย กับมามี้จะเรียบร้อยและเป็นเด็กดี กับแด๊ดและป๋าจะเป็นนักเจรจาธุรกิจ กับคนอื่นจะเป็นวายร้ายเด็กผีและเทวทูตสวรรค์หรือนรกแล้วแต่บุคคล

ป.ล. บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกียวของอะไรกับนิยายทั้นสิ้น เป็นเพียงภาพประกอบสมมุติของไรท์นะเจ้าคะ 

หลินชาง : ออกไปจากชีวิตกู พวกสันดาลหมาบ้า ติดสัตว์ ไอ้พวกทำลายชีวิตคนอื่น

มิคาเอล : ไม่ และอย่าพูดว่าติดสัตว์หลินหลินแค่ติดเมีย จบนะ แถมไม่ได้ทำลายด้วย                    ปั้มมาตั้งสองคน

เรสเน็ก : ไม่ มันสิบ้า ติดสัตว์ประเสริฐแบบเมียไม่ผิดแต่ท่ากิ๊กติดเมียกูไม่ยอม แล้วลูกกู                ไม่ไช่มึงไอ้มิคาเอล

มิคาเอล : ลูกกุวะ กูทำกะ... กูรู้ อยางมึงหรอน้ำยาด่างอย่างกับน้ำเปล่า ไม่มีทางติด

เรสเน็ก : ลูกกูต่างหาก ของกูข้นปานยางพาราโดนไปหลายที ถามหลินได้ว่าทั้งข้นทั้ง                มันจริงไหม

หลินชาง : .......................

มิคาเอล : ไอ้งูแดง มึง$#^@*&^^$#!+

เรสเน็ก : มึงนะสิไอ้เทพติ้งต้อง##@^*%@%^&(&)%#$

หลินชาง : (กดโทรศัพท์).......ฮันโหล.. มิเรกับเรมิหรือลูก..

มิเร,เรมิ : ฮะม้า,งับ มามี้พวกผมคิดถึงมามี้จัง ไม่เจอกันตั้ง4ชั่วโมงแล้ว

หลินชาง : จ้า มี้ก็คิดถึงพวกหนูนะ มี้แค่จะบอกว่าวันนี้มี้ไปรับพวกหนูไปกินข้าวนอก                      บ้าน3คนแม่ลูกและแม่จะนอนห้องพวกหนู 

มิคาเอล : .............................ไม่นะ แด๊ดไปด้วย ส่วนห้องลูกนอนกันสองคนพอ แม่ต้อง                  นอนกับแด๊ด

เรสเน็ก : ............................ไม่ ป๋าก็จะไปกับมามี้ด้วย ลูกๆนอนกันสองคนนะคับเดียวป๋า                จะซื้อ หุ่นรุ่นลีมีเต็ดให้ ท่าให้มามี้นอนกับป๋า

มิเร,เรมิ : ใครหาที่แพงที่สุด ดีที่สุด หรูหราที่สุด มาให้ได้ก่อน และขอของหวานเป็น                    เค้กพุดดิ้ง ไอครีมรสนมวนิลาน้ำผึ้ง ซ๊อกโกแล็ตแท้ใช้ความหวานจากน้ำตาล                ผลไม้ มาได้จะรับข้อเสนอไปพิจารณา (ต่อให้หามาได้ก็ไม่ได้รับปากว่าจะให้                 มามี้นอนด้วยและของไม่คืนนะ  X )> )

หลินชาง : ..................................( - . -).........................................

ย้ำอีกที  ภาพประกอบทุกท่านเป็นเพียงภาพสมมุตของไรท์นะเจ้าคะ นิยายเรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวของใดๆกับเจ้าของภาพ ตัวนิยายเป็นเพียงเรื่องที่เกิดขึ้นในสมองของไรท์ ส่วนรูปนั้นเพื่อบอกถึงรูปร่างและรูปหล้าคร่าวๆ

        นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ ท่าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยไว้ ณ ที่แห่งนี้ด้วย ไม่ทราบว่าจะแต่งจบไหมบอกตรงๆ   เพราะคราวเรื่องราวไว้ และยังไม่สามารถคิดเวลาว่ามาอับได้ตอนไหนแน่นอน 

       ขอความกรุณารีดผู้สวยปานนางสาวไทย ใจดีปานนางฟ้าเทพบุตร ทั้งหลายเหล่า ช่วยคอมเม้นติชมด้วยนะคะ แต่อย่ารุนแรงน้า เพราะไรท์ยังเป็นเด็กใหม่ จะนำคำพูดมาพิจารณานะคะ