ของตาย ☀️
-
วีนัส
.....
-
เอริ
ไหวไหมเนี่ย
-
วีนัส
อื้ม
-
ช้องนาง
เฮ้ออ กูล่ะปวดหัว
-
เธียร์เตอร์
แล้วหน้านี่เลือดอะไรวะ
-
วีนัส
เลือดตะวัน
-
เภตรา
เวรเอ้ย พวกมึงนี่จะไม่คุยกันดีๆแล้วใช่ไหม
-
วีนัส
คงไม่ทันแล้วแหละ
-
เอริ
อะไรของมึงวะนัส เรื่องญาดายังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
-
วีนัส
.......
-
ช้องนาง
มึงทำมันโกรธไอ้ภูมินทร์คงเจริญล่ะทีนี้ อยู่บ้านกลุ่มด้วยกันด้วย
-
วีนัส
กู...ไม่รู้
-
เอริ
รีบไปเคลียร์กันเลย คนอื่นชิบหายกันหมด
-
วีนัส
กูจัดการได้น่า
-
วายุ
นัส!!
-
ฉันหันไปมองวายุที่ลงมาจากรถแล้วเรียกฉันด้วยความรีบร้อน
-
วีนัส
มีอะไรเหรอยุ
-
วายุ
รีบไปดูไอ้ตะวันที
-
วีนัส
!!!!
-
ฉันรีบวิ่งไปที่รถของวายุและไม่ถามอะไรมากเพราะรู้ว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นแล้วแน่ๆ
-
บ้านกลุ่มของตะวัน
-
ผัวะ!! ผัวะ!!
-
ตะวัน
.......
-
ภูมินทร์
อ๊ากก!!
-
วีนัส
หยุดนะ!!
-
ตะวัน
......
-
ฉันตะคอกใส่พวกผู้ชายที่รุมกระทืบภูมินทร์ภายในบ้านต่อหน้าตะวันที่นั่งมองด้วยสายตาเย็นชาเหมือนไม่รู้สึกอะไร
-
วีนัส
ทำบ้าอะไรตะวัน!!
-
ตะวัน
ทำอะไร
-
วีนัส
ถ้าใครแตะต้องภูมินทร์รับรองว่าพวกแกไม่มีชื่ออยู่ในมหาวิทยาลัยนี้อีกแน่!!
-
ฉันขู่ทุกคนจนพวกนั้นต้องรีบออกไปจากบ้าน ฉันเดินเข้าไปพยุงภูมินทร์ให้ลุกขึ้นนั่งก่อนจะจ้องหน้าไอ้ตัวบงการที่นั่งอยู่บนโซฟา
-
ตะวัน
ปกป้องมันจังเลยนะ
-
วีนัส
ยุพาภูมินทร์ไปทำแผล
-
วายุ
อื้ม
-
ตะวัน
.......
-
เพี๊ยะ!!!
-
วีนัส
......
-
ฉันเดินเข้าไปตบหน้าตะวันด้วยความโมโห ตะวันทำเกินไปจริงๆ
-
ตะวัน
หึ
-
วีนัส
โอ๊ย!!
-
คนป่าเถื่อนกระชากตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นก่อนจะกดตัวฉันลงไปนอนราบที่โซฟา
-
ตะวัน
ที่มันต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะนัสนั้นแหละ
-
วีนัส
ทีตัวเองเลวได้แต่คนอื่นทำไม่ได้งั้นสิ
-
ตะวัน
ก็หยุดแล้วไหม
-
วีนัส
ที่บอกว่ารักยัยนั้นคือการหยุดแล้วงั้นสิ
-
ตะวัน
ใช่!! ตะวันยอมรับว่าบอกรักญาดา
-
วีนัส
.......
-
ตะวัน
มันก็แค่คิดถึงความหลังเท่านั้น ยอมรับว่าไม่เคยลืมแต่ก็ไม่ได้คิดจะกลับไปคบ
-
วีนัส
ก็หลีกทางให้แล้วไง จะลำลึกความหลังกันยังไงก็เชิญ
-
ตะวัน
......
-
วีนัส
โอ๊ย!!
-
คนโมโหร้ายกระชากตัวฉันให้ลุกขึ้นแล้วอุ้มฉันขึ้นไปชั้นบนก่อนจะตรงเข้าไปในห้องของเค้าทันที
-
ตุบ
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
ไอ้บ้าเอ้ย!!
