อ่อนไหว 🥂
-
บ้าน โซล ♥️ อันญา
-
ยูกิ
-
ทิชา
ทิชารักพี่นะคะ
-
ยูกิ
........
-
ทิชา
อึก รักค่ะ
-
ผมยังคงแกล้งหลับต่อไปทั้งๆที่ในใจอยากจะดึงคนตัวเล็กที่นั่งร้องไห้ข้างๆเข้ามากอดแทบใจจะขาด
-
ใช่ครับ ผมไม่ได้เมาหรืออะไรทั้งนั้น ทั้งหมดมันก็แค่แผนของไอ้โซลเพื่อนรักผมเท่านั้น
-
หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น......
-
ห้องเก็บไวน์
-
ยูกิ
-
โซล
เวรเอ้ย พอได้แล้วน่า ขวดที่ห้าแล้วนะมึง
-
ยูกิ
........
-
โซล
มืดแล้วเดี๋ยวเมียกูด่า
-
ยูกิ
มึงก็ไปก่อนสิ
-
โซล
ไอ้ยู มึงนี่อ่อนชิบหาย
-
ยูกิ
........
-
โซล
งอนผู้หญิงเนี่ยนะ ไม่สมกับเป็นมึงเลย
-
ยูกิ
พูดมาก
-
ผมกระดกไวน์มือจนหมดแก้ว ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิด ใันนี้ผมให้คนตามทิชาไปที่ห้าง แล้วดูสิ่งที่ผมได้มาสิ หึ สนิทกันมากถึงขนาดไปนั่งกินเค้กด้วยกันแล้วเหรอวะ
-
โซล
คนที่มึงส่งไปก็บอกแล้วว่าเจอกันโดยบังเอิญ
-
ยูกิ
คนอย่างเฮียภูเนี่ยนะ? บังเอิญ
-
โซล
แล้วยังไง มึงเองก็ไม่ได้ชอบทิชาไม่ใช่เหรอ
-
ยูกิ
.........
-
โซล
ถึงขั้นปฏิเสธการแต่งงาน
-
ยูกิ
........
-
โซล
ไม่รักก็กลับมาเหมือนเดิมสิวะ
-
ยูกิ
เหมือนเดิม? ยังไงวะ
-
โซล
ก็เที่ยว ควงสาว แบบปกติที่มึงเคยเป็น ช่วงนี้ไม่เห็นมึงเที่ยวเลย
-
ยูกิ
ไม่รู้สิ กูอาจจะเบื่อชีวิตแบบนั้นแล้วก็ได้
-
โซล
เฮ้ย!! จริงดิเป็นไปได้ยังไงวะ
-
ยูกิ
ขนาดตัวเงินตัวทองอย่างมึงยังแต่งงานเลย ทำไมเรื่องของกูจะเป็นไปไม่ได้
-
โซล
อ้าวไอ้สัส
-
ยูกิ
เฮ้อออ ทำไมกูต้องหงุดหงิดเพราะยัยนั้นตลอดเลยวะ
-
โซล
มึงรักเค้า
-
ยูกิ
.........
-
โซล
เชื่อกู
-
ยูกิ
ไม่มั้ง?
-
โซล
แล้วแต่นะ จัดการเอาเองนะมึง
-
ยูกิ
กูเนี่ยนะรักทิชา
-
นั้นสิ...ผมเนี่ยนะรักทิชา เป็นไปได้ยังไง
-
โซล
เออ อาการออกแล้วนะเพื่อน
-
ยูกิ
แล้วไง ยังไงยัยนั้นก็เกลียดกูอยู่ดี
-
โซล
รู้ได้ยังไง
-
ยูกิ
ก็เค้าพูด
-
โซล
ผู้หญิงปากกับใจเคยตรงกันที่ไหน
-
ยูกิ
.........
-
โซล
พูดอย่างกับมีผู้หญิงเข้าใกล้ครั้งแรกนะมึง
-
ยูกิ
เฮ้อออ
-
โซล
อยากรู้ไหมว่าทิชารักมึงหรือเปล่า
-
ยูกิ
........
-
ผมมองหน้าเพื่อนรักแล้วรู้ได้ทันทีว่ามันกำลังมีแผนชั่ว เอ้ย!! แผนเด็ดในใจ
-
โซล
ออกมานี่
-
ผมเดินตามมันออกไปที่บันไดหน้าห้องเก็บไวน์ก่อนจะมองมันอย่างไม่เข้าใจ
-
ยูกิ
อะไรวะ
-
โซล
มึงเห็นไร่องุ่นใหม่ของกูไหม
-
ยูกิ
หืม?
