เหตุผล 💗
-
ลานนา
เอริ
-
ฉันเรียกคนตัวเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงนิ่งไม่ยอมขานรับฉันที่เดินมานั่งลงข้างๆ
-
เอริ
........
-
ลานนา
ทำไมไปพูดแบบนั้นกับยี่หวา
-
เอริ
.......
-
ลานนา
ทำไมต้องปกป้องฉันจนไม่สนหัวใจตัวเอง
-
เอริ
อย่าโทษตัวเองได้ไหม
-
ลานนา
แล้วที่ทำมันสมควรจะให้ฉันโทษตัวเองไหม
-
เอริ
ฉันไม่ได้พูดเพราะโกรธยี่หวาหรอกนะ แต่เพราะฉันไม่ได้รักยัยนั้นจริงๆ
-
ลานนา
ไม่จริง
-
เอริ
.......
-
ลานนา
เธอรักยี่หวา
-
เอริ
ลานนา
-
ลานนา
อย่าโกหกตัวเองเลยนะ ยอมรับเถอะว่าชอบเค้า
-
เอริ
ฉันกับยี่หวาเรารักกันไม่ได้
-
ลานนา
ทำไม
-
เอริ
สักวันเธอก็รู้เอง
-
ลานนา
เพราะคุณแม่ของยี่หวาเหรอ
-
เอริ
.......
-
ลานนา
ถ้าพิสูจน์ยังไงท่านก็เข้าใจ
-
เอริ
ไม่ใช่หรอกลานนา
-
ลานนา
........
-
เอริ
มันร้ายแรงกว่าที่เธอคิด
-
ลานนา
หืม!!
-
เอริ
ยี่หวาคือคนที่เราไม่ควรไปยุ่งด้วย ไม่ควรสานความสัมพันธ์ใดๆ
-
ลานนา
เพราะอะไร
-
เอริ
เพราะ....
-
ลานนา
เอริ
-
เอริ
เอาไว้ฉันจะบอกเธอทีหลัง
-
ลานนา
เอริ
-
เอริ
อย่าถามฉันอีกเลยนะ สักวันเธอก็จะรู้เองว่าทำไมฉันถึงบอกว่าไม่ควรไปยุ่งกับยี่หวา
-
ลานนา
........
-
เอริ
และฉันก็จะไม่ยอมให้ยัยนั้นมาพูดอะไรแย่ๆกับเธออีก
-
ลานนา
เค้าไม่ได้ตั้งใจ ยี่หวาเค้าไม่รู้เรื่องในอดีตของเรา
-
เอริ
เพราะไม่รู้ไงถึงไม่มีสิทธิ์มาพูด
-
ลานนา
ฉัน....ก็ทำตัวน่ารำคาญจริงๆ
-
เอริ
ที่เธอเป็นแบบนี้คนที่ไม่รู้อาจจะมองว่าน่ารำคาญ แต่เค้าไม่คิดเหรอว่าเราสองคนเจออะไรกันมาบ้าง
-
ลานนา
.......
-
เอริ
ถ้าเค้ารู้ เค้าจะไม่พูดแบบนี้เลย
-
ลานนา
.........
-
เอริ
เหตุการณ์ครั้งนั้นมันทำให้เรากลายเป็นคนอีกคนที่เราเองก็ไม่ได้ต้องการจะเป็น แล้วคนที่บอหว่าน่ารำคาญสมควรแล้วเหรอ มันมีสิทธิ์อะไรมาพูดทั้งๆที่ไม่เคยเจ็บปวดเหมือนกับเรา
-
ลานนา
อึก
-
เอริ
ไม่รู้เหรอว่าการโดนจับตัวไปตอนนั้นมันสร้างปมให้เราแค่ไหน
-
ฉันนั่งนิ่งแล้วไม่ตอบเอริอีก เพราะสิ่งที่เค้าพูดมันคือเรื่องจริงทั้งหมด
-
ทุกอย่างที่เราสองคนเป็นในวันนี้มันคือการได้รับผลกระทบจิตใจจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น
-
เหตุการณ์ที่ฉันกับเอริไม่มาวันลืมมันไปได้เลย
-
ลานนา
อื้ม
-
เอริ
เพราะฉะนั้นอย่าไปสนใจ ถ้ามีใครพูดก็ลองให้มันโดนจับไปทรมานดูก่อนแล้วค่อยมาพูด
-
ลานนา
........