-
ตะวัน
นัสผิดเองนะที่ยั่วโมโหตะวัน
-
วีนัส
อืออ!!
-
ฉันพยายามดันแผงอกกว้างให้ออกห่างเมื่อตะวันก้มลงมาจูบฉันแล้วกดจูบลงมาแรงๆเพื่อให้ฉันเจ็บ
-
ตะวัน
อื้อ อยู่เฉยๆ!!
-
วีนัส
ตะวัน!!
-
ตะวัน
อึก!!
-
วีนัส
ปล่อยนะ!!
-
ฉันกัดเข้าไปที่แขนของตะวันก่อนจะพยายามผลักตัวอต้าให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล
-
คนป่าเถื่อนไม่ยอมลดโทสะลงให้ง่ายๆแต่กลับดึงเสื้อฉันออกจนกระดุมหลุดออกมาจากแรงดึง
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
อย่านะตะวัน!!
-
ตะวัน
เลิกยุ่งกับไอ้ภูมินทร์ซะ!!
-
วีนัส
ไม่เลิก!!
-
ตะวัน
!!!!
-
วีนัส
ถึงจะทำร้ายภูมินทร์ยังไง ฉันก็จะไปมีคนอื่นอีกอยู่ดี!!
-
ตะวัน
เวรเอ้ย!!
-
วีนัส
โอ๊ย!!
-
มือหนาบีบแก้มฉันตามความโมโหของเจ้าตัว ตะวันก้มลงขบเม้มปากที่ต้นคอของฉันแรงๆจนเกิดเป็นรอยแดง
-
ตะวัน
อือออ
-
วีนัส
อื้อ!!
-
เพี๊ยะ!!
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
แฮ่กๆ
-
คนตัวสูงนิ่งเมื่อโดนฉันตบเข้าไปที่ใบหน้าอีกครั้ง ตะวันหันมาจ้องหน้าฉันแต่กลับไม่พูดอะไร
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
อื้อ!!
-
ความป่าเถื่อนของคนที่ฉันเคยรักไม่หยุดลงง่ายๆ แม้ว่าฉันจะอยากต่อต้านเค้ามากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำได้
-
เรี่ยวแรงอันมหาศาลกับสัมผัสรุนแรงของคนตัวสูงทำให้ฉันรู้สึกถึงความไร้ปราณีของตะวัน
-
คนที่เคยอ่อนโยนกับฉันคนเดิมไม่มีอีกต่อไปแล้ว
-
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป....
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
อึก
-
ฉันหยิบเสื้อที่ขาดของตัวเองขึ้นมาก่อนจะสวมใส่เสื้อผ้าโดยไม่สนใจตะวันที่นอนอยู่ข้างๆ
-
ตะวัน
จะไปไหน
-
วีนัส
.......
-
ฉันไม่ตอบคนป่าเถื่อนแล้วลุกขึ้นเพื่อเดินหนีเค้าออกไปจากห้อง
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
อึก!!
-
ตะวันกระชากตัวฉันลงไปนอนที่เตียงอีกครั้งแล้วล็อกแขนฉันเอาไว้
-
ตะวัน
ถ้าก้าวออกจากห้องนี้ล่ะก็.....
-
วีนัส
จะทำไม
-
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นเมื่อเห็นว่าคนตัวสูงเริ่มขู่ฉัน
-
ความเจ็บปวดของร่างกายยังไม่เทียบเท่ากับความปวดร้าวของหัวใจ
-
เห็นได้ชัดว่าเราสองคนต่างอยากเอาชนะซึ่งกันและกันจนทำให้อะไรๆมันยิ่งแย่กว่าเดิม
-
ตะวัน
ก็รู้ดีนี่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
-
วีนัส
ปล่อยนะ!!
-
เพี๊ยะ!!
-
ตะวัน
......
-
วีนัส
ฉันรักผู้ชายอย่างนายลงได้ยังไงกัน
-
ตะวัน
........
-
วีนัส
สารเลว
-
ตะวัน
ฉันเลวมากกว่าที่เธอคิดอีกนะนัส
-
วีนัส
.........
