คิดไปเอง
-
หลังจากทานเสร็จทั้งคู่สามก็แยกกัน โดยออยกับบัวไปด้วยกัน
-
ออย
ขอบคุณมากๆนะค่ะ
-
เตชิน
ครับ
-
เตชิน
แล้วเจอกันใหม่นะครับสองสาว
-
บัว
ค่ะ
-
อัทธ์ไม่รอช้ารีบต่อสายไปยังคนรักทันที
-
ออย
ว่าไงค่ะพี่อัทธ์
-
อัทธ์
ออยอยู่ไหนหรอค่ะ
-
ออย
ออยอยู่ห้องสมุดนะค่ะ พอดีออยไม่มีเรียน
-
ออย
เลยมานั่งเล่นที่ห้องสมุด
-
อัทธ์
แค่นั้นหรอค่ะ
-
ออย
ค่ะ
-
อัทธ์
เธอโกหกเขา
-
อัทธ์
เหมือนมีมัดใครสักคนพุ่งเข้ามาต่อยหน้าเขาอย่างแรง
-
อัทธ์
มันชาไปหมด นี้หรือทีคนรักกันเขาทำกัน
-
อัทธ์
เธอเห็นเขาเป็นตัวอะไร
-
ออย
พี่อัทธ์ค่ะ !!!
-
อัทธ์
ค่ะ
-
ออย
ทำไมเงียบไป
-
อัทธ์
เปล่าๆ ครับ งั้นเจอกันนะ
-
ออย
ค่ะ
-
ออยเรื่องที่จะไม่บอกเขาว่าวันนี้เธอเจอเตชิน เพราะเธอคิดว่ามันไม่มีอะไร เพราะ บัวเองก็ไปและเธอกับเขาก็ไปด้วยความบริสุทธ์ใจ แต่เธอคงจะพลาดเองที่ไม่บอกเขาก่อน
-
ชายหนุ่มมุ่งหน้าตรงไปหาแฟนสาวทันที หลังจากที่วางสาย เขาจะยอมหลับหูหลับตา เพื่อจะได้มีอยู่ข้างแบบนี้ตลอดไป ดีกว่าพูดมันออกไป แล้วทำให้เขาต้องเสียเธอไป . . แต่ยังไปไม่ถึง ก็มีใครคนหนึ่งเดินมาขวางทางเขาเข้า
-
มิน
ฉันล่ะเห็นใจคุณจัง
-
มิน
โดนสวมเขาโดยไม่รู้ตัว
-
อัทธ์
คุณจะพูดอะไร
-
อัทธ์
ผมไม่สนใจหรอก เพราะผมเชื่อใจแฟนผม
-
อัทธ์
และผมก็รักเขามาก และไม่มีทางหวั่นไหวง่ายๆหรอก
-
มิน
หรอค่ะ
-
มิน
แต่แววตาของคุณ มั่นไม่ได้บอกฉันเหมือนที่คุณพูดนะ
-
มิน
ฉันรอคุณอยู่นะค่ะ ถ้าเขาไม่รัก แล้วทำไมคุณต้องทนด้วย
-
อัทธ์
คุณไม่ต้องรอผมหรอก ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่กลับไปหาคุณ
-
อัทธ์
และผมก็หมดรักคุณไปนานแล้ว
-
มิน
ฉันไม่เชื่อ คุณแค่ต้องการประชดฉัน
-
ในจังหวะนั้นเป็นจังหวะที่ออยกำลังเดินมาทางนี้พอดี เธอเลยตั้งใจจะพูดและจงใจให้ทั้งคู่เข้าใจผิดกัน และยังจงใจเดินเข้าไปกอดกัน ออยทนดูไม่ไหวจึงเดินออกไปอีกทาง เธอจึงแกล้งแสดงละครว่า มีอะไรติดเสื้อเขาอยู่ เลยเอาออกให้
-
อัทธ์เดินออกไปจากตรงนั้นทันที หึหึ ให้มันรู้ไปว่าคุณกับมันจะไม่หวั่นไหวบ้าง ให้มันรู้ไปสิ
-
บัว
อ้าวออย
-
บัว
ไหนแกบอกจะไปรับพี่อัทธ์ไง
-
บัว
ทำไมกลับมาคนเดียวล่ะ
-
ออย
ก็ฉันคิดได้ว่ามารอนี้ดีกว่า
-
ออย
แกอยู่คนเดียว
-
บัว
แกนี้ ฉันอยู่ได้แค่นี้เอง
-
ออยเลือกที่จะไม่เอ่ยเล่าเรื่องที่เธอไปเจอมาก่อนหน้านี้ให้บัวฟัง และเธอตัดสินใจว่าจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร
-
บัว
อ้าวนั้นไงพี่อัทธ์เดินมานู้นแล้ว
-
ออย
อืม
-
ออยไม่ได้หันหลังกลับไปมองตามที่เพื่อนสาวบอก เธอได้แต่นั่งนิ่งเงียบ และพยายามปรับสีหน้าให้ปกติ เพื่อเขาจะได้ไม่สงสัย . . ส่วนชายหนุ่มก็พยายามปรับสีหน้าและแววตาให้ปกติที่สุด เขาทำใจอยู่นานแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาสงบลงเลย ยิ่งเห็นหญิงสาวทำนิ่งไม่หันหน้ามามองยิ่งทำให้หัวใจของเขายิ่งสับสนวุ่นวายใจไปหมด
-
อัทธ์
ออย
-
อัทธ์
สวัสดีครับน้องบัว
-
บัว
ค่ะ
-
บัว
มาแล้วหรอค่ะ เมื่อกี้ยายออยเดินออกไปรับพี่อัทธ์ด้วย
-
บัว
แต่อยู่ๆ ก็เดินเข้ามาก่อน เพราะบอกว่าบัวอยู่คนเดียวเป็นห่วง
-
อัทธ์
จริงหรอออย
-
ออย
ค่ะ
-
อัทธ์
แล้วทำไมออยไม่รอพี่ล่ะค่ะ
-
ออย
เออ ออย.....ปวดฉี่นะ เลยไปเข้าห้องน้ำเสร็จแล้วเลยกลับมาก่อน เพราะคิดว่าพี่น่าจะมาถึงแล้ว
-
ออยเลือกที่จะโกหกชายหนุ่มออกไป และทำหน้าให้นิ่งที่สุด เพื่อที่ชายหนุ่มจะได้ไม่สงสัยว่าเธอไปเห็นอะไรเข้า
-
อัทธ์
งั้นหรอครับ
-
ออย
ค่ะ
-
ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ติดใจหรือสงสัยในคำตอบของหญิงสาว
-
อัทธ์
งั้นเรากลับกันเลยไหมค่ะ เดี๋ยวพี่พาแวะท่านข้าวกันก่อน
-
ออย
ก็ได้ค่ะ
-
อัทธ์
ครับ งั้นเอาหนังสือมาเดี๋ยวพี่ช่วยถือ
-
ออย
ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้หนักอะไรมาก
-
ออย
ออยถือเองดีกว่า
-
ออย
จะได้ไม่รบกวนพี่อัทธ์
-
นี้เธอใช้คำว่า รบกวนหรอ ฟังดูทำไมเหมือนห่างเหินจัง หรือว่าสิ่งที่เขาคิด กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
-
อัทธ์
ไม่เป็นไรพี่ช่วยดีกว่า
-
ออย
ค่ะ
-
ส่วนออยก็พยายามไม่อยากรบกวนเขามาก กลัวเขารำคาญและเบื่อเธอ . . ต่างคนต่างคิดไปคนละทาง ทั้งคู่ไม่รู้เลยว่าการกระทำของแต่ฝ่ายที่แสดงออกยิ่งเพิ่มความเหินห่างให้แก่คู่
-
บัว
เพราะเห็นว่าบรรยากาศรอบตัว ไม่ค่อยดี เธอจึงเอ่ยทำร้ายความเงียบขึ้น
-
บัว
ไปกันเถอะ ป่ะบัวกับออยหิวๆ
-
อัทธ์
งั้นไปกันเถอะครับ
-
จากนั้นทั้งสามก็แวะทานข้าวกัน พอถึงร้านก็มีแต่บัวที่ชวนคุยซะมากกว่า ส่วนทั้งคู่ก็เงียบและเอาแต่จมอยู่ในความคิดของตัวเอง
-
บัว
เออ อาหารมาแล้ว ทานกันเถอะ
-
ออย
อืม
-
อัทธ์
ครับ
-
บัว
บรรยากาศมาคุเหลือเกินอีบัวเอ้ย
-
บัว
จะทำไงดีว่ะเนี้ย
-
บัว
ชวนคุยก็ชวนแล้ว
-
บัว
แล้วจะต้องทำไงอีกว่ะเนี้ย บัวได้แต่คิด แล้วก็เกาหัวตัวเองไปมา จนออยทนไมไหว
-
ออย
แกเป็นไรยัยบัว
-
บัว
เปล่าแค่คิดไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ
-
ออย
อืม
-
ออย
งั้นทานข้าวต่อเถอะ
-
ในขนาดที่ทานข้าว อัทธ์กับออยไม่ได้คุยกันเลยสักคำ ยิ่งทำให้บัวอึดอัดเป็นอย่างมากกับบรรยากาศแบบนี้ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนทั้งคู่กันแน่ . . ถึงแม้ทั้งคู่จะไม่เอ๋ยคุยกัน แต่ต่างฝ่ายต่างก็แอบมองกันไปมาโดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้ ทั้งที่อย่างจะเอ่ยคุยกัน แต่ปากก็แข็งเกิน
-
มันเป็นบรรยากาศที่อึดอัดมากของคนทั้งคู่ อยากถามแต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวอีกฝ่ายรำคาญ ไม่รู้ทำไมถึงไม่เอ่ยปากถามออกไปตรงๆ ได้แต่เก็บง่ำเอาไว้ในใจ และคิดไปเอง . . อาจจะดูงงหน่อยๆนะ ไรท์ก็งง
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น