ลาก่อน 👋🏻
-
เฮเลน
-
ไนท์
.......
-
เฮเลน
ไนท์
-
ฉันเรียกคนตัวสูงที่นั่งนิ่งไม่ยอมพูดอะไรออกมา แววตาแสนเศร้ามองฉันเหมือนต้องการจะสื่อให้ฉันรับรู้ว่าตอนนี้เค้ารู้สึกเจ็บปวดแค่ไหน
-
ไนท์
ไนท์ผิดเองที่เลือกแบบนี้ ไนท์เลือกความแค้นมากกว่าความรัก
-
เฮเลน
........
-
ไนท์
พรุ่งนี้ไนท์จะพาเลนไปส่ง
-
เฮเลน
!!!
-
ไนท์
ถ้าหนีกันแบบนี้คงไม่รอดแน่ๆ พวกนั้นมาคงไม่ยอมหยุด
-
เฮเลน
.......
-
ไนท์
วันนี้นอนพักก่อนเถอะ
-
เฮเลน
อะ อื้ม
-
ทำไมฉันรู้สึกใจหายยังไงบอกไม่ถูก คนตัวสูงดึงฉันไปนอนข้างๆแล้วกอดฉันเอาไว้แน่น
-
ไนท์
........
-
เฮเลน
พรุ่งนี้ถ้าส่งเลนเสร็จ....ไนท์ต้องหนีไปนะ
-
ไนท์
.......
-
เฮเลน
ขอให้มันจบแค่นี้ได้ไหม
-
ไนท์
.........
-
เฮเลน
เลนจะไม่บอกพี่ดิสว่าไนท์อยู่ที่ไหน
-
ไนท์
ขอกอดแบบนี้ทั้งคืนได้ไหม
-
เฮเลน
อึก
-
ไนท์
ไนท์รักเลนนะ
-
เฮเลน
ฮือๆ
-
ไนท์
ถึงเรื่องของเราจะเกิดจากความแค้น ทุกอย่างอาจจะเป็นแผนการแต่สิ่งเดียวที่เป็นความจริงคือ ไนท์รักเลนจริงๆ
-
เฮเลน
เลนก็รักไนท์
-
ไนท์
อึก ฮือๆ
-
เฮเลน
ฮือๆ
-
ไนท์
ไนท์ขอโทษที่ทำร้ายเลน อึก ฮือๆ ขอโทษที่ทำให้เรื่องเป็นแบบนี้
-
ริมฝีปากร้อนก้มลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน สัมผัสครั้งนี้มันจะไม่มีอีกแล้วหลังจากที่ฉันกลับไป เราสองคนต่างรู้ดีว่าไม่มีวันที่เราจะได้เจอกันอีก
-
ลาก่อน...รักครั้งแรกของฉัน
-
เช้าวันต่อมา....
-
เฮเลน
.......
-
ไนท์
........
-
เฮเลน
ไนท์
-
ฉันเรียกคนตัวสูงที่จับมือฉันไม่ยอมปล่อย ไนท์กับฉันนอนกอดกันและร้องไห้ด้วยกันทั้งคืน ฉันเผลอหลับไปตอนไหนยังไม่รู้ตัวเลย แต่ท่าทางของไนท์เค้าคงยังไม่ได้หลับเลยสักวินาทีเดียว
-
ไนท์
ไนท์ให้ไอ้ชินมารับเลนแล้ว คงใช่เวลาเดินทางหน่อย
-
เฮเลน
อืม
-
ไนท์
........
-
เฮเลน
........
-
ไนท์
ไนท์ขอโทษ
-
เฮเลน
........
-
ไนท์
ขอโทษจริงๆ
-
ฉันเอื้อมมือไปจับแก้มของไนท์เบาๆแล้วเช็ดน้ำตาให้กับเค้า ต่อจากวินาทีที่ชินมารับฉัน ฉันคงไม่ได้เจอไนท์อีกตลอดไป
-
เฮเลน
เลนขอให้มันจบแค่นี้นะไนท์ ต่อไป อึก เราอย่ามาเจอกันอีกเลยนะ
-
ไนท์
..........
