ด้วยความคิดถึง
-
3อาทิตย์ต่อมา
-
กองร้อยรักษาดินแดนเชียงราย
-
ห้องพยาบาล
-
พราว
ลิน..แกโอเคบ้างหรือยัง
-
หมอลิน
ฉัน..
-
หลังจากวันเกิดนั้นฉันกับพี่แทนก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย พี่แทนเองกำลังยุ่งอยู่กับการปิดคดีและต้องรีบขึ้นไปรายงานผมที่จังหวักประจวบฯ
-
เมย์
อย่าคิดมากนะแก ฉันว่าผู้กองแทนเองคงจะแค่เครียด
-
หมอเพลง
แกเป็นแบบนี้มาเป็นเดือนๆแล้วนะ กลับมาสดใสเหมือนเดิมได้แล้ว
-
หมอลิน
ฉันขอตัวกลับบ้านพักก่อนนะ
-
ฉันเลี่ยงที่จะตอบคำถามแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องพยาบาลและเดินตรงกลับไปที่บ้านพักทันที ใจฉันเหมือนแหลกสลายเลยก็ว่าได้เพราะคำสัญญาที่เขาบอกว่าเขาจะไม่ทำให้ฉันเสียใจกลับก้องขึ้นในหัวอยู่ตลอดเวลา
-
ผบ.สุรชัย
ลิน
-
หมอลิน
คุณพ่อ
-
ผบ.สุรชัย
เป็นไงบ้างลูก
-
พ่อค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันก่อนจะสวมกอดและลูบหัวฉันอย่างห่วงใย
-
หมอลิน
ลินสบายดีค่ะ
-
ผบ.สุรชัย
พ่อเป็นห่วงแทบแย่
-
ผบ.สุรชัย
ขวัญเอ่ยขวัญมานะลูก
-
หมอลิน
ค่ะพ่อ
-
หมอเบน
น้องลิน
-
หมอลิน
พี่หมอ
-
รสา
สวัสดีค่ะพี่หมอลิน
-
หมอลิน
น้องรสา
-
ฉันรู้สึกแปลกใจพอสมควรที่เห็นรสามากับพี่เบนและคุณพ่อ ดูจากสีหน้ารสาแล้วเธอดูเหมือนคนร้องไห้หนักเป็นอย่างมาก หน้าตาเธอดูเศร้าหมองต่างจากเมื่อก่อนมาก
-
ผบ.สุรชัย
พ่อฝากรสาก่อนนะลูก พี่มีธุระที่จะต้องคุยกับหมอเบน
-
หมอลิน
ค่ะ
-
ทันทีที่พ่อและพี่หมอเบนเดินออกไปรสาก็รีบสวมกอดฉันทันที ฉันก็ได้แต่ลูบหัวปลอดใจเพราะรู้ว่าเธอกำลังเสียใจเรื่องนายพลเฉลิม
-
รสา
พี่ลิน..รสาไม่เหลือใครแล้ว
-
หมอลิน
ยังเหลือพี่ไงคะ ไม่ร้องนะคะคนดี
-
พอฉันคิดๆดูเรื่องที่ฉันเผชิญอยู่ดูเล็กน้อยไปมากที่ต่างจากรสาที่กำลังทุกข์ทรมารอย่างแสนสาหัสเพราะขาดที่พึ่งทางกายและใจไปหมดแล้ว
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
หมอลิน
พี่แทน
-
รสา
ฮึก..
-
พอรสาเห็นว่าเป็นพี่แทนเธอก็วิ่งเข้าไปกอดทันที จนฉันเองทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เห็น
-
รสา
พี่แทนอย่าทิ้งรสานะ รสาไม่เหลือใครแล้ว 😭
-
ผู้กองแทน
ใจเย็นๆนะรสา พี่อยู่ตรงนี้แล้ว
-
หมอลิน
...
-
รสาปล่อยโฮหนักกว่าเดิมเมื่อได้อยู่กับคนที่เธอรู้สึกสนิทใจ พี่แทนก็ได้แต่ปลอบรสา แต่กลับมองมาที่ฉันด้วยแววตาที่เศร้าหมอง จนฉันรู้สึกอึดอัดก่อนที่จะเดินหนีออกกลับมาที่บ้านพัก
-
บ้านพัก
-
หมอลิน
ต้องไม่เป็นแบบนี้สิลิน..
