บทที่ 2 ไปพระราชวังครั้งแรก
-
. . .
-
หลังจากนั้นมาก็ผ่านมา 5 ปีแล้ว
-
ตอนนี้ตัวฉันก็เดินแล้วก็สามารถไปไหนมาไหนคนเดียวได้.. แล้วก็ยังเมดส่วนตัวด้วย..
-
เท่าที่ฉันรู้.. เหมือนฉันจะเกิดมาในตระกูลขุนนางชั้นสูงล่ะ..
-
เพราะด้วยเหตุนั้นท่านพ่อและท่านแม่จึงหาคนมาอบรมสั่งสอนให้เป็นผู้ดี(?)
-
เห้อ~ แต่นั่นก็เป็นหน้าที่ของบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลล่ะมั้งนะ..
-
ท่านพ่อ
เลร่า..
-
ท่านพ่อ
เลร่า!!
-
เสียงท่านพ่อเรียกมาจากด้านนอก
-
เลร่า
ท่านพ่อมีอะไรหรอคะ
-
ท่านพ่อ
โอ๊ะ? อยู่ในห้องเองหรอ..
-
เลร่า
พอดีว่าได้รับหนังสือมาจากร้านขายหนังสือที่ไปเมื่อคราวก่อนมา
-
เลร่า
เลยนั่งอ่านอยู่ในห้องค่ะ
-
ท่านพ่อ
งั้นหรอ..
-
ท่านพ่อ
วันนี้พ่อมีงานที่พระราชวังน่ะ
-
พระราชวัง? หรือว่าเป็นที่อยู่อาศัยของเชื้อพระวงศ์..
-
ท่านพ่อ
เลร่าเองก็ไม่เคยไปราชวังซักครั้งด้วย
-
ท่านพ่อ
อยากไปมั้ย
-
เลร่า
อยากไปค่ะ!!
-
สเตลล่า
แต่ว่าเลร่าจะเป็นอะไรมั้ยนะ
-
สเตลล่าเดินมาจากข้างหลัง
-
เลร่า
ท่านแม่..
-
ท่านพ่อ
ไม่เป็นอะไรหรอก
-
ท่านพ่อ
เลร่าไม่เคยเป็นเด็กที่สร้่างปัญหานี่
-
สเตลล่า
ถ้างั้นก็วางใจได้แล้วสินะคะ
-
ท่านพ่อ
อ่า
-
อา~ เริ่มอีกแล้ว.. เมื่อว่าเมื่อไหร่ที่สองคนมาเจอกันก็ชอบจู๋จี๋กันตลอดเวลา
-
เลร่า
( ̄‐ ̄)
-
เอ่อ.. คือว่าช่วยสนใจฉันหน่อยได้มั้ย~ ฉันก็ยังยืนอยู่ตรงนี้นะ!?
-
. . .
-
พระราชวัง
-
ท่านพ่อ
...
-
เลร่า
...
-
เลร่า
-
ว้าว!! ที่นี่ดูแฟนตาซีมากเลยนะเนี่ย..
-
ท่านพ่อ
เลร่า
-
เลร่า
ค.. ค่ะ
-
เลร่ารีบวิ่งตามท่านพ่อไป
-
ทหาร
ท่านเลออนฮาร์ท.. พ่ะย่ะค่ะ
-
ท่านพ่อ
อ่า..
-
เลร่า
...
-
ทหาร
เชิญทางนี้พ่ะย่ะค่ะ
-
เอ๊ะ!? อะไรกัน.. ทำไมถึงใช้คำราชาศัพท์กับท่านพ่อล่ะ? แปลกชะมัดเลยแหะ
-
เลร่า
...
-
ท่านพ่อ
...
-
เลร่ากับท่านพ่อเดินเข้ามาถึงที่ปราสาท
-
เลร่า
...
-
ท่านพ่อ
เลร่า.. จะไปกับพ่อหรือว่าจะไปเดินดูรอบๆ ล่ะ
-
เลร่า
เอ๊ะ!? เอ่อ.. คือ..
-
ท่านพ่อ
หืม? จะเอายังไงล่ะ
-
เลร่า
แล้วท่านพ่อจะไปที่ไหนหรอคะ
-
ท่านพ่อ
พ่อจะไปที่ห้องทำงานของพระราชาน่ะ
-
เลร่า
พระ.. ราชา?
