ที่มาของฉายา 👺
-
กอหญ้า
ปละ ปล่อยนะ!!
-
แลม
......
-
ตุ๊บ!!
-
กอหญ้า
โอ๊ย!!
-
ฉันร้องออกมาเมื่อร่างสูงเหวี่ยงฉันลงไปที่เตียงสุดแรง
-
แลม
......
-
กอหญ้า
นายจะทำอะไร!!
-
แลม
มาห้องนอนขนาดนี้ไม่น่าถาม
-
กอหญ้า
นายจะบ้าเหรอ!! อย่าเข้ามานะ!!
-
ฉันคว้าแจกันข้างเตียงขึ้นมาเพื่อเป็นเครื่องมือป้องกันตัว
-
แลม
คิดว่าแจกันใบแค่นั้นจะทำอะไรฉันได้งั้นเหรอ?
-
กอหญ้า
อึก
-
ฉันเริ่มลงจากเตียงเพื่อเตรียมตัวหนีคนป่าเถื่อนที่จ้องจะทำเรื่องมิดีมิร้ายฉัน
-
แลม
ฉันไม่ชอบออกแรงนะ
-
กอหญ้า
กรี๊ด!!
-
พลึบ!!
-
แลม
หึ
-
กอหญ้า
โอ๊ย!!
-
มือหนาคว้าแขนฉันที่จะฟาดแจกันใส่เค้าเอาไว้พร้อมกับบิดแขนฉันเพื่อให้ปล่อยแจกัน
-
แลม
ต้องให้ออกแรงสินะ
-
กอหญ้า
อืออ!!
-
ฉันดิ้นเมื่อผู้ชายสารเลวคว้าตัวฉันเข้าไปกอดแน่นๆก่อนจะผลักฉันลงไปที่เตียงอีกครั้ง
-
แลม
ยอมฉันซะ
-
กอหญ้า
ไม่!!
-
แลม
กอหญ้า!!
-
กอหญ้า
ปล่อยฉันนะ!!
-
แลม
หึหึหึ
-
กอหญ้า
ช่วยด้วย!! ช่วยด้วย!!
-
แลม
อือออ
-
กอหญ้า
กรี๊ด!!
-
ฉันร้องกรี๊ดออกมาเมื่อคนป่าเถื่อนรวบแขนฉันเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนจะก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉัน
-
แลม
หยุดดิ้น!!
-
กอหญ้า
ฉันยอมตายดีกว่าตกเป็นของผู้ชายอย่างนาย!!
-
แลม
!!!!!
-
กอหญ้า
ไอ้คนสารเลว!!
-
แลม
กล้าดียังไงปฏิเสธฉัน!!
-
กอหญ้า
อืออ!!
-
มือหนาคว้าใบหน้าของฉันให้หันไปมองเค้าตรงๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่แสดงความโกรธออกมาอย่างชัดเจนทำให้ฉันกลัวจนแทบหยุดหายใจ
-
ทำยังไงดี!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!
-
ปัง!!!
-
แลม
!!!!!
-
กอหญ้า
!!!!!
-
ปัง!!
-
เสียงทุบประตูหน้าห้องทำให้คนป่าเถื่อนชะงักนิ่งแล้วหันไปมองตามเสียง
-
ปัง!! ปัง!!
-
ผละ!!
-
ใบหม่อน
ปล่อยเพื่อนกู!!!
-
แลม
อีหม่อน!!
-
กอหญ้า
หม่อน!!!
-
ใบหม่อน
ไอ้สัส!!
-
ผลึก!!
-
แลม
!!!!
-
ใบหม่อนที่วิ่งเข้ามาในห้องกระโดดถีบแลมจนล้มลงไปที่พื้น คนตัวเล็กที่ว่องไวราวกับสายลมรีบดึงฉันให้ลุกขึ้นก่อนจะวิ่งเข้าไปถีบแลมที่พยายามลุกขึ้นอีกครั้ง
-
แคร์
ญ่า!!
-
กอหญ้า
แคร์!!
-
แคร์
ปะ อึก เป็นยังไงบ้าง
-
กอหญ้า
ฉันไม่เป็นไร
-
แลม
เวรเอ้ย!!!
-
ผลึก!! ผัวะ!!
-
เต
ไอ้สัส
-
ทันทีที่แลมจะต่อยส่วนกลับใส่ใบหม่อนก็ต้องเซล้มลงไปที่พื้นอีกครั้งเมื่อโดนเตกระโดดถีบจากด้านหลัง
-
ปัง!!
