บุคคลต้องห้าม
-
เชียงใหม่
-
โฮมสเตย์
-
ผู้กองแทน
วันนี้เราพักนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะพาไปส่งที่บ้านหมอเพลง
-
หมอลิน
ได้ค่ะ
-
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายอ่อนๆเราทั้งสี่คนก็เดินทางมาถึงที่พักที่พี่แทนจองไว้ก่อนหน้านี้
-
ผู้กองแทน
เดี๋ยวพี่กับคิวจะไปทำธุระใกล้ๆนี้สักพัก ลินกับหมอเพลงห้ามไปไหนเด็ดขาดนะ
-
หมอลิน
ทำไมล่ะคะ
-
ฉันเริ่มรู้สึกสงสัยในตัวพี่แทนขึ้นเรื่อยๆ เพราะฉันเองก็เป็นทหารมันดูไม่ยากเลยจริงๆว่าเขาอาจจะทำภารกิจอะไรสักอย่างอยู่
-
ผู้กองแทน
พี่ไปเข้าไปหาผู้ใหญ่น่ะ แงะมานี่พอดี ผบ.สุรชัยฝากของมาให้ท่านด้วย
-
เป็นอย่างที่ฉันคิดไม่มีผิด ฉันจำได้ว่าพ่อไม่ได้ฝากอะไรมาแม้แต่อย่างเดียว
-
หมอลิน
ค่ะ ลินกับเพลงเต็มที่คงเกินที่ตลอดหน้าโฮมสเตย์นี่แหละค่ะ พี่แทนไม่ต้องห่วงลินนะ ลินก็เป็นทหาร
-
ผู้กองแทน
แต่ลินเป็นผู้หญิง อย่างไงพี่ก็..
-
หมอลิน
ลินโตแล้วค่ะ พี่อย่าทำให้ลินสงสัยพี่ไปมากกว่านี้สิคะ
-
ผู้กองแทน
ลิน..สงสัยอะไรพี่หรอ
-
หมอลิน
พี่เองรู้ดีอยู่แก่ใจ
-
หมอลิน
พี่ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรลินเลย ลินดูแลตัวเองได้ พี่ต้องดูแลตัวเองให้ดีแล้วกลับมาหาลินนะคะ
-
ผู้กองแทน
ไว้พี่มาอธิบายให้ฟังนะครับ
-
หมอลิน
ค่ะ ลินขอตัวเข้าไปหาเพลงในห้องก่อน กลับมาไวๆนะคะ
-
พอพูดเสร็จฉันก็หันหลังออกมาทันที แต่ก็ต้องหยุดเดิยเพราะมือขพี่แทนรั้งฉันเอาไว้อยู่
-
ผู้กองแทน
พี่..
-
หมอลิน
ลินรักพี่นะคะ 🙂
-
ฉันค่อยๆดึงมือตัวเองกลับมา และยิ้มให้พี่แทน ต่างจากพี่แทนที่ทำหน้าเศร้าราวกับว่ากลัวฉันเป็นอะไรไป ก่อนที่ฉันจะหันหลังแล้วเดินกลับมาที่ห้องทันที
-
ห้องพัก
-
หมอเพลง
ลินเป็นอะไรรึป่าว
-
เพลงที่กำลังจัดเสื้อผ้าอยู่บนเตียงร้องทักขึ้นะมื่อเห็นว่าฉันทำหน้าเรียบเฉย
-
หมอลิน
ฉันเป็นห่วงคนที่ค่าย
-
หมอเพลง
ทำไมล่ะ มาเที่ยวทั้งที อย่าเครียดสิ
-
ที่ห่วงเพราะว่าเขาไม่ได้พาเรามาเที่ยวอย่างเดียวน่ะสิ..
