ซองขาว
-
บ้านอัศวกุล
-
นายพลเฉลิม
รสาอย่าดื้อกับพ่อ !!!
-
รสา
แต่รสา..
-
วันนี้เป็นวันที่สองที่ฉันอยู่อยู่บ้านตั้งแต่กลับค่าย คุณพ่อเอาแต่บังคับฉันให้ฉันเลิกยุ่งกับพี่แทน
-
นายพลเฉลิม
ไม่มีแต่ !
-
นายพลเฉลิม
รสาก็เห็นอยู่นี่ลูกว่าแทนรักหมอลินขนาดไหน รสามองไม่ออกเลยหรอ
-
รสา
รสารักพี่แทนไม่น้อยกว่าหมอลินเลยด้วยซ้ำ ! หมอลินมาทีหลังรสา เขาไม่มีสิทธิแย่งพี่แทนไปแบบนี้ !
-
คสามรักทำให้ฉันตาบอดจริงๆ ฉันยอมทุกอย่างเพื่อพี่แทนคนที่ฉันปรารถนาจะเป็นเจ้าของตั้งแต่ฉันยังเด็ก
-
นายพลเฉลิม
รสา !
-
เพรียะ !!
-
รสา
คุณพ่อ..
-
พี่หมอเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูด้วยสีหน้าตกใจที่เห็นคุณพ่อตบหน้าฉันแต่ก็ไม่กล้าเขามาห้าม
-
หมอเบน
คุณอา
-
นายพลเฉลิม
พ่อ..
-
รสา
คุณพ่อตบหน้ารสาหรอคะ ?
-
นายพลเฉลิม
พ่อแค่อยากเตือนสติลูก ลูกกำลังหน้ามืดตามัวอยู่นะรสา
-
ฉันไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยสักนิดว่าจะมาโดนกระทำแบบนี้เพราะการรักใครสักคน
-
หมอเบน
ใจเย็นๆก่อนนะครับคุณอา เดี๋ยวผมคุยกับรสาเอง
-
นายพลเฉลิม
อาฝากน้องด้วย
-
คุณพ่อเดินออกไปไม่สบอารมณ์ก่อนที่พี่หมอเบนจะเดินเข้ามา พอไล่ไปไล่มา พี่หมอเบนกลับเป็นลูกของพี่ชายคนสนิทของพ่อฉัน จนขอพ่อฉันไปเป็นหมออาสาที่กองร้อยเชียงรายและเราก็ได้เจอกัน
-
หมอเบน
ครับ
-
รสา
ฮึก..
-
รสา
พ่อไม่รักรสาเลยพี่หมอ 😭
-
หมอเบน
ไม่เอาสิครับ
-
ฉันเดินไปสวมกอดพี่หมอด้วยความเสียใจที่ถูกพ่อตบหน้าอย่างแรง ตั้งแต่เล็กจนโตพ่อไม่เคยทำแบบนี้กับฉันเลยสักครั้ง
-
รสา
รสาไม่ผิดอะพี่หมอ รสาแค่รักพี่แทนเอง
-
หมอเบน
รสาฟังพี่นะ
-
พี่หมอค่อยๆคลายกอดออกจากฉันก่อนจะพาฉันมานั้งที่โซฟาและยื่นผ้าเช็ดหน้าให้แล้วนั่งลงข้างๆฉัน
-
หมอเบน
ความรักไม่ใช่การที่เราจะมาครอบครองใครสักคนให้เขาเป็นของเราแต่เพียงผู้เดียวหรอกนะรสา
-
หมอเบน
จะมาก่อนมาหลัง เขาไม่เลือกเราแค่นั้นมันก็จบแล้ว
-
รสา
แต่รสารักพี่แทน
-
หมอเบน
แล้วแทนไทเคยบอกว่ารักรสาบ้างหรือเปล่า ?
