ใช่..

เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเจ้า..

เจ้าคงจะรู้เกี่ยวกับตัวข้าจากเรื่องเล่าของผู้คนสินะ

งั้นข้าจะเล่าเรื่องราวที่แท้จริงให้ฟัง

เมื่อครั้งก่อนที่ข้าถือกำเนิดขึ้นมา..

ข้าก็เป็นเหมือนตัวเจ้า.. ถูกพระเจ้าส่งมาเกิดยังไงล่ะ

ความทรงจำในอดีตของข้านั้นมันช่างเลือนลาง

ข้าจำได้เพียงว่าข้าเกิดขึ้นมาบนโลก..

ได้เห็นหน้าพ่อแม่เพียงแค่ช่วงเดียว..

แล้วข้าก็ตื่นขึ้นมาเจอกับเทพอัญเชิญ.. ที่พรมแดนแห่งเทพ

ข้ารู้แค่ว่าข้าเกิดมาแล้วก็ตายในทันทีเท่านั้น..

ตัวข้าในตอนนั้นไม่รู้อะไรเลย.. เป็นเพียงคนที่ไม่มีความรู้สึก..

ข้าได้เกิดมาในฐานะบุตรสาวของขุนนางโลภมากผู้หนึ่ง..

พอข้ามีอายุ 15 เขาขายข้าให้กับขุนนางที่มียศตำแหน่งสูงกว่าตน

แล้วเขาก็ถูกฆ่าตายในภายหลัง..

ข้าได้ใช้ชีวิตในฐานะตุ๊กตาหุ่นเชิดของเล่นของขุนนางผู้นั้น

1 ปีต่อมา.. ข้าได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอกได้

ข้าได้เจอชายผู้หนึ่ง.. เขาเป็นเพื่อนคนแรกของข้า

พอขุนนางคนนั้นรู้เรื่องเข้า.. เขาก็กีดกันข้าออกจากชายคนนั้น

หลังจากนั้นมาข้าก็ไม่ได้ออกไปข้างนอกอีกเลย

จนวันหนึ่ง.. เขาได้พาข้าเข้าไปยังพระราชวัง

เพื่อไปเข้าเฝ้าองค์ราชา..

ในครั้งแรกที่องค์ราชาเจอข้า.. เขามองข้าด้วยสายตาที่แปลกๆ

เพราะแบบนั้นทำให้องค์ราชินีทรงกริ้วเป็นอย่างมาก

นางสั่งให้ทหารมาจับข้าไป.. แต่ขุนนางคนนั้นไล่ข้าออกจากตระกูลไปก่อน..

ตระกูลของเขาถูกคนของราชินีฆ่าหมดทุกคน..

พอนางรู้ว่าข้าไม่ได้อยู่ในตระกูลก็ออกตามล่าข้าไปทั่ว

หลังจากนั้นมาข้าก็ได้เจอเพื่อนคนที่สองของข้า..

นางช่วยข้าในการหลบหนีจากองค์ราชินี.. แล้วพาข้าไปหาเพื่อนๆ ของนาง

หลังจากนั้นมาก็เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย..

ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ข้ามีความสุขมากที่สุดในชีวิต

พวกเราได้ตกลงกันร่วมมือกันช่วยสร้่างอาณาจักรที่สงบสุขมาให้ทุกคน

พวกเขาได้แต่งตั้งข้าขึ้นเป็นผู้นำ.. นางที่เป็นเพื่อนของข้าได้เป็นอัศวินคอยปกป้อง

แต่คราวต่อมา.. ข้าก็ได้ตกหลุมรักชายผู้หนึ่งเข้า..

เขาเหมือนกับขุนนางคนนั้นเป็นอย่างมาก..

ราวกับว่าพวกเขาแกะออกมาจากแป้นพิมพ์เดียวกัน

เพราะเขาเหมือนขุนนางคนนั้น.. ข้าถึงชอบเขาขึ้นมา

แต่ว่า.. ความรู้สึกที่ข้ามีให้เขา.. มันก็เป็นเหมือนดาบที่คอยทิ่มแทงหัวใจของข้า

จนวันหนึ่ง.. ที่ข้าบอกความรู้สึกของข้าที่มีต่อเขา..

เขาก็ใช้ดาบแทงกลางอกของข้า

แล้วเขาก็ใช้ดาบเล่มที่แทงข้าแทงไปที่หัวใจของเขา

และแล้วข้าก็ได้รู้.. ว่าเขาไม่ได้ต้องการฆ่าข้า

แต่เป็นองค์ราชินี.. ที่ึคอยควบคุมเขาอยู่เบื้องหลัง

หลังจากนั้น.. อัศวินก็มาเจอ..

พวกเขาต้องการแก้แค้นให้กับข้า.. จึงก่อสงครามกับอาณาจักรนั้นเรื่อยมา

ข้าที่อยู่ในส่วนลึกของอาณาจักรนี้ก็รับรู้มาตลอด..