-
หมอลิน
คิดถึงเมย์กับพราวเฉยๆน่ะ
-
หมอเพลง
อีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว อย่าคิดมากสิ
-
หมอลิน
ฉันว่าจะไปเกินเล่นที่กาด แกจะไปมั้ย
-
ฉันตัดบทแล้วเปลี่ยนเรื่องเป็นเรื่องอื่นทันทีเพื่อไม่ให้เพลงคิดมากเรื่องนี้
-
หมอเพลง
ไม่อะแก ฉันเหนื่อยมากๆเลย อยากพัก แกไปคนเดียวได้นะ
-
หมอลิน
โอเค เดี๋ยวซื้อของมาฝากแล้วกัน
-
หมอเพลง
ได้เลย เดี๋ยวหลับรอน้าาา 😊
-
กาดหน้าโฮมสเตย์
-
แม่ค้า
ผ้าคลุมไหล่มั้ยเจ้า
-
ฮันค่อยๆเดินเล่นในตลาดเรื่อยๆแต่ก็ไม่รู้สึกว่าจะสนุกอะไรเลย เพราะในหัวคิดอยู่แต่เรื่องพี่แทน ไม่รู้ว่าภารกิจนั้นจะเสี่ยงมากน้อยขนาดไหน
-
หมอลิน
ผ้าคลุมไหล่ขายอย่างไงคะ
-
แม่ค้า
ผืนละ150เจ้า
-
หมอลิน
เอาสี่ผืนค่ะ
-
ฉันหยุดเดินที่ร้านผ้าร้านหนึ่งก่อนจะเลือกซื้อผ้าคลุมไหล่แล้วกลับไปที่โฮมสเตย์
-
แม่ค้า
ขอบคุณเจ้า
-
หมอลิน
😊
-
ตุ้บ
-
หมอลิน
อุ้ย 😣
-
ทันทีที่ฉันเบี่ยงตัวเพื่อจะเดินออกจากหน้าร้านก็ดันไปชนกับใครเข้าจนล้มลง
-
หมอลิน
ขอโทษค่ะๆ
-
อาซาน
เดินดูทาง...
-
ฉันพยุงตัวเองขึ้นก่อนที่จะก้มหยิบถุงผ้าแล้วหันไปมองที่ต้อนเสียงของคนที่กำลังจะตวาดฉันอยู่อย่ารู้สึกกลัว แต่เขากลับเงียบและไม่พูดต่อ
-
ลูกน้อง
กล้าดีอย่างไงมาชนพ่อเลี้ยง !
-
หมอลิน
😣
-
แม่ค้า
ขอสุมาแทนละอ่อนน้อยด้วยเต้อะ
-
ลูกน้อง
ยุ่งอะไรด้วยป้าญามะ อยากไม่มีที่ขายของรึไง !
-
หมอลิน
ขอโทษค่ะ ฉัน..
-
อาซาน
ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เป็นอะไร 🙂
-
ผู้ชายร่างสูงหน้าตาคมและดูเหมือนจะเป็นผู้มีอิทธิพลค่อยๆยิ้มให้ฉันต่างจากตอนแรกอย่างสิ้นเชิง
-
แม่ค้า
สุมาเต้อะเจ้าๆ
-
อาซาน
ไปกันเถอะ
-
ลูกน้อง
โชคดีนะที่พ่อเลี้ยงไม่เอาเรื่อง ไม่งั้นล่ะมึง !!
-
อาซาน
เงียบ !
-
ลูกน้อง
ขอโทษครับ
-
ทันทีที่คนกลุ่มนั้นออกไป ป้าเจ้าของร้านค่อยๆดึงฉันกละบเข้ามาด้านในร้านแล้วมองออกมาทางด้านนอกอย่างหวาดกลัว
-
แม่ค้า
โชคดีเน้อที่พวกมันไม่ทำอะไร
-
หมอลิน
?
-
หมายความว่าอย่างไงกันนะ
-
แม่ค้า
พวกมันเป็นพวกคนไม่ดี ทำเรื่องผิดกฎหมาย มันเป็นพวกอันตราย อย่ามาเดินที่นี่อีกนะหนู ดูเหมือนไอ้อาซานจะถูกใจหนูด้วย เด็กผู้หญิงแถวนี้หายไปหลายคนแล้ว ระวังตัวให้ดีเน้อ
-
หมอลิน
ค่ะ..