-
โซล
........
-
ผมมองไร่องุ่นที่ไอ้โซลชี้ให้ดู ก่อนจะขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ อะไรของมันวะ?
-
พลึก!!!
-
ยูกิ
อ๊ากกกกก
-
ตุบ!!
-
โซล
ท่าสวย
-
ยูกิ
โอ๊ยยยยยย เล่นมะเขืออะไรวะ!!!
-
ผมที่ขยับตัวลุกขึ้นนั่งแล้วมองเพื่อนรักที่พึ่งจะถีบผมลงมาจากบันไดขั้นบนสุดลงมาชั้นล่างสุด
-
โซล
เป็นไง เจ็บไหม
-
ยูกิ
ไม่เจ็บมั้ง!!
-
โซล
อย่าพึ่งโกรธสิเพื่อนรัก
-
ยูกิ
มึงจะฆ่ากูใช่ไหม!! ไอ้หัวขวด!!!
-
โซล
กูทำเพื่อมึงนะโว้ย!!
-
ยูกิ
โอ๊ย เข่ากูแตก!!
-
โซล
แค่ถลอก!!
-
ยูกิ
อือออ เจ็บโว้ย!!
-
ไอ้โซลเดินลงมาพยุงผมให้ไปนั่งที่ขั้นบันได
-
โซล
ฮ่าๆๆ
-
ยูกิ
ข้อเท้ากู!!
-
โซล
เลิกบ่นได้แล้วน่า
-
ผมบ่นเมื่อรู้สึกปวดที่ข้อเท้า เล่นอะไรเลวๆไม่เปลี่ยน
-
ยูกิ
โอ๊ย!!
-
โซล
สำออย!!
-
ยูกิ
มึงไปยืนจากชั้นบนแล้วกูถีบมึงแทนเอาไหม!!
-
โซล
เออๆ กูช่วยมึงอยู่นะ
-
ยูกิ
ช่วยให้กูตายเร็วขึ้นสิไม่ว่า
-
โซล
เชื่อกู มึงแค่แกล้งเมาแล้วที่เหลือกูจัดการเอง
-
ยูกิ
.........
-
นั้นแหละครับ ที่มาของการที่ผมต้องมาแกล้งหลับแบบนี้ ถือว่าที่ตกบันไดจนเจ็บตัวก็ไม่เสียเปล่า
-
ผมได้รู้ถึงความรู้สึกของทิชา และผมก็เริ่มใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
-
ที่ผ่านมาพูดจาแรงๆใส่ผมนี่มันแสดงว่ารีกเหรอวะ ร้ายนักนะยัยตัวแสบ
-
ทิชา
อึก
-
ยูกิ
อือออออ
-
ผมแกล้งขยับตัวแล้วดึงทิชาเข้ามานอนกอดไม่รู้สิ ผมไม่อยากเห็นทิชาร้องไห้อีกแล้ว
-
ทิชา
พี่ยูกิ
-
ยูกิ
........
-
ทิชา
ถ้าทิชารักพี่ พี่จะรังเกียจไหมคะ
-
ยูกิ
........
-
ทิชา
อึก ขอโทษนะคะที่รักพี่ ทั้งๆที่พี่เกลียดทิชา อึก
-
คนตัวเล็กยังคงร้องไห้ไม่หยุด คงเห็นว่าผมเมาเธอเลยกล้าพูดความในใจออกมาจนหมดเปลือกแบบนี้ แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีนะ
-
จบ Story:Yuki
-
เวลา 07:00 น.
-
ทิชา
........
-
โซล
อ้าว ตื่นแล้วเหรอ
-
ทิชา
ค่ะ ไปไร่มาเหรอคะ
-
ฉันหันไปหาพี่โซลที่เดินเข้ามาในบ้านแล้วทักทายฉัน
-
โซล
ใช่ วันนี้เอาองุ่นมาฝากด้วยนะ
-
ทิชา
ขอบคุณนะคะ คนเจ็บคงอยากกิน
-
โซล
ไอ้ยูเป็นไงบ้าง
-
ทิชา
เมื่อคืนคงเมามากใช่ไหมคะ ถึงได้หลับลึกจนถึงเช้าแบบนี้
-
โซล
อื้ม มันดื่มไปเยอะมาก
-
ทิชา
งั้นเหรอคะ
-
โซล
ทำไม มันทำอะไรทิชาหรือเปล่า
-
ทิชา
เปล่าค่ะ
-
โซล
จริงอะ?