-
เฮเลน
ขอให้ชีวิตต่อจากนี้ไปของไนท์ ไม่มีคนที่ชื่อเฮเลนอีก
-
ไนท์
อึก
-
เฮเลน
เรื่องพี่ดิส....ขอให้เลนชดใช้แทนได้ไหม
-
ไนท์
อึก เลน
-
เฮเลน
ให้อภัยพี่ชายของเลนได้ไหม
-
ไนท์
อึก ฮือๆ
-
เฮเลน
ลาก่อนนะไนท์
-
ไนท์ขยับเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่นแล้วลูบหัวฉันเบาๆ
-
ไนท์
ไอ้ชินคงมาแล้ว ออกไปกันเถอะ
-
ไนท์ผละตัวออกจากฉันเมื่อได้ยินเสียงรถขับเข้ามา
-
เฮเลน
อึก อื้ม
-
มือหนาเอื้อมมากุมมือฉันเอาไว้แน่นและพาฉันเดินออกไปทันที
-
เฮดีส
ไอ้ไนท์!!!
-
เฮเลน
พี่ดิส!!
-
ไนท์
!!!!!
-
ฉันตกใจเมื่อเห็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านไม่ใช่ชินแต่กลับเป็นพี่ชายของฉันกับเพื่อนๆ
-
โรม
ปล่อยตัวเฮเลนมานะมึง!!!
-
เฮเลน
พะ พี่คะ!! ฟังเลนก่อนนะคะ!!!
-
เฮดีส
ไปเอาตัวเฮเลนมา!!!
-
เอดิสัน
ครับ!!!
-
ไนท์
เลน!!
-
เฮเลน
นะ ไนท์!!
-
เอดิสันเข้ามาหาฉันกับไนท์พร้อมกับกระชากตัวฉันไปยืนข้างๆพี่เฮดิสทันที
-
เฮดีส
มึง!!!
-
ผัวะ!!!
-
เฮเลน
!!!!
-
ไนท์
อ๊ากกกกก
-
พี่เฮดิสตรงเข้าไปซัดหมัดเข้าไปที่ไนท์สุดแรงจนไนท์ล้มลงไปนอนที่พื้นและปล่อยให้พี่เฮดิสกระทืบซ้ำโดยไม่สู้อีก
-
พอร์ช
เลน!! อย่าไป!!
-
เฮเลน
เค้าคิดจะปล่อยเลนอยู่แล้วค่ะพี่!!
-
เฮดีส
ไอ้สัสเอ้ย!!
-
ผัวะ!! ผัวะ!! ผัวะ!!
-
ไนท์
อึก!!
-
คิณณ์
กูขอทีเหอะ!!!
-
ผัวะ!! ผัวะ!!
-
พี่คิณณ์ที่โกรธจัดเข้าไปสมทบกับพี่เฮดิสทันที
-
เฮเลน
มะ ไม่นะคะ!! เค้าจะปล่อยเลนอยู่แล้ว!! อึก ฮือๆ พี่คะ!!
-
เฮดีส
ยังมีหน้ามาห่วงมันอีกเหรอเฮเลน!!
-
เฮเลน
อึก!!!
-
พี่เฮดิสหันมาตะคอกใส่ฉันที่พยายามตะโกนช่วยไนท์ มันก็จริงที่ฉันไม่ควรช่วยเค้า แต่เราสองคนตกลงกันแล้วว่าจะให้มันจบลงแค่นี้
-
เฮดีส
เอาปืนมา!!
-
เฮเลน
พี่คะ!! อย่าค่ะ!!
-
พ่อ
พอสักทีเฮเลน!!!
-
เฮเลน
!!!!!!!!!!!!!!
-
ฉันหันไปมองตามเสียงอังทรงพลังที่ฉันไม่คิดเลยว่าเค้าจะมา คุณพ่อเดินเข้ามาแล้วจ้องหน้าฉันด้วยสายตาแข็งกร้าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
-
ขุนพล
.........
-
พอร์ช
........
-
ไนท์
เฮเลน.....
-
เฮเลน
อึก คะ คุณพ่อ
-
พ่อ
........
-
ปัง!!!
-
เฮเลน
กรี๊ดดดดดดดดดด
-
ไนท์
!!!!!
-
คำพูดใดๆไม่หลุดออกมาจากปากของท่านอีก คุณพ่อลั่นไกใส่ไนท์โดยปราศจากคำกล่าวส่งท้ายใดๆ ไนท์ที่กำลังจะลุกขึ้นเดินมาหาฉันต้องหยุดชะงักเพราะถูกยิงไปที่หน้าท้องอย่างจัง
-
เฮเลน
มะ ไม่!!! ไนท์!!!