-
ไม่คิดเลยจริงๆว่าจะมีเรื่องแบบนี้อยู่บนโลกอีก
-
แม่ค้า
เดี๋ยวป้าดูมันให้ หนูรีบเดินกลับที่พักไปเลยนะ
-
หมอลิน
ขอบคุณค่ะ
-
ทันที่ที่พูดเสร็จป้าเจ้าของร้านผ้าก็พาฉันมาส่งที่หน้าตลาด ในขณะที่ฉันกำลังเกินกลับ ฉันเองก็ำด้แต่หันกลับมามองหลังตลอด เพราะกลัวเป็นแบบที่ป้าบอก ไม่งั้นพี่แทนคงได้พะวงเพิ่มแน่ๆหากเกิดอะไรขึ้นกับฉัน
-
ห้องพัก
-
หมอเพลง
ทำไมกลับมาเร็วล่ะ
-
หมอลิน
ไม่รู้จะซื้ออะไรน่ะ
-
หมอเพลง
อ๋อ แล้วได้อะไรมา
-
เพลงลุกขึ้นนั้งก่อนที่จะยื่นมือขอดูถุงผ้าที่ฉันถือมา
-
หมอลิน
ผ้าคลุมไหล่น่ะ เลือกไปผืนนึงสิ
-
ฉันพูดขค้นพลางยื่นถุงผ้าให้เพลงแล้วนั่งลงข้าง
-
หมอเพลง
ฉันเอาสีฟ้านะ
-
หมอเพลง
แล้วผืนไหนของแก
-
จริงด้วยสิ ยังไม่ได้เลือกเลยแฮะ
-
หมอลิน
ผืนนี้
-
ฉันหยิบมั่วๆแล้วหยิบผ้าขึ้นมาก่อนจะเห็นเป็นผ้าคลุมสีม่วงอ่อนๆซึ่งพอจะโอเคกับสีนี้เพราะอีกสองผืนเป็นชมพูกับส้ม
-
หมอเพลง
ตาถึงงงงง
-
หมอลิน
😅
-
หมอเพลง
เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
-
หมอลิน
อื้ม ไปเถอะ
-
ฉันหยิบผ้าตลุมขค้นมาดูที่หน้ากระจกแล้วลองเอามาคลุมไหล่ดูๆไปสีนี้ก็สวยเหมือนกันแฮะ ก่อนหน้านี้เสื้อผ้าฟรือของใช้สีๆฉันน้อยมากจริงๆ ทำให้ฉันรู้สึกแปลกตาไม่ใช่น้อย
-
ปัง !!
-
หมอลิน
😳
-
อาซาน
สวัสดี 🙂
-
หมอลิน
นาย..
-
อาซาน
ไปเดทกับผมหน่อยจะได้มั้ยครับ
-
หมอลิน
คงไม่สะดวกค่ะ ฉัน..มีสามีแล้ว 😳
-
อาซาน
ผู้กองแทนไทน่ะหรอครับ
-
หมอลิน
นาย..รู้จักผู้กองแทนได้ไง
-
ฉันตกใจไม่น้อยที่พวกมันกล้าเข้ามาที่โฮมสเตย์แบบนี้ ก็ได้แตาภาวนาว่ายัยเพลงจะไม่ออกจากห้องน้ำ
-
อาซาน
ก็มันฆ่าพ่อผมทำไมผมจะจำไม่ได้ 🙂
-
ฆ่าพ่องั้นหรอ คนอย่างพี่แทนเนี่ยนะจะฆ่าใคร เว้นซะจาก..คนร้าย
-
อาซาน
ไปกับผมดีๆเถอะคุณหมอ ผมไม่อยากให้คุณมีรอย
-
หมอลิน
ก็ได้ ฉันไปก็ได้
-
ฉันหยิบผ้าคลุมไหล่ขึ้นมาห่มไว้ที่ตัวแล้วเกินตามพวกมันไปดีๆโดยมีคนที่ชื่ออาซานเป็นคนนำไป หวังว่าเพลงจะจำสีผ้าคลุมไหล่ฉันได้นะ
-
. .
-
แก๊ก 🚪
-
หมอเพลง
ลิน...