-
ฉันรู้สึกแย่มากกว่าเดิมด้วยซ้ำที่เห็นเขากลับมา ถึงแม้ว่าฉันจะพอเข้าใจได้ว่ารสากำลังเสียใจแต่เมื่อเห็นเขากอดกันฉันกลับรู้สึกเจ็บ แปลบๆที่ใจอย่างบอกไม่ถูก
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
ก้อกๆ 🚪
-
ผู้กองแทน
ลินเปิดประตูให้พี่หน่อย
-
หมอลิน
😶
-
เอาไงดีนะ
-
ทหาร
ผู้กองครับ ผบ.ให้มาตามไปพบด่วนครับ
-
เสียงจากด้านนอกทำให้ฉันต้องชะงัก เมื่อได้ยินว่าพี่แทนถูกเรียกตัวให้ไปพบด่วน
-
ผู้กองแทน
เดี๋ยวฉันตามไป
-
หมอลิน
...
-
ผู้กองแทน
ลิน
-
ผู้กองแทน
พี่..ขอโทษ
-
คำขอโทษของเขาทำฉันน้ำตาล่วงทันที น้ำเสียงที่ดูเหนื่อยล้าสั่นเครือนั้นทำฉันไม่อาจจะปฏิเสธคำขอโทษนั้นได้เลย ฉันได้แต่เอามือปิดไว้ที่ปากเพื่อไม่ให้เขาได้ยินว่าฉันกำลังร้องไห้อยู่
-
Tanthai
-
ผู้กองแทน
พี่..ขอโทษ
-
หมอลิน
...
-
ลินไม่แม้แต่จะตอบรับคำขอโทษของผม ตลอดระยะเวลาสามอาทิตย์ผมรู้สึกว่าชีวิตผมขาดหายไปมากได้แต่รีบสะสางงานเพื่อรีบกลับมาที่ค่ายและกลับมาหาเธอ
-
ผู้กองแทน
พี่รู้ว่าลินได้ยินพี่..พี่ขอโทษจริงๆที่พูดไม่ดี พี่แค่ไม่อยากให้ลินมาเป็นห่วงพี่ทั้งๆที่ลินเองก็เจอเรื่องแย่ๆมามากพอแล้ว พี่ไม่รู้ตัวจริงๆว่าพูดอะไรออกไป
-
หมอลิน
ฮึก..
-
เสียงสะอื้นเบาๆดังผ่านมาจากด้านในบ้าน เธอคงร้องไห้อยู่สินะ ผมทำตามที่สัญญาไว้กับเธอไม่ได้สินะ..
-
ผู้กองแทน
พี่จำได้ว่าพี่สัญญากับลินว่าจะไม่ทำให้ลินเสียใจแต่พี่ก็ทำไม่ได้.. พี่คงไม่ดีพอที่จะ..
-
แก๊ก..🚪
-
หมอลิน
อย่าพูดออกมานะ ฮึก..