-
ท่านพ่อ
อื้ม.. ใช่แล้วล่ะ
-
เลร่า
ถ้างั้นเดี๋ยวหนูจะเดินไปหาที่ห้องนะคะ
-
ท่านพ่อ
จะไปถูกหรอ
-
เลร่า
เดี๋ยวถามทางคุณเมดเอาค่ะ
-
ท่านพ่อ
เข้่าใจแล้วล่ะ
-
ท่านพ่อ
อย่าเล่นซนล่ะ
-
เลร่า
หนูไม่ทำหรอกค่ะ
-
ท่านพ่อ
ดีแล้วล่ะ
-
ฉันไม่เล่นอะไรเหมืิอนเด็กหรอกนะ.. ถึงตัวจะเป็นเด็กก็เถอะ แต่ข้างในฉันเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ
-
เอ๊ะ!? ทำไมคำพูดมันเหมือนโคนันเลยนะ
-
อา~ ช่างเถอะ! ตอนนี้ลองเดินไปรอบๆ ดูก่อน
-
. . .
-
เลร่า
ที่นี่กว้างจังเลยนะ
-
???
หลบไป!!!
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
จู่ๆ ก็มีใครบางคนกระโดดลงมาทับใส่เลร่า
-
???
อ๊ะ!? เจ็บๆๆ
-
เลร่า
เจ็บจัง!!
-
???
เป็นอะไรหรือเปล่า!!?
-
เลร่า
รู้สึกว่า.. ข้อเท้่าแพลงซะแล้วล่ะ
-
???
ข้าขอดูหน่อยนะ
-
เลร่า
โอ๊ย!!
-
???
ขอโทษ!!
-
เลร่า
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
-
???
•//////•
-
???
ป.. เป็นเพราะเจ้าไม่หลบเองนะ เลยเจ็บตัวแบบนี้
-
เลร่า
เอ๊ะ!!?
-
อ.. อะไรเนี่ยเด็กคนนี้.. เป็นคนกระโดดลงมาแท้ๆ แต่มาโทษฉันงั้นหรอ
-
ทหาร
องค์ชาย!!?
-
เลร่า
องค์ชาย?
-
???
อ๊ะ!? แย่แล้ว!!
-
???
ขอโทษทีนะแต่ข้าต้องไปแล้วล่ะ!!
-
พูดจบก็วิ่งออกไปเลย.. อา!! ทำไมผู้ชายมีแต่คนเห็นแก่ตัวแบบนี้นะ!!
-
ทหาร
องค์ชายโปรดหยุดเถอะพ่ะน่ะค่ะ
-
???
เรื่องอะไรล่ะ!!
-
ทหาร
องค์ชาย!?
-
เลร่า
ทำยังไงดีนะ
-
ทหารกลุ่มหนึ่งไล่ตามองค์ชายไป
-
ทหาร
เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
-
เลร่า
ไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ
-
ทหาร
งั้นลองไปที่ห้องพยาบาลก่อนมั้ยครับ
-
เลร่า
รบกวนด้วยนะคะ
-
ทหารคนหนึ่งอุ้มฉันไปที่ห้องพยาบาลแล้วทำแผลให้ก่อนเบื้องต้นแล้ว..
-
. . .
-
หลังจากนั้น.. พอท่านพ่อได้ยินว่าฉันได้รับบาดเจ็บก็รีบวิ่งมาทันทีเลยล่ะ
-
ท่านพ่อ
เลร่า!!?
-
ท่านพ่อ
เป็นอะไรมั้ย!?
-
ท่านพ่อ
บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า!?
-
ท่านพ่อ
มีอาการแทรกอะไรมั้ย!?
-
เลร่า
ใจเย็นๆ ก่อนสิค่ะ ท่านพ่อ..
-
เลร่า
หนูไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ
-
เลร่า
แค่ข้าเท้าแพลงเท่านั้นเอง
-
ท่านพ่อ
ข้อเท้าแพลง!!?
-
เลร่า
อย่าทำเหมือนหนูกำลังจะตายได้มั้ยคะ
-
ท่านพ่อ
ฮือ~
-
เลร่า
ท่านพ่อล่ะก็..
-
องค์ราชา
ขอเข้าไปได้มั้ยนะ
-
ท่านพ่อ
!!?
-
ท่านพ่อ
ท่านราชา!!?
-
เลออนฮาร์ทคุกเข่าลงทันที
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
พระราชา? คนๆ นี้เนี่ยนะ แล้วจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย!? จริงสิ ก่อนอื่นต้องทำความเคารพสินะ
-
เลร่ารีบลุกมาจากเตียงทำความเคารพ
-
องค์ราชา
คุณหนูไม่ต้องก็ได้หรอก
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
ท่านพ่อ
...
