บทที่ 42 อาหารค่ำ
-
. . .
-
เลร่า
...
-
หลังจากนั้นมา.. ก็ผ่าน 3 วันแล้ว..
-
องค์จักรพรรดิ มาริแอน.. นางให้ข้าอยู่ในปราสาทแห่งนี้
-
จะพูดว่าให้อยู่หรือโดนบังคับ.. ก็พูดไม่ได้เต็มปากล่ะนะ
-
เลร่า
...
-
เลร่าเดินไปที่หน้าต่างภายในห้อง
-
นางให้ทุกๆ อย่างกับฉัน.. ไม่ว่าจะเป็น เสื้อผ้า อาหาร อิสระ
-
แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่นางไม่ให้ข้า.. คือนางไม่ให้ข้าออกไปข้างนอกปราสาท
-
ข้าใช้ชีวิตอยู่ในปราสาทจนจะเป็นง่อยอยู่แล้ว!! ให้ฉันได้ออกไปเดินเล่นบ้างเหอะ!!
-
คนรับใช้
ท่านคาเรนเจ้าคะ
-
คนรับใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง
-
เลร่า
!?
-
คนรับใช้
องค์จักรพรรดิเรียกให้ไปทานอาหารค่ำด้วยกันเจ้าค่ะ
-
เลร่า
ข้าคนเดียวหรอ?
-
คนรับใช้
มีคณะประมุข คณะรัฐมนตรี และขุนนางด้วยเจ้าค่ะ
-
เลร่า
มีคนมามากมาย..
-
เลร่า
ทำไมให้คนนอกอย่างข้าไปด้วยล่ะ
-
คนรับใช้
ค.. คือ..
-
มาริแอน
คนนอกอะไรกัน
-
มาริแอนเดินเข้ามาในห้อง
-
คนรับใช้
...
-
พอคนใช้เห็นมาริแอนเข้ามาในห้องก็รีบเดินถอยออกไปทันทีอย่างรู้ความ
-
มาริแอน
เจ้าอยู่ที่นี่มาหลายวันแล้วก็เปรียบเสมือนคนในราชวงศ์นั่นแหละ
-
เลร่า
ข้าเพิ่งมาที่นี่แค่ 3 วันเองนะ
-
เลร่า
จะมาเปรียบข้าเหมืิอนคนในราชวงศ์คงจะมากเกินไปหรือเปล่า
-
มาริแอน
ไม่มากเกินไปหรอก
-
มาริแอน
อีกอย่างข้ามีแผนจะให้เจ้าเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของข้าด้วยซ้ำ
-
เลร่า
แบบนั้นคงทำไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ
-
เลร่า
เพราะข้าเองก็มีครอบครัวเหมือนกัน
-
มาริแอน
งั้นเอาเป็นพี่น้องร่วมสาบานดีมั้ยล่ะ
-
เลร่า
พี่น้องร่วมสาบาน?
-
มาริแอน
ก็คล้ายๆ กับว่านับถือกันเป็นพี่น้องแต่คนละสายเลือดเท่านั้นเอง
-
มาริแอน
มันเป็นวัฒนธรรมของทางเหนืิอน่ะ
-
เลร่า
ถ้าเป็นแบบนั้นข้าจะคิดอีกทีนะเจ้าค่ะ
-
มาริแอน
จะคิดอะไรมากมายเล่า
-
เลร่า
การไคร่ครวญให้ดีๆ เสียก่อนมันเป็นนิสัยติดตัวมานานแล้วเจ้าค่ะ
-
มาริแอน
เอาเถอะ
-
มาริแอน
แล้วเรื่องรับประทานอาหารค่ำ..
-
เลร่า
คงต้องขอทราบเหตุผลที่แท้จริงก่อนนะเจ้าคะ
-
มาริแอน
ก็ได้
-
มาริแอน
ที่ข้าเชิญเจ้าไปร่วมทานมื้อค่ำด้วยกันกับเหล่าประมุข คณะรัฐมนตรีแล้วก็ขุนนาง..