-
เธอเอามือมาปิดปากผมเอาไว้เพื่อไม่ให้ผมพูดคำนั้นออกมา คำที่ผมจะบอกว่า ผมดีไม่พอที่จะดูแลเธอ
-
ผู้กองแทน
พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆ
-
ผมคว้าเธอมากอดเอาไว้อย่างแน่นน้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหลกลับไหลออกมาไม่หยุด กอดจากเธอเป็นสิ่งที่ผมโหยหามากที่สุดตั้งแต่วันที่ผมไม่ได้อยู่ใกล้เธอ
-
หมอลิน
ลินไม่โกรธพี่แล้ว ลินไม่โกรธพี่แล้ว
-
เธอได้แต่พูดคำนั้นซ้ำๆแล้วซุกหน้าเข้ามาที่อก น้ำตาเธอเปียกป้อนไปทั่วอกข้างซ้ายของผม ผมได้แต่คิดว่านี่จะเป็นสิ่งเตือนใจว่าจะไม่ทำให้เธอร้องไห้แบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง
-
หออำนวยการ
-
ผู้กองแทน
สวัสดีครับท่าน
-
หลังจากปรับความเข้าใจกับลินแล้วผมก็รีบตรงมาที่หออำนวยการทันทีเพื่อคุยเรื่องภารกิจค้ามนุษย์
-
ผบ.สุรชัย
เชิญนั่ง
-
ผู้กองแทน
ครับท่าน
-
ผบ.สุรชัย
ภารกิจครั้งนี้เป็นอย่างไรบ้าง คุณช่สยกัยสรุปให้ผมฟังที
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
ผู้กองแทน
ภารกิจครั้งนี้เราได้บุกทลายพวกค้ามนุษย์ที่ชายแดนจังหวัดเชียงใหม่ได้ทั้งหมด โดยแก๊งค์นี้เป็นเครือข่ายของหวังลี่ และมีนานพลเฉลิมอำนวยความสะดวก
-
ผู้กองคิว
ตอนนี้เราได้ฝากขังนายพลไว้ที่เรือนจำพิเศษที่กรุงเทพครับ งดการประกันตัวและมีทหารคอยคุมตลอดเวลา
-
หมวดแมน
ส่วนเรื่องของอาซานลูกชายของหวังลี่ที่ได้มาดูแลเรื่องค้ามนุษย์ต่อ ตอนนี้พบเป็นศพที่แม่น้ำใกล้ๆชายแดนเมื่อ 2อาทิตย์ก่อนครับ
-
หมวดเจ
ทางกองร้อยที่เชียงใหม่กำลังเร่งตรวจสอบผลDNAครับว่าใช่มันหรือป่าว
-
หมวดโอม
ส่วนเรื่องของกลางทางค่ายที่เชียงใหม่ได้ยึดไว้ทั้งหมดแล้วครับ ส่วนเหยื่อที่ถูกจับมา อยู่ในความดูแลของหมอบางส่วน และบ้างส่วนก็กลับบ้านแล้วครับ
-
ผบ.สุรชัย
พวกคุณทำดีมาก
-
ผบ.สุรชัย
หมวดแมน หมวดเจ หมวดโอม หวังว่าเร็วๆนี้จะได้ยินข่าวดีนะ
-
หมวดเจ
ขอบคุณครับนาย
-
หมวดแมน
ขอบคุณครับนาย
-
หมวดโอม
ขอบคุณครับนาย
-
ถ้าให้เดาไวๆนี้โอม แมนและเจน่าจะได้เลื่อนขั้นไวๆนี้แน่ๆ
-
ผบ.สุรชัย
ส่วนพวกคุณ
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
ผู้กองคิว
ครับ
-
ผบ.สุรชัย
พวกคุณทำให้ผมเห็นว่าผมเลือกคนไปทำภารกิจไม่ผิดจริงๆ เร็วๆนี้อย่าลืมไปงานเลี้ยงค่ายที่ประจวบฯด้วยล่ะ
-
ผู้กองแทน
ครับ !
-
ผู้กองคิว
ครับ !
-
ผบ.สุรชัย
ปิดภารกิจได้
-
เราทุกคนยืนขึ้นและทำความเคารพผบ.สุรชัยทันทีก่อนที่ท่านจะเดินออกไปจากห้งอประชุม
-
หมวดแมน
นี่พวกมึงเป็นใช่มั้ย
-
หมวดโอม
หะ 😳
-
หมวดเจ
หะ 😳
-
ผู้กองคิว
เป็นบ้าเป็นบออะไรของมึง
-
หมวดแมน
ก็เป็น..
-
ผู้กองแทน
อืม
-
หมวดโอม
หะ !!
-
หมวดโอม
มะ..ไม่จริง
-
หมวดเจ
คุณพระ !!
-
โอมและเจเดินไปยืนข้างกันก่อนจะมองหน้ากันแล้วยืนอึ้งอยู่แบบนั้น
-
หมวดแมน
นั้นไง ! กูถึงว่าล่ะทำไมผบ.สุรชัยเรียกหาบ่อยๆมึงเป็นซีลนี่เอง !
-
หมวดเจ
อะ..อ่าว 😶
-
หมวดโอม
😶
-
ผู้กองแทน
อ่าวอะไร
-
ผู้กองคิว
นี่อย่าบอกนะว่ามึงคิดว่ากูกับไอ้แทนเป็น ?