-
เอริ
ฉันไปอาบน้ำก่อนนะพรุ่งนี้ต้องไปมหาวิทยาลัยแล้ว
-
ลานนา
อื้ม
-
เอริ
อย่าคิดมากเรื่องยี่หวาเพราะฉันไม่ได้คิดว่าจะเสียสละอะไรทั้งนั้น
-
ลานนา
อย่าออกจากเซนเดสดี้เลยนะ
-
เอริ
.......
-
ลานนา
ฉันขอ
-
เอริ
เข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ
-
ลานนา
อื้ม
-
เอริลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำทันที
-
พรุ่งนี้ฉันเองก็เตรียมจะไปที่มหาวิทยาลัยแล้วคงจะเตรียมเก็บของอีกเยอะ ป่านนี้เซนท์จะเก็บของหรือยังนะ
-
เซนท์
เฮ้อออ
-
ลานนา
ทำอะไรอยู่
-
ฉันมองเซนท์ที่นั่งมองกระเป๋าเดินทางด้วยความเหนื่อยล้า
-
เซนท์
ของที่จะเอาไปมันเยอะเกินไป
-
ลานนา
เก็บไม่เป็นมากกว่า เดี๋ยวฉันช่วยเอง
-
เซนท์
แล้วเป็นยังไงบ้าง
-
ลานนา
เฮ้อออ
-
เซนท์
ถอนหายใจแบบนี้มันคงไม่ยอมสินะ
-
ลานนา
เรื่องมหาวิทยาลัยน่ะยอมแล้ว แต่เรื่องยี่หวา....
-
เซนท์
จะไปขอร้องมันเรื่องยัยนั้นทำไม โดนแบบนั้นก็สมควร
-
ลานนา
เซนท์
-
เซนท์
ฉันก็โมโหแทนนะลานนา ยัยนั้นไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนั้นกับเธอ
-
ลานนา
........
-
เซนท์
พรุ่งนี้ย้ายเข้าบ้านแล้ว อยากซื้ออะไรไหม
-
ลานนา
ไม่ล่ะ เดี๋ยวไปถึงค่อยออกไปซื้อของกันก็ได้ไม่ต้องขนไปหรอก
-
เซนท์
อื้ม
-
ลานนา
เรียบร้อยแล้ว เห็นไหมว่ามันใส่ได้
-
เซนท์
ครับๆ
-
ลานนา
อาบน้ำอาบท่าแล้วเข้านอนได้แล้วนะ
-
เซนท์
ไม่นอนด้วยกันเหรอ
-
ลานนา
จะบ้าหรือไง
-
เซนท์
จะทนก็ได้ พรุ่งนี้จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว
-
ลานนา
ฝันไปเถอะค่ะ ยังไงก็คอนโดคนล่ะห้อง
-
เซนท์
.......
-
ลานนา
ฝันดีนะ
-
เซนท์
ครับๆ จุ๊บ
-
คนตัวสูงหอมแก้มฉันเร็วๆแล้วรีบวิ่งเข้าไปห้องน้ำก่อนที่ฉันจะตีเค้าที่ทำตัวทะเล้นไม่เข้าเรื่อง
-
วันต่อมา....
-
เวลา 07:00 น.