-
ทิชา
จริงๆนะคะ ทำไมต้องมองทิชาแบบนั้นด้วย
-
โซล
ฮ่าๆๆ
-
ทิชา
แล้วนี่ยัยอันไปไหนแล้วคะ
-
โซล
คงยังไม่ลงมาจากห้องแหละ
-
อันญา
ดูถูก
-
โซล
!!!
-
อันญา
อันลงมาเตรียมข้าวเช้าให้นะคะ
-
โซล
จริงเหรอ!! ฝนตกแล้วมั้ง
-
อันญา
เดี๋ยวเถอะ!!
-
โซล
ฮ่าๆ
-
ทิชา
เฮ้อออ ใจหายเลยนะ
-
อันญา
อะไรยะ
-
ทิชา
แม่เสือสาวของกลุ่มตอนนี้เป็นแม่บ้านไปแล้ว
-
อันญา
ก็ยังแซ่บได้นะคะ ไม่เชื่อคืนนี้ไปผับกัน
-
โซล
ฝันเหรอครับคุณนาย
-
อันญา
ทำไมอะ
-
โซล
ถ้าไปเจอดีแน่
-
อันญา
........
-
แหม ทีแบบนี้ล่ะหวงเชียวนะคะพี่โซล
-
ทิชา
ทำข้าวต้มเหรอ
-
อันญา
อื้ม
-
ทิชา
ขอยกไปให้พี่ยูกิที่ห้องได้ไหม
-
อันญา
ได้สิ ว่าจะไปปลุกอยู่พี่เค้าต้องทานยานะ
-
ทิชา
งั้นเดี๋ยวกูเอาไปให้เอง
-
อันญา
โอเคๆ
-
ฉันเดินไปยกข้าวต้มพร้อมกับยาเข้าไปให้คนเจ็บในห้อง
-
ยูกิ
!!!!
-
ทิชา
พี่ยูกิ!!
-
ฉันรีบวางถาดอาหารแล้ววิ่งเข้าไปหาพี่ยูกิที่นั่งอยู่กับพื้น
-
ยูกิ
......
-
ทิชา
นี่ไปอาบน้ำมาเหรอคะ!!
-
ยูกิ
อะ อื้ม
-
ทิชา
ทำไมไม่เรียกคะ เกิดหกล้มไปอีกจะทำยังไง
-
ฉันช่วยพยุงคนตัวสูงที่ตัวเปียกโชกไปที่เตียง
-
ยูกิ
........
-
ทิชา
เช็ดผมก่อนนะคะ
-
ยูกิ
พี่ปวดแขน
-
ทิชา
.......
-
ฉันเดินไปนั้งข้างๆพี่ยูกิแลเวเริ่มเช็ดผมให้กับเค้าเบาๆ
-
ยูกิ
เป็นห่วงพี่เหรอ
-
ทิชา
เปล่า
-
ยูกิ
.........
-
ทิชา
ทิชาแค่กลัวว่าถ้าพี่เป็นอะไรไป ทิชาจะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ใช้หนี้
-
ยูกิ
หึ
-
ทิชา
ขำอะไรคะ
-
ยูกิ
เปล่า
-
ทิชา
แล้วนี่ยืนไหวเหรอคะ อาบน้ำได้ยังไง
-
ยูกิ
!!!!!
-
ทิชา
หืม?
-
ยูกิ
ก็นั่งอาบสิ ในห้องมีอ่างอาบน้ำ
-
ทิชา
........
-
ยูกิ
แล้วเมื่อคืนนี้ทิชานอนที่ไหน
-
ทิชา
คะ
-
ยูกิ
เมื่อนอนที่ไหน
-
ทิชา
........
-
นี่เค้าจำอะไรไม่ได้เลยใช่ไหม แบบนี้ฉันก็สบายใจได้แล้วแหละว่าสิ่งพูดไปเค้าคงไม่ได้ยิน
-
นอนกลุ้มใจทั้งคืนกลัวว่าเค้าจะได้ยิน
-
ยูกิ
ว่าไง หรือว่านอนกับพี่
-
ทิชา
ทิชา...ไปนอนที่ห้องพี่ค่ะ
-
ยูกิ
ไม่คิดจะนอนกอดพี่เลยเหรอ
-
ทิชา
ทำไมทิชาต้องกอดพี่ด้วย
-
ยูกิ
หืม?
-
ทิชา
พะ พี่ยูกิ!!
-
มือหนาดึงฉันเข้าไปใกล้ก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ฉัน นี่สรุปเมื่อคืนเค้ารู้ตัวไหมเนี่ย!!!