-
แคร์
กรี๊ดดดดด!!!
-
กอหญ้า
!!!!!
-
แคร์กอดฉันแล้วกรี๊ดออกมาเมื่อได้ยินเสียงปืนที่ดังสนั่นไปทั่วห้อง
-
ลูฟฟ์
เล่นหมาหมู่แบบนี้มันไม่แฟร์นี่หว่า
-
เต
........
-
ใบหม่อน
เพื่อนมึงทำร้ายเพื่อนกูก่อนนะไอ้ลูฟฟ์
-
ใบหม่อนรีบเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับลูฟฟ์คนที่ดูน่ากลัวราวกับปีศาจ ผู้ชายที่มีรอยสักจนถึงคอจ่อปืนไปทางเตและใบหม่อน
-
เฟียส
บุกมาขนาดนี้คงเตรียมตัวตายแล้วสินะ
-
แลม
หึ ไอ้เฟียสเอาปืนให้กู
-
แลมรับปืนจากมือของเฟียสพค้อมกับเดินเข้าไปจ่อหัวเตที่ยืนอยู่หน้าสุด
-
กอหญ้า
อย่านะ!!
-
แลม
!!!!
-
ปัง!!
-
ทันทีที่ฉันปัดมือแลมปืนในมือก็ลั่นทันที นี่เค้าจะยิงเตจริงๆงั้นเหรอ!! ไอ้คนสารเลว!!
-
ใบหม่อน
ไอ้เหี้ย!!
-
แลม
ปล่อยกอหญ้ามาซะแล้วพวกมึงจะไปไหนก็ไป
-
ใบหม่อน
ฝันเหอะไอ้แลม
-
เฟียส
ยุ่งยากจริงๆ ยัยนี่เป็นของกำนัลไม่ใช่เหรอ
-
เต
พวกไม่ตรวจก่อนเหรอว่ามีชื่อกอหญ้าอยู่ในของกำนัลหรือเปล่า
-
แลม
........
-
ลูฟฟ์
ว่าไงไอ้แลม
-
แลม
กูอยากได้
-
เฟียส
.......
-
ใบหม่อน
พวกมึงจะทำสงครามกับพวกกูใช่ไหม
-
ลูฟฟ์
เหอะๆ
-
คีย์
ก็น่าสนุกดีนี่
-
ลูฟฟ์
!!!
-
ภูผา
.....
-
ขุนทัพ
ญ่า
-
ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมาเมื่อเห็นคีย์ ภูผา และขุนทัพเดินเข้ามาในห้องทำให้พวกลูฟฟ์ต้องถอยห่างไปหนึ่งก้าว
-
เฟียส
ดีจริงๆนะ พวกองครักษ์มากันครบเลย
-
แลม
หึ นานแล้วสินะที่พวกมึงไม่เข้ามาที่นี่
-
ภูผา
ที่อโคจรแบบนี้พวกกูไม่อยากเหยียบหรอก
-
ลูฟฟ์
แล้วเสนอหน้ามาทำไมไม่ทราบ
-
คีย์
ก็เพราะมึงพาเมียเพื่อนกูมาไง
-
ลูฟฟ์
เมีย?
-
แลม
........
-
ขุนทัพ
กลับเถอะ
-
แลม
มันง่ายไปมั้ง?
-
คีย์
มึงจะมีเรื่องใช่ไหม
-
แบล็ค
มาทั้งที มีเรื่องก็คงไม่เป็นไรมั้ง?
-
โทยะ
หึหึหึ
-
ใบหม่อน
ไอ้แบล็ค ไอ้โทยะ
-
พวกเราในห้องต่างพากันหันไปมองแบล็คกับโทยะที่เดินเข้ามาสมทบกับพวกลูฟฟ์ที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับพวกฉัน
-
แลม
เอากอหญ้ามาให้กูให้ได้
-
แบล็ค
ได้สิเพื่อน
-
ขุนทัพ
ก็ดี
-
ลูฟฟ์
......
-
เฟียส
......
-
แบล็ค
......
-
โทยะ
......
-
แลม
......
-
คีย์
พวกกูก็คันตีนอยากเตะปากพวกดรากอนมานานแล้วเหมือนกัน
-
ใบหม่อน
ดี!!
-
ผลึก!! วู้วๆๆๆๆ
-
ลูฟฟ์
อะไรวะ!!
-
เฟียส
!!!!!
-
แบล็ค
ไฟไหม้เหรอวะ!!