-
หมวดโอม
เก๊าขอโต้ด 😅
-
หมวดเจ
เขินจัง ไปดีกว่าเพื่อน 😅
-
โอมกับเจเดินกอดคอกันออกจากห้องเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนคิดเป็นเรื่องเข้าใจผิด
-
ผู้กองแทน
งั้นกูไปหาลินก่อนนะ
-
หมวดแมน
เออ รีบๆไปง้อหมอลินเลย ไม่งั้นถ้ากูได้เป็นผู้กองเมื่อไหร่ กูจีบหมอลินแน่ 😎
-
แมนที่รู้ตัวว่าตนจะได้เลื่อนขึ้นก็ชงตัวเองซะใหญ่โตทันที
-
ผู้กองแทน
ชาติหน้าตอนบ่ายๆเถอะ 🙄
-
ผมเดินออกมาจากห้องประชุมแล้วรีบเดินตรงไปที่บ้านพักลินทันทีแต่ต้องหยุดเดินเพราะมีคนมาดักรอที่หน้าประตูทางออก
-
หมอเบน
สวัสดีครับผู้กองแทน
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
หมอเบน
พอจะมีเวลาคุยกับผมบ้างมั้ยครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยด้วยเรื่อง..รสา
-
เมื่อได้ยินแบบนั้นผมก็หยุดนิ่งไปพักนึงที่ได้ยินว่าหมอเบนจะขอคุยเรื่องของรสา แต่ก็เป็นการดีที่จะคุยเพราะผมเองก็ไม่รู้จะคุยเรื่องนี้กับใครอยู่พอดี
-
หมอเบน
ตรงนี้ก็ได้ครับ
-
หมอเบนหยุดเดินที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างลานกว้างก่อนจะหันมองไปทางรสาที่นั่งอยู่ที่ศาลาใกล้ๆ
-
หมอเบน
ก่อนหน้านี้คุณอาเฉลิมขอให้ผมดูแลรสา
-
ผู้กองแทน
คุณ ?
-
หมอเบน
ครับ พ่อของผมเป็นพี่ที่คุณอาเฉลิมนับถือ
-
หมอเบน
วันที่ผมกลับจากค่ายเมื่อหลายเดือนก่อนนั้น คุณอาบอกว่าให้ผมพาเธอไปอยู่LAแล้วไม่ต้องพาเธอกลับมาที่ไทยจนกว่าเธอจะเรียนจบ
-
ผู้กองแทน
แล้วทำไมถึงยังไม่ไปกันล่ะครับ
-
หมอเบน
เพราะเธออยากมาลาคุณก่อน แต่ก็ต้องมารู้เรื่องที่คุณอา..
-
รสาตอนนี้น่าสงสารไม่ใช่น้อย เธอคงไม่มีที่พึ่งแล้วจริงๆ
-
ผู้กองแทน
แล้วคุณจะทำอย่างไงต่อ
-
หมอเบน
ผมจะพารสาไปLAอีกสองวันครับ คงไม่ได้กลับมาที่นี่อีก จนกว่าคดีของคุณอาจะจบ
-
ผมตอบพลางมองไปทางเธอที่นั่งเหม่อลอยอยู่ศาลาก่อนจะหันกลับมามองหมอเบนที่มองไปหาเธออยู่ แววตาของเขาดูห่วงใยเธอไม่ใช่น้อย และไม่ได้ดูเหมือนคนทั่วไปที่จะห่วงใยใครสักคน
-
ผู้กองแทน
คุณจะดูแลรสาได้จริงๆหรอ
-
หมอเบน
ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ
-
ทันทีได้ยินหมอเบนพูดแบบนั้น ความอคติที่เคยมีในใจต่อเขาก็เบาบางลงเมือนเห็นถึงสายตาที่จริงจัง
-
ผู้กองแทน
ผมฝากน้องสาวของผมด้วยนะครับ ผมรักเธอเหมือนน้องสาวมาตั้งแต่เด็กๆ ผมจะยินดีมากหากเธอเจอใครที่ดูแลเธอได้
-
หมอเบน
ครับ
-
19:00
-
บ้านพัก
-
หมอเบน
รสา
-
ตั้งแต่วันที่เธอรู้ว่าคุณอาถูกจับเธอก็ได้แต่เก็บตัวเงียบและร้องไห้เป็นประจำ
-
รสา
รสาอยากอยู่คนเดียว
-
เธอตอบกลับมาด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยไร้ชีวิตชีวา
-
หมอเบน
ไม่เอาสิรสา ไปกินข้าวกันดีกว่า
-
ทันทีที่ผมเดินตรงเข้าไปหาเธอก็พบกับกองเลือดขนาดกลางที่กำลังไหลออกมาจากข้อมือของเธอ ก่อนที่เธอจะล้มลงต่อหน้าต่อตาผม
-
หมอเบน
รสา ! รสาได้ยินพี่มั้ย !