-
คำพูดของพี่หมอทำฉันจุกไม่ใช่น้อย ก็จริงของพี่หมอตรงที่ว่าพี่แทนไม่เคยบอกรักฉันเลยสักครั้ง มีแต่ความรักที่หมือนพี่น้องเท่านั้นเองที่เคยได้รับเมื่อสมัยยังเด็ก..
-
หมอเบน
ถ้าไม่เราควรจะต้องเรียนรู้การอยู่กับมันนะ
-
หมอเบน
จริงอยู่ที่ก่อนหน้านี้พี่อยากได้ลินคืน เพราะพี่รู้สึกว่าพี่พลาดที่ทิ้งลินไป
-
หมอเบน
แต่วันที่เห็นผู้กองโดนยิงตอนจะเดินมาหาลินแล้วแล้วเขาบอกคิดถึงลิน พี่เลยรู้สึกว่าลินเขาไม่ได้เป็นของพี่อีกต่อไปแล้ว พี่ไม่คู่ควรแม้แต่น้อย ลินมีคนที่รักลินมากกว่าพี่ สิ่งที่พี่เองต้องทำคือปล่อยเขาไปในสิ่งที่เขามีความสุข
-
รสา
พี่หมอ..
-
พี่หมอพูดด้วยสีหน้าแววตาที่รู้สึกผิดก่อนที่จะยิ้มขึ้นมาและลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบาช้าๆอย่างอ่อนโยน
-
รสา
รสารักพี่แทนตั้งแต่รสายังเด็กๆคงยากเกินกว่าที่รสาจะทำใจได้..
-
หมอเบน
วันนี้ไม่ได้ วันหน้าก็ต้องได้
-
คำพูดของพี่หมอทำใฟ้ฉันได้สติไม่ใช่น้อย ที่ผ่านมาฉันเห็นแกตัวมากเกินไปจริงๆ ที่หวังจะครอบครองพี่แทนคนเดียวและทำทุกอย่างให้หมอลินเข้าใจผิด ฉันมันแย่มากจริงๆ
-
รสา
รสาต้องไปเรียนต่อที่LA
-
หมอเบน
จริงหรอ พี่เองก็จะไปเรียนต่อแพทย์เฉพาะทางที่นั่น
-
รสา
จริงหรอคะ
-
หมอเบน
อื้ม
-
นายพลเฉลิม
เบน
-
เสียงคุณพ่อดังขึ้นก่อนที่เราทั้งสองจะมองไปหาเจ้าของเสียงที่หน้าประตู
-
นายพลเฉลิม
อาขอคุยด้วยหน่อยสิ
-
หมอเบน
ได้ครับ
-
คุณพ่อเดินออกไปก่อนที่พี่เบนจะลุกออกตามคุณพ่อไปติดๆ นี่ฉันควรตัดใจจริงๆใช่ไหม..
-
ห้องทำงาน
-
หมอเบน
คุณอามีอะไรรึป่าวครับ
-
นายพลเฉลิม
อาได้ยินที่เราคุยกับรสา เบนจะไปเรียนที่LAใช่มั้ย
-
หมอเบน
ครับ
-
ผมตอบกลับอาเฉลิมที่นั่งอยู่ตรงข้ามทันทีที่สิ้นคำถาม
-
นายพลเฉลิม
อาฝากยัยรสาหน่อยนะ หลังจากรสาไปอามีเรื่องที่จะต้องทำและมันเสี่ยงเกินไปที่รสาจะอยู่ที่นี่
-
สีหน้าที่อาเฉลิมมองมาดูจริงจังจนผมไม่สามารถปฏิเสธได้เลย แต่เรื่องที่เสี่ยงที่คุณอาบอกนั้นนี่มันเรื่องอะไรกันนะ
-
หมอเบน
ครับ
-
นายพลเฉลิม
อย่าให้รสากลับมาไทยช่วงครึ่งปีแรกเด็ดขาด ลงมีภารกิจเสี่ยงที่ต้องไปทำ ลุงมีลูกสาวคนเดียว ลุงจะเอารสามาเสี่ยงไม่ได้
-
นายพลเฉลิม
นี่คือสร้อยลุงฝากให้เราเก็บไว้ให้รสาก่อนที่จะกลับมาไทยนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้รสาใส่ติดตัวไว้ตลอดแล้วรสาจะปลอดภัย
-
อาเฉลิมเปิดลิ้นชักและนำสร้อยเส้นหนึ่งเป็นสร้อยทองคำขาวพร้อมจี้ตัวKใหญ่ยื่นมาให้ก่อนผมเอื้อมมือไปรับมาถือไว้
-
หมอเบน
ครับคุณอา
-
หมอเบน
งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ
-
นายพลเฉลิม
อีกหนึ่งอาทิตย์เดินทาง เบนเตรียมตัวให้พร้อมนะ ส่วนเรื่องที่พัก อาจะตัดเตรียมไว้ให้ เดี๋ยวอาคุยกับพ่อเราเอง
-
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่นะ..