-
คุณหญิง พรรณรา
อือออ หอมจังเลย
-
ลานนา
ข้าวต้มกระดูกอ่อนค่ะค่ะคุณแม่
-
คุณหญิง พรรณรา
ดีจริงๆ
-
คุณท่าน เทพ
วันนี้แล้วสินะ ลูกๆทุกคนจะหนีพ่อแม่ไปเรียนหมดแล้ว
-
ลานนา
คุณพ่อ
-
คุณท่าน เทพ
เฮ้อออ ใจหายจริงๆ
-
คุณหญิง พรรณรา
ลูกไปเรียนะคะคุณ คิดอะไรแบบนั้น
-
คุณท่าน เทพ
ก็มันอดใจหายไม่ได้นี่คุณ ลูกสาวที่อ่อนโยนของพ่อคนนี้จะออกไปอยู่ที่อื่น
-
ลานนา
วันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ หนูกลับมานอนที่บ้านดีไหมคะ
-
คุณหญิง พรรณรา
ดีมากๆเลยลูก แม่จะได้หายคิดถึง
-
ลานนา
ค่ะ
-
คุณท่าน เทพ
แล้วนี่เอริกับเซนท์ยังไม่ตื่นเหรอ
-
ลานนา
ตื่นแล้วค่ะ กำลังอาบน้ำอยู่
-
คุณหญิง พรรณรา
ดีแล้วๆ เซนท์ไปอยู่กับลูกก็ช่วยดูกันและกันด้วยนะลูก
-
ลานนา
ค่ะคุณแม่
-
คุณหญิง พรรณรา
แล้วเป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนกลับมาก่อนเห็นเซนท์บอกว่าไม่สบายเหรอ
-
ลานนา
ค่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว
-
คุณท่าน เทพ
ถ้าใครมาทำอะไรลูกรีบบอกพ่อกับแม่เลยนะ
-
ลานนา
ค่ะ
-
เอริ
แม่ขาาาา
-
คุณหญิง พรรณรา
อะไรกันเจ้าลูกคนนี้ ขี้อ้อนอีกแล้วนะ
-
เอริ
ลูกจะขออะไรคุณแม่สักอย่างหนึ่งได้ไหมคะ
-
คุณหญิง พรรณรา
อะไรเหรอ
-
เอริ
ลูกขอยืมบัตรเครดิตคุณแม่หน่อยได้ไหมคะ
-
คุณหญิง พรรณรา
หืม? แล้วของเราล่ะ
-
เอริ
มัน...รูดเกินแล้ว
-
คุณท่าน เทพ
จริงๆเลยนะเรา อะ เอาของพ่อไปใช่ก่อน
-
เอริ
เย้ๆ
-
ลานนา
คุณพ่อตามใจเอริมากไปแล้วนะคะ
-
คุณหญิง พรรณรา
ลูกก็เหมือนกันนะ ใช้เงินบ้างสิลูก
-
ลานนา
ลูก....ไม่มีอะไรที่อยากได้นี่คะ
-
เอริ
อยากได้บ้างก็ดีนะ ทำเพื่อคนอื่นตลอดเลยเธอน่ะ
-
คุณหญิง พรรณรา
จริงด้วย งั้นเดี๋ยวก่อนไปมหาวิทยาลัยก็ให้เซนท์พาไปซื้อของนะ
-
ลานนา
ค่ะ
-
เซนท์
อ้อนอะไรแม่อีกเนี่ยมึง
-
เอริ
อะไร
-
เซนท์
มันเอาเงินไปแต่งรถนะแม่ อย่าให้มัน
-
คุณหญิง พรรณรา
ไม่เป็นไรหรอกน่า แม่รวย
-
เซนท์
ชิ
-
คุณท่าน เทพ
แกก็แต่งเหมือนกัน
-
เซนท์
.......
-
ลานนา
เซนท์มานั่งสิ ทานข้าวจะได้รีบไปมหาวิทยาลัย ต้องไปซื้อของให้เจ้าวิอีก
-
เซนท์
ครับๆ
-
เอริ
.......
-
เซนท์นั่งลงประจำที่แล้วเตรียมตัวทานข้าวตามที่ฉันบอก
-
เซนท์
ผมไปเรียนคุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องคิดถึงผมนะครับ ขอแค่เงินในบัญชีไม่ขาดผมก็อยู่ได้
-
คุณหญิง พรรณรา
เจ้าลูกคนนี้นี่
-
เอริ
คุณแม่ขา อย่าให้เงินมันเยอะนะคะ มันเอาไปแต่งรถเหมือนกัน
-
เซนท์
เวร
-
เอริ
แบร่
-
คุณท่าน เทพ
เฮ้อออ
-
ลานนา
คุณพ่อ
-
คุณท่าน เทพ
พ่อแค่อดใจหายไม่ได้ที่จะได้ยินเสียงทะเลาะกันแบบนี้ถึงแค่ตอนนี้
-
คุณหญิง พรรณรา
นั้นสินะ แม่เองก็อดใจหายไม่ได้เหมือนกัน
-
ลานนา
อย่าคิดมากนะคะคุณพ่อคุณแม่
-
คุณหญิง พรรณรา
โทรหาแม่บ้างนะลูก
-
ลานนา
ค่ะ
-
ฉันยิ้มแล้วทานข้าวต่อเพื่อให้คุณแม่สบายใจ ฉันเองก็รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกเลยที่จะต้องออกจากบ้าน
-
ชีวิตมหาวิทยาลัยที่ไม่มีเอริ ฉันเองก็กลัวเหมือนกัน
-
เวลา 11:00 น.