-
รสา
🙂
-
ผมเข้าไปเขย่าตัวตัว แล้วเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มทั้งน้ำตา รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสอ้นหวังในการมีชีวิตอยู่
-
หมอเบน
ลืมตาก่อนรสาๆ !
-
ผมรีบอุ้มรสาลงออกมาจากบ้านพักแล้วรีบตรงไปที่ห้องพยาบาลอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
-
หมอเพลง
พี่หมอ !
-
หมอเพลง
รสา !
-
หมอเบน
เพลงช่วยพี่ด้วย รสาๆกรีดแขนตัวเอง
-
พราว
หะ !
-
หมอเพลง
พราวรียไปเตรียมอุปกรณ์เร็ว
-
หมอเพลง
เมย์ ไปตามลินมา !
-
เมย์
ได้ !
-
หมอเบน
รสาๆ รสาทำใจดีๆไว้ก่อนนะ !
-
2ชั่วโมงผ่านไป
-
ผู้กองแทน
รสาเป็นอย่างไงบ้าง !
-
ผู้กองแทนวิ่งหน้าตาตื่นมาที่ห้องพยาบาบทันทีที่รู้ข่าว ลินที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปจับมือผู้กองเอาไว้
-
หมอลิน
ใจเย็นๆนะคะพี่แทน รสาไม่เป็นอะไรแล้ว
-
โชคดีมากจริงๆที่เธอไม่กรีดลึกจนถึงเส้นเลือดใหญ่ไม่อย่างนั้นเธอคงต้องตายแน่ๆ
-
หมอเบน
ผมขอตัวไปดูรสาก่อนนะครับ
-
หมอลิน
พี่หมอไปดูเถอะค่ะ
-
ลินหันมายิ้มให้ผม ผมเองก็ยิ้มตอบกลับไปแล้วรีบเข้ามาดูรสาที่นอนไม่ได้สติในห้องพักฝื้น
-
หมอเบน
อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ..
-
หมอเบน
พี่ยังไม่ได้บอกเลยว่าพี่อยากดูแลรสา
-
หมอเบน
รสาตื่นมาให้พี่ได้ดูแลรสานะ
-
ผมจับมือเธอมากุมเอาไว้ ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาผมไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าทำไมถึงชอบตามใจเธอทุกเรื่อง จนได้มารู้ตัวเองอีกทีก็ตอนที่ผมอยากจะดูและเธอและอยากเห็นเธอในทุกๆวันนี่แหละ
-
หมอลิน
พี่หมอ..
-
หมอลิน
รสาปลอดภัยแล้ว พี่อย่ากังวลไปเลยนะคะ
-
หมอเบน
พี่ไม่คิดเลยว่าพี่จะมานั่งกลัวว่าจะเสียคนที่พี่รักขนาดนี้
-
หมอลิน
เพราะพี่มีหัวใจแล้วยังไงล่ะคะ 🙂
-
คงจะจริงอย่างที่เธอว่า
-
หมอลิน
ต่อไปนี้พี่ต้องดูแลรสาให้เป็นอย่างดีเลยนะคะ เธอเสี่ยงที่จะเป็นภาวะซึมเศร้าเอามากๆ พี่เองก็น่าจะพอดูออก ลินกับพี่แทนจะคอยซัพพอตพี่กับรสาอยู่เสมอนะคะ
-
หมอเบน
พี่จะดูแลเธอให้ดีที่สุด
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น