-
หมอเบน
ครับ
-
กองร้อยรักษาดินแดน
-
จ่าเข้ม
ผู้กองครับมีคำสั่งด่วนจากผบ.สุรชัยครับ!
-
เสียงของจ่าเข้มดังเข้ามาถึงบ้านพักที่ผมอยู่ก่อนที่จะเดินออกไปหาจ่าเข้มที่ยืนถือซองขาวๆมีเครื่องหมายตราครุฑและตัวหนังสือที่เขีนนว่าลับและด่วนที่สุด
-
ผู้กองแทน
มีอะไรจ่า
-
จ่าเข้ม
จดหมายครับ
-
จ่าเข้ม
จดหมายจากผบ.สุรชัย
-
การที่ผบ.ส่งจดหมายมาแบบนี้คงไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆแน่นอน
-
ผู้กองแทน
ขอบคุณมากจ่า
-
ผู้กองแทน
แล้วนี่มีของผมคนเดียวหรอ?
-
จ่าเข้ม
ครับ
-
ผมเดาไม่ยากเลยว่าที่ส่งมานั้นเป็นเรื่องอะไร
-
ผู้กองแทน
งั้นผมขอตัวก่อนนะ
-
จ่าเข้ม
ครับ!
-
จ่าเข้มทำความเคารพก่อนที่จะเดินออกไปและผมก็รีบผิดประตูแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องทันที
-
ผู้กองแทน
ขอให้ไม่ใช่คำสั่งย้ายด้วยเถิด
-
ผมค่อยๆเปิดซองจดหมายก่อนที่จะอ่านว่ามันคือเรื่องอะไรซึ่งผมรู้สึกดีใจมากที่ไม่ใช่คำสั่งย้ายแต่ก็ต้องตกใจไม่ใช่ร้อยที่รู้ว่าเป็นภารกิจลับที่จะต้องเดอนทางไปทำภารกิจที่เชียงใหม่1อาทิตย์เรื่องการค้ามนุษย์
-
ผู้กองแทน
ไม่จริง..
-
ก่อนที่จะมาสะดุดบรรทัดเกือบสุดท้ายเรื่องรายชื่อผู้เข้าค่ายต้องสงสัยก็ต้องทำให้ผมช็อกเป็นอย่างมากเพราะมีชื่อนายพลเฉลิม อัศวกุล อยู่ในนั้น
-
ก้อกๆ
-
หมอลิน
พี่แทน อยู่ในบ้านมั้ยคะ
-
ผู้กองแทน
อยู่ครับ แปปนึงนะลิน
-
ผมรีบเก็บจดหมายราชการนั้นทันทีก่อนที่จะรีบเดินลงมาจากชั้นสองมาเปิดประตูให้ลินที่ยืนรออยู่หน้าประตู
-
หมอลิน
เมื่อกี้ลินไปทีโรงครัวแต่เห็นพี่ยังไม่มาลินก็เลนคิดว่าพี่จะไม่สบาย เลยห่อข้าวมาให้ค่ะ
-
ผู้กองแทน
เข้ามาในบ้านก่อนสิ
-
วันนี้ลินดูผิดแปลกกว่าเวลาทำงานเพราะเธอน่าจะอาบน้ำแล้วเพราะเธอปล่อยผมยาวสรวยส่วมชุดกางเกงวอมเสื้อแขนยาวสีดำที่พอดีตัวจนทำให้เห็นสัดส่วนชัดกว่าปกติ แต่ก็ดูสวยและมีเสน่ห์มาก
-
หมอลิน
เอ่อ..
