บทที่ 17 อ้อมกอดของท่านแม่
-
เลร่า
จะว่าไป.. อีกคนล่ะ
-
รินะ
อีกคน?
-
โคฮารุ
หมายถึงองครักษ์อีกคนหรอเพคะ
-
คุนาชิ
จะว่าไป..
-
ชิโอริ
นานามิจัง..
-
ฮิโตมิ
ไม่อยู่..
-
เลร่า
??
-
รินะ
ถ้านานามิล่ะก็อยู่กับองค์ราชินีค่ะ
-
เลร่า
องค์ราชินี?
-
โคฮารุ
มีเรื่องอะไรหรืิอเปล่า
-
รินะ
ก็.. ไม่มีเรื่องอะไรหรอก
-
รินะ
เป็นปกติอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?
-
โคฮารุ
ปกติ.. หรอ?
-
เลร่า
???
-
รินะ
โคฮารุ.. ไหวมั้ย
-
รินะยื่นมือเข้าไปแตะหน้าผากโคฮารุ
-
โคฮารุ
ข้าไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย!?
-
รินะ
จริงหรอ?
-
นานามิวิ่งหอบเข้ามา
-
นานามิ
แฮ่กๆ
-
คุนาชิ
พูดถึงก็มาเลยแหะ
-
รินะ
นานามิ..
-
เลร่า
...
-
คนๆ นี้คือนานามิหรอ.. เหมือนยูเมะจังนิดๆ นะ
-
โคฮารุ
มีอะไรหรอ.. หอบมาเชียว
-
นานามิ
@$%#$#@% //พูดไม่เป็นภาษาคน
-
โคฮารุ
ตั้งสติหน่อย!!
-
นานามิสูดหายใจเข้าออก
-
นานามิ
ค.. คือว่า.. องค์ราชินี
-
เลร่า
!!?
-
รินะ
เอ๊ะ!?
-
โคฮารุ
องค์ราชินีเป็นอะไรไปหรอ!!?
-
คุนาชิ
นานามิ!!
-
นานามิ
ม.. ม.. ไม่ใช่หรอก
-
คุนาชิ
หมายความว่ายังไงกันแน่!!
-
คุนาชิ
อธิบายให้เข้าใจสิ!!
-
นานามิ
คือว่านะ.. องค์ราชินีบอกว่าอยากจะพบองค์หญิงน่ะ
-
นานามิ
แล้วขาท่านก็ไปชนกับเหลี่ยมโต๊ะเข้า.. เลย...
-
โคฮารุ
😳
-
คุนาชิ
😳
-
รินะ
...
-
เลร่า
ชน.. กับเหลี่ยมโต๊ะ? //เอียงหัว
-
ชิโอริ
เห~
-
นานามิ
ตอนนี้กำลังให้หมอหลวงรักษาให้อยู่น่ะ
-
โคฮารุ
นานามิ..
-
นานามิ
อะไรหรอจ๊ะ?
-
คุนาชิ
คราวหลังอย่าพูดอะไรให้มันเข้าใจผิดจะได้มั้ย
-
นานามิ
เอ๊ะ!?
-
เลร่า
...
-
อยากจะพบเรา.. หรอ?
-
นานามิ
อ.. อื้ม..
-
.
-
.
-
.
-
.
-
ห้องของราชินี
-
นานามิ
องค์ราชินีเพคะ
-
???
!?
-
นานามิ
หม่อมฉันพาองค์หญิงมาแล้วเพคะ
-
เลร่า
ย.. ยินดีที่ได้พ-
-
องค์ราชินี
ว้าว!! น่ารักจังเลย~
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
องค์ราชินีกระโดดเข้าไปจับแก้มลูบหัว(?) เลร่า
-
เลร่า
อ.. เอ่อ.. คือ
-
อ.. อะไรกันคนๆ นี้.. แปลกชะมัด!?
-
องค์ราชินี
ดูดวงตานี้สิ..
-
องค์ราชินี
เหมือนสเตลล่าไม่มีผิด
-
องค์ราชินี
อ๊า~ พอได้มองแล้วรู้สึกอยากจะจับมาเล่นจังเลยนะ~
-
เลร่า
อ.. องค์ราชินี.. เพคะ?
-
โคฮารุ
องค์ราชินีเพค่ะ!!
-
โคฮารุตะโกนมาจากด้านหลัง
-
องค์ราชินี
อึก!?
-
องค์ราชินีหยุดชะงัก
-
เลร่า
...
-
หยุดแล้วแหะ
-
องค์ราชินี
ค.. คะ.. โคฮารุ.. จัง!?