-
เซนท์
อะไรกัน นั่งเหม่อลอยอยู่ได้
-
ลานนา
คิดถึงคุณแม่
-
เซนท์
ไม่เอาน่า
-
ลานนา
รู้แล้ว ไม่เห็นต้องทำหน้าแบบนั้นเลย
-
เซนท์
ก็ฉันเป็นห่วง
-
ลานนา
รู้แล้วๆ เอ๊ะ แล้วทำไมขับมาแถวนี้
-
ฉันมองไปรอบๆที่มีแต่ป่าสองข้างทางและนี่ก็ไม่ใช่ทางที่จะไปคอนโดของเราสองคนด้วย
-
เซนท์
.......
-
ลานนา
นี่จะไปไหนน่ะ
-
เซนท์
ถึงเธอก็รู้เอง
-
ลานนา
ต้องให้เจ้าวิทานข้าวนะเซนท์ ห้ามไปที่อื่นจนเกินเวลา
-
เซนท์
ไม่ได้ไปที่อื่นสักหน่อย
-
ลานนา
หืม?
-
ฉันมองทางข้างหน้าแล้วเริ่มเห็นตัวบ้านที่อยู่สุดทางของป่าแห่งนี้ นี่มันที่ไหนกันเนี่ย ทำไมถึงได้มีบ้านอยู่ในที่แบบนี้
-
ลานนา
-
ลานนา
นี่มันที่ไหนกัน
-
เซนท์
บ้านเราไง
-
ลานนา
หืม!!
-
ฉันตกใจแล้วมองไปรอบๆเมื่อเห็นขับเข้ามาจอดที่โรงรถของตัวบ้าน
-
เซนท์
เราจะไม่ไปอยู่ที่คอนโด
-
ลานนา
ทำไม!!
-
เซนท์
เพราะไอ้ศิลามันอยู่ที่นั้น
-
ลานนา
นี่!!
-
เซนท์
ขนของเข้าไปเลยครับ
-
เซนท์บอกคนงานที่ยืนรออยู่ให้ยกกระเป๋าและของเล่นของเจ้าวิเข้าไปในบ้านตามคำสั่งของเซนท์
-
ลานนา
อย่าบอกนะว่าที่คุยกับคุณพ่อวันนั้นคือเรื่องบ้าน
-
เซนท์
ใช่
-
ลานนา
!!!!!!
-
เซนท์
ฉันไม่ยอมอยู่ร่วมคนโดดับมันหรอกนะ
-
ลานนา
เกินไปแล้วนะ
-
เซนท์
เกินไปตรงไหน
-
ลานนา
ที่นี่มันไกลมหาวิทยาลัยมากเลยนะเซนท์ มาอยู่ที่นี่ไม่ดีแน่ๆ
-
เซนท์
มีรถจะกลัวอะไร
-
ลานนา
........
-
เซนท์
ที่นี่เหมาะกับเธอแล้วนะ ที่ไกลจากผู้คนร่มรื่นแถมยังเป็นส่วนตัวมากๆ ไม่ดีเหรอ
-
ลานนา
......
-
เซนท์
ฉันรู้ว่าเธอชอบ
-
ลานนา
ทำอะไรปรึกษากันก่อนได้ไหม
-
เซนท์
ปรึกษาเธอก็ห้ามฉันเปล่าๆ
-
ลานนา
เฮ้ออออ
-
เซนท์
ไปเถอะ เดี๋ยวต้องออกไปซื้อของนะ
-
ลานนา
อื้ม
-
คนตัวสูงโอบเอวฉันเข้าไปในบ้านอีกครั้ง จริงๆฉันก็ชอบบ้านหลังนี้เพราะสงบและสวยมากๆ แต่การที่เซนท์ทำแบบนี้ก็เหมือนสร้างความสงสัยให้กับคุณพ่อ
-
ไม่รู้ว่าเซนท์อ้างอะไรถึงได้บ้านหลังนี้มาโดยง่าย
-
แต่ยังไงฉันก็ต้องอยู่เพราะมันก็ดีกว่าไปเจอคนมากมายที่อยู่ในคอนโด
-
เจ้าวิ
เหมี๊ยววววว
-
ลานนา
หิวแล้วเหรอคะคนเก่ง รอก่อนนะลานนากำลังทำข้าวให้
-
ฉันผสมอาหารเม็ดเข้ากับปลาทูน่าของโปรดของเจ้าวิก่อนจะวางลงที่พื้นเพื่อให้เค้าทานได้สบายๆ
-
เซนท์
อ้วนเป็นหมูเลย นี่แมวจริงๆเหรอเนี่ย
-
ลานนา
จัดของเสร็จแล้วเหรอ
-
เซนท์
เรียบร้อย อือออ
-
ลานนา
เซนท์
-
เซนท์
ในบ้านนี้มีแต่เราสองคนนะ จะห้ามอีกเหรอ
-
ลานนา
แล้วไปขอคุณพ่อยังไงถึงได้มา
-
เซนท์
ไม่เห็นยาก ก็แค่บอกว่ามีคนมาตามจีบเธอแล้วดูเหมือนว่าจะเป็นโรคจิต
-
ลานนา
หืม!!
-
เซนท์
หึหึหึ
-
ลานนา
คนบ้า ทำไมไปพูดแบบนั้น
-
เซนท์
ก็ฉันหวง หรือจะให้ฉันบอกว่าฉันหวงเมียไม่อยากให้ใครเข้าใกล้เธอ
-
ลานนา
เซนท์!!
-
เซนท์
อืออออ ก็หวงนี่นา
-
ลานนา
หยุดเลย นิสัยไม่ดีจริงๆ
-
เซนท์
เพราะรักนะครับเลยอยากปกป้อง
-
ลานนา
ขอให้รักแบบนี้ไปตลอดเถอะค่ะคนเจ้าเลห์
-
เซนท์
รักตลอดสิ ไม่อย่างนั้นจะยอมเหรอครับที่รัก
-
คนตัวสูงหอมแก้มฉันเบาๆพร้อมกับดึงฉันเข้าไปกอด เฮ้อออ เจ้าเล่ห์จริงๆเลยนะอีตาบ้านี่
-
ลานนา
ไปเถอะ ต้องไปซื้อของให้เจ้าวิอีก
-
เซนท์
ครับๆ แวะซื้อของมาไว้ในตู้เย็นด้วยเนอะ
-
ลานนา
ค่ะ
-
ฉันอุ้มเจ้าวิขึ้นแล้วพาไปที่รถทันที วันนี้เราต้องซื้อของมาตุนเอาไว้เพราะทางไปกลับจากบ้านเข้าไปตัวเมืองถือว่าไกลมากๆ
-
เพราะความขี้หวงของเซนท์เลยทำให้ฉันต้องมาอยู่ไกลแบบนี้เลยนะเนี่ย เฮ้อออ
-
ห้างสรรพสินค้า K
-
ลานนา
ผัก ข้าว ไข่ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป แฮม แล้วก็อะไรอีกดีนะ
-
เซนท์
อีกเยอะไหมเนี่ย
-
ลานนา
ไม่เยอะหรอก เซนท์ไปดูของให้เจ้าวิก่อนก็ได้
-
เซนท์
อยู่คนเดียวได้เหรอ
-
ลานนา
ได้สิ แค่นี้เอง เดี๋ยวซื้อแล้วจะเดินไปหา
-
เซนท์
งั้นไปก่อนนะ เจ้าอ้วนนี่หนักจะแย่
-
เจ้าวิ
งื้มมมม
-
ลานนา
อย่าว่าเค้าอ้วนสิ
-
เซนท์
เฮ้ออออ
-
เซนท์อุ้มเจ้าวิไผที่ร้านขายของสำหรับสัตว์เลี้ยงเธอจึงเดินเลือกซื้อของต่อเพื่อความรวดเร็ว
-
สิบนาทีผ่านไป....
-
ฉันจ่ายเงินที่เค้าน์เตอร์แล้วเข็นรถไปที่ร้านสัตว์เลี้ยงเพื่อตามหาเซนท์ทันที ป่านนี้แล้วคงจะซื้อของเสร็จแล้วมั้ง
-
เซนท์
ชอบไหมล่ะ
-
วิเวียน
อื้ม น่ารักมากๆเลย
-
ลานนา
.......
-
วิเวียน
ไม่คิดเลยว่าจะโตเร็วขนาดนี้
-
เซนท์
ตั้งชื่อเหมือนวิด้วยนะ ชื่อว่าเจ้าวิ
-
ลานนา
!!!!
-
ฉันรีบหลบหลังชั้นวางของทันทีที่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร
-
คนนี้น่ะเหรอ...วิเวียน
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....💗💗💗💗
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น