ไม่ให้อภัย 🚙
-
แคร์
หมายความว่ายังไงที่บอกว่ากอหญ้าเป็นรองหัวหน้าหอพัก!!
-
กอหญ้า
......
-
แพร
นั้นมันตำแหน่งที่หนูจะรับนะคะคุณมาเรีย
-
ใบหม่อน
ใครบอกว่าจะมอบตำแหน่งนี้ให้หล่อน?
-
แพร
ก็แคร์!!
-
มาเรีย
คุณเจมส์เซ็นมอบตำแหน่งแล้ว
-
แพร
!!!!!
-
แคร์
........
-
ใบหม่อน
หึ
-
มาเรีย
และถ้าจะทำอะไรต้องมีรายเซ็นรองด้วยนะแคร์
-
แคร์
........
-
กอหญ้า
........
-
ใบหม่อน
ฉันแต่งตั้งกอหญ้าให้ตัดสินใจทุกอย่างแทน
-
แคร์
ก็ได้
-
กอหญ้า
.....
-
แคร์
ทำงานร่วมกับกอหญ้าฉันไม่คิดอะไรอยู่แล้วเพราะเราเป็นเพื่อนรักกัน
-
ใบหม่อน
เพื่อนรัก? ขำว่ะ
-
แคร์
นี่!!
-
ใบหม่อน
ถามใจเธอหน่อยเถอะแคร์ว่าเห็นแบบนั้นจริงเหรอ?
-
แพร
หุบปากหล่อนซะใบหม่อน
-
ใบหม่อน
กล้าสั่งฉัน?
-
แพร
!!!!
-
กอหญ้า
พอเถอะหม่อน ทำงานร่วมกันมันจะอึดอัด
-
ใบหม่อน
หึ
-
แคร์
งั้นฉันให้แพรเป็นเลขาแล้วกัน
-
กอหญ้า
อื้ม
-
มาเรีย
ฉันจะให้คนมาทำความสะอาดห้องทำงานบนชั้นสี่ให้นะ ยังไงทำงานด้วยกันอย่ามีปัญหาอะไร
-
ใบหม่อน
คืนนี้ไปกับฉันนะญ่า
-
กอหญ้า
หืม?
-
แคร์
!!!!!
-
ใบหม่อน
ลีโอมันอยากให้เธอไปทำอาหารให้ที่คอนโด
-
แคร์
ไม่!!
-
กอหญ้า
!!!!
-
แคร์
กอหญ้าต้องไม่ไปไหนทั้งนั้น
-
ใบหม่อน
เธอมีสิทธิ์อะไรมาห้าม
-
แคร์
ก็สิทธิ์ของลูกสาวผู้อุปการะไง
-
ใบหม่อน
!!!!!
-
กอหญ้า
......
-
ใบหม่อน
เธอนี่มันน่ารังเกียจจริงๆ
-
แคร์
กอหญ้าจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อช่วยงานฉัน
-
กอหญ้า
ฉันจะอยู่
-
แคร์
.......
-
ใบหม่อน
แต่...
-
กอหญ้า
อย่ามีเรื่องกันเลยนะ ยังไงพรุ่งนี้ก็เจอกันที่คณะอยู่แล้ว
-
แคร์
......
-
ใบหม่อน
ตามใจ แต่ถ้ายัยนี่จะทำอะไรที่ไม่เข้าท่าก็บอกนะ
-
กอหญ้า
......
-
ใบหม่อนมองแคร์ด้วยสายตาไม่พอใจก่อนจะเดินออกไปจากหอพักด้วยความหงุดหงิด
-
ฉันรู้ว่าแคร์เป็นคนยังไง เธอไม่มีวันทำร้ายฉันอย่างแน่นอน
-
แคร์
เพื่อนใหม่น่ารักนะ
-
กอหญ้า
ไม่มีใครเป็นเพื่อนใหม่หรือเพื่อนเก่าทั้งนั้น
-
แคร์
......
-
แพร
แน่ใจเหรอ
-
กอหญ้า
ไม่รู้อะไรจริงก็หุบปาก
-
แพร
!!!!
-
มาเรีย
ไม่มีอะไรแล้วฉันขอกลับไปดูคุณเจมส์ที่โรงพยาบาลนะ
-
แคร์
ค่ะ
-
มาเรีย
แล้วนี่ ตรารองหัวหน้าหอพักหญิง
-
แพร
!!!!!
-
คุณมาเรียยื่นเข็มกลัดรูปเทพีถือจันทร์ให้ฉันต่อหน้าแพรและแคร์
-
กอหญ้า
ขอบคุณค่ะ
-
มาเรีย
เธอสามารถสั่งงานคนที่ตำแหน่งรองจากเธอได้
-
แพร
!!!!