-
ทุกคนต่างตื่นตกใจเมื่ออยู่ๆเสียงสัญญาณเตือนภัยก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงผู้คนชั้นล่างร้องด้วยความตกใจและหนีเอาตัวรอด
-
ผลึก!! ปัง!!
-
กอหญ้า
!!!!!
-
ลีโอ
เมียกูอยู่ไหน
-
โทยะ
ไอ้ลีโอ!!
-
แบล็ค
!!!
-
ลูฟฟ์
นี่เมียไอ้ลีเหรอวะ?!
-
แลม
ไม่รู้
-
กอหญ้า
ลี!!!
-
ลีโอ
!!!!!
-
ฉันเรียกคนตัวสูงที่เดินเข้ามาพร้อมกับไม้เบสบอลด้วยสีหน้าและท่าทางแววตาที่ดูต่างไปจากเดิม
-
ใบหม่อน
มึงบอกไอ้ลีเหรอ!!
-
คีย์
เปล่า
-
ภูผา
.......
-
ขุนทัพ
กูบอกเอง
-
เต
!!!!!!
-
ใบหม่อน
มันโกรธ!!
-
กอหญ้า
ลี!!
-
ใบหม่อน
อย่าเข้าไปญ่า!!
-
ทุกคนเริ่มถอยห่างเมื่อเห็นลีโอเดินเข้ามาในห้อง คนตัวสูงลากไม่เบสบอลแล้วมองพวกดรากอนด้วยสายตาเยือกเย็นราวกับแววตาของฆาตกรในหนัง
-
กอหญ้า
ทำไม!!
-
ใบหม่อน
รู้ไหมทำไมมันได้ฉายาวายร้าย
-
แคร์
ทะ ทำไม!!
-
ใบหม่อน
เพราะเวลามันโกรธ....
-
ผัวะ!! ผัวะ!!!
-
ลูฟฟ์
เวรเอ้ย!!!
-
เฟียส
ไอ้สัส!!
-
ลีโอ
ตายซะ!!!
-
แบล็ค
!!!!
-
ผัวะ!!
-
ทันทีที่ลีโอพูดจบก็พุ่งตัวเข้าไปต่อยกับพวกดรากอนโดยไม่พูดอะไรอีก พวกเตและคนที่เหลือต่างพากกันเข้าไปช่วยต่อสู้
-
ใบหม่อน
พากอหญ้าไปก่อนแคร์!!
-
แคร์
!!!
-
กอหญ้า
มะ ไม่!! ลีโอ!!
-
ใบหม่อน
มันไม่เป็นไรแล้ว!! เธอนั้นแหละรีบหนีไป!!
-
แลม
จะไปไหน!!
-
ลีโอ
ไอ้เหี้ยแลม!!
-
ผัวะ!!!
-
แลม
!!!!
-
แลมที่ยังไม่ทันได้แตะต้องตัวฉันก็ต้องเซล้มไปกับพื้นเพราะแรงถีบของลีโอ
-
ลีโอ
มึงกล้าแตะเมียกู!!!
-
ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!!
-
ขุนทัพ
!!!!!
-
ลูฟฟ์
ไอ้สัสลี!!!
-
ผัวะ!!
-
เฟียส
!!!!!
-
คีย์
ไอ้ลี!!
-
เฟียส
ปล่อยเพื่อนกู!!!
-
ภูผา
มึงสิปล่อยไอ้สัส!!!
-
ผัวะ!!
-
ลีโอ
ถอย!!
-
โทยะ
เฮ้ย!!!
-
ผลึก!! ตุมมม!!
-
พวกคีย์รีบวิ่งออกไปจากห้องเมื่อลีโอโยนแก๊สน้ำตาเข้าใส่พวกดราก้อน
-
แคร์
ญ่า!
-
กอหญ้า
แคร์!!
-
ฉันหันไปมองแคร์ที่ตอนนี้คีย์ดึงหล่อนวิ่งหนีออกไปคนล่ะทางและฉันก็โดนลีโอลสกไปอีกทางเพื่อหนีพวกดรากอน
-
ลีโอ
.......
-
กอหญ้า
ลี!!
-
ลีโอ
ขึ้นรถ!!
-
กอหญ้า
!!!!!
-
ฉันรีบขึ้นรถตามคำสั่งของลีโอและคอยมองหาเพื่อนคนอื่นๆก็เห็นรถของแต่ล่ะคนแล่นออกไปจากลานจอดรถ
-
ลีโอ
.......
-
กอหญ้า
อึก
-
ลีโอ
ช่วยพูดอะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันไปกลับรถไปฆ่าพวกแม่ง
-
กอหญ้า
ละ ลี
-
ลีโอ
พวกสารเลว
-
เอี๊ยด!!
-
กอหญ้า
!!!!
-
ฉันจับเข็มขัดนิรภัยเอาไว้เมื่อลีโอขับรถเข้าไปจอดข้างทางแล้วลงไปจากรถทันที
-
ลีโอ
อ๊ากกกกก!!!!
-
กอหญ้า
ลี!!!
-
ลีโอ
พูดว่ามันไม่ได้แตะต้องเธอ!!!
-
กอหญ้า
!!!!!
-
ลีโอ
พูดว่ามันไม่ได้แตะต้องเมียฉัน!!!
-
กอหญ้า
ลีใจเย็นๆก่อน!!
-
ลีโอ
บอกมาว่าเธอยังไม่ได้เป็นของมันแล้ว!!!
-
กอหญ้า
ฉันยังไม่ได้เป็นของเค้า!!
-
ลีโอ
!!!!!!
-
กอหญ้า
ช่วยใจเย็นก่อนได้ไหม!!
-
ลีโอ
อึก
-
กอหญ้า
ลีโอ
-
ลีโอ
รู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหน
-
กอหญ้า
อึก ฮือๆ
-
ลีโอ
ฉันกลัวว่าจะเสียเธอไป
-
กอหญ้า
ฉันอยู่นี่แล้ว
-
ลีโอ
ฉันกลัวเหลือเกินว่าเธอจะเป็นอันตราย
-
กอหญ้า
ฉัน ฮือๆ
-
คนตัวสูงกอดฉันเอาไว้แน่นและไม่ยอมผ่อนแรงที่กอดฉัน ลีโอตัวสั่นไปหมดราวกับว่าเค้ากลัวที่จะเสียฉันไปจริงๆ
-
ลีโอ
ไม่ร้องนะครับ ไม่ร้องนะ
-
กอหญ้า
ญ่ากลัวมากเลยรู้ไหม ญ่ากลัว
-
ลีโอ
มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วครับ ลีสัญญาว่าจะปกป้องญ่าเท่าชีวิต
-
กอหญ้า
ฮือๆ
-
ลีโอ
ลีสัญญา
-
กอหญ้า
อื้ม
-
คนตัวสูงเช็ดน้ำตาให้กับฉันก่อนจะกอดฉันอีกครั้ง ตอนนี้ความกลัวของฉันมันเริ่มหายไปเพราะอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นของลีโอ
-
ลีโอ
พวกดรากอน...มันจะไม่ได้ตายดีแน่
-
กอหญ้า
พอแล้วลี อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นอีกเลยนะ
-
ลีโอ
ไอ้แลมใช่ไหมที่มันต้องการญ่า
-
กอหญ้า
.......
-
ลีโอ
แล้วมันจะได้รู้ว่าการที่แตะต้องเมียลีแล้วมันจะเป็นยังไง
-
คนตัวสูงเริ่มทำสีหน้าเยือกเย็นอีกครั้งเมื่อพูดถึงพวกดรากอน
-
กอหญ้า
ลี
-
ลีโอ
.........
-
กอหญ้า
ตอนนี้เพื่อนๆอยู่ไหนกัน ญ่าเป็นห่วงแคร์
-
ลีโอ
พวกนั้นคงอยู่คอนโดไอ้คีย์
-
กอหญ้า
ไปหาแคร์กันนะ
-
ลีโอ
อื้ม
-
ฉันจับมือลีโอเอาไว้แน่นเพื่อให้เค้าใจเย็นลงแล้วรีบไปคอนโดคีย์เพื่อไปหาแคร์ ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะแคร์
-
สนามแข่ง D
-
แพร
โอ๊ย!!
-
โทยะ
......
-
แบล็ค
......
-
ร่างบางร้องออกมาเมื่อโดนลูกน้องของแลมผลักให้นั่งลงที่พื้นท่ามกลางหนุ่มหล่อห้าคนที่จ้องหล่อนอยู่ราวกับอยากจะฆ่าหล่อนเวียให้รู้แล้วรู้รอด
-
แลม
กอหญ้าเป็นเมียไอ้ลี?
-
แพร
!!!!!
-
ลูฟฟ์
ตกใจเหรอว่าทำไมพวกฉันถึงรู้
-
แพร
คะ คือ....