-
ตะวัน
เลวถึงขั้นยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คนรักกลับคืน
-
วีนัส
คนรัก
-
ตะวัน
........
-
วีนัส
ถามใจนายก่อนไหมว่ารักฉันจริงหรือเปล่า
-
ตะวัน
.........
-
วีนัส
หรือแค่กลัวที่บ้านรู้เรื่องของเรา
-
ตะวัน
ตะวันไม่เคยกลัวอะไรทั้งนั้น
-
วีนัส
........
-
ตะวัน
กลัวแค่จะเสียนัสไป
-
วีนัส
ของที่ไม่เคยดูแลรักษามันเลยน่ะ สุดท้ายมันก็พังอยู่ดีนะตะวัน
-
ตะวัน
.......
-
วีนัส
ความรู้สึกของนัสก็เหมือนกัน ดูแลไม่ดีมันก็พังเร็วแบบนี้แหละ
-
ตะวัน
.........
-
วีนัส
เราสองคนอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก
-
ตะวัน
นัส
-
วีนัส
ไปหาญาดาแล้วขอคืนดีซะ เรื่องของเราขอให้เป็นแค่อดีต
-
ตะวัน
!!!!!
-
วีนัส
ฉันเหนื่อย
-
ตะวัน
มันจะไม่มีโอกาสสำหรับเรื่องของเราแล้วใช่ไหม
-
วีนัส
ใช่
-
ตะวัน
.........
-
วีนัส
นัสอยากพอแล้วกับความเจ็บปวดที่สะสมมานาน
-
ตะวัน
นัส!!
-
คนตัวสูงดึงแขนฉันเอาไว้ไม่ให้เดินหนีออกไปจากห้องได้
-
วีนัส
.........
-
ตะวัน
จะคุยกันดีๆไม่ได้แล้วใช่ไหม
-
วีนัส
เราคุยกันมามากพอแล้ว
-
ตะวัน
อึก
-
วีนัส
ปล่อยมือนัสเถอะ
-
ตะวัน
นัส
-
วีนัส
ปล่อยมือจากนัส แล้วอย่ามายุ่งกันอีก
-
ตะวัน
........
-
วีนัส
ปล่อยนัสไปเถอะ
-
ตะวัน
นี่จะเลิกกันจริงๆเหรอนัส
-
วีนัส
ใช่ เลิกกันเถอะ
-
ตะวัน
!!!!!!
-
ฉันแกะมือของตะวันออกแล้วหันหลังให้กับเค้า น้ำตาที่กลั้นเอาไว้มานานไหลลงมาอาบทั้งสองแก้มโดยไม่รู้สึกอายอีกต่อไป
-
เวลาที่เราห่างกันมันอาจจะทำให้เราสองคนโตขึ้นและคิดอะไรได้มากกว่านี้ก็ได้
-
Story: TAWON ☀️
-
สามวันต่อมา....
-
ตะวัน
........
-
วายุ
อะไรวะ นี่จะตายให้ตายเลยใช่ไหม
-
ฉันหรี่ตามองไอ้วายุที่เปิดม่านห้องนอนในโรงแรมของไอ้คิณณ์ที่ผมมาขอเปิดเมื่อสามวันก่อน
-
ผมไปไม่ถูกเมื่อโดนวีนัสตัดขาดไม่ยอมเจอหน้าและไม่ยอมรับสาย
-
ยัยนั้นหลบหน้าผมและไม่ยอมไปเรียนแล้วอ้างว่าไม่สบายหนัก
-
ผมไปหาที่บ้านกลุ่มก็ไม่ยอมออกมาและไม่มาเจอผมอีก
-
วันๆผมก็จึ้นไปดื่มที่วูฟล์คลับแล้วก็ลงมาตายข้างล่างโดยมีพนักงานโรงแรมช่วยกันหามผมลงมาเป็นแบบนี้ทุกวัน
-
ตะวัน
ปิดม่านดิสัส กูแสบตา
-
วายุ
ทำไมไม่หาทางคุยกันดีๆ
-
ตะวัน
ยัยนั้นคุยกับกูดีไหมล่ะ กูโทรไปก็ไม่รับ
-
วายุ
เฮ้อออ
-
ตะวัน
........