-
ยูกิ
ทิชา
-
ทิชา
อย่าค่ะ
-
ยูกิ
.......
-
ทิชา
เดี๋ยวข้าวต้มจะเย็นหมดนะคะ
-
ยูกิ
ช่างมันสิ พี่ยังไม่หิว
-
ทิชา
แต่พี่ต้องกินยานะคะ ว้าย!!
-
พี่ยูกิไม่ยอมปล่อยฉันแถมฉันพลิกตัวให้ฉันนอนลงไปที่เตียงก่อนจะคร่อมฉันเอาไว้
-
ยูกิ
คนปากแข็ง
-
ทิชา
ทะ ทำอะไรคะ!! พี่ใส่แค่เสื้อคลุมนะคะ
-
ยูกิ
แล้วไง
-
ทิชา
ปล่อยนะ!!
-
ยูกิ
หึหึหึหึ พี่จะทำให้ปากนุ่มเองจะได้ไม่แข็งอีก
-
ทิชา
อืออออ
-
ยูกิ
อืออออ
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างร้อนแรง มือหนาเลื่อนลงมาลูบไล้บริเวณสะโพกของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ทิชา
พี่ยู
-
ยูกิ
ครับ
-
คนตัวสูงตอบรับฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไม่นะ!! แบบนี้เค้าก็รู้สิว่าหัวใจเธอเต้นแรงแค่ไหน
-
ทิชา
ทิชา...
-
ยูกิ
อืออออ
-
ทิชา
อืออออ
-
ยูกิ
ทิชาครับ
-
ทิชา
อย่าค่ะ ทิชากลัว
-
ยูกิ
........
-
ทิชา
........
-
ฉันหลับตาแล้วพูดกับคนตัวสูง เป็นครั้งแรกที่ฉันเผื่อความรู้สึกออกมาตรงๆ
-
ยูกิ
โอเค
-
ทิชา
........
-
ยูกิ
พี่จะยอมกินยาก็ได้
-
คนตัวสูงยอมปล่อยตัวฉันแล้วนั่งมองฉันอย่างว่าง่าย ฉันจึงรีบเดินไปยกข้าวต้มมาให้เค้าทันที
-
ทิชา
นี่ยานะคะ ทานหลังอาหาร
-
ยูกิ
ป้อนพี่หน่อยสิ
-
ทิชา
........
-
ยูกิ
พี่ปวดไปหมดทั้งตัวเลย ทำอะไรไม่ไหวจริงๆ
-
ทิชา
ค่ะ
-
ฉันตักข้าวต้มพอดีคำก่อนจะป้อนเค้าอย่างว่าง่าย พี่ยูกิอ้าปากรับข้าวต้มที่ฉันป้อนพร้อมกับจ้องหน้าฉันไม่วางตา
-
ยูกิ
น่ารักที่สุดเลย
-
ทิชา
!!!!
-
ยูกิ
เวลาทิชาไม่ดื้อก็น่ารักไปอีกแบบนะ
-
ทิชา
นี่ชมใช่ไหมคะ
-
ยูกิ
ใช่สิ
-
ทิชา
ตอนตกเนินพี่หัวกระแทกหรือเปล่าคะ
-
ยูกิ
ทำไม
-
ทิชา
ก็พี่ทำตัวแปลกๆ
-
ยูกิ
พี่ทำตัวดีไม่ได้หรือไง
-
ทิชา
........
-
ยูกิ
พี่อิ่มแล้ว
-
ทิชา
พึ่งทานไปแค่สามคำเองนะคะ
-
ยูกิ
พี่อิ่มแล้วจริงๆ
-
ทิชา
ทานอีกสองคำนะคะ
-
ยูกิ
.......
-
ทิชา
อาาาา
-
ยูกิ
เฮ้อออ
-
ทิชา
คิกๆ
-
พี่ยูกิยอมทานข้าวต้มตามที่ฉันบอก ฉันป้อนพี่ยูกิอีกสองคำแล้วยื่นยาแก้ปวดให้เค้าทานหลังอาหารทันที
-
ยูกิ
อ้อนเก่งนะเรา
-
ทิชา
ทานยาแล้วก็นอนต่อนะคะ
-
ยูกิ
ไม่เอา
-
ทิชา
หืม?
-
ยูกิ
พี่อยากออกไปข้างนอก
-
ทิชา
แต่เท้าพี่เจ็บอยู่นะคะ
-
ยูกิ
พี่ไม่เป็นไรแล้วแค่ทิชาพยุงพี่ก็พอ
-
ทิชา
แต่พี่ตัวหนัก
-
ยูกิ
ไม่หนักขนาดนั้นหรอกน่า
-
ทิชา
ว้าย!!