-
ผู้กองแทน
เข้ามาเถอะ ทุกคนที่นี่รู้กันหมดแล้วล่ะว่าลินคือว่าที่เจ้าสาวของพี่ในอนาคต
-
ผมพูดขึ้นพลางหยิกแก้มหยอกล้อสาวเจ้าที่ยืนอึ้งหน้าแดงอยู่หน้าประตูก่อนที่จะจับมือพาเธอเดินเข้ามาในบ้านพัก
-
หมอลิน
แล้วนี่ทำไมไม่ไปกินข้าวคะ วันนี้พี่หายไปไหนทั้งวันเลย
-
ลินพูดไปพลางแกะปิ่นโตออกเพื่อจัดสำหรับไป ก่อนที่ผมจะกอดเธอจากด้านหลังจนเธอเองสะดุ้งตกใจขึ้นมา
-
หมอลิน
พี่แทน
-
ผู้กองแทน
ขอกอดหน่อนสิ
-
หมอลิน
บอกลินดีๆก็ได้
-
ผู้กองแทน
พี่มีเรื่องจะบอก
-
หมอลิน
คะ..
-
ผู้กองแทน
อาทิตย์หน้าพี่ต้องไปเชียงใหม่1อาทิตย์
-
ผู้กองแทน
ลินจะไปกับพี่มั้ย
-
หมอลิน
ไปเที่ยวหรอคะ?
-
ผมตัดสินใจชวนลินไปเชียงใหม่ด้วยเพราะไม่อยากให้เธอห่างตัวเหมือนรอบที่แล้วนานๆแต่อีกใจก็ยังเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ
-
ผู้กองแทน
ไปทำธุระน่ะ ก็เลยถือโอกาสพาลินไปเที่ยวด้วย
-
หมอลิน
ตกลงค่ะ
-
ผู้กองแทน
จริงนะ
-
หมอลิน
ถือโอกาสไปเปิดหูเปิดตาบ้างน่ะค่ะ ลินไม่ค่อยได้ออกจากค่ายเลย คิดสะว่าไปเปิดโลก 😊
-
ความไร้เดียงสาของเธอทำให้ผมหลงรักเธอจนไม่อยากใกล้ห่างจากเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว
-
ผู้กองแทน
พี่รักลินนะ
-
หมอลิน
พี่ก็รักพี่ 😳
-
ผมบรรจงจูบเธอช้าๆก่อนที่จะค่อยๆดันเธอไปติดโต๊ะไม้ที่เธอวางปิ่นโตเอาไว้แล้วจูบเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
-
หมอลิน
อื้ม..
-
ผู้กองแทน
วันนี้นอนที่นี่กับพี่นะลิน
-
หมอลิน
พี่จะไม่..เอ่อ..
