ศึกชิงเข็มกลัด (2)
-
กอหญ้า
อึก
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
แฮ่กๆ
-
ฉันค่อยๆขยับตัวแล้วหันไปมองคนขับรถที่ไม่พูดอะไรตั้งแต่อุ้มฉันขึ้นมา
-
ฉันพยายามข่มสติให้ไม่เลือนลางไปเพราะกลัวว่าขุนทัพจะทำอะไรตอนที่ฉันไม่รู้ตัว
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
ขะ ขุน
-
คนตัวสูงขับรถเข้าไปจอดที่แคมป์ในทุ่งทานตะวันก่อนจะลงตากรถแล้วอุ้มฉันไปวางไว้ที่เตียงนอนในแคมป์
-
ขุนทัพ
.......
-
กอหญ้า
ยะ อย่า
-
ขุนทัพค่อยๆปลดกระดุมฉันออกแล้วดึงฉันให้ลุกขึ้นนั่งพิงที่หัวเตียง
-
ขุนทัพ
ค่อยๆหายใจ
-
กอหญ้า
แฮ่กๆ
-
ขุนทัพ
กินนี่ซะ
-
กอหญ้า
แหวะ!!
-
ขุนทัพรีบหยิบถังขยะให้ฉันทันทีที่เห็นว่าฉันอ้วกออกมา
-
รสชาติขมของน้ำที่ขุนทัพให้ฉันดื่มทำให้ฉันอ้วกออกมา
-
ขุนทัพ
นี่บ้วนปากแล้วก็ดื่มน้ำมากๆ
-
กอหญ้า
......
-
ขุนทัพ
แล้วเธอจะดีขึ้นเอง
-
กอหญ้า
ขุนทัพ
-
ขุนทัพ
อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอ
-
กอหญ้า
.......
-
ขุนทัพ
นอนพักเถอะ
-
กอหญ้า
ช่วยแคร์
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
ได้ไหม
-
ขุนทัพ
แคร์มันไม่พ้นมือไอ้คีย์หรอก ใครก็ห้ามคนอย่างมันไม่ได้
-
กอหญ้า
อึก
-
ขุนทัพ
นอนเถอะ
-
กอหญ้า
มะ ไม่ได้
-
ขุนทัพ
.......
-
กอหญ้า
อย่าทำเพื่อนฉัน
-
ขุนทัพ
ฉันช่วยไม่ได้หรอก
-
กอหญ้า
!!!!!
-
ขุนทัพ
ป่านนี้เพื่อนเธอคงเสร็จไอ้คีย์ไปแล้ว
-
กอหญ้า
มะ ไม่!!
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
ได้โปรด
-
ฉันอ้อนวอนให้ขุนทัพใจอ่อนยอมพาฉันไปหาแคร์แล้วช่วยเพื่อนรักของฉัน แคร์ไม่ควรต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ไม่ควรเลย!!
-
Story: LEO
-
แคร์
อึก มะ ไม่ ฮือๆ
-
คีย์
อยู่เฉยๆ
-
แคร์
อือออ
-
ปัง!!
-
ลีโอ
ไอ้คีย์!!!
-
คีย์
เฮ้ย!!
-
ผมถีบประตูเข้าไปในห้องของไอ้คีย์ก็ต้องตกใจที่เห็นว่าแคร์ถูกมัดติดกับเตียงนอนแล้วถูกถอดเสื้อออกจรเหลือแค่บราเซียตัวเดียว
-
ลีโอ
ทำเหี้ยอะไรวะ!!!
-
คีย์
ออกไป!!
-
แคร์
ฮือๆ
-
ลีโอ
เวรเอ้ย!!!
-
ผัวะ!!!
-
ผมต่อยหน้าไอ้คีย์สุดแรงจนมันเซล้มลงไปที่พื้น
-
ให้ตายสิไอ้เวรนี่มึงจะเถื่อนไปไหนวะ ทำได้แม้กระทั่งผู้หญิงตัวเล็กๆ
-
คีย์
เวรเอ้ย!!
-
ผัวะ!!!
-
ลีโอ
!!!!
-
ใบหม่อน
มึงสิเวรไอ้เหี้ยคีย์!!!