ถึงความโกรธแค้นของพวกเขาที่มีต่อองค์ราชินีนั้น..

แต่ความโกรธแค้นก็ยังคงอยู่ในอาณาจักรแห่งนี้..

หลังจากนั้นมาที่สงครามได้ยุติลง..

ข้าฝังตัวเองลงสู่ส่วนลึกของอาณาจักร

แล้วหลับใหลไปนาน.. นานมากจนจำไม่ได้แล้วว่ามันผ่านมากี่ปีแล้ว..

จนกระทั่งเทพที่ส่งข้ามาเกิดมาหาข้า.. นางปลุกข้าให้ตื่นขึ้น

นางยังบอกอีกว่าข้าเป็นต้นเหตุในการก่อเกิดสิ่งที่เรียกว่า "เวทมนตร์" บนโลกแห่งนี้

เพราะแบบนั้นมันทำให้ข้ากลายเป็นเทพไป..

มันเป็นเรื่องที่ไม่นานเชื่อเลยใช่มั้ยล่ะ

ข้าเองก็ไม่เชื่อเหมือนกัน.. จนกระทั่งข้าได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง

ข้าลองออกมาเดินข้างนอกน่ะ.. เมื่อหลายปีก่อน

ทั้งอาณาจักร.. ผู้คน.. แล้วก็ธรรมชาติ..

ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปจนข้าจำอะไรไม่ได้เลยล่ะ

สิ่งที่เคยเป็น.. มันก็เปลี่ยนไป

สิ่งที่.. ทำให้ข้าเชื่อว่าข้ากลายเป็นเทพน่ะ..

ราวกับเป็นตัวตนที่ไม่สามารถหยั่งถึงได้

ทำให้ข้ามั่นใจ.. ว่าข้ากลายเป็นเทพแล้วจริงๆ

ไม่อยากที่จะอยู่ตัวคนเดียวน่ะ

คงเป็นเพราะคำขอของเจ้าเหมือนกับข้าล่ะมั้งนะ

นางเลยให้สิ่งนั้นกับเจ้ามา..

สัญลักษณ์ที่แผ่นหลังของเจ้า

เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงหรอก..

เจ้าไม่ได้กลายเป็นแบบข้าหรอกนะ

ที่ข้ากลายเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะการกระทำของข้า

ข้าจึงมีจุดจบแบบนี้

ข้าจะไม่บังคับให้เจ้ามาอยู่ด้วยกันกับข้าหรอกนะ

แต่ข้่าสนใจในเรื่องราวของเจ้านิดหน่อย..

ข้าเลยจะให้พลังนี้แก่เจ้า

พลังนี้.. มันจะช่วยปกป้องเจ้าจากอันตรายทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้ามาทำร้ายเจ้า

ข้าตั้งใจจะให้พลังนี้แก่เจ้าอยู่แล้ว

เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว

ซิลล่าเอง.. ก็กำลังหาวิธีพาตัวเจ้าออกไปอยู่

องค์ราชินียังไงล่ะ

หวังว่าเราจะได้เจอกันนะ.. เลร่า

รักษาตัวด้วยนะ..

...ร่า

เลร่า..

เลร่า.. เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ

อ๊า!? ดีใจจังที่ไม่เป็นอะไร

ไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ย

ดีแล้วล่ะ

อะไรหรอจ๊ะ?

งั้นหรอ..

งั้นเราลงไปข้างล่างกันเถอะนะ

...

อะไรหรอจ๊ะ

เอ๋!?

ก็ที่นี่เป็นบ้านของเลร่านี่นา..

จะไปไหนมาไหนก็เป็นเรื่องของเลร่าที่เป็นผู้อาศัยในบ้านหลังนี้

ข้าจะไม่ถามอะไรมากมายหรอกจ๊ะ

เพราะแต่ละคนก็มีเรื่องที่ไม่อยากให้ผู้อื่นรู้อยู่อีกมากมาย

เลร่าน่ารักแบบนี้ต่อไปล่ะดีแล้ว~

เท่านี้ก็เป็นของตอบแทนแล้วล่ะ

ถึงแล้ว~

เห้อ~ เหนื่อยจังเลย

อ๊า~ ทำไมเลร่าจังถึงพูดเหมืิอนโคฮารุจังเลยนะ~

...

ไม่หรอกๆ

ช่วยอยู่จนกว่าข้าจะหลับไปได้หรือเปล่า

ขอบใจนะจ๊ะ

องค์ราชินี!!?

!!?

ป.. เปล่าเพคะ

หม่อมฉันกำลังตามหาองค์หญิงอยู่ก็เลย..

เพคะ

เพคะๅ

คือว่า..

หม่อมฉันรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง.. เลยรีบตรงกลับมาที่ปราสาท

แล้วพบว่าองค์หญิงไม่ได้อยู่ในปราสาทเลยออกตามหาเพคะ

>//////<

ถ้าพระองค์ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเพคะ

งาน?

เอ๊ะ!?

//แก้คำผิดเมื่อ 21/8/2019