-
ผู้กองแทน
พี่สัญญา ถ้าลินไม่ยังไม่เต็มใจพี่จะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด
-
ผมอุ้มเธอขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดมายังห้องชั้นสอง
-
ผู้กองแทน
หอมจัง
-
ผมค่อยๆวางเธอไว้บนเตียงก่อนที่จะลงไปนอนกอดเธอไม่ห่างกาย เนื้อตัวเธอหอมราวกับกลิ่นดอกไม้ ตาที่ดูกลมโตบวกกับผิวสีขาวและผมที่สีดำสนิทนั้น มันทำให้ผมละสายตาจากเธอไม่ได้เลย
-
หมอลิน
มีเรื่องกลุ้มใจอะไรหรือป่าวคะ
-
ผู้กองแทน
กังวลเรื่องธุระที่ต้องไปทำนิดหน่อยน่ะ ไม่มีอะไรหรอก
-
หมอลิน
อย่าคิดมากเลยนะคะ ทุกอย่างมีทางออก
-
เธอทำให้ผมหลงรักเธอเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจะนับได้ ในใจก็อยากจะเป็นเจ้าของเธอให้รู้แล้วรู้รอดแต่อีกใจก็อยากให้รอแต่งก่อนเพราะไม่อยากให้ใครมองว่าเธอในง่ายกับเรื่องแบบนี้
-
ผู้กองแทน
พี่ขอจูบลินได้มั้ย
-
หมอลิน
💜
-
ไม่ทันที่จะได้คำตอบเธอก็ตอบโดยการกระทำที่ผมเอ่ยขอทันที และได้รับคำตอบแบบที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแต่ผมก็รู้สึกดีมากๆที่เธอไม่ปฏิเสธผม
-
ผู้กองแทน
อื้ม..
-
หมอลิน
รอลินหน่อยนะคะ
-
ผู้กองแทน
รอ ?
-
หมอลิน
รอให้ถึงวันแต่งงานของเรา ลินจะมอบทุกอย่างให้พี่เป็นเจ้าของลินคนเดียว พี่รอลินนะ
-
ผู้กองแทน
พี่รอได้ นานแค่ไหนพี่ก็จะรอ
-
หมอลิน
ฝันดีนะคะ
-
ผู้กองแทน
ฝันดีครับเทพีแห่งกองร้อย 🙂
-
. .
-
เช้า
-
ห้องพยาบาล
-
หมวดแมน
สวัสดีครับคุณเมย์ 😊
-
เมย์
อ้าวหมวดแมน สวัสดีค่ะ
-
หมวดแมน
นั่งทำอะไรคนเดียวครับ
-
หมวดแมน
แล้วเอ่อ..
-
เมย์
ทุกคนไม่อยู่นะค่ะ เหลือเมย์คนเดียว กำลังนั่งเลือกรูปพรีเว็ดดิ่งน่ะค่ะ
-
วันนี้เป็นเวรฉันกับเพลงแต่เผอิญยัยเพลงดันติดลาดตระเวรซะได้เลยต้องรอยัยลินมาเปลี่ยนแต่ก็ยังไม่เห็นมาซะที ไม่รู้ว่ารู้เรื่องหรือเปล่า
-
ผู้กองธัน
มาหาใครหะไอ้แมน
-
หมวดแมน
แหมมมม ก็เหงาๆอะเลยมาหาสาวห้องพยาบาล คนอื่นๆไปลาดตะเวรกันแล้วด้วยอะ แต่ก็ดันมาเจอคนมีคู่😂
-
ทำไมไม่มีใครสร้างให้ผู้หมวดที่นี่มีคู่บ้างเลยนะ 😂
-
เมย์
ย้ายไปกองร้อยที่อื่นมั้ยคะ เผื่อเจอคู่ 😅
-
ผู้กองธัน
ถูกใจจัง55555
-
หมวดแมน
โธ่ คุณเมย์ก็ 😂
-
เมย์
อ้าวลิน
-
หมอลิน
อ้าวผู้กองธัน หมวดแมนสวัสดีค่ะ
-
หมอลิน
โทษทีแก ฉันลืมว่ายัยเพลงไปลาดตะเวน หลับเพลินไปหน่อย
-
บ้านก็ไม่อยู่ไปนอนไหนมาได้วะ 🤔
-
ผู้กองแทน
ไปทำงานกันได้แล้วมั้งพวกมึงอะ
-
พอยัยลินเดินเข้ามาก็เห็นเป็นผู้กองเดินตามมา ฉันคงไม่ต้องเดาต่อเลยว่ายัยลินไปนอนไหนมา 😌
-
ผู้กองธัน
อ้าวไอ้แทน มาส่งคุณลินหรอ
-
ผู้กองแทน
อืม
-
หมวดแมน
ฉันมาทำอะไรที่นี่ 😭
-
เมย์
นิ่งเตะๆนะคะหมวด 😅
-
ผู้กองธัน
เมย์พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวสายๆพี่เอาข้าวมาให้
-
เมย์
ค่ะพี่ธัน 😊
-
พี่ธันหันมากล่าวลาฉันแล้วเดินออกไปพร้อมผู้กองแทนและหมวดแมน ก่อนที่ฉันจะหันไปหาลินที่กำลังรวบผมอยู่ที่โต๊ะทำงาน
-
หมอลิน
มองอะไร 😳
-
เมย์
ไปนอนไหนมา ?