-
ใบหม่อนที่วิ่งเข้ามาในห้องกระโดดถีบเพื่อนรักจนกระเด็นไปที่ตู้เสื้อผ้า
-
คีย์
อีหม่อน!!!
-
ใบหม่อน
ตายซะไอ้เวร!!
-
พลึก!! ผัวะ!!
-
ใบหม่อนกระโดดเตะก้านคอไอ้คีย์จนมันแน่นิ่งไปจนไม่สามารถทำอะไรได้อีก
-
ลีโอ
แคร์
-
แคร์
อึก ฮือๆ
-
ผมถอดเสื้อคลุมออกแล้วคลุมตัวให้แคร์ก่อนจะพยุงหล่อนลุกขึ้นจากเตียง
-
ใบหม่อน
ไอ้เต มัดมันไว้
-
เต
........
-
ใบหม่อน
เร็ว!!
-
เต
มันสลบไปแล้วจะมัดมันอีกทำไม
-
ใบหม่อน
กูต้องครองเข็มกลัดจนถึงเที่ยงคืนนะ มันต้องตื่นแน่
-
เต
........
-
ใบหม่อน
ไอ้เต!!
-
เต
เออๆ
-
ไอ้เตรีบทำตามที่ใบหม่อนสั่งโดยการมัดไอ้คีย์ติดที่เตียงเพื่อให้แน่ใจว่ามันจะไม่ออกมาขัดขว้างใบหม่อนได้อีก
-
ใบหม่อน
ที่เหลือก็ไอ้ภู แล้วก็ไอ้ขุนทัพ
-
เต
ไอ้ขุนมันอยู่ฝั่งเรา
-
ใบหม่อน
ดีมาก
-
ใบหม่อน
ไอ้ภูผา...มึงบังอาจมาขัดขว้างกู
-
ลีโอ
ลุกไหวไหม
-
แคร์
อึก
-
เต
หม่อน ไอ้ภูมันต้องไปซ่อนที่หลังตึกแน่
-
ใบหม่อน
งั้นไปกัน!!
-
เต
เดี๋ยว!!
-
ใบหม่อน
อะไรวะ
-
เต
คิดว่าคนอย่างมันจะไปคนเดียวเหรอ
-
ใบหม่อน
ก็จริง มันต้องมีลูกน้องแน่
-
เต
ไปเถอะ มีคนรอเราอยู่ข้างล่างแล้ว
-
ใบหม่อน
โอเค!!
-
สองคู่หูรีบวิ่งออกไปจากห้องเพื่อจัดการไอ้ภูผา บอกเลยว่าไอ้เตมันเงียบก็จริงแต่เวลามันคิดจะทำอะไรก็ชิบหายได้เหมือนกัน
-
ยิ่งถ้าร่วมมือกับคนอย่างใบหม่อนแล้วบรรลัยก็สะกดไม่ยากกับงานนี้
-
แคร์
อึก ฮือๆ
-
ลีโอ
มานี่
-
ผมช้อนตัวแคร์ขึ้นอุ้มแล้วพาเดินออกไปจากห้องก่อนจะตรงไปที่ห้องของผมทันที
-
ป่านนี้กอหญ้าคงหลับไปแล้วแต่ผมก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้จริงๆ รีบให้แคร์นอนพักแล้วรีบไปหาใบหม่อน
-
แคร์
ลีโอ!!
-
ลีโอ
!!!!
-
แคร์
อย่าไปนะ ฮือๆ ฉันกลัว
-
ลีโอ
ไม่มีใครทำอะไรให้เธอแล้ว อย่ากลัวไปเลยนะ
-
แคร์
ฮือๆ ไอ้บ้านั้นมันจะทำฉัน
-
ลีโอ
เฮ้อออ
-
ผมกอดตอบแคร์แล้วลูบหัวหล่อนเบาๆเพราะรู้ว่าตอนนี้หล่อนกลัวมากแค่ไหน
-
แคร์
ฮือๆ
-
ลีโอ
เธอไม่ต้องกลัวนะแคร์
-
แคร์
อึก
-
ลีโอ
ไม่คีย์ไม่มีวันทำอะไรเธอได้หรอก
-
แคร์
ฮือๆ
-
ลีโอ
ฉันจะปกป้องเธอเอง
-
แคร์
......
-
ลีโอ
ตอนนี้เธอหลบอยู่ในนี้ก่อนนะห้ามออกไปไหน
-
แคร์
นายจะไปไหน
-
ลีโอ
จะไปช่วยกอหญ้า
-
แคร์
ญ่า!!
-
แคร์ตกใจทันทีที่คิดถึงชื่อเพื่อนรักแล้วดูกังวลมากเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเพื่อนรักกำลังตกอยู่ในอันตราย
-
ลีโอ
ไม่ต้องห่วงนะ อยู่ในนี้จนกว่าจะเที่ยงคืน
-
แคร์
แต่...
-
ลีโอ
ฉันจะไปช่วยคนอื่นๆเอง
-
แคร์
ฝากญ่าด้วย
-
ลีโอ
อื้ม
-
ผมรีบวิ่งออกไปจากห้องเพื่อตรงไปหากอหญ้าที่รถป่านนี้ยัยตัวเล็กจะเป็นยังไงบ้างนะ เป็นห่วงจะแย่อยู่แล้ว
-
จบ story : LEO
-
กอหญ้า
ฉันไม่เป็นไรแล้ว
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
ขุนทัพ
-
ขุนทัพ
ฉันรู้แล้ว
-
กอหญ้า
.......
-
ขุนทัพ
แต่ขออยู่แบบนี้สักพักนะ
-
กอหญ้า
.......
-
ขุนทัพ
ก่อนที่ฉันจะตัดใจให้เธอเป็นของมัน
-
กอหญ้า
ฉันตัดสินใจคบลีโอแล้ว นายเข้าใจใช่ไหม
-
ขุนทัพ
เข้าใจสิ ถ้ามันไม่ใช่เพื่อนฉันคงแย่งเธอมาแล้ว
-
กอหญ้า
......
-
ขุนทัพนั่งจับมือฉันแล้วก้มหน้ามองเท้าตัวเองไม่ยอมสบตาฉัน
-
ขุนทัพ
ฉันรักเธอ
-
กอหญ้า
ขุน
-
ขุนทัพ
ฉันขอจูบได้ไหม
-
กอหญ้า
!!!!
-
ขุนทัพ
คงไม่ได้สินะ
-
คนตัวสูงยังคงจับมือฉันไม่ยอมปล่อย เค้าเป็นแบบนี้มาสักพักแล้ว เหมือนเค้าเจ็บปวดจนพูดไม่ออกฉันเองก็รู้สึกได้
-
กอหญ้า
เราเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว นายคือเพื่อนที่ดีสำหรับฉัน
-
ขุนทัพ
อยากเป็นผัวมากกว่า
-
กอหญ้า
นี่
-
ขุนทัพ
.......
-
กอหญ้า
ไม่ตรงไปหน่อยเหรอ
-
ขุนทัพ
ก็พูดความจริง
-
กอหญ้า
พอได้แล้วป่านนี้ใบหม่อนคงเหนื่อยแย่
-
ขุนทัพ
......
-
กอหญ้า
ฉันเป็นห่วงแคร์ด้วย พาฉันกลับไปได้ไหม
-
ขุนทัพ
ก็ได้
-
ขุนทัพพยุงตัวฉันขึ้นแล้วพาเดินไปที่รถทันที เค้าคงอยากพาฉันออกมาสูดอากาศสดชื่นเพราะยาที่แพรฉีดเข้ามามันแรงจนทำฉันเกือบหมดสติ
-
ลานกว้างมหาวิทยาลัย S
-
ลีโอ
ไอ้เหี้ยขุน!!!
-
ผัวะ!!
-
กอหญ้า
ลีโอ!!!
-
ลีโอ
มึงพาเมียกูไปไหนมา!!
-
ขุนทัพ
......
-
ผัวะ!! ผัวะ!!
-
กอหญ้า
พอแล้วลีโอ!!!!
-
ฉันรีบกอดลีโอเอาไว้ไม่ให้เค้าต่อยขุนทัพอีก เพราะเค้าไม่ยอมตอบโต้ลีโอที่ต่อยเค้าอยู่และไม่สวนกลับสักครั้ง
-
ลีโอ
อึก!!
-
กอหญ้า
เค้าพาฉันไปสูดอากาศมา
-
ขุนทัพ
.......
-
ลีโอ
ไม่จริง!!
-
ขุนทัพ
กูไม่ได้ทำอะไรญ่า
-
ลีโอ
มึงอย่าแตะต้องเมียกูอีก!!
-
ขุนทัพ
.......
-
ลีโอ
ไม่อย่างนั้นกูไม่ปล่อยมึงเอาไว้แน่!!
-
ลีโอดึงฉันเข้าไปกอดแล้วพาฉันเดินหนีออกไปทันที
-
กอหญ้า
ละ ลีโอ
-
ลีโอ
มันฉวยโอกาสตอนที่เธออ่อนแอและฉันเผลอ!!
-
กอหญ้า
ฉันเวียนหัว
-
ลีโอ
!!!
-
กอหญ้า
หยุดลากได้แล้ว
-
ลีโอ
ขะ ขอโทษ
-
กอหญ้า
แคร์เป็นยังไงบ้าง
-
ลีโอ
ปลอดภัยดี
-
กอหญ้า
เฮ้อออ
-
ลีโอ
ไปโรงพยาบาลกันก่อนเถอะญ่า เธอหน้าซีดมาก
-
กอหญ้า
ไม่ได้
-
ลีโอ
นี่
-
กอหญ้า
ใบหม่อนล่ะ
-
ลีโอ
เลิกเป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเองได้ไหม
-
กอหญ้า
ไปช่วยใบหม่อนก่อน
-
ลีโอ
มันมีไอ้เตช่วยแล้ว
-
กอหญ้า
งั้นก็ไปที่ห้องโถงกลางของมหาวิทยาลัยกัน
-
ลีโอ
เฮ้อออ
-
กอหญ้า
นะลีโอ
-
ลีโอ
ก็ได้
-
ลีโอพยุงตัวฉันไปที่ห้องโถงกลางของมหาวิทยาลัยเพราะที่นี่จะเป็นที่ที่คนครอบครองเข็มกลัดมาประกาศชัยชนะ
-
วิ้วๆๆ
-
ฉันเดินเข้าไปยืนที่ข้างแท่นวางเข็มกลัดเพื่อรอให้ใบหม่อนเอาเข็มกลัดมนตรามาวาง
-
เวลา 23:00 น.
-
กอหญ้า
ยังไม่มีอีกเหรอ
-
ลีโอ
คงกำลังมา
-
ปัง!! พลึก!!
-
ภูผา
อ๊ากกกกกกก
-
ใบหม่อนถีบภูผาที่หน้าตาที่เต็มไปด้วยรอยรอยเท้าและใบหม่อนก็เดินเข้าไปดึงผมของเพื่อนรักให้เดินตามเข้าไปใกล้ๆแท่นพิธี
-
อธิการบดี เจมส์
ว้าวววว เข้ามากันแล้วครับ!! เธอจะเป็นผู้ถือเข็มกลัดมนตราหรือเปล่า!!
-
คุณเจมส์พูดประกาศออกไมค์ท่ามกลางนักศึกษานับหมื่นๆคนในห้อง
-
ใบหม่อน
ฉันได้ครอบครองเข็มกลัดมนตราแล้ว!!!
-
คีย์
อะ อีหม่อน!!!
-
ใบหม่อน
!!!!
-
คีย์ที่เดินมาพร้อมกุญแจมือที่ติดมาพร้อมชิ้นส่วนหัวเตียงนอนมาบางส่วน
-
คีย์
ฝันไปเถอะมึง!!
-
ใบหม่อน
ฉันขอวาง!!
-
คีย์
!!!!
-
ภูผา
ม่ายยยยยยยย
-
พลึบ!!!
-
ใบหม่อน
!!!!
-
เต
!!!!!!
-
ใบหม่อน
เกิดอะไรขึ้นวะ!!
-
ใบหม่อนมองไปรอบๆเมื่อเธอวางเข็มกลัดลงไปที่แท่นแต่กลับมีไฟสีแดงกระพริบเต็มห้อง
-
อธิการบดี เจมส์
ว้าาาา
-
ใบหม่อน
!!!!
-
อธิการบดี เจมส์
เป็นที่หน้าเสียดายเมื่อเข็มกลัดที่อยู่ในมือของใบหม่อนนั้นคือของปลอม!!
-
ใบหม่อน
ไอ้ลุงเวร!!!!
-
อธิการบดี เจมส์
!!!!!
-
ใบหม่อนรีบกระโดดลงจากแท่นพิธีแล้วพุ่งตัวไปหาคุณเจมส์ด้วยความโกรธแค้น
-
มาเรีย
ใจเย็นๆก่อนใบหม่อน!!!!
-
อธิการบดี เจมส์
โว้ๆ หลานรักของลุงใจเย็นๆน้า
-
ใบหม่อน
เล่นบ้าอะไร!!!
-
อธิการบดี เจมส์
ก็ไม่คิดว่าหลานจะจริงจังขนาดนี้ แต่เข็มกลัดจริงๆนั้นอยู่ตรงนั้น
-
ใบหม่อน
!!!!!
-
คีย์
!!!!!
-
ไฟยิงไปที่แท่นพิธีอีกด้านหนึ่งทำให้ทุกคนหันไปมองกันเป็นตาเดียว แสงเพชรจากเข็มกลัดสะท้อนระยิบระยับจนแสบตา
-
อธิการบดี เจมส์
ใครที่ไปถึงเข็มก่อนแล้วติดที่หน้าอกได้ก็คือผู้ชนะ!!
-
คีย์
เวร!!
-
ผลึก!!
-
ใบหม่อน
ฝันไปเถอะมึง!!
-
คีย์
ฮ๊ากกกกกกก
-
ภูผา
อีเวรหม่อน!!!
-
ใบหม่อนกระโดดถีบคีย์แล้ววิ่งไปที่แท่นพิธีแต่ก็โดนภูผาจับไว้เสียก่อน
-
เต
หม่อน!!
-
ภูผา
ไอ้เต!! มึงจำไว้เลยนะ!!
-
เต
ปล่อยหม่อน!!
-
ภูผา
!!!!
-
เต
ปล่อยไอ้สัส!!
-
ผัวะ!!!
-
ภูผา
อ่อยยยยยย คร่อก!!
-
ภูผาสลบไปในทันทีที่โดนเตกระโดดเตะก้านคอแล้วรีบกันไม่ให้ลูกน้องของภูผาเข้าใกล้ใบหม่อนได้
-
เต
ไปหม่อน!!
-
ใบหม่อน
ไอ้เหี้ยคีย์!!
-
หมับ!!
-
คีย์
ข้ามศพกูไปก่อนเหอะ
-
ใบหม่อน
งั้นก็ตายซะไอ้เหี้ย!!
-
ผัวะ!!
-
คีย์
อ๊ากกกก
-
ใบหม่อน
หนักเหนียวนักเหรอมึง!!
-
คีย์
เฮือก!!!
-
ใบหม่อน
ล็อกตัวมันไว้!!
-
ขุนทัพ
ได้!!
-
ขุนทัพรีบล็อกตัวคีย์ไม่ให้ขวางทางใบหม่อนได้อีก
-
กรี๊งงงงงงงงงงง
-
อธิการบดี เจมส์
เฮ้ๆๆๆๆๆๆ ผู้ครอบครองเข็มกลัดมนตราได้แก่ใบหม่อน!!!!!
-
ใบหม่อน
.......
-
อธิการบดี เจมส์
และในที่สุดเราก็....
-
ใบหม่อน
หุบปาก!!
-
ผัวะ!!
-
มาเรีย
คุณเจมส์!!!
-
ใบหม่อนกระโดดเตะก้านคอคุณเจมส์จนสลบแต่นิ่งไปจนทุกคนในห้องต่างตกใจที่เห็นเธอกล้าทำร้ายอธิบดีของมหาวิทยาลัย
-
โหดของแท้ก็คือใบหม่อนนี่แหละ
-
เรื่องก็จบสักที แบบนี้คีย์ก็ยุ่งกับแคร์ไม่ได้อีกแล้วล่ะ ค่อยโล่งใจหน่อย
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป...🥇🥇🥇
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น