-
มาริแอน
ก็เพื่อต้องการแนะนำให้รู้จักเจ้าในฐานะสหายของข้ายังไงล่ะ
-
เลร่า
สหายหรือเจ้าคะ
-
เลร่า
คงจะเป็นเกียรติอย่างมากที่เป็นสหายขององค์จักรพรรดิสินะเจ้าคะ
-
มาริแอน
แน่นอนสิ
-
มาริแอน
พวกเขาเองก็คงตกใจไม่น้อยเลยล่ะ
-
มาริแอน
ข้าเองตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่มีเพื่อนเลยสักคนเดียว
-
มาริแอน
ได้เจ้ามาเป็นเพื่อนก็แอบดีใจอยู่เหมือนกัน
-
เลร่า
งั้นหรอเจ้าคะ
-
มาริแอน
แล้วว่ายังไงล่ะ
-
เลร่า
ถึงจะปฏิเสธไปท่านก็บังคับให้ข้าไปอยู่ดีไม่ใช่หรือเจ้าคะ
-
มาริแอน
รู้ทันนี่นา
-
เลร่า
ข้าอยู่กับท่านที่นี่มา 3 วันแล้ว
-
เลร่า
นิสัยท่านเป็นอย่างไรข้าก็พอรู้มาบ้างแล้ว
-
มาริแอน
ข้าชอบเจ้าที่ตรงไปตรงมาดีนะ
-
เลร่า
ขอถือว่าเป็นคำชมแล้วกันนะเจ้าคะ
-
มาริแอน
ว่าแต่..
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
เจ้าใส่ชุดของจักรวรรดิก็น่ารักไปอีกแบบดีนะ
-
เลร่า
-
เลร่า
ถ้าท่านจะพูดแบบนั้นทุกชุดที่ท่านเลือกมาให้ข้าล่ะก็..
-
เลร่า
ข้าได้ยินจนเบื่อแล้วเจ้าค่ะ
-
มาริแอน
ก็แหมๆ
-
มาริแอน
เจ้าเองเวลาใส่ชุดของเมืองหนาวแล้วก็สวยมากเลยนี่นา
-
มาริแอน
พอใส่ของจักรวรรดิแล้วก็สวยไปอีกแบบล่ะนะ
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
งั้นข้าไปก่อนล่ะ
-
มาริแอน
แล้วข้าจะมารับเจ้าไปทานมื้อค่ำแล้วกันนะ
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
อ้อ! อีกอย่างหนึ่ง..
-
มาริแอน
วันนี้ได้ยินข่าวมาว่าจะมีหนังสือใหม่เข้ามาส่ง
-
มาริแอน
เดี๋ยวจะให้คนรับใช้นำมาส่งให้เจ้าแล้วกัน
-
เลร่า
ขอบคุณในความกรุณาเจ้าค่ะ
-
มาริแอน
ฮึๆ
-
มาริแอน
เจ้าเองก็ลองยิ้มดูบ้างไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่นา
-
มาริแอนเดินออกจากห้องไป
-
เลร่า
...
-
สหายขององค์จักรพรรดิ.. หรอ?
-
ไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากเข้าแล้วสิ.. เราเองก็ยังไม่พบกุญแจเลยด้วย
-
เลร่า
!!?
-
???
[ กุญแจอยู่ในมือของมันแล้ว ]
-
เลร่า
งั้นหรอ..
-
เลร่า
แบบนี้ก็ยากขึ้นมาอีกแล้วนะสิ
-
เลร่า
เห้อ~
-
คิดถึงเลโอจังเลยนะ.. ข้าเองก็ต้องรีบสะสางเรื่องให้เสร็จแล้วกลับไปหาเลโอ..
-
แต่จะกลับไปหาเขา.. ก็คงใช้เวลานานน่าดู..
-
เลโอ.. เขาจะยังคงรอข้ากลับไปอยู่หรือเปล่านะ
-
เลร่า
พอคิดแล้วก็รู้สึกกังวลแหะ..
-
เลร่า
เขาต้องโกรธข้ามากๆ เลย
-
เลร่า
เลโอ..
-
.
-
.
-
.
-
มาริแอน
หืมม..
-
มาริแอน
เลโอ.. งั้นรึ
-
เจอเรื่องน่าสนใจเข้าแล้วล่ะสิ
-
มาริแอน
ฮึๆ
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
และแล้วก็ตกเย็น..
-
เลร่า
นี่คือ..
-
เลร่า
-
คนรับใช้
องค์จักรพรรดิทรงเลือกชุดนี้มาให้ท่านคาเรนใส่ไปในงานโดยเฉพาะเจ้าค่ะ
-
เลร่า
ท่านเลือกเองกับมือหรือ?
-
คนรับใช้
เจ้าค่ะ
-
เลร่า
...
-
นางเลือกเองกับมือเลยงั้นหรอ.. นางคิดจะเอาใจเรามากเลยนะเนี่ย
-
แต่ก็ช่างเถอะ.. เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เราเปลี่ยนใจได้หรอก
-
เลร่า
😥
-
เลร่า
ช่วย.. ใส่ ให้ข้า.. ทีสิ
-
คนรับใช้
เจ้าค่ะ
-
. . .
-
หลังจากนั้น..
-
มาริแอน
ตายจริง!?
-
มาริแอน
คิดไม่ถึงเลยนะว่าจะใส่แล้วสวยมากขนาดนี้
-
เลร่า
ท่านเองก็ด้วยเจ้าค่ะ
-
มาริแอน
ชุดนี้น่ะหรอ?
-
มาริแอน
-
มาริแอน
ข้าเองก็ไม่อยากจะใส่หรอกนะ
-
มาริแอน
มันขยับตัวยากแถมยังพวกผ้าที่ห้อยพวกนี้ด้วย
-
มาริแอน
แล้วก็ยังมีพวกเครื่องประดับมงกุฏหนักพวกนี้อีกด้วย
-
มาริแอน
มันทำให้ข้ารู้สึกหงุดหงิดมากเลยล่ะ
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
อ้อ! ใช่ๆ
-
มาริแอน
-
มาริแอนยื่นพัดให้เลร่า
-
เลร่า
สิ่ง นี้คือ..
-
มาริแอน
เอาปิดบังใบหน้าของเจ้า
-
มาริแอน
มันเป็นธรรมเนียมของที่นี่
-
เลร่า
...
-
พัด.. หรอ? รู้สึกว่ามันออกแนวจีนๆ แหะ
-
มาริแอน
ถ้างั้นเราไปกันเถอะ
-
เลร่า
...
-
มาริแอนจับมือเลร่าเดินออกไป
-
คนรับใช้
องค์จักรพรรดิเสด็จ!!!!
-
ขุนนาง
!?
-
ประมุข
!?
-
รัฐมนตรี
!?
-
มาริแอน
...
-
ทุกคนต่างก้มหน้าลงคารวะมาริแอนที่สวมชุดสีขาวลายมังกรทองสวมมงกุฏสีทองเดินเข้า
-
เลร่า
...
-
และมีเลร่าที่สวมชุดสีชมพูประดับด้วยเครื่องประดับเล็กน้อยเดินตามหลังมาติดๆ
-
คนรับใช้
...
-
ข้างหลังของเลร่าเป็นสาวใช้ที่แต่งตัวทำผมเหมืิอนกันทุกอย่างเดินก้มหน้าเดินตามมา
-
มาริแอนขึ้นไปนั่งบนบัลลังก์มังกรสีทองที่ตั้งตระหง่านอยู่ด้านบนตรงหน้า
-
มาริแอน
...
-
???
ขอคารวะองค์จักรพรรดิ
-
???
ขอให้ท่านมีอายุหมื่นปี หมื่นๆ ปี
-
ทุกคนในห้องโคงพูดขึ้นพร้อมๆ กัน
-
มาริแอน
ตามสบาย
-
เลร่า
...
-
คนรับใช้
...
-
สาวใช้พาเลร่าไปนั่งที่นั่งข้างๆ มาริแอน
-
???
ขอบพระทัยองค์จักรพรรดิ
-
ทุกคนต่างนั่งลงยังตำแหน่งของตน
-
มาริแอน
สบายดีหรือเปล่า
-
มาริแอน
ท่านทั้งหลาย
-
???
ขอพระทัยในความห่วยใยของท่าน
-
???
พวกเราสบายดีขอรับ/เจ้าค่ะ
-
มาริแอน
ดีแล้วๆ
-
มาริแอน
หวังว่าจักรวรรดิของเราจะแข็งแรงเหมือนร่างกายของพวกท่าน
-
???
อึก!?
-
ประมุข
!!?
-
รัฐมนตรี
!!?
-
ขุนนาง
!!?
-
เลร่า
...
-
บางทีนางเองก็พูดตรงเกินไปนะ.. บางคนเองก็ดูเหมือนจะกระอักเลือดตายเพราะคำพูดเมื่อกี้อยู่เหมือนกัน
-
มาริแอน
งานในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายนักหรอก
-
มาริแอนพูดไปพลางแล้วเดินลงมาจากด้านบน
-
มาริแอน
ข้าแค่อยากแนะนำสหายของข้าให้พวกเจ้าได้รู้จัก
-
เลร่า
!?
-
ขุนนาง
สหายขององค์จักรพรรดิงั้นหรอ?
-
ประมุข
เห๋?
-
รัฐมนตรี
ไม่เคยได้ยินเลยนะ
-
รัฐมนตรี
ว่าองค์จักรพรรดิมีสหายด้วย
-
???
เป็นใครกันนะ
-
มาริแอนเดินลงมาหยุดอยู่ตรงหน้าเลร่าแล้วยื่นมืออกมา
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
รับมือข้าไว้ //กระซิบ
-
เลร่า
...
-
เลร่ามองได้ซักพักก่อนจำใจรับมือมาริแอนเอาไว้
-
มาริแอน
ฮึๆ
-
มาริแอนจูงมือเลร่าเดินออกมาตรงกลางห้องโถง
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
นางมีชื่อว่า คาเรน
-
มาริแอน
บ้านเกิดของนางอยู่ที่เมืองหนาวที่ไปทางตะวันออกไกล
-
???
!!?
-
???
เมืองหนาว!!
-
???
เมืองหนาวงั้นหรอ!!
-
???
ไม่จริงน่า!!!
-
มาริแอน
ฮึๆ
-
เลร่า
หมายความว่ายังไงกันน่ะ
-
มาริแอน
ที่พวกเขาตกใจก็เป็นเพราะเมืองหนาวนั่นแหละ
-
มาริแอน
เพราะบ้านเกิดของเจ้าเป็นต้นกำเนิดเวทมนตร์ใช่มั้ยล่ะ
-
มาริแอน
แต่ว่าที่จักรวรรดิ.. ที่นี่ไม่มีเวทมนตร์
-
มาริแอน
ถึงจะมีแต่ก็มีไม่มากหรอกนะ
-
มาริแอน
เพราะแบบนั้นเมืองหนาวจึงเป็นสถานที่แปลกสำหรับที่นี่
-
เลร่า
อย่างนี้นี่เอง..
-
มาริแอน
เอาล่ะ คาเรน
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
จงบอกเหตุผลที่เจ้ามาที่นี่ซะสิ
-
เลร่า
!?
-
มาริแอน
ฮึๆ
-
เลร่า
...
-
ปกปิดไม่ได้เลยอย่่างนั้นหรอ.. แต่นางก็เลือกเวลาแล้วก็สถานที่ถูกจริงๆ
-
ถ้าคนเยอะขนาดนี้ข้าคนเดียวก็คงไม่ไหวหรอก..
-
เลร่า
...
-
มาริแอน
เอ้า! ข้ารอฟังคำตอบของเจ้าอยู่นะ
-
เลร่า
...
-
จบ.
-
ผู้เขียน
อันยองงง
-
ผู้เขียน
หวัดดีจ้ารีททุกคน
-
ผู้เขียน
วันนี้ไรท์มีอะไรมาแจ้งด้วยยย
-
ผู้เขียน
เข้าเรื่องเลยละกันนะ
-
ผู้เขียน
ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไรท์จะไปเข้าค่ายแล้ว
-
ผู้เขียน
อาจจะไม่ได้ลงนิยาย 2-3 วันนะ
-
ผู้เขียน
หลังจากนั้นจะมาลงตามปกติจ้า
-
ผู้เขียน
แล้วเจอกันตอนหน้า~
-
ผู้เขียน
บ๊ายบาย~
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
สวัสดีค่ะ 🙏
มณีจันทร์เองนะคะ ชื่อนี้เป็นนามปากกา
มณีจันทร์เพิ่งเริ่มเขียนนิยายแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ มีผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามกันและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ 🤗
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น