อ้อมกอดของใคร
-
ออยกลับมาถึงห้องด้วยเวลาเกือบเที่ยงคืน เธอร้องไห้มาตลอดทาง จนตอนนี้สภาพเธอแทบดูไม่ได้ หน้าตาเต็มไปด้วยน้ำตา โชคดีที่เวลานี้ไม่ค่อยมีคน ทำให้ไม่มีใครมาเห็นสภาพน่าสมเพญของเธอตอนนี้
-
เธอเดินขึ้นมาถึงห้องด้วยความยากลำบาก เพราะตอนนี้หัวใจเธอหนักอึ้งไปหมด
-
บัว
ออย!!
-
ออย
บัว!! ฮือๆๆๆ
-
บัว
แกเป็นไงบ้าง
-
ออย
ฉันเจ็บ ฮือๆๆๆ
-
หลังจากที่ยืนส่งคนทั้งคู่เสร็จ ชายหนุ่มก็ล็อคห้องทันที และเดินกลับเข้าไปยังห้องที่มีใครบางคนนอนอยู่
-
บัว
ไม่เป็นไรนะออย
-
บัว
ฉันอยู่ตรงนี้
-
บัว
ไม่ว่ายังไง แกยังมีฉันอยู่ข้างๆแกเสมอ
-
ออย
ฉันเจ็บแกได้ยินไหม
-
ออย
มันเจ็บตรงนี้
-
ออย
ทำไมเขาถึงทำแบบนี้กับฉันได้
-
ออย
ทำไม ฉันผิดอะไรฮือๆๆๆ
-
บัว
แกอย่าพึงคิดมากเลย
-
บัว
บางทีอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
-
บัว
แกอาจจะคิดไปเอง
-
บัว
รอฟังจากปากเขาดีกว่านะ
-
ออย
ปากของคนโกหกหรอ
-
ออย
ฉันไม่อยากฟังหรอก
-
พูดจบเธอก็เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด บัวได้แต่นั่งปลอบใจเพื่อนจนหญิงสาวหลับไป
-
บัว
เรื่องนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ
-
บัว
เพราะเธอสังเกตเห็นความเปลี่ยนไปของเพื่อนสาวตั้งแต่วันนั้นแล้ว
-
บัว
ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับความรักของแกให้ได้
-
หลังจากที่ไปนั่งปรึกษากันอยู่นาน ชายหนุ่มก็กดออกไปยังปลายสายที่คิดถึงตลอดเวลาออกไป แต่กดเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่รับสายเขาเลย
-
สักพักเขาจึงเปลี่ยนเป้าหมาย เพื่อต่อสายหาใครอีกคนทันที
-
บัว
ฮัลโหลค่ะ
-
อัทธ์
บัวนี้พี่เองน่ะ พี่อัทธ์
-
บัว
ค่ะ
-
อัทธ์
ออยเป็นไงบ้าง
-
บัว
ก็เสียใจนั่งมาก
-
บัว
ร้องไห้จนหลับไปแล้วค่ะ
-
อัทธ์
พี่ฝากบัวดูแลออยด้วยนะ
-
บัว
ค่ะ
-
บัว
ออยเป็นเพื่อนรักของบัว
-
บัว
บัวเต็มใจ
-
อัทธ์
ขอบใจบัวมากนะ
-
อัทธ์
ถ้าพี่จะไปหาออยตอนนี้
-
อัทธ์
จะได้ไหม
-
บัว
แต่ว่า.....
-
อัทธ์
พี่ขอร้องล่ะนะบัว
-
อัทธ์
ช่วยพี่สักครั้งเถอะนะ
-
บัว
งั้นก็ได้ค่ะ
-
อัทธ์
ครับ
-
หลังจากคุยกับใครบางคนเสร็จ เขาจึงเดินกลับไปยังโต๊ะของเขาทันที
-
อัทธ์
พวกมึงกูกลับล่ะ
-
บีม
กลับไงมึง
-
อัทธ์
ขับรถกลับสิว่ะ
-
ปี
แล้วมึงกลับไหวแน่หรอว่ะ
-
ปี
ไอ้บีมบอกว่าก่อนหน้ามึงอาการหนักใช้ได้นิ
-
อัทธ์
กูไหวน๊า
-
ภูมิ
กูว่ามึงอย่าประมาทเลยว่ะ
-
ภูมิ
เดี๋ยวพลอยเดือนร้อนคนอื่นไปด้วย
-
บีม
เออว่ะ
-
ปี
งั้นเอางี้ กลับแม่งพร้อมกันแหละ
-
ปี
ไหนๆ ก็จะกลับแล้ว
-
ปี
ก็กลับแม่งพร้อมกันแหละ อยู่ไปก็ไม่สนุกแล้ว
-
อัทธ์
เออ เอางั้นก็ได้
-
บีม
งั้นเดี๋ยวกูไปส่งมันเอง
-
บีมตอบอย่างรู้ใจเพื่อน เขารู้ว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังจะไปไหน
-
ภูมิ
เออ งั้นก็เอาตามนั้น
-
ปี
งั้นกลับ
-
จากนั้นทั้งสีก็เดินออกไปยังลานจอดรถทันที
-
บีม
โชคดีพวกมึง
-
ภูมิ
เออ
-
ปี
แล้วแจกัน
-
อัทธ์
เดินทางดีๆ พวก
-
ปี
กูไปล่ะ
-
ภูมิ
กูก็ขอตัว
-
บีม
งั้นมึงกับกูก็ไปได้แล้ว
-
อัทธ์
อืม
-
บีม
ขึ้นรถสิ
-
อัทธ์
ไป.....
-
บีม
กูรู้แล้ว
-
บีม
ว่ามึงจะไปไหน
-
อัทธ์
อืม
-
อัทธ์
ข่าวไวจริงเลยนะมึง
-
บีม
แน่นอน ชายหนุ่มยักคิ้วหนึ่งที และส่งไปให้คนนั่งด้านข้างทันที
-
จากนั้นทั้งคู่ก็เดินทางไปยังจุดหมายปลายทางนั้นก็คือ หอพักของหญิงสาว . . ใช้เวลาไม่นาน เพราะเนื่องจากเวลานี้ถนนค่อนข้างโล่งและพรุ่งนี้ยังเป็นวันหยุด และทั้งคู่ก็เดินมาถึงในเวลาประมาณตี 2
-
บัว
มากันแล้วหรอค่ะ
-
อัทธ์
ครับ
-
อัทธ์
แล้วออยล่ะ
-
บัว
นอนหลับอยู่ในห้องน่ะค่ะ
-
บัว
บัวเช็คตัวและเปลี่ยนชุดให้แล้ว
-
อัทธ์
ขอบคุณบัวมากนะ
-
บัว
ค่ะ
-
อัทธ์
งั้นเดี๋ยวพี่ดูแลออยเอง
-
อัทธ์
บัวกลับไปพักผ่อนเถอะ
-
บัว
แต่ว่า บัวว่า
-
อัทธ์
พี่ไม่ทำอะไรออยหรอก
-
บัว
เออ
-
บีม
เอาน่าคุณ
-
บีม
คุณไม่อยากให้เขาดีกันหรอ
-
บัว
งั้นก็ได้ค่ะ
-
บัว
บัวฝากออยด้วยนะค่ะ
-
อัทธ์
ครับ
-
หลังจากที่ชายหนุ่มยืนส่งคนทั้งคู่เสร็จ ชายหนุ่มก็จัดการล็อคประตูห้องทันที และเดินกลับเข้าไปยังห้องที่มีใครบางคนนอนอยู่
-
ชายหนุ่มยืนนิ่งมองหญิงสาว ที่กำลังนอนอยู่ สักพักเขาก็ค่อยๆ นั่งลงยังเตียงที่หญิงสาวนอนอยู่ เขาค่อยๆ เอามือไปเช็คคราบน้ำตาให้กับหญิงสาวเบาๆ
-
อัทธ์
พี่ขอโทษนะ
-
อัทธ์
ที่ทำให้ออยต้องเสียน้ำตา
-
พูดจบชายหนุ่มก็ก้มลงไปจูบเพื่อซับน้ำตาให้กับหญิงสาวทันที และค่อยสอดตัวเข้าไปยังผ้าห่มผืนเดียวกับหญิงสาวทันนี้ ชายหนุ่มค่อยๆ เองตัวลงนอนข้างๆร่างบางละ และดึงหญิงสาวเข้าอยู่อ้อมกอดของตนเองทันที และชายหนุ่มก็เข้าสู่นินทาทันที
-
รุ่งเช้า ใครบางคนที่หลับไปนานค่อยๆ ขยับเปลือกตา เพื่อลืมตาขึ้นได้ยากหนัก คงเป็นเพราะเธอร้องไห้หนักเกิน และเธอจึงหลับตาลงดั่งเดิม แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง
-
และเธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างวางที่เอวเธอมันช่างอบอุ่นสำหรับเหลือเหลือเกิน และยังรู้สึกเหมือนมีอะไรกำลังโรยรินรดต้นคอเธออยู่ และเธอก็ต้องตกใจเข้าไปอีกเมื่อ คนนั้นที่นอนอยู่ข้างเธอนั้นไม่ใช่คนที่เธอคิดไว้ กับเป็นใครอีกคน . . เอ๊ะ แล้วตอนแรกน้องออยคิดว่าเป็นใครกันน่ะ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น