-
โคฮารุ
กรุณาอย่าทำให้องค์หญิงลำบากใจสิเพคะ
-
องค์ราชินี
ล.. เลร่าจังเอง.. กะ.. ก็ไม่ลำบากใจใช่มั้ย~
-
เลร่า
อ.. เอ่อ.. ค.. ค่ะ?
-
องค์ราชินี
หะ.. เห็นมั้ย~ เลร่าจังก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อยนะ~
-
โคฮารุ
แต่ท่านเป็นองค์ราชินี.. กรุณาทำตัวให้สมกับฐานะด้วยสิเพคะ
-
องค์ราชินี
อึก!?
-
เลร่า
...
-
เอ๊ะ!? น้ำตา.. ร้องไห้หรอ!?
-
โคฮารุ
เห้อ~
-
โคฮารุ
ได้ยินมาว่าเดินชมเหลี่ยมโต๊ะสินะเพคะ
-
โคฮารุ
อาการเป็นยังไงบ้างเพคะ
-
องค์ราชินี
ไม่เป็นอะไรมากหรอก
-
องค์ราชินี
ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ
-
เลร่า
...
-
โคฮารุ
ถ้ายังยิ้มแบบนั้นได้อยู่.. ก็คงไม่เป็นอะไรมากสินะเพคะ
-
โคฮารุ
แล้ว..
-
องค์ราชินี
หืม?
-
เลร่า
...
-
โคฮารุ
เรียกองค์หญิงมาพบ.. มีเรื่องอะไรหรอเพคะ
-
องค์ราชินี
อ้อ! เปล่าหรอก..
-
องค์ราชินี
แค่อยากจะเห็นหน้าซักหน่อยน่ะ
-
องค์ราชินี
หลานของข้า..
-
เลร่า
!?
-
องค์ราชินียื่นมือมาจับแก้มทั้งสองข้างของเลร่าเอาไว้แล้วยิ้มอ่อนๆ ให้
-
เลร่า
•//////•
-
พอคนๆ นี้ยิ้มแล้ว.. สวยจังเลยนะ
-
องค์ราชินี
เป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ
-
องค์ราชินี
หน้าแดงมากเลยนะ
-
เลร่า
ม.. ไม่เป็นอะไรหรอกเพคะ
-
องค์ราชินี
ไม่ต้องพูดเป็นทางการก็ได้จ๊ะ
-
องค์ราชินี
เพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกันนี่นา~
-
เลร่า
!!?
-
ครอบครัว.. เดียวกัน.. อา ไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ.. ความอบอุ่นนี้
-
มันทำ.. ให้นึกถึงท่่านแม่ขึ้นมาเลย..
-
เลร่า
...
-
องค์ราชินี
ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ
-
องค์ราชินีเข้าสวมกอดเลร่ท
-
เลร่า
!!?
-
องค์ราชินี
3 ปี.. ที่พวกเขาจากไป..
-
องค์ราชินี
คงจะทรมานมากเลยสินะ
-
องค์ราชินี
ต้องอยู่ในที่ที่เจ็บปวด.. ถูกผู้คนรังแกนับไม่ถ้วน
-
องค์ราชินี
แต่ก็ยังมีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้..
-
องค์ราชินี
เลร่าน่ะ.. พยายามมากเลยนะ
-
เลร่า
อึก!?
-
องค์ราชินี
อยากจะร้องก็ร้องออกมาเลยจ๊ะ
-
องค์ราชินี
ไม่ต้องกลัวว่าใครจะว่าหรอกนะ
-
องค์ราชินี
ข้าจะเป็นคนรับมันเอง.. ความรู้สึกที่ต้องเจ็บปวดเหล่านั้น
-
เลร่า
อึก.. ฮือ...
-
เสียงร้องไห้ของเลร่าที่อัดอั้นมาตลอดหลายปี.. ในตอนนี้..
-
น้ำตาเหล่านั้นก็ได้ปลดปล่อยมันออกมาแล้ว..
-
.
-
.
-
.
-
เลร่า
... //หลับ
-
องค์ราชินี
ร้องไห้จนหลับไปเลยนะ
-
เลร่ากำลังนอนหนุนตักองค์ราชินีอยู่
-
โคฮารุ
แล้วคิดจะทำยังไงกันเพคะ
-
องค์ราชินี
อืมม.. เรื่องนั้นคงต้องถามเลร่าล่ะนะ
-
โคฮารุ
จะบอกว่าให้องค์หญิงตัดสินใจอย่างนั้นหรอเพคะ
-
องค์ราชินี
อื้ม.. ใช่แล้วล่ะ
-
โคฮารุ
💢
-
โคฮารุ
ไม่ต้องมา "อื้ม.. ใช่แล้วล่ะ" เลยนะเพคะ!!?
-
โคฮารุ
ยังไงเรื่องนี้ก็ควรเป็นการตัดสินใจของท่านที่เป็นองค์ราชินี..
-
โคฮารุ
องค์หญิงในตอนนี้... คงเลือกอะไรไม่ได้หรอกเพคะ
-
องค์ราชินี
เพราะอย่างนั้นยังไงล่ะ..
-
โคฮารุ
เอ๊ะ!?
-
องค์ราชินี
เพราะแบบนั้น.. ข้าถึงให้เลร่าเลือกมันยังไงล่ะ
-
องค์ราชินี
เพื่อให้นาง.. ตัดขาดจากสถานที่แห่งนั้นซะที
-
โคฮารุ
...
-
องค์ราชินี
ยังไงซะ.. เรื่องสงครามก็เป็นแผนหลอกนี่นา
-
องค์ราชินี
การที่จะให้พวกด้่านมืดออกมาก็มีแต่ต้องทำเท่านั้น
-
องค์ราชินี
อีกอย่าง.. องค์ราชินีอนาตเซียเองก็ยังไม่ยอมตัดใจจากสิ่งนั้นหรอก
-
องค์ราชินี
ที่เหลือคงต้องให้พวกเจ้าจัดการแล้วล่ะนะ
-
โคฮารุ
รับทราบแล้วเพคะ
-
องค์ราชินี
จริงสิ!?
-
องค์ราชินี
นานามิหายไปไหนแล้วล่ะ
-
โคฮารุ
ถ้่านานามิบอกว่ามีนัดจะออกไปที่เมืองซักหน่อยเพคะ
-
องค์ราชินี
เห~ มีนัดหรอ~
-
องค์ราชินี
โคฮารุจัง~ ช่วย-
-
โคฮารุ
ไม่เพคะ
-
องค์ราชินี
โหดร้าย! ข้ายังพูดไม่จบแท้ๆ
-
โคฮารุ
แค่แววตาก็รู้แล้วเพค่ะว่าต้องการจะสื่ออะไร
-
องค์ราชินี
ถ้าอย่างนั้น-
-
โคฮารุ
อย่าลืมคำนึงถึงร่่างกายพระองค์เองด้วยเพคะ
-
องค์ราชินี
บุ๊ๆ // = 3 =
-
เลร่า
อ.. อืมม..
-
โคฮารุ
เห้อ~
-
โคฮารุ
ดูท่าว่าองค์หญิงคงไม่ตื่นง่ายๆ
-
โคฮารุ
หม่อมฉันจะพากลับไปที่ห้องเองเพคะ
-
องค์ราชินี
ขอบใจนะจ๊ะ
-
โคฮารุเดินเข้าไปอุ้มเลร่าขึ้น
-
โคฮารุ
พระองค์เองก็พักผ่อนให้มากๆ นะเพค่ะ
-
องค์ราชินี
จ้าๆ รู้แล้วจ๊ะ
-
โคฮารุ
ถ้าอย่างนั้นขอตัว
-
โคฮารุอุ้มเลร่าออกไป
-
องค์ราชินี
เห้อ~
-
องค์ราชินี
เป็นลูกสาวน่ารักมากเลยล่ะนะ
-
องค์ราชินี
สเตลล่า..
-
สเตลล่า
[ ขอโทษนะคะ ]
-
สเตลล่า
[ แล้วก็ฝากดูแลเลร่าด้วยนะคะ ท่านแม่.. ]
-
เสียงของสเตลล่าดังเข้ามา
-
องค์ราชินี
จ๊ะ!! ไว้ใจแม่ได้เลย..
-
องค์ราชินี
แม่จะดูแลเด็กคนนั้นให้ดีที่สุด!!?
-
องค์ราชินี
เพราะงั้น.. นอนหลับให้สบายนะ
-
สเตลล่า
[ ขอโทษนะคะ.. แล้วก็ขอบคุณนะคะ.. ]
-
เสียงของสเตลล่าหายไป
-
องค์ราชินี
อื้ม!! แม่จะ.. พยายาม..ให้ดีที่สุดนะ
-
หยดน้ำไหลลงมาจากดวงตาสีม่วงสว่าง..
-
.
-
.
-
.
-
เลร่า
!!?
-
รินะ
ตื่นแล้วหรอคะ
-
เลร่า
ที่นี่..
-
รินะ
ห้องของท่านเลร่าค่ะ
-
รินะ
ได้ยินมาว่าร้องไห้จนหลับไปที่ห้ององค์ราชินี..โคฮารุเลยพามาส่งค่ะ
-
เลร่า
ง.. งั้นหรอ..
-
เลร่า
ยังไม่ทันได้ทำความรู้จักกับองค์ราชินีเลยนะ
-
รินะ
จะไปเข้าเฝ้าตอนไหนก็ได้ค่ะ
-
รินะ
ถ้าเป็นท่านเลร่าองค์ราชินีต้องการพบตลอดเวลาอยู่แล้วล่ะค่ะ
-
เลร่า
จะเป็นงั้นหรอ..
-
รินะ
ค่ะ!!
-
เลร่า
องค์ราชินี.. ทำให้ข้ารู้สึกคิดถึงท่านแม่.. เลยร้องไห้ออกมาน่ะ
-
รินะ
ท่าน สเตลล่า.. สินะคะ
-
เลร่า
อื้ม..
-
เลร่า
ในตอนนั้นมันอบอุ่นมากเลยล่ะ
-
เลร่า
ความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน.. อ้อมกอดขององค์ราชินี..
-
เลร่า
ทั้งกลิ่นแล้วก็ความรู้สึก.. เหมือนท่านแม่ไม่มีผิด
-
รินะ
ดีจริงๆ นะคะ 🙂
-
เลร่า
อื้ม.. ดีจริงๆ
-
. . .
-
อาณาจักรเนเทอร์เรีย
-
ห้องของเลโอ
-
ไคน์
เลโอ..
-
เลโอนาร์ด
อึก!?
-
ไคน์
มีอะไรอยากจะพูดกับข้าหรือเปล่านะ~ //💢
-
เลโอนาร์ด
อ.. เอ่อ.. คือ..
-
ไคน์
💢
-
เลโอนาร์ด
ข.. ขอโทษทีนะ
-
ไคน์
"ขอโทษทีนะ" นี่มันเป็นคำพูดของคนที่คิดจะฆ่าตัวตายแล้วถูกผู้มีพระคุณช่วยเอาไว้หร๊อ!!?
-
กระชากเสื้อ
-
เลโอนาร์ด
ขอโทษๆ ข้าขอโทษ!!
-
เลโอนาร์ด
ข้าผิดเองแหละ.. จะให้ข้าทำอะไรก็ได้.. นะ?
-
ไคน์
อ๊า!? หงุดหงิดชะมัด 💢💢💢
-
เลโอนาร์ด
ค.. ไคน์..
-
ไคน์
เห้อ.. เอาเถอะ
-
ไคน์
แล้ว? เรื่องของเลร่าล่ะ.. จะทำยังไงต่อไป
-
เลโอนาร์ด
... //สลด
-
ไคน์
หืม?
-
อา.. เศร้าขึ้นมาทันทีเลยนะ.. มันก็แหงอยู่แล้วล่ะ คนที่ตามหามา 2 ปีเต็มๆ กลับมาตายด้วยน้ำมือของตัวเอง
-
ชื่อของเลร่า.. คงเป็นคำต้องห้ามสำหรับหมอนี่แล้วล่ะ
-
ไคน์
อ๊า!? ช่างเถอะๆ
-
ไคน์
ลืมที่ข้าพูดไปเถอะ.. เลโอ
-
เลโอนาร์ด
...
-
ไคน์
เลโอ!!?
-
เลโอนาร์ด
เอ๊ะ!?
-
ไคน์
ฟังข้าอยู่รึเปล่าเนี่ย!!
-
เลโอนาร์ด
เมื่อกี้.. พูดว่าอะไรนะ
-
ไคน์
เห้อ~
-
ไม่ได้ฟังเลยหมอนี่
-
ไคน์
เลิกซึมเศร้าเหมือนคนที่กำลังจะตายแล้วไปหาอะไรผ่อนคลายกันเถอะ
-
ไคน์
ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นไป.. แล้วใช้ชีวิตเผื่อส่วนของนางสิ
-
เลโอนาร์ด
...
-
.
-
.
-
.
-
เลโอนาร์ด
นั่น.. สินะ
-
เลโอนาร์ด
แต่ข้าไม่คิดที่จะลืมนางหรอกนะ
-
ไคน์
ฮึ!! สมแล้ว.. ที่เป็นเพื่อนสนิทของข้า!!
-
ไคน์กับเลโอเทคมือกัน
-
เลโอนาร์ด
อา..
-
จบ.
-
ผู้เขียน
//แก้คำผิดเมื่อ 11/04//2019
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
สวัสดีค่ะ 🙏
มณีจันทร์เองนะคะ ชื่อนี้เป็นนามปากกา
มณีจันทร์เพิ่งเริ่มเขียนนิยายแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ มีผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามกันและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ 🤗
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น