-
วายุ
แล้วจะแดกเหล้าอีกนานไหม
-
ตะวัน
เรื่องของกู
-
วายุ
เรื่องของมึงแน่ๆถ้าพ่อมึงไม่โทรหากู
-
ตะวัน
!!!!!!
-
วายุ
วีนัสโทรนัดพวกผู้ใหญ่ไปทานข้าวแล้วนะ
-
ตะวัน
เวรเอ้ย!!
-
วายุ
รีบไปอาบน้ำ นัดหมายจะเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม
-
ผมรีบลุกขึ้นไปอาบน้ำทันทีที่รู้ว่าวีนัสคิดจะทำอะไร ให้ตายสิยัยนั้นคิดจะเลิกกับผมจริงๆงั้นเหรอวะ
-
ไม่น่าเลยกู!! ไม่น่านอกลู่นอกทางอีกเลย
-
ลานจอดรถ....
-
ตะวัน
เวรเอ้ย!!
-
ผมสยบออกมาด้วยความโกรธ เพราะลืมไปว่าผมไม่ได้เอารถมา ไอ้วายุก็กลับไปแล้วด้วยสิ บอกตรงๆที่ผมพูดกับญาดามันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบจริงๆ
-
ผมคิดถึงเพราะเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมนอนด้วยและผมก็เคยรักเธอมากจนเคยคิดว่าจะถอนหมั้นกับวีนัส
-
แต่ตั้งแต่ที่วีนัสตีตัวออกห่างจากผมนั้นทำให้ผมรู้ว่าวีนัสคือคนเดียวที่ผมต้องการ
-
ญาดา
อือออ อย่านะช้อง
-
ตะวัน
ดา
-
ญาดา
ว้าย!!
-
ช้องนาง
ไอ้ตะวัน
-
ตะวัน
มึง.....
-
ผมมองไอ้ช้องนางที่กอดญาดาอยู่ที่รถของมันแล้วดูเหมือนว่าทั้งสองคนคงจะเกินเลยกันไปมากกว่านี้แล้ว
-
ญาดา
ปล่อย
-
ช้องนาง
........
-
ช้องนางยังคงไม่ปล่อยญาดาแถมยังกอดแล้วแสดงตัวเป็นเจ้าของ นั้นก็ยิ่งทำให้ผมรู้ว่าญาดาคงเป็นของมันแล้วจริงๆ
-
ตะวัน
ทั้งสองคน.....
-
ช้องนาง
คนนี้กูขอ
-
ญาดา
พูดอะไร!!
-
ช้องนาง
อย่าลืมนะว่าน้องเธออยู่กับใคร
-
ญาดา
อึก!!
-
ช้องนาง
หึหึ
-
ญาดา....กับไอ้ช้องนาง....
-
วีนัส....วีนัส!!!
-
ตะวัน
ไปส่งกูหน่อยช้อง
-
ช้องนาง
กูไม่ว่าง
-
ตะวัน
แต่มึงต้องไป
-
ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วเมื่อคิดถึงใบหน้าของวีนัส ยัยนั้นกำลังจะไปบอกพ่อแม่ผมว่าเราเลิกกัน ผมไม่ยอม!! ไม่ยอมเด็ดขาด
-
ญาดา
มีอะไรหรือเปล่าตะวัน
-
ตะวัน
เรื่องด่วนมาก
-
ญาดา
ช้อง
-
ช้องนาง
เออๆ เวรจริงๆ
-
ไอ้ช้องนางยอมไปส่งผม ป่านนี้ยัยนั้นคงไปถึงร้านอาหารแล้ว บ้าเอ้ย!! นี่คิดจะเลิกกับฉันจริงๆใช่ไหมวีนัส
-
จบ Story: TAWON ☀️
-
คุณพ่อ
เรียกพวกพ่อกับแม่มาแบบนี้มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า
-
คุณแม่
นั้นสินัส
-
ฉันฝืนยิ้มแล้วพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ ตลอดสามวันที่ผ่านมาฉันคิดทบทวนมาอย่างดีมากๆแล้ว
-
ว่าฉันควรปล่อยให้ตะวันเป็นอิสระแล้วจริงๆ
-
ท่านหญิงลักษณ์
ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก
-
วีนัส
หนู...มีเรื่องสำคัญมากๆจะมาเรียนให้ทุกท่านทราบค่ะ
-
ท่านชายรพี
มีอะไรเหรอลูก
-
วีนัส
นัสกับตะวัน....เราสองคนละ...