-
พี่ยูกิลงมาจากเตียงแล้วกอดฉันเอาไว้แน่น ฉะนจึงรีบกอดเค้าตอบเพราะคนตัวสูงทิ้งน้ำหนักลงมาซะเต็มแรง
-
ยูกิ
ขอบคุณนะครับ
-
ทิชา
พี่ยู!! ทิชาหนักนะคะ
-
ยูกิ
หึหึหึ
-
ทิชา
งั้นออกไปนั่งที่โซฟาข้างนอกกันนะคะ
-
ยูกิ
ครับ
-
ฉันพาพี่ยูกิเดินออกไปที่โซฟานอกระเบียงห้องที่ตอนนี้วิวสวยสุดๆ อากาศยามเช้าแบบนี้คงช่วยให้เค้าผ่อนคลายมากขึ้น
-
ทิชา
เจ็บเท้ามากไหมคะ ลงน้ำหนักได้ไหม
-
ยูกิ
ไม่ค่อย
-
ทิชา
งั้นนั่งก่อนนะคะ ทิชาจะไปเอาแผ่นประคบมาประคบให้
-
ยูกิ
เดี๋ยว
-
ทิชา
หืม?
-
ยูกิ
นั่งกับพี่ก่อน
-
พี่ยูกิดึงฉันไปนั่งข้างๆแล้วกอดฉันพร้อมยิ้มให้กับฉัน ทำไมต้องทำท่าทางแบบนี้ด้วย ขนลุกนะเนี่ย
-
ทิชา
พี่ยูกิ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ
-
ยูกิ
ทำไม
-
ทิชา
ก็พี่ทำตัวแปลกๆ
-
ยูกิ
งั้นเหรอ แปลกมาเหรอ
-
พี่ยูกิจ้องมองหน้าฉันแล้วไม่ยอมละสายตาไปไหน อือออ อะไรเนี่ย!! เขินจะตายอยู่แล้วนะ
-
ทิชา
ปล่อยทิชานะคะ
-
ยูกิ
ไม่ชอบเหรอ
-
ทิชา
ก็ไม่ชอบน่ะสิ
-
ยูกิ
.......
-
ทิชา
พี่ยู...อุ๊บ!!
-
คนตัวสูงไม่รอให้ฉันห้ามเค้าได้อีก ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน มือหนากดตัวฉันลงไปที่โซฟาแล้วกดจูบลงมาอีกครั้ง
-
ยูกิ
ชู่ว์
-
ทิชา
พี่ยูกิ
-
ยูกิ
เป็นของพี่นะครับ
-
ทิชา
.........
-
ยูกิ
พี่จะดูแลทิชาเอง
-
ทิชา
........
-
สายตาคมมองลึกเข้ามานัยน์ตาของฉัน เหมือนเวลารอบๆตัวได้หยุดลง มนต์สะกดนั้นทำให้ฉันนิ่งแล้วไม่ต่อว่าอะไรเค้าอีก
-
ยูกิ
อืออออ
-
ทิชา
พี่ยูกิคะ
-
ยูกิ
พี่พาไปที่เตียงนะครับ
-
มือหนาช้อนตัวฉันขึ้นอุ้มแล้วเดินไปที่เตียงนอนทันที อะไรกันเนี่ย!! ทิชา!! เธอเป็นอะไรไป!! ทำไมถึงไม่ขัดขืนเค้าล่ะ
-
ทิชา
ทิชา....
-
ยูกิ
คนดีของพี่
-
ทิชา
อืออออ
-
คนตัวสูงวางฉันไว้ที่เตียงอย่างเบามือก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อของฉันออกอย่างรวดเร็ว
-
ยูกิ
อืออออ
-
ทิชา
อือออ
-
ความอ่อนโยนที่คนตัวสูงมอบให้ทำให้ฉันยอมเค้าทั้งตัวและหัวใจ คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียต้นคอของฉันเบาๆก่อนจะขยับลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและอ่อนโยนให้กับฉัน
-
เวลา 10:00 น.
-
ยูกิ
อือออ
-
ทิชา
.......
-
ฉันเอื้อมมือไปจับใบหน้าของคนตัวสูงที่นอนหลับลึกอยู่ข้างๆ นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันมีอะไรกับพี่ยูกิทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้รักฉัน ทำไมเรามันใจง่ายแบบนี้ ครั้งแรกของเธอ...มอบให้คนที่ไม่ได้รักเธอแบบนี้ได้ยังไง
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น