-
พ่อ
..........
-
ปัง!! ปัง!!
-
เฮเลน
กรี๊ดดดดดดดดดด
-
ฉันกรีดร้องเมื่อไนท์โดนคุณพ่อของฉันยิงซ้ำเข้าไปอีกสองนัด ตอนนี้ฉันแทบจะขยับตัวไม่ได้ ความรู้สึกจุกที่หน้าอกทำให้ฉันถึงกับพูดไม่ออก ภาพตรงหน้ามันทำร้ายจิตใจของฉันเหลือเกิน
-
ภาพของคนที่รัก...กำลังจะตาย
-
เฮดีส
........
-
ผลึก!!
-
เฮเลน
กรี๊ดดดด ไนท์!!!
-
ฉันสะบัดแขนออกจากการจับกุมของพี่ขุนพลกับพี่พอร์ชแล้ววิ่งไปรับร่างที่อิดโรยของไนท์เอาไว้ไม่ให้เค้าต่องเจ็บไปมากกว่านี้อีก
-
ไนท์
อึก!!
-
เฮเลน
ไนท์ อึก ฮือๆ ไม่จริง!!!
-
ไนท์
ขะ ขอ....ทะ โทษ
-
เฮเลน
ฮือๆ ฮือๆ
-
ไนท์
ขอโทษ
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ
-
ไนท์
ระ รัก
-
เฮเลน
ฮือๆ ไม่!!! กรี๊ดดดดดด
-
ฉันกรี๊ดออกมาเพราะโดนลูกน่องของคุณพ่อเข้ามาลากตัวให้ออกห่างจากไนท์ คนตัวสูงที่นอนจมกองเลือดอยู่ที่ริมหน้าผาไม่ยอมขยับอีกแล้ว
-
ไม่จริง!! ไนท์!! ลืมตาขึ้นมาสิได้โปรด!!
-
เฮดีส
พยุงมันลุกขึ้นมา
-
เฮเลน
ไม่!! พี่ดิส!! อย่า!!
-
เฮดีส
หึ
-
ฉันร้องห้ามพี่ชายที่กระชากผมของไนท์ให้เค้าเงยหน้าขึ้นมา ไนท์ลืมตาขึ้นมามองฉันด้วยสายตาอิดโรย และแววตานั้นฉันรู้สึกได้ว่ามันหมายความว่ายังไง
-
‘ลาก่อน’
-
พลึก!!!
-
เฮเลน
กรี๊ดดดดดดดด
-
พี่เฮดิสถีบร่างของไนท์ให้ตกลงไปที่หน้าผาฉันพยายามดิ้นรนเพื่อจะเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่เป็นผล เรี่ยวแรงที่มีมันไม่เหลืออีกแล้ว ฉันต้องทนมองร่างของไนท์ตกลงไปข้างล่างต่อหน้าต่อตา
-
พ่อ
พาคุณหนูกลับบ้าน
-
เฮเลน
ไม่!! ไม่!!
-
เฮดีส
........
-
ฉันพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากการจับกุมแต่ก็ต้องถูกล็อกตัวเอาไว้แน่นกว่าเดิม
-
พ่อ
........
-
เฮเลน
ฮือๆ หนูจะไปช่วยไนท์!!
-
เฮดีส
มันตายแล้ว
-
เฮเลน
ไม่!! ฮือๆ พี่โรม!!
-
โรม
........
-
เฮเลน
ได้โปรด
-
โรม
........
-
เฮเลน
ได้โปรดช่วยไนท์ด้วย ฮือๆ ได้โปรด...ได้....โปรด...
-
เฮดีส
เฮเลน!!!
-
พ่อ
!!!!
-
ร่างกายของฉันไร้เรี่ยวแรงและไม่มีเหลืออีกแล้ว ภาพตรงหน้าเริ่มเลือนลางลงและนั้นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เห็นเค้า....ไนท์.....
-
สองวันต่อมา....
-
ห้องวีไอพี โรงพยาบาล R
-
เฮเลน
.......
-
แม่
เลน!! เลน!!
-
เฮเลน
อึก!!
-
แม่
แม่อยู่นี่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว
-
ฉันกระพริบตาปริบๆเพื่อให้ภาพที่เลือนลางตรงหน้าปรับโฟกัสให้ชัดเจนขึ้น
-
เฮเลน
คะ คุณแม่
-
แม่
แม่เองลูก แม่เอง
-
เฮเลน
ไนท์!!
-
แม่
!!!
-
เฮเลน
แม่คะ!! แม่ช่วยไนท์ด้วยนะคะ!!
-
แม่
เลน
-
เฮเลน
ฮือๆ ไนท์เค้าจะยอมจบแล้ว เค้าจะไม่ทำร้ายเลนแล้ว
-
แม่
.........
-
เฮเลน
แม่ช่วยพูดกับคุณพ่อได้ไหมคะ ฮือๆ ไนท์เค้าจะไม่มายุ่งกับหนูแล้ว
-
พ่อ
ตื่นมาก็ถามหามันเลยนะ
-
เฮเลน
!!!!!!
-
เฮดีส
........
-
คุณพ่อกับพี่เฮดิสเดินเข้ามาในห้องก่อนจะมองฉันด้วยสายตาดุดัน
-
พ่อ
มันตายไปแล้ว อย่าพูดถึงมันอีก
-
เฮเลน
คุณพ่อ!!
-
พ่อ
พ่อไม่อยากได้ยินชื่อมัน
-
เฮเลน
คุณพ่อฆ่าไนท์ทำไม!! ทำไมไม่ฟังลูกบ้าง
-
เฮดีส
จะต้องฟังอะไรอีก!!
-
เฮเลน
!!!!
-
เฮดีส
มันทำกับน้องขนาดนี้ยังจะไปปกป้องมันอีกทำไม!!
-
เฮเลน
น้อง....น้องตกลงกับไนท์แล้วว่าเราจะจบทุกอย่างแค่นี้!!
-
พ่อ
แต่พ่อไม่จบ!!
-
เฮเลน
!!!!!
-
พ่อ
มันกล้าแตะต้องลูก ถึงมันจะมากราบขอโทษพ่อก็จะฆ่ามันอยู่ดี
-
เฮเลน
อึก!!
-
เฮดีส
ตอนนี้มันตายไปแล้ว ร้องไห้ไปมันก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอก
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ
-
แม่
พอได้แล้ว!!
-
พ่อ
........
-
เฮดีส
........
-
แม่
ที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะใครยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ!!
-
พ่อ
......
-
เฮดีส
........
-
เฮเลน
ฮือๆ
-
แม่
จะต้องให้ลูกทรมานไปมากกว่านี้อีกหรือไง
-
พ่อ
ที่ผมทำเพราะเป็นห่วงลูกนะคุณ!!
-
แม่
ฉันรู้ว่าคุณเป็นห่วงลูก แต่คุณกำลังทำร้ายจิตใจลูกอยู่รู้ตัวบ้างไหม
-
พ่อ
.......
-
เฮดีส
.........
-
แม่
ต่อไปห้ามคุณกับเฮดิสเข้าใกล้เฮเลนอีก
-
พ่อ
คุณ!!
-
เฮดีส
แม่ครับ!!
-
แม่
ฉันจะพาลูกสาวฉันไปอยู่ที่บ้านพักต่างอากาศ แล้วห้ามตามไปเด็ดขาด!!
-
พ่อ
!!!!!
-
เฮดีส
!!!!!
-
เฮเลน
ฮือๆ
-
แม่
จะพักการเรียนของลูกจนกว่าจะหายดี เพราะฉะนั้นคุณกับเฮดิสห้ามเข้าใกล้เฮเลนอีก!!!
-
ฉันล้มตัวลงนอนที่เตียงอีกครั้ง ไม่จริงใช่ไหม ไนท์ตายแล้วจริงๆงั้นเหรอ ไม่จริง!! มันต้องไม่ใช่ความจริง!!
-
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา....
-
เฮเลน
-
แม่
เลน
-
เฮเลน
........
-
แม่
เลนลูก
-
เฮเลน
.........
-
ฉันยังคงมองวิวภูเขาโดยไม่หันไปตอบรับคุณแม่ที่เดินมาเรียกฉัน
-
ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ฉันนอนโรงพยาบาล วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศของคุณแม่
-
ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะเคลื่อนไหวไปไหนแล้ว ในหัวคิดถึงแต่ภาพไนท์ที่ถูกพี่เฮดิสถีบลงไปจากหน้าผา
-
ฉันไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี หัวใจของฉันไม่อยากยอมรับว่าไนท์ตายแล้ว
-
แม่
แม่ทำโจ๊กเอาไว้ ไปทานนะลูก
-
เฮเลน
.........
-
แม่
เลน
-
เฮเลน
.........
-
แม่
.........
-
คุณแม่เดินเข้ามานั่งข้างๆฉันแล้วกอดฉันเอาไว้แน่น ฉันยังคงมองไปตรงหน้าและปล่อยให้น้ำตาที่เอ่อล้นที่ขอบตาไหลลงมาอย่างเงียบๆ
-
เฮเลน
........
-
แม่
แม่รู้ว่าเจ็บปวด แม่เข้าใจลูกนะเลน
-
เฮเลน
........
-
แม่
แม่รักลูกมากนะรู้ไหม
-
เฮเลน
อึก
-
แม่
แม่อยู่ตรงนี้แล้วลูก
-
เฮเลน
ฮือๆ
-
ฉันกอดคุณแม่แล้วร้องไห้ออกมาโดยไม่กลั้นมันเอาไว้อีกแล้ว หัวใจของฉันมันแตกสลายจนไม่เหลือชิ้นดีและไม่มีทางที่มันจะกลับมาได้เหมือนเดิมอีกต่อไป
-
หนึ่งเดือนต่อมา....
-
เวลา 09:00 น.
-
แม่
ข้าวผัดเสร็จแล้วนะ
-
เฮเลน
ค่ะ
-
แม่
หน้าตาสดชื่นขึ้นแล้วนะเนี่ย
-
เฮเลน
ค่ะ
-
แม่
ดูสิลูกว่าใครมาหา
-
ยูมิ
เลน
-
เฮเลน
!!!!!
-
ยูมิ
อึก เลน!!
-
ฉันรีบวิ่งเข้าไปกอดเพือนรักทันทีที่เห็นหน้า ยูมิเพื่อนรักของฉัน!!
-
เฮเลน
ยู!!
-
ยูมิ
ไม่เป็นไรแล้วนะ ขอโทษที่มาหาเอาป่านนี้
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ
-
ยูมิ
ขอโทษจริงๆ ฮือๆ
-
แม่
จะขอโทษทำไมล่ะหนูยู แม่รู้นะว่าหนูจะมาเยี่ยมหลายครั้งแล้วแต่โดนเฮดิสห้ามเอาไว้
-
ยูมิ
ค่ะ เพราะหนูเป็นแฟนชิน พี่ดิสก็เลยไม่ให้มาหา
-
เฮเลน
ยู
-
ยูมิ
ไปเถอะ ฉันเอาน้ำองุ่นจากไร่ดารารายมาด้วย ขอโทษไม่ใช่เหรอ
-
เฮเลน
ขอบใจนะ
-
แม่
งั้นเดี๋ยวแม่เอาไปใส่แก้วให้นะ
-
ยูมิ
ขอบคุณค่ะคุณแม่
-
ยูมิพาฉะนออกมานั่งที่ระเบียงก่อนจะกอดฉันเอาไว้แน่นอีกครั้ง
-
เฮเลน
อึก
-
ยูมิ
ขอโทษนะ ที่ผ่านมาพี่เฮดิสไม่ยอมให้ฉันเข้าใกล้เธอเลย
-
เฮเลน
อื้ม
-
ยูมิ
ทั้งๆที่ชินไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นแท้ๆ
-
เฮเลน
.........
-
ยูมิ
ชินเองก็รู้สึกผิดนะ
-
เฮเลน
ฉันรู้ว่าชินไม่รู้เรื่องอะไรด้วย แค่เป็นเพื่อนสนิทของ....เค้าเท่านั้น
-
ยูมิ
ตอนที่เลนหายไปฉันตกใจเหมือนกัน พยายามหาเลนด้วยนะตอนนั้น
-
เฮเลน
.........
-
ยูมิ
ขอโทษนะที่ปล่อยให้เลน....
-
เฮเลน
แล้วชินไม่มาด้วยเหรอ
-
ยูมิ
มาสิ แต่อยู่ข้างนอก
-
เฮเลน
ให้เค้าเข้ามาสิ
-
ยูมิ
อะ อื้ม
-
ฉันยิ้มแล้วหันไปมองคนตัวสูงที่เดินเข้ามานั่งข้างๆยูมิ ยิ่งเห็นชินภาