บทที่ 6 วันแห่งความโศกเศร้า
-
. . .
-
เลร่า
ห๊ะ!!?
-
เลร่าสะดุ้งตื่นขึ้นมา
-
เลร่า
แฮ่กๆ.. แค่กๆ
-
เลร่า
ฝัน.. เรื่องในวันนั้นอีกแล้ว..
-
ร่างกายของเลร่าชุ่มไปด้วยเหงื่อ
-
ก๊อกๆ
-
เลโอนาร์ด
เลร่า
-
เลร่า
เลโอ.. หรอ
-
เลโอนาร์ด
ได้เวลาแล้วนะ
-
เลร่า
เข้าใจแล้วล่ะ
-
เลร่า
เดี๋ยวจะตามไป
-
เลโอนาร์ด
อ่า.. เข้าใจแล้วล่ะ
-
หลังจากวันนั้นที่คฤหาสน์ตระกูลมาลเฟลถูกลอบวางเพลิง
-
ฉันกับชินถูกพระราชาเชิญเข้ามาอาศัยอยู่ในพระราชวัง..
-
ถึงแม้จะปฏิเสธไปแล้ว.. แต่พระราชาคนนั้นก็ใช้อำนาจบังคับเข้ามาอยู่ พวกเราที่ไม่มีทางเลือกจึงต้องทำตามเท่านั้น
-
เลร่า
...
-
ไฟไหม้ในครั้งนั้นคฤหาสน์ตระกูลมาเฟล.. เหลือเพียงแต่ซากขี้เถ้าเท่านั้น
-
หลังจากเพลิงไหม้ในวันนั้นพระเจ้าก็ได้มาหาฉัน
-
.
-
.
-
.
-
แอนเจริก้า
ล.. เลร่า..
-
ร่างของพระเจ้าปรากฏอยู่เบื้องหน้าเลร่าที่นอนอยู่บนเตียง
-
เลร่า
ทำไม..
-
แอนเจริก้า
เอ๊ะ!?
-
เลร่า
ทำไมคำขอของฉันถึงไม่เป็นจริงล่ะ
-
เลร่า
ทำไมฉันต้องสูญเสียครอบครัวไปอีกแล้วล่ะ..
-
แอนเจริก้า
นั่น.. คือว่า..
-
เลร่า
ไม่ว่าจะเป็นโลกไหน.. ฉันก็ต้องอยู่ตัวคนเดียว!!
-
เลร่า
ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้.. ฉันขอไม่มาเกิดก็คงจะดี!!
-
แอนเจริก้า
เลร่า.. ขอโทษนะ
-
เลร่า
อึก.. ฮือ..
-
เลร่า
เพราะอะไรล่ะ.. เพราะอะไร.. อึก
-
เลร่า
ทำไม.. ฉันต้องอยู่ตัวคนเดียวอีกแล้ว.. อึก.. ฮือ
-
พระเจ้าเข้าไปโอบกอดเลร่า
-
แอนเจริก้า
ข้าขอโทษ.. ข้าขอโทษ..
-
แอนเจริก้า
ด้วยพลังของข้า.. ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตของผู้คนได้
-
แอนเจริก้า
ข้าไม่มีหน้าที่ในการตัดสินชะตาชีวิตของมนุษย์.. ข้าขอโทษ
-
เลร่า
อ.. อึก..
-
แอนเจริก้า
ข้าขอโทษนะเลร่า..
-
แอนเจริก้า
ข้ายอมทำตามคำขอทุกอย่างของเจ้า..
-
แอนเจริก้า
แทนคำขอโทษของข้า.. ได้หรือเปล่า
-
เลร่า
แล้วฉันจะขออะไรอีกล่ะ.. อึก
-
เลร่า
ไม่รู้ว่าจะขออะไรอีกแล้ว..
-
แอนเจริก้า
เมื่อวันใดที่เจ้าต้องการความช่วยเหลือ..
-
แอนเจริก้า
เรียกชื่อของข้าออกมา..
-
แอนเจริก้า
เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะช่วยเจ้าเอง..
-
แอนเจริก้า
เลร่า
-
ร่่างของพระเจ้าจางหายไป
-
. . .
-
เลร่า
...
-
หลังจากวันนั้นมา.. ข้าก็ไม่ต้องอะไรอีก..
-
เลร่าเดินออกไปจากห้อง
-
เลโอนาร์ด
มาแล้วหรอ.. เลร่า
-
เลร่า
ขอโทษนะ.. รอนานหรือเปล่า
-
เลโอนาร์ด
ไม่หรอก
-
เลโอนาร์ด
งั้นเราไปกันเถอะ
-
เลร่า
...
-
ทหาร
ออกรถได้!!
-
เพราะฉันที่มาอยู่ในพระราชวังจึงต้องไปโรงเรียนพร้อมองค์ชาย.. จึงถูกคนนินทาไว้ไม่น้อยเลยล่ะ
-
ทั้งเรื่องกลั่นแกล้ง.. หรือว่าการทำร้่ายร่างกาย.. ก็ถูกทำมาหมดแล้วล่ะ
-
บุตรสาวตระกูลที่สูญเสียทุกสิ่งน่ะไม่มีอำนาจพอที่จะต่อต้านอะไรได้หรอก
-
แม้จะต่อต้านกลับไป.. สุดท้ายเราก็ผิดอยู่ดี
-
เลร่า
...
-
เลโอนาร์ด
วันนี้ตอนเที่ยงมาทานข้าวด้วยกันนะ
-
เลร่า
อ.. อื้ม..
-
. . .
-
ชิน
นี่.. ท่านพี่
-
เลร่า
อ.. อะไรหรอ
-
ชิน
ในเมื่อตระกูลมาลเฟลไม่อยู่แล้ว..
-
ชิน
ท่านยังจะเก็บข้าไว้ทำไมกัน
-
เลร่า
!!?
-
เลร่า
น.. นั่นมัน..
-
ชิน
ข้าที่ไม่ได้มีสายเลือดของตระกูลมาลเฟล..
-
ชิน
จะมีค่าพอที่จะอยู่อีกหรือยังไง
-
เลร่า
ชิน.. ไม่ใ-
-
ชิน
ไม่ต้องพูดหรอก!!?
-
ชิน
ยังไงซะข้าก็เป็นคนไร้ค่าอยู่ดี
-
ชิน
ไม่มีค่าพอที่จะอยู่เคียงคู่กับบุตรสาวสายเลือดตระกูลสูงศักดิ์หรอก
-
ชินเดินออกไป
-
เลร่า
ชิน!? เดี๋ยวก่อ-
-
เลร่า
อ๊าย!!?
-
เลร่าพยายามวิ่งตามชินออกไปแต่สะดุดใส่บางอย่างจนล้มลง
-
เลร่า
ไม่ใช่.. นะ.. อึก..
-
หลังจากวันนั้น.. ชินก็ไม่กลับมาอีกเลย
-
. . .
-
เลโอนาร์ด
ถึงแล้วล่ะ
-
เลร่า
...
-
เลโอลงรถไปก่อนที่จะหันกลับมายื่นมือให้เลร่า
-
เลโอนาร์ด
มาสิ
-
เลร่า
...
-
นักเรียนหญิง
นั่นไง.. มากับองค์ชายอีกแล้ว
-
นักเรียนหญิง
เห~ ยังหน้าด้านมาโรงเรียนอยู่นะ
-
เลร่า
ม.. ไม่เป็นไรหรอก
-
เลโอนาร์ด
เอ๊ะ!?
-
เลร่าลงจากรถมา
-
เลร่า
ขอบใจนะ
-
เลร่าเดินออกไป
-
เลโอนาร์ด
เลร่า..
-
นักเรียนหญิง
กล้าเมินองค์ชายหรอ
-
นักเรียนหญิง
ยัยผู้หญิงชั้นต่ำ..
-
.
-
.
-
.
-
เลเชีย
คุณ.. เลร่า..
-
เลเชีย
สินะคะ
-
เลร่า
ค.. ค่ะ
-
เลร่า
มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ
-
เลเชีย
คือว่า.. ดิฉันอยากจะชวนคุณไปทานอาหารเที่ยงร่วมกันค่ะ
-
เลเชีย
ได้หรือเปล่าคะ
-
เลร่า
ค.. คือว่า..
-
เลร่า
พอดีมีนัดแล้วค่ะ
-
เลเชีย
นัด? กับใครหรอคะ
-
เลเชีย
หรืิอว่าเพื่อน
-
เลร่า
คือ..
-
เลเชีย
อ้อ!? จริงสิ.. ลืมไปเลย
-
เลเชีย
ว่าคุณไม่มีเพื่อน..
-
เลร่า
!!?
-
เอาอีกแล้ว.. โดนแกล้งอีกแล้ว..
-
นักเรียนหญิง
ฮิๆ
-
นักเรียนหญิง
อา~ น่่าสงสารจังเลยนะ
-
เลร่า
...
-
อยากออกไปจากตรงนี้.. อยากออกไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้เลยด้วย!!?
-
ทำไมขาถึงไม่ขยับเลยนะ.. ขยับสิ!? ทำไมถึงไม่ขยับเลยล่ะ!! ขอร้องล่ะ..
-
เลโอนาร์ด
หยุดได้แล้ว
-
เลร่า
!!?
-
เลร่า
เล.. โอ
-
เลเชีย
อ.. องค์ชาย
-
เลเชีย
เรื่องอะไรกันเพคะ องค์ชาย
-
เลโอนาร์ด
เจ้าก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจดี
-
เลเชีย
หม่อมฉันแค่ชวนคุณเลร่าไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันเท่านั้น
-
เลเชีย
แต่ดูเหมือนว่าคุณเลร่ามีนัดก่อนแล้ว
-
เลเชีย
เลยถามแค่นั้นเองว่ามีนัดกับใครเท่านั้นเองเพคะ
-
เลโอนาร์ด
คนที่นัดกับนางคือข้าเอง
-
เลร่า
...
-
เลเชีย
!!?
-
นักเรียนหญิง
!!?
-
เลโอนาร์ด
หรือว่า.. เจ้าอยากจะมีเรื่องกับข้าหรือ
-
เลเชีย
อ.. อะไรกันเพคะ
-
เลเชีย
หม่อมฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกเพคะ
-
เลโอนาร์ด
ถ้ารู้ก็ดี..
-
เลโอนาร์ด
แล้วอย่าเข้าใกล้นางอีกล่ะ
-
เลโอนาร์ด
อย่าหาว่าข้าไม่เตือน
-
เลเชีย
อึก..!!?
-
นักเรียนหญิง
!!?
-
เลร่า
...
-
เลโอนาร์ด
ไปกันเถอะ
-
เลโอลากเลร่าออกมาจากตรงนั้น
-
เลร่า
ล.. เลโอ
-
. . .
-
เลโอลากเลร่ามานั่งตรงม้านั่งแล้วตัวเองนั่งยองๆ ข้างหน้า
-
เลร่า
ทำไมถึงไม่มานั่งข้างบนล่ะ
-
เลโอนาร์ด
...
-
เลร่า
เลโอ..
-
เลโอนาร์ด
ทำไมถึงไม่ตอบพวกนั้นกลับไปล่ะ
-
เลร่า
ค.. คือ..
-
เลโอนาร์ด
ถ้าเป็นเจ้าล่ะก็ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
เลโอนาร์ด
ยังไงซะเจ้าก็มีฐานะในคู่หมั้นของข้า
-
เลโอนาร์ด
ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้
-
เลร่า
คิดแบบนั้นจริงๆ หรอ
-
เลโอนาร์ด
เอ๊ะ!?
-
เลร่า
แม้ว่าจะมีฐานะในคู่หมั้นขององค์ชาย..
-
เลร่า
แต่ข้ากลับรู้สึกเหมือนไม่เป็นอย่างนั้นเลยซักนิด
-
เลร่า
รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว..
-
เลร่ากอดร่างของตัวเองอย่างสั่นกลัว
-
เลโอนาร์ด
เลร่า..
-
เลโอนาร์ด
อะไรทำให้เจ้าคิดแบบนั้นล่ะ
-
เลร่า
ไม่รู้..
-
เลร่า
มันรู้สึกว่างเปล่า.. ไม่มีอะไรเลย
-
เลร่า
ในตัวของข้า.. มัน.. ไม่มีอะไรเลย..
-
เลโอนาร์ด
ข้ายังอยู่ข้างเจ้า.. อย่่าลืมสิ
-
เลโอนาร์ด
ไม่ว่าจะเมื่อไหร่.. ข้าก็ยังอยู่เคีียงข้าเจ้า
-
เลร่า
อึก.. เล.. โอ..
-
เลร่า
ทำไม.. น้ำ.. ตา. ถึง ไหลออก.. มากันนะ.. อึก
-
อบอุ่น.. ทุกๆ คำพูดของเขามันช่างอบอุ่น..
-
เลโอนาร์ด
ไม่เป็นไรหรอก..
-
เลโอนาร์ด
ให้มันไหลออกมาจนกว่าจะพอใจเลย
-
เลโอกอดร่างของเลร่าเอาไว้แน่น
-
เลร่า
อึก.. ฮือ..
-
. . .
-
พอเลิกเรียน.. แล้วกลับมาที่พระราชวัง
-
เลโอนาร์ด
พักผ่อนให้เยอะๆ นะ
-
เลร่า
อ.. อื้ม..
-
เลโอนาร์ด
ดีแล้วล่ะ
-
เลโอลูบหัวเลร่าก่อนเดินออกไป
-
.
-
.
-
.
-
เลร่า
...
-
จริงสิ!? ยังไม่ได้ขอบคุณเลโอเลย..
-
เลร่าวิ่งออกจากห้องไปที่ห้องของเลโอ
-
เลโอนาร์ด
จริงหรอ..
-
เลโอนาร์ด
ที่ท่านแม่เป็นคนลอบวางเพลิงคฤหาสน์ตระกูลมาลเฟล
-
เลร่า
!!?
-
ทหาร
พ่ะย่ะค่ะ
-
เลโอนาร์ด
หลักฐานล่ะ
-
ทหาร
มีพ่ะย่ะค่ะ
-
เลโอนาร์ด
เก็บหลักฐานเอาไว้ให้ดี
-
เลโอนาร์ด
อย่าให้ใครล่วงรู้เด็ดขาด!!
-
ทหาร
พ่ะย่ะค่ะ!!
-
ทหารเดินออกมาจากห้อง
-
. . .
-
เลร่า
เมื่อกี้.. มันอะไรกัน
-
ทำไมองค์ราชินีถึงลอบวางเพลิงคฤหาสน์ตระกูลมาลเฟลล่ะ.. ทำไมเลโอถึงปิดเรื่องนี้กับข้าล่ะ.. ทำไม..
-
เลร่า
เลโอ..
-
จบ.
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
เลร่าน่าสงสารจังเลย~ ฮือ~ (T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)(T^T)
-
ผู้บรรยาย เนวี่
จะร้องไห้ทำไมห๊ะ!!? 💢
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
ก็มัน.. ก็มัน..
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
แง!!!!!
-
ผู้บรรยาย เนวี่
💢💢
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
แงงงงงง!!!!!!!!!!
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
เนวี่~
-
ผู้บรรยาย เนวี่
อะไรอีกห๊ะ!!?
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
ขอกอดหน่อย
-
ผู้บรรยาย เนวี่
ห๋า
-
กระโดดกอดแม่ม
-
ผู้บรรยาย เนวี่
อย่าเข้ามานะยัยบ้า!!
-
ผู้บรรยาย เนวี่
เดี๋ยวเสื้อบั้นก็เปื้อนน้ำมูกเธอพอดีหรอก
-
ผู้บรรยาย เนวี่
อุส่าซื้อมาใหม่ๆ เลยนะ!!
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
เนวี่~
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
ฮือ~~ (T^T)
-
ผู้บรรยาย เนวี่
เอาหมอนข้างไปกอดนู่นไป๊!!! 💢
-
กว้างหมอนข้างใส่หน้า
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
ฮือ~ เลร่าน่าสงสาร~
-
กอดหมอมนข้างแล้วสั่งเจ้ามูกใส่
-
ผู้บรรยาย เนวี่
ยี๊!!
-
มองด้วยสายตาน่ารังเกัยจ
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
อึก.. ฮือ~~
-
ดึงขากางเกง
-
ผู้บรรยาย เนวี่
เอ๊ะ!?
-
ตึง!!
-
. . .
-
เสียงปิดประตู
-
ผู้เขียน
กลับมาแล้ว~
-
ผู้เขียน
วันนี้ได้ขนมอร่อยๆ มาด้วยล่-
-
หยุดชะงักกับภาพตรงหน้า
-
ผู้บรรยาย เนวี่
อ๊ะ!? • •
-
หันกลับทันที
-
ผู้เขียน
วันนี้จะออกไปหาแรงบันดาลใจข้างนอกนะ
-
เก็บข้าวของแล้วเดินออกไป
-
ผู้เขียน
ขอโทษที่รบกวนนะ
-
ผู้บรรยาย เนวี่
ด.. เดี๋ยวก่อนเซ่!!?
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
มีอะไร.. งั้นหรอ
-
ผู้บรรยาย เนวี่
เธออย่ามาพูดเลยนะ!!
-
ผู้บรรยาย เนวี่
ต้นเหตุความเข้าใจผิดก็อยู่ที่เธอนั่นแหละ!!
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
อ.. อะไรกันน่ะ
-
ผู้บรรยาย เนวี่
💢💢💢
-
ผู้บรรยาย เนวี่
ตายซะๆๆๆๆๆ
-
ผู้บรรยาย เชอรี่
อย่าน๊าาา!!!!?
-
ว่างจุง~
-
ผู้เขียน
//แก้คำผิดเมื่อ 05/04/2019
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
สวัสดีค่ะ 🙏
มณีจันทร์เองนะคะ ชื่อนี้เป็นนามปากกา
มณีจันทร์เพิ่งเริ่มเขียนนิยายแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ มีผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามกันและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ 🤗
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น