-
กอหญ้า
ค่ะ
-
มาเรีย
ขอตัว
-
คุณมาเรียพูดพร้อมกับเดินออกไปจากหอพักทิ้งให้ฉันอยู่กับแคร์และแพรสามคน
-
แคร์
พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มจัดการปัญหาหอพักที่ค้างเอาไว้ เธอมาช่วยงานฉันด้วยนะ
-
แพร
ได้
-
แคร์
ฉันหมายถึงกอหญ้า
-
แพร
!!!!
-
กอหญ้า
ได้
-
แพร
แคร์
-
แคร์
ส่วนเธอแพร ตอนนี้ฉันขอคุยกับกอหญ้าแค่สองคน
-
แพร
........
-
แคร์
ออก ไป
-
แคร์พูดเน้นเสียงจนแพรไม่กล้าพูดอะไรต่อแล้วเดินออกจากหอพักไปอีกคน
-
กอหญ้า
.......
-
แคร์
เที่ยวสนุกไหม
-
กอหญ้า
......
-
แคร์
ฉันไม่น่าถามเลยนะในเมื่อกลับมาซะเช้าขนาดนี้
-
กอหญ้า
ถ้าเธอไม่คิดจะฟังฉันเราก็ไม่มีวันเข้าใจกันนะแคร์
-
แคร์
ฉันไม่ได้ต้องการจะเข้าใจเธอ
-
กอหญ้า
งั้นฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก
-
แคร์
......
-
กอหญ้า
เพราะสิ่งที่ฉันต้องการจะพูดเธอก็ไม่รับฟัง
-
แคร์
หึ
-
กอหญ้า
หรือว่าเธอไม่คิดจะฟังตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
-
แคร์
หมายความว่ายังไง!!
-
กอหญ้า
ถามตัวเองสิแคร์ว่าเป็นแบบนี้เพราะอะไร
-
แคร์
!!!!!!!
-
กอหญ้า
เพราะฉันหรือเพราะใคร
-
แคร์
นี่เธอจะบอกว่าฉันโกรธเธอเพราะลีโองั้นเหรอ!!!
-
กอหญ้า
.......
-
แคร์
แค่ผู้ชายคนเดียวทำไมฉันต้องแคร์!!
-
กอหญ้า
ฉันยังไม่ได้เอยถึงลีโอเลยนะ
-
แคร์
!!!!!
-
ฉันมองแคร์นิ่งๆพร้อมจ้องหน้าเธอเพื่อสังเกตแววตาที่สั่นไหวของคนตัวเล็กตรงหน้า
-
กอหญ้า
เธอบอกว่ารู้จักฉันดีใช่ไหม
-
แคร์
อึก
-
กอหญ้า
ฉันเองก็รู้จักเธอเหมือนกัน
-
แคร์
........
-
กอหญ้า
อยากใช้งานอะไรฉันก็ส่งไลน์มานะ
-
แคร์
......
-
ฉันเดินขึ้นไปยังชั้นสองโดยหัวใจที่เจ็บปวด ฉันต้องยอมรับว่าที่แคร์เป็นแบบนี้เพราะต้องการ “ลีโอ”
-
เหมือนอย่างที่ฉันคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกเพรยงแต่ฉันไม่อยากจะยอมรับ
-
ว่ามันเป็นจริง...
-
เวลา 11:00 น.
-
กอหญ้า
ข้าวไข่ดาวกับหมูทอดอยู่ตรงนี้นะ
-
แคร์
......
-
แพร
แคร์จ๋าาา
-
ฉันหันไปมองยัยแพรที่เดินเข้ามาหาแคร์แล้วทำเสียงหวาน
-
แคร์
มีอะไรเหรอ
-
แพร
ฉันอยากชวนเธอไปทานข้าวข้างนอกอะ
-
แคร์
.......
-
กอหญ้า
......
-
แคร์
ไปสิ
-
กอหญ้า
!!!
-
แพร
ไปกันเถอะ
-
แคร์
เธอก็ตามไปด้วยนะญ่า
-
กอหญ้า
.......
-
แคร์
เผื่อช่วยฉันถือของ
-
แคร์เดินออกไปจากห้องครัวทิ้งจานข้าวที่ฉันพึ่งทำให้ไว้ที่โต๊ะ
-
ห้างสรรพสินค้า k
-
แพร
เดี๋ยวเราไปดูชุดใหม่ที่จะใส่ไปงานเลี้ยงวันเกิดพี่เดย์ซี่ดีไหม
-
แคร์
ฉันว่าจะไม่ไปอะ
-
แพร
ทำไม!!