-
องค์ราชา
ได้ยินมาว่าบุตรชายของเราทำให้เจ้าบาดเจ็บสินะ
-
เลร่า
บุตรชาย.. หรอเพคะ?
-
จริงสิ เมื่อกี้เหมือนพวกทหารจะพูดว่าองค์ชายด้วย
-
องค์ราชา
ออกมาได้แล้ว เลโอนาร์ด
-
ท่านพ่อ
...
-
เลร่า
...
-
องค์ราชา
เลโอนาร์ด!!
-
เลโอนาร์ด
ค.. ครับ.. เสด็จพ่อ
-
เลร่า
...
-
คนเมื่อกี้..
-
องค์ราชา
ทำผิดแล้วต้องทำยังไงล่ะ
-
เลโอนาร์ด
คือ... ขอโทษนะ!!
-
เลร่า
ม.. ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
-
เลร่า
ยังไงซะมันก็เป็นอุบัติเหตุด้วย
-
เลร่า
องค์ชายเองก็ไม่ได้ตั้งใจด้วย
-
เลโอนาร์ด
•//////•
-
เลโอนาร์ด
ยังไงซะมันก็เป็นความผิดของเจ้าที่ตอนนั้นไม่หลบเอง
-
องค์ราชา
เลโอนาร์ด!!
-
เลร่า
!?
-
อ๊า!! หงุดหงิดชะมัด!! ถ้าพระราชาไม่อยู่ตรงนี้ล่ะก็นายได้ลงไม่นอนอยู่กับพื้นแน่!!
-
เลโอนาร์ด
อึก!?
-
เลโอนาร์ดหลบไปอยู่ข้างหลังเลออนฮาร์ท
-
ท่านพ่อ
...
-
เลโอนาร์ด
เสด็จอาช่วยข้าด้วย!!
-
เลร่า
เสด็จอา?
-
องค์ราชา
ให้ตายสิ!!
-
องค์ราชา
ยังไงก็ต้องขอโทษคุณหนูด้วยนะ
-
เลร่า
ไม่เป็นไรเพคะ
-
ท่านพ่อ
เอาเถอะๆ
-
ท่านพ่อ
ยังไงมันก็เป็นอุบัติเหตุอยู่แล้วด้วย
-
ท่านพ่อ
ไม่ต้องขอโทษอะไรมากมายหรอก
-
เลโอนาร์ด
อื้มๆๆ //พยักหน้ารัวๆ
-
องค์ราชา
เลโอนาร์ด!!
-
เลโอนาร์ด
อึก!
-
เลร่า
...
-
องค์ราชา
ยังไงซะเธอก็เป็นบุตรสาวของเจ้า
-
องค์ราชา
จะให้มองข้ามเรื่องแบบนี้ไปไม่ได้หรอก
-
ท่านพ่อ
เห้อ~
-
ท่านพ่อ
จะทำยังไงก็แล้วแต่ท่านเลย
-
เลโอนาร์ด
...
-
เลร่า
...
-
องค์ราชา
อืมม..
-
องค์ราชา
ทำให้เด็กผู้หญิงเจ็บก็ต้องรับผิดชอบ..
-
องค์ราชา
ถ้างั้นให้ทั้งสองหมั้นกันละกัน
-
ท่านพ่อ
ห๊ะ!!?
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
เลโอนาร์ด
เอ๊!!?
-
อะไรนะ!!?
-
เลโอนาร์ด
เสด็จพ่อท่านพูดอะไรออกมาน่ะ!?
-
ท่านพ่อ
ด.. เดี๋ยวก่อนนะ
-
ท่านพ่อ
ท่านจะทำแบบนี้ไปก็ไร้เหตุผลไปหน่อยมั้ง
-
ท่านพ่อ
ยังไงซะเลร่าก็เป็นหลานสาวของท่านนะ!!
-
เลร่า
...
-
ก่อนที่จะคิดเรื่องอะไรแบบนั้นช่วยถามความเห็นของฉันด้วยสิ!!
-
องค์ราชา
แต่ถึงอย่างนั้นเลร่าก็ไม่ใช่หลานของข้าไปซะทีเดียว
-
เลร่า
เอ๊ะ!?
-
ท่านพ่อ
มันก็ใช่อยู่หรอก.. แต่ว่า..
-
องค์ราชา
เท่านี้ก็เป็นอันตกลง
-
องค์ราชา
พรุ่งนี้จะส่งของหมั้นไปที่คฤหาสน์เจ้าละกันนะ
-
ท่านพ่อ
อ๊ะ!? อ๊า~!! รู้สึกปวดหัวกับการกระทำของท่านชะมัด
-
เลโอนาร์ด
เดี๋ยวก่อนพ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ!!
-
เลโอนาร์ด
ข้ายังไม่ได้ตกลงเลยว่าจะหมั้นกับนาง!!
-
เลโอนาร์ด
ทำไมท่านชอบตัดสินใจเองอยู่เรื่อยพ่ะย่ะค่ะ!!
-
องค์ราชา
ยังไงซะเรื่องนี้ก็เป็นความผิดของเจ้าอยู่แล้ว
-
เลโอนาร์ด
แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ยังมีวิธีอื่นอยู่ไม่ใช่หรอพ่ะย่ะค่ะ
-
องค์ราชา
แล้วเจ้าจะให้ข้าทำเช่นไรกับความผิดของเจ้าล่ะ
-
เลโอนาร์ด
น.. นั่นมัน..
-
องค์ราชา
ถ้าไม่มีก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีก
-
องค์ราชา
ข้าเป็นคนตัดสินใจไปแล้ว ก็ทำตามคำสั่งซะ!!
-
เลโอนาร์ด
...
-
ท่านพ่อ
...
-
เลร่า
...
-
. . .
-
กลับมาที่คฤหาสน์
-
เลร่า
เห้อ~
-
อะไรเนี่ย อะไรกันเนี่ย!? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ
-
ไปพอถึงพระราชวังครั้งแรกก็เจอกับองค์ชายกวนโอ๊ย!? แถมยังถูกจับหมั้นกันอีก(?)
-
แล้วก็ยังมีพระราชาที่ชอบทำอะไรโดยไม่คิดคนนั้นอีกด้วย!!
-
เลร่า
ฮือ~ แล้วจะทำยังไงล่ะทีนี้
-
ก๊อกๆ
-
สเตลล่า
ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ยจ๊ะ
-
เลร่า
ท่านแม่!?
-
สเตลล่า
ได้ยินเรื่องเมื่อเช้ามาแล้วนะ
-
เลร่า
ฮือ~ ท่านแม่..
-
เลร่า
ข้าจะทำยังไงดีคะ~
-
เลร่าเข้าไปกอดสเตลล่า
-
สเตลล่า
ฮึๆ เลร่านี่ขี้อ้อนจริงๆ นะ
-
เลร่า
อืมม..
-
สเตลล่า
ไม่ชอบงั้นหรอ..
-
เลร่า
ไม่ชอบ? หมายถึงอะไรกันคะ
-
สเตลล่า
องค์ชายเลโอนาร์ด.. ไม่ชอบงั้นหรอ
-
เลร่า
ไม่ใช่ว่าไม่ชอบหรอกค่ะ
-
เลร่า
แต่ว่าพวกเราเพิ่งเจอกันครั้งแรก
-
เลร่า
จู่ๆ จะให้หมั้นกันแบบนี้ก็..
-
สเตลล่า
นั่นสินะ
-
สเตลล่า
แม่เองก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ
-
สเตลล่า
แต่มันเป็นคำตัดสินของพระราชาคงทำอะไรไม่ได้หรอก
-
เลร่า
เอ๊!?
-
สเตลล่า
อีกอย่างทั้งสองค่อยๆ ทำความรู้จักกันไปก็ได้..
-
สเตลล่า
ทีละนิดๆ แล้วค่อยพัฒนาขึ้น..
-
สเตลล่า
ดีมั้ย?
-
เลร่า
...
-
เลร่า
..เข้าใจแล้วค่ะ
-
เลออนฮาร์ทแอบฟังอยู่ด้านหลังของประตู
-
ท่านพ่อ
เท่านี้.. ก็เรียบร้อย
-
ท่านพ่อ
ต่อไปก็รอคำตอบจากอีกฝ่ายสินะ
-
เลออนฮาร์ทเดินออกไป
-
จบ.
-
ผู้เขียน
//อัพเดตแก้คำผิด 05/04/2019
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
สวัสดีค่ะ 🙏
มณีจันทร์เองนะคะ ชื่อนี้เป็นนามปากกา
มณีจันทร์เพิ่งเริ่มเขียนนิยายแบบนี้เป็นครั้งแรกค่ะ มีผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะคะ
ยังไงก็ฝากติดตามกันและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ 🤗
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น