-
หมอลิน
ก็...
-
เมย์
เค รู้เรื่อง 😊
-
หมอลิน
ไม่มีอะไรเกินเลยแน่นอน
-
ลินรีบแก้ตัวทันทีที่ฉันยิ้มมุมปาก ซึ่งฉันก็ไม่ได้คิดอเไรมากเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว เพราะคิดว่าวันนึงลินก็คงได้แต่งงานตามๆฉันมาแน่ๆ
-
เมย์
แกโตแล้วลิน แกอยากทำอะไรก็ทำ ใครจะไปว่าแกได้ 😊
-
หมอลิน
ฉันกลัวใครจะมองไม่ดีอะแก
-
เมย์
พูดอย่างอนาคตข้างหน้าจะไม่แต่งกันอย่างงั้นแหนะ
-
เมย์
นี่แกไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก เชื่อฉัน ไปทำงานได้แล้ว
-
ฉันพูดขึ้นทันทีที่เห็นลินทำท่าทางอึกอักกับเรื่องพวกนี้ เพราะลินดูจะหัวโบราณเรื่องการอยู่ก่อนแต่งเอามากๆ
-
หมอลิน
โอเค ไปก็ได้..
-
ป่าชายแดน
-
ผู้กองคิว
ไหวนะ ?
-
หมอเพลง
ไหวดิ พูดอย่างกับฉันไม่เคยลาดตะเวร 😑
-
วันนี้เป็นวันนรกแตกก็ว่าได้ที่อยู่ๆต้องมาลาดตะเวนกระทันหันทั้งๆที่ฉันกำลังเป็นวันนั้นของเดือน
-
ผู้กองคิว
ดูคุณเหงื่อออกเยอะมากๆเลยนะ เป็นอะไรหรือป่าว?
-
หมอเพลง
ฉัน..
-
หมวดโอม
มึงให้ทุกคนพักก่อนก็ได้ ดูเหมือนหมอเพลงจะไม่ค่อยไหว
-
หมอเพลง
ไหวค่ะ เดินต่อได้เลย
-
ใจจริงก็อยากจะพักเพราะเริ่มรู้สึกว่าการปวดท้องจะทวีความปวดมากขึ้นกว่าเดิม แต่ก็อยากเดินให้ถึงปลายทางไวๆแล้วค่อยพักทีเดียว
-
ผู้กองคิว
ทุดคน วันนี้พักกันที่นี่ก่อน หมอเพลงป่วย
-
ทหาร
ครับ!
-
หมอเพลง
คุณ..
-
หมวดโอม
พักเถอะครับหมอเพลง จะได้หาย ถ้าหมอเป็นอะไรขึ้นมา คนอื่นจะลำบากนะครับ
-
หมวดโอมพูดขึ้นก่อนจะหยิบผ้าใบมาปูรองให้ฉันนั่งพักใต้ต้นไม้
-
ผู้กองคิว
น้ำหน่อยมั้ยคุณ
-
หมอเพลง
ไม่อะ 😖
-
ผู้กองคิว
คุณปวดท้องหรอ ?
-
ผู้กองนุ
ถ้าไม่ไหวจริงๆวันนี้ค้างแรมได้นะ ฉันว่าดูหมอเพลงจะแย่จริงๆ
-
ผู้กองคิว
ตกลง เราจะนอนค้างที่นี่
-
แย่ชะมัด มาปวดท้องมากอะไรตอนนี้นะ
-
ผู้กองคิว
คุณพักอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปดูลำธารใกล้ๆให้ เผื่อคุณอยากอาบน้ำ
-
หมอเพลง
อืม..
-
ฉันตอบรับตำก่อนที่จะเอนตัวลงนอนที่ผ้าใบที่หมวดโอมปูรองไว้ให้ ก่อนที่จะหลับไปพร้อมกับความปวดท้อง
-
Q Talk
-
ผู้กองคิว
คุณ
-
ผู้กองคิว
คุณเพลง
-
หมอเพลง
😴
-
ผู้กองคิว
ตัวร้อนจี้เลย
-
ผู้กองนุ
หมอเพลงเป็นหนักหรอวะ
-
ผมหันพยักหน้าให้ไอ้นุที่กำลังเดินมาหา ก่อนที่จะหันมามองหมอเพลงที่นอนหลับอยู่ด้สยความเป็นห่วง
-
ผู้กองคิว
รู้ตัวว่าไม่ไหวก็ไม่อยู่ค่ายด้วยนะ ดื้อจริงๆ
-
ผู้กองคิว
คุณ
-
ผู้กองคิว
คุณเพลงขวัญ
-
หมอเพลง
อื้อ..
-
เธอค่อยๆลืมตาขึ้นมามองผมและพยายามจะลุกขึ้นจนผมต้องช่วยประคองเธอไว้เพราะดูเธอไม่มีแรงเอาซะเลย
-
ผู้กองคิว
ค่อยๆลุกนะคุณ
-
หมอเพลง
ฉันปวดท้อง..
-
ผู้กองคิว
คุณปวดท้องอะไรหรอ ทำไมถึงมีไข้ด้วย
-
ผู้กองนุ
หรือว่าเธอจะเป็นวันนั้นของเดือนจนเป็นไข้วะ
-
มิหน้าล่ะ ถึงนอนขดตัวเอามือกุมท้องแบบนี้
-
หมอเพลง
😖
-
ผู้กองคิว
ลุกไหวมั้ยคุณ ใกล้ๆนี้มีลำธาร คุณไปอาบน้ำทำธุระตรงนู้นไหวมั้ย
-
หมอเพลง
ไหว..
-
ผู้กองนุ
เห้ยๆ ระวังหมอเพลงล้ม
-
สิ้นเสียงคำว่าไหวเธอก็พยายามยะลุกขึ้น แต่เหมือนมันจะสสนทางเอาชอบกลเพราเธอแทบจะทรงตัวไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ จนไอ้นุต้องพูดเตือนให้ระวัง
-
ผู้กองคิว
หยิบของใช้ไป เดี๋ยวผมอุ้มไป
-
หมอเพลง
😶
-
ผู้กองคิว
เร็วสิ เดี๋ยวมืด
-
หมอเพลง
อืม
-
เธอค่อยๆหยิบกระเป๋าเสร็จผมก็อุ้มเธอและเดินมาที่ลำธารก่อนที่จะค่อยๆวางเธอลงที่โขดหินใกล้ๆกับลำธาร
-
ผู้กองคิว
เสร็จแล้วเรียกนะ ผมอยู่แถวนี้แหละ คุณไหวนะ
-
หมอเพลง
ดีขึ้นแล้ว
-
ผู้กองคิว
รีบๆทำธุระนะ เดี๋ยวจะมืด
-
ผู้กองคิว
ผมเป็นห่วง 🙂
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น