-
แลม
ไหนบอกว่าจะเอาของกำนัลมาให้แล้วทำไมกลายเป็นเมียไอ้ลีวะ!!!
-
แพร
กรี๊ด!!!
-
มือหนาคว้าแขนของแพรขึ้นมาแล้วมองหล่อนด้วยสายตาโกรธแค้น
-
ที่ผ่านมาพวกเขาเลี่ยงที่จะมีเรื่องกับพวกองครักษ์มาตลอดเพราะหลังจากที่คีย์เคยมีเรื่องกับลูฟฟ์ พวกเขาก็เบื่อหน่ายสงครามเต็มทน
-
แบล็ค
แบบนี้ไม่ดีแน่ ไอ้ลีมันเป็นพวกกัดไม่ปล่อย
-
โทยะ
กูเบื่อจะแย่แล้วนะ ตอนนั้นกว่าจะจบเรื่องไอ้ลูฟฟ์กับไอ้คีย์เล่นเอาแทบตายกันไปข้าง
-
ลูฟฟ์
........
-
เฟียส
แล้วกอหญ้าก็ดูจะสนิทกับหม่อนด้วย
-
ลูฟฟ์
หม่อน...คงไม่ยอมง่ายๆ
-
เฟียส
ยังไม่ลืมอีกเหรอวะ
-
ลูฟฟ์
.......
-
เฟียส
ไอ้ลีโอมันเรียกกอหญ้าว่าเมีย คงไม่ได้เล่นๆแน่
-
แลม
แต่กูสนใจกอหญ้า
-
ลูฟฟ์
......
-
เฟียส
........
-
แบล็ค
.......
-
โทยะ
.......
-
แพร
พะ แพรสัญญานะคะว่าจะเอากอหญ้ามาเป็นของกำนัลอีกครั้ง
-
แบล็ค
พอเหอะ
-
โทยะ
คนอื่นก็มี
-
แลม
ไม่
-
ลูฟฟ์
งั้นมึงก็เตรียมตัวรับมือไอ้ลี
-
เฟียส
จำได้ไหมที่มันเคยต่อยกับพวกรุ่นพี่ตอนม.ต้น
-
โทยะ
ห้าสิบ รุม หนึ่ง
-
แบล็ค
มันเกือบตายนี่
-
โทยะ
มันแค่เกือบแต่รุ่นพี่ตาย นอนโรงพยาบาลตั้งหลายเดือน
-
เฟียส
วายร้าย...ฆ่าล้างโคตรคงได้เห็นเป็นบุญตาอีกครั้ง
-
แลม
........
-
แพร
อึก
-
ลูฟฟ์
เพราะมันจะตามฆ่าพวกเราทุกคน รวมทั้งคนที่ทำเมียมันด้วย
-
แบล็ค
แล้วยัยนี่จะเอายังไง
-
แลม
ติดหนี้ใครก็ตามไปชดใช้เอง
-
แพร
!!!!
-
แลมยกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องลากตัวแพรออกไปจากห้อง คืนนี้หล่อนต้องชดใช้หนี้ที่ตนเองก่อขึ้นโดยการยอมเป็นของกำนัลให้กับพวกระดับล่างที่แข่งอีกสนามหนึ่งที่ “เดย์ซี่” เจ้าแม่ค้าบริการเป็นเจ้าของและที่นั้นก็มีแต่พวกขี้ยาน่ารังเกียจทั้งนั้น
-
เดย์ซี่จะคอยจัดหาเด็กสาวสวยให้กับนักธุรกิจใหญ่ทั้งในและต่างประเทศและคัดเลือกผู้หญิงระดับA+ให้กับพวกเค้าเป็นประจำ
-
ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะยอมหรือไม่ เดย์ซี่ก็หาวิธีมาทำให้พวกหล่อนยอมให้ได้
-
และความปรานีไม่เคยมีกับที่แห่งนั้น....
-
ลูฟฟ์
.......
-
ลูฟฟ์เอนหลังแล้วหวนคิดถึงวันวาน ลีโอไม่ใช่อย่างที่ทุกคนเห็นภายนอก เรื่องเกิดขนาดนี้คนอย่างลีโอคงไม่จบง่ายๆ และดูเหมือนว่าแลมเพื่อนรักจะติดใจกอหญ้าเข้าเสียแล้ว
-
แบบนี้ก็คงไม่พ้นต้องเตรียมตัวรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🔥🔥🔥🔥
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น