-
ฉันเปิดประตูห้องน้ำออกมาเมื่อแน่ใจแล้วว่าพวกมันไปหมดแล้ว เหตุการณ์เกิดขึ้นไว้มากฉันก็ไดเแต่นิ่งเงียบเพราะรู้ว่าหากมันรู้ว่าลินไม่อยู่คนเดียวพวกมันคงจับฉันไปแน่ๆ แล้วพวกผู้กองก็คงจะไม่รู้ว่าเราหายไปไหน
-
หมอเพลง
ผ้าคลุมไหล่ไม่อยู่
-
หมอเพลง
หวังว่าลินจะปลอดภัยนะ
-
ลินเองไม่ใช่คนโง่ที่จะเกินตามเกมใครง่ายๆ หากแต่ว่าฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเรื่องนี้คืออะไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผู้กองแทนกันแน่ ฉันได้แต่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายหาผู้กองทันที
-
ค่ายทหารเชียงใหม่
-
ผู้กองแทน
ครับคุณเพลง
-
หลังจากเลิกประชุม ผมเปิดโทรศัพท์ดูก่อนจะรู้ว่าเป็นคุณเพลงที่โทรมากกว่า10สาย ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกันแน่
-
ผู้กองคิว
มึง หมอเพลงได้โทรหามึงมั้ย โทรหากูเป็นสิบสายเลย
-
คิวที่เพิางออกจากห้องประชุมก็ทำหน้าตาตื่นขึ้นมาเมื่อรู้ว่าหมอเพลงรัวโทรหาเช่นกัน
-
ผู้กองแทน
เดี๋ยวกูโทรเอง
-
ผู้กองคิว
เออๆ
-
ผมต่อสายหาหมอเพลงทันทีก่อนที่นะได้ยินเสียงปลายสายกำลังร้องไห้
-
ผู้กองแทน
ฮัลโลครับคุณเพลง
-
หมอเพลง
ฮือออ ผู้กองงงง 😭
-
ผู้กองคิว
ร้องไห้หรอ
-
หมอเพลง
ผู้กองช่วยลินด้วยยย 😭
-
ผู้กองแทน
ลิน ! ลินทำไมครับหมอเพลง
-
ผมชักกังวลใจอย่างไงไม่รู้แล้วสิ
-
หมอเพลง
ลินถูกใครจับไปไม่รู้ค่ะ ฮึก..พวกมันบุกเข้ามาแล้วจับลินไปเลยโชคดีที่ฉันอยู่ในห้องน้ำ พวกมันเลยไม่รู้ 😭
-
เหมือนมีดนับสิบๆเล่มทิ่มแทงที่ใจของผมเป็นร้อยเป็นพันครั้ง ผมไม่คิดเลยว่าการที่พาเธอมาด้วยจะทำให้เธอเป็นอันตรายมากกว่าอยู่ค่ายเสียอีก
-
ผู้กองคิว
ใจเย็นๆนะไอ้แทน ตั้งสติก่อน
-
ทหาร
ผู้กองแทนครับ !
-
ทหาร
มีจดหมายจากไอ้อาซานครับ มันยิงทหารที่หลังค่ายก่อนที่จะทิ้งข้อความใส่กระดาษไว้ครับ
-
ผู้กองแทน
ขอผมดูหน่อย
-
ผมยื่นมือไปหยิบกระดาษแล้วเปิดอ่านข้อความทันที เมื่อได้อ่านก็ยิ่งทำให้รู้สึกโกรธถึงความระยำของลูกไอ้หวังหลี่มากขึ้นเรื่อยๆ
-
"หมอสวยขนาดนี้ ขอยืมเอากลับไปชมที่ค่ายหน่อยนะ ไอ้ผู้กอง"
-
ผู้กองแทน
โธ่เว้ย !
-
ผู้กองคิว
ตั้งสติหน่อยดิวะ
-
ผู้กองคิว
รีบกลับไปหาคุณเพลงก่อน แล้วค่อยกลับมาที่นี่ !
-
ผู้กองแทน
บอกทหารที่จะไปร่วมภารกิจว่าให้เตรียมกำลังตัวให้พร้อม คืนนี้เราจะบุกรังของไอ้สัตว์นรก !
-
ทหาร
ทราบ !
-
. .
-
โฮมสเตย์
-
หมอเพลง
นาย 😭
-
ผู้กองคิว
ไม่เป็นไรนะคุณ ใจเย็นๆก่อนนะ
-
เมื่อถึงโฮมสเตย์ไอ้คิวก็รีบวิ่งไปหาคุณเพลงทันที เมื่อพบกันคุณเพลงที่นั่องร้องไห้ก็โผล่กอดไอ้คิวด้วยความกลัว
-
หมอเพลง
ฮืออออ ช่วยยัยลินด้วย 😭
-
ผู้กองแทน
ผมไม่น่าพาลินมาเลย..