-
แคร์
ฉันไม่ค่อยชอบไปงานวันเกิดคนที่ไม่สนิท
-
แพร
ตั้งแต่เด็กจนโตเธอเคยสนิทกับใครบ้างนอกจากกอหญ้า
-
กอหญ้า
........
-
แคร์
.......
-
แพร
ถึงเวลาที่เธอควรหาเพื่อนใหม่ๆที่จริงใจกับเธอได้แล้วนะแคร์
-
แคร์
ก็จริง
-
กอหญ้า
จริงใจ? แบบเธอหรือเปล่า
-
แพร
ใช่สิ
-
กอหญ้า
เหอะ
-
แคร์
ถือถุงช็อปปิ้งให้ฉันด้วย
-
แคร์ยัดถุงช็อปปิ้งให้ฉันแล้วเดินออกไปจากร้าน นี่คงเป็นร้านที่สิบแล้วที่พวกนี้เข้ามา
-
และดูเหมือนว่าจะไม่มีทีท่าว่าทั้งสองจะกลับหอเลยสักนิด
-
แพร
ช็อปปิ้งเสร็จแวะไปส่งฉันหน่อยได้ไหม
-
แคร์
ไปไหนเหรอ
-
แพร
ที่สนามแข่งรถ D
-
แคร์
ไปทำไม
-
แพร
ฉันต้องเอาของไปให้เพื่อน แป๊บเดียวห้านาที
-
กอหญ้า
.......
-
แคร์
ก็ได้
-
แคร์รับปากแพรแล้วเดินไปที่ลานจอดรถโดยไม่รอฉันเลยสักนิด สนามแข่งDเหรอ ทำไมต้องไปที่นั้นด้วยเนี่ย
-
สนามแข่งรถ D
-
กอหญ้า
แคร์
-
แคร์
.......
-
แพร
จอดรถตรงนั้นแล้วลงไปด้วยกันนะ
-
แคร์
นี่เธอคบเพื่อนประเภทไหนกันเนี่ยถึงได้มาอยู่ในที่แบบนี้
-
ฉันมองไปรอบๆลานจอดรถที่มืดสนิทและผนังเต็มไปด้วยงานอาร์ตที่ดูน่ากลัว สนามแข่งที่นี่ก็ใหญ่ไม่แพ้สนามแข่ง R แต่ดูเถื่อนกว่าและน่ากลัวกว่าตั้งเยอะ
-
แพร
เพื่อนฉันเป็นเจ้าของที่นี่ ลงไปกันนะ
-
แคร์
ฉันไม่ไปหรอก น่ากลัวจะตาย
-
แพร
ลานจอดรถใต้ดินไม่มีการรักษาความปลอดภัยนะ ขึ้นไปด้วยกันเถอะ
-
แคร์
.......
-
กอหญ้า
.......
-
แพร
ปะ
-
แพรเดินลงจากรถแล้วเปิดประตูให้แคร์ลงไปจากรถ
-
กอหญ้า
แคร์
-
แคร์
.......
-
กอหญ้า
อย่าเข้าไปเลย
-
แพร
ถ้าเธอไม่อยากโดนลากไปข่มขืนก็เชิญอยู่ไปคนเดียว
-
แคร์
เดี๋ยวก็กลับแล้ว เข้ามาด้วยกันเถอะ
-
กอหญ้า
......
-
ฉันให้แคร์กอดแขนแล้วเดินเข้าไปพร้อมเธอ ดูท่าทางแคร์เองก็กลัวไม่ใช่น้อยที่นี่มันเหมือนกึ่งผับกึ่งสนามแข่ง
-
พอเข้าไปก็จะเจอสนามแข่งที่ทั้งใหญ่และไกลสุดลูกหูลูกตาพอเดินเข้าไปในลิฟต์ก็จะเจอห้องโถงขนาดใหญ่ที่มีไว้สำหรับนั่งดื่ม
-
แคร์
แพรเพื่อนเธออยู่ไหน!!
-
แพร
รอตรงนี้แหละเดี๋ยวฉันเข้าไปเอง
-
กอหญ้า
แคร์
-
แคร์
......
-
กอหญ้า
ฉันคิดว่าเราไม่ควรอยู่ตรงนี้
-
แคร์
ถ้าสิบนาทียัยนั้นไม่ออกมาเราก็กลับ
-
กอหญ้า
อื้ม
-
แคร์
ให้ตายสิ ที่นี่มีแต่พวกแปลกๆ
-
ฉันมองไปรอบๆแล้วรู้สึกเวียนหัว ในนี้เหมือนผับที่เปิดเพลงดังๆจนเราต้องตะโกนคุยกัน
-
แถมยังมีแต่พวกผู้หญิงแต่งตัวแรงๆจ้องมาที่พวกเราที่แต่งตัวธรรมดา
-
แพร
เรียบร้อยแล้ว
-
แคร์
รีบกลับเถอะ
-
กอหญ้า
อื้ม
-
แพร
เดี๋ยวแคร์!!
-
ตุบ!!
-
เพราะความรีบทำให้เราสองคนชนเข้ากับร่างสูงโดยไม่ทันระวัง
-
กอหญ้า
ขอโทษนะคะ
-
แพร
!!!!!
-
แลม
บ้าจริง
-
แคร์
ขอโทษค่ะ
-
แลม
ถ้าขอโทษแล้วไปง่ายๆโลกนี้คงไม่ต้องมีตำรวจ
-
แคร์
......
-
กอหญ้า
พวกเราไม่ทันระวัง ขอโทษนะคะ
-
แลม
แล้วถ้าบอกว่าไม่ให้อภัยล่ะ
-
แคร์
นี่นาย!!
-
แพร
พะ พวกเราขอโทษนะคะ
-
กอหญ้า
!!!!!
-
แพรรีบเดินเข้ามาผลักฉันกับแคร์ให้ไปอยู่ด้านหลังพร้อมกับยกมือไหว้ชายตรงหน้าอย่างหวาดกลัว
-
แลม
แพร?
-
แพร
คะ?
-
แลม
หาเด็กให้เดย์ซี่เหรอ
-
แพร
!!!!!
-
แคร์
หาเด็ก?
-
กอหญ้า
.......
-
แลม
คนที่เอามาเมื่อวานไม่เด็ดอย่างที่พูดไว้
-
แพร
ขะ ขอโทษค่ะ
-
กอหญ้า
ไปกันเถอะแคร์
-
แคร์
อื้ม
-
กอหญ้า
ว้าย!!
-
ฉันยังไม่ทันได้ก้าวเดินไปมือหนาก็กระชากแขนฉันเข้าไปใกล้
-
แลม
ถ้าคนนี้ฉันโอเค
-
กอหญ้า
!!!!!
-
แลม
ชื่ออะไร
-
แพร
คนนี้ไม่ใช่เด็กค่ะ กอหญ้าแค่มาส่งฉัน
-
แลม
กอหญ้า....
-
คนตัวสูงจ้องหน้าฉันและไม่ยอมปล่อยแขนฉันไปง่ายๆ
-
แคร์
ญ่า!! นายจะเอาเพื่อนฉันไปไหน!!
-
แลม
......
-
แพร
คะ แคร์อย่าทำแบบนั้น!!
-
แพรรีบดึงแขนแคร์ให้ออกห่างจากคนตัวสูงและก้มหัวขอโทษเค้าอีกครั้งด้วยสีหน้าหวาดหวั่น
-
แคร์
ปล่อยเพื่อนฉัน!!
-
แลม
ฉันไม่สน
-
แพร
!!!!
-
แลม
เธอติดหนี้พวกฉันนะแพร
-
แพร
อึก
-
แลม
หรืออยากมีปัญหา?
-
แพร
มะ ไม่ค่ะ
-
กอหญ้า
ปล่อยฉันนะ!!
-
แคร์
ญ่า!!
-
แลม
เธอชนฉัน
-
กอหญ้า
ฉันก็ขอโทษแล้วไง
-
แลม
แต่ฉันยังไม่ให้อภัย
-
กอหญ้า
โอ๊ย!!
-
ฉันร้องออกมาเพราะมือหนาบีบแขนของฉันอย่างแรงแล้วจ้องหน้าฉันนิ่งๆ
-
แพร
คะ คุณแลมคะ
-
แลม
มีอะไร
-
แพร
พวกเราขอตัวนะคะ
-
แคร์
ดะ เดี๋ยว!!
-
กอหญ้า
แคร์!!
-
แพรดึงแคร์ให้ออกไปโดยไม่รอฉันทิ้งให้ฉันอยู่กับคนโหดร้ายและไม่คิดจะห่วงฉัน
-
ให้ตายสิอีแพร!!! อย่าให้รอดไปได้นะนังสารเลว!!
-
แลม
คืนนี้ฉันจะทำให้เธอมีความสุขเอง
-
กอหญ้า
!!!!!!
-
แลมยิ้มเยือกเย็นให้ฉันพร้อมกับดึงฉันไปที่ลิฟต์ ความหล่อเหลาของเค้าที่มีไม่แพ้ร้ายกาจที่เค้าแสดงออกกับฉัน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!! ทำไมถึงกล้าทำแบบนี้กับฉัน!!
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป...🚨🚨🚨
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น