-
ตะวัน
อยากเลื่อนงานหมั้นให้เร็วขึ้นครับ
-
วีนัส
!!!!!
-
ตะวัน
แฮ่กๆ
-
ตะวันที่วิ่งเข้ามาในร้านรีบพูดตัดหน้าฉันก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้หายเหนื่อย
-
วีนัส
ไม่ใช่นะคะ คือว่าเรา.....
-
ตะวัน
นัส
-
วีนัส
!!!!
-
ตะวันเดินเข้ามานั้งข้างๆฉันแล้วกอดเอวฉันต่อหน้าคุณพ่อคุณแม่
-
ตะวัน
ผมคุยกับนัสแล้วครับ เราสองคนจะจัดงานหมั้นกันอาทิตย์หน้า
-
ท่านชายรพี
ไหนแกบอกว่าจะจัดงานตอนเรียนจบไง
-
ตะวัน
ผมเปลี่ยนใจแล้วครับ
-
วีนัส
.......
-
ตะวัน
ผมจะจัดงานหมั้นให้ใหญ่ที่สุด
-
วีนัส
คิดจะทำอะไร
-
ตะวัน
เงียบเถอะ
-
วีนัส
นัสกับตะวันเราไม่ได้จะ....
-
พี่หนูนิด
น้องนัสสสส
-
วีนัส
!!!!!
-
ฉันมองพี่หนูนิดแล้วหันไปมองตะวันที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ การที่พี่หนูนิดมาที่นี่คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ๆ
-
ตะวัน!! นายมันร้ายที่สุด
-
พี่หนูนิด
จะมีงานมงคลทั้งที คงไม่ลืมพี่ใช่ไหมคะ
-
ตะวัน
ผมต้องจ้างบริษัทพี่หนูนิดจัดงานอยู่แล้วครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ
-
พี่หนูนิด
ตายจริง สวัสดีค่ะท่านชายรพี ท่านชายธีระ
-
ท่านชายรพี
ครับ
-
คุณพ่อ
ครับ
-
พี่หนูนิด
ท่านหญิงลักษณ์กับท่านหญิงวีก็มาด้วย คงหาลือเรื่องงานแต่งใช่ไหมคะ
-
ท่านหญิงลักษณ์
ค่ะ พวกเราก็พึ่งทราบเอง
-
คุณแม่
วัยรุ่นก็งี้แหละค่ะ ใจร้อน
-
ฉันกำหมัดแน่นเพราะพูดอะไรไม่ได้มาก พี่หนูนิดคือเจ้าแม่ออแกไนซ์เซอร์จัดงานอีเว้นท์และกว้างขวางเรื่องนักข่าวและสื่อต่างๆ หากพูดอะไรไปตอนนี้ทุกคนต้องเสียหน้าแน่ๆ
-
วีนัส
นัสขอไปคุยกับตะวันก่อนนะคะ
-
ตะวัน
.......
-
ฉันดึงแขนตะวันออกมาทางหลังร้านแล้วผลักเค้าให้เข้าไปในรถตู้ของคุณพ่อที่จอดเอาไว้
-
วีนัส
ทำบ้าอะไร!!
-
ตะวัน
นัสกดดันตะวันเองนะ
-
วีนัส
ก็เลิกกันไปแล้วไง จะเอาอะไรอีก
-
ตะวัน
เอาเมียคืนมาไง
-
วีนัส
ตะวัน!!
-
ตะวัน
ยังไงก็ไม่เลิก!! ไม่เลิกได้ยินไหม
-
วีนัส
........
-
ตะวัน
........
-
วีนัส
ทำไปเพื่ออะไร
-
ตะวัน
ก็ไม่อยากเลิก
-
วีนัส
รักญาดาไม่ใช่เหรอ ก็ไปคบกับเค้าสิ
-
ตะวัน
รักเธอมากกว่า
-
วีนัส
.......
-
ตะวัน
รักและไม่อยากเสียไป
-
วีนัส
พอเถอะตะวัน
-
ตะวัน
ถ้าอยากให้ทุกคนเสียหน้าและเป็นข่าวดังก็ตามใจนะนัส
-
วีนัส
........