-
เมื่อเห็นคุณเพลงร้องไห้ ผมเองก็ได้แต่เจ็บใจมากขึ้นที่รู้ว่าพาเธอมาเสี่ยงอันตรายแท้ๆ
-
ผู้กองคิว
ไหนคุยตั้งสติแล้วเล่าเหตุการณ์วันนี้ให้ผมฟังหน่อย
-
คิวค่อยๆพละตัวออกแล้วพาคุณเพลงนั่งลงที่เตียง คุณเพลงเองก็ค่อยๆเช็ดน้ำตาแล้วนึงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
-
หมอเพลง
วันนี้ลินไปตลาดที่หน้าโฮมสเตย์ หลังจากนัเนไม่นานพวกมันก็พังประตูแล้วจับลินไปเลย
-
หมอเพลง
ฉันได้ยินว่า มันคือลูกของคนที่ผู้กองฆ่า ฉันไเยินมาแค่นี้ก่อนที่มันจะพาลินไป
-
ผู้กองแทน
คุณบอกว่าลินไปที่ตลาดหน้าโฮมสเตย์ใช่มั้ย
-
หมอเพลง
ใช่ค่ะ ลินซื้อผ้าคลุมไหล่มา คิดว่าลินน่าจะหยิบผ้าไปด้วย เป็นผ้าคลุมไหล่สีม่วงอ่อนค่ะ
-
ผู้กองแทน
มึงให้คนที่ค่ายมารับมึงกับคุณเพลงไปที่ค่ายเดี๋ยวกูไปตลาดหน้าโฮมสเตย์แปปนึงแล้วจะตามกลับไป
-
ผู้กองคิว
อืม เดี๋ยวกูเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หมอเพลงฟังเอง
-
ผู้กองแทน
อืม
-
กาดหน้าโฮมสเตย์
-
ผิดเองที่พาเธอมาใกล้แหล่งกบดานของพวกมันมากเกินไป ซึ้งผมเองก็เพิ่งจะมารู้หลังจากที่ไปประชุม แต่ก็ไม่สามารถติดต่อกับลินได้เลยแม่แต่ครั้งเดียว
-
แม่ค้า
ผ้าคลุมไหล่สวยๆมั้ยเจ้าาาา
-
"น่าจะหยิบผ้าไปด้วย เป็นผ้าคลุมไหล่สีม่วงอ่อนค่ะ"
-
ผู้กองแทน
ร้านนี้รึป่าวนะ
-
เมื่อนึกถคำที่หมอเพลงพูดได้ก็รีบเดินตรงเข้าไปที่ร้านแล้วก็พบกับป้าเจ้าของร้านที่กำลังมองผมด้วยความตกใจ
-
ผู้กองแทน
ผมมาตามหาผู้หญิงครับ เธอผมยาวๆสีดำตัดหน้าม้า ใส่ชุดกระโปรงสีเทาๆ
-
แม่ค้า
นังหนูที่สวยๆใช่มั้ย 😳
-
ผู้กองแทน
ครับ
-
เมื่อรู้แบบนั้นป้าก็ดึงผมเข้ามาในร้านแล้วเล่าเรื่องก่อนหน้านี้ให้ฟังทั้งหมด
-
แม่ค้า
ระวังตัวให้ดีนะพ่อหนุ่ม แล้วอย่าบอกใครนะว่าป้าบอก ป้ากลัวโดนเก็บแบบคนอื่นๆ
-
ผู้กองแทน
ผมจะไม่ทำให้ป้าเดือนร้อนแน่ครับ
-
หลังจากคุยเสร็จผมก็ขับรถตรงไปทีค่ายเพื่อรวมตัวกับคนอื่นๆที่ค่าย ผมรู้สึกเสียใจมากๆที่ไม่ได้บอกเธอ หากบอกไปตั้งแรกเธอคงจะระวังตัวมากกว่านี้ มันผิดที่ผมเอง..ผิดที่ผมไม่ดูแลเธอให้ดีๆ
-
ผู้กองแทน
พี่ขอโทษ..
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น