-
ตะวัน
รู้ใช่ไหมว่ามันจะกระทบหลายอย่าง
-
วีนัส
แค่เราเลิกกันมันไม่ทำให้คนอื่นเสียหายหรอก
-
ตะวัน
พ่อของเรากำลังจะรวมบริษัท
-
วีนัส
!!!!!
-
ตะวัน
จัดการเรื่องนี้ไปเกือบครึ่งแล้ว
-
วีนัส
อะไรนะ
-
ฉันหันไปมองตะวันด้วยสายตาจริงจัง นวมบริษัทงั้นเหรอ ไหนบอกว่าจะรอแต่งงานก่อนไง
-
ตะวัน
ทั้งหุ้นส่วนในและต่างประเทศต่างก็เชื่อมั่นในความมั่นคงของพวกเราเพราะยังไงก็รู้ว่าเราจะแต่งงานกัน
-
วีนัส
อึก!!!
-
ตะวัน
อยากให้ทุกอย่างพังเพราะอารมณ์บ้าๆก็ตามใจ
-
วีนัส
ที่มาง้อเพราะเรื่องบริษัทใช่ไหม
-
ตะวัน
ไม่ใช่
-
วีนัส
แล้วทำไม!! ทำไมต้องทำแบบนี้
-
ตะวัน
เพราะตะวันรักนัส
-
วีนัส
หยุดพูดคำนี้ได้ไหม!!
-
ตะวัน
โอ๊ย!!
-
ฉันผลักคนตัวสูงให้ออกห่างเพราะเบื่อที่จะได้ยินคำบอกรักที่มักง่ายของเค้า
-
วีนัส
เลิกพูดสักที
-
ตะวัน
ไม่เลิก
-
วีนัส
อึก
-
ตะวัน
นัส
-
ฉันเบือนหน้าหนีตะวันทันทีที่เค้าขยับเข้ามากอดฉัน มันทั้งเจ็บและปวดร้าวไปทั้งหัวใจ
-
คำบอกรักของตะวันมันช่างง่ายดายเหลือเกินที่จะพูดออกมาไม่ว่าจะกับใครก็ช่าง
-
วีนัส
ปล่อย
-
ตะวัน
ขอโอกาสอีกครั้งนะครับได้โปรด
-
วีนัส
อึก ปล่อยนะตะวัน
-
ตะวัน
ได้โปรด
-
คนตัวสูงลงไปคุกเข่าต่อหน้าฉันแล้วกอดฉันเอาไว้แน่น น้ำเสียงที่อ้อนวอนของตะวันทำให้ฉันแทบจะขยับไปไหนไม่ได้
-
ฉันไม่อยากใจอ่อนอีกแล้ว
-
วีนัส
.......
-
ตะวัน
ตะวันขอโทษจริงๆ
-
วีนัส
ก็ได้ตะวัน
-
ตะวัน
!!!!!
-
วีนัส
นัสจะไม่บอกทุกคนว่าเราเลิกกัน
-
ตะวัน
นัส
-
วีนัส
แต่เราจะรู้กันแค่สองคน
-
ตะวัน
นัส!!
-
วีนัส
เพราะฉะนั้นอย่ามาแสดงตัวเป็นเจ้าของนัส
-
ตะวัน
!!!!
-
วีนัส
อิสระที่ตะวันอยากได้มาตลอด...นัสก็มอบให้แล้วไง
-
ตะวัน
ได้โปรด
-
วีนัส
เราเลิกกันเถอะนะตะวัน
-
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและไม่เห็นใจเค้าอีก มันมากพอแล้วที่ฉันจะกลับมาเชื่อใจเค้าอีก
-
เพราะไม่ส่าเค้าจะอ้อนวอนฉันแค่ไหนตะวันก็คือหนุ่มคาสโนว่าที่ไม่เคยอยากหยุดอยู่ที่ใคร
-
ฉันเองก็จะทำให้เค้ารู้สึกว่า ฉันไม่ใช่ของตายที่เค้าคิดจะกลับมาหาเมื่อไหร่ก็ได้
-
ต่อไปตะวันต้องหัวหมุนเพราะฉันบ้างแล้วล่ะ
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🍜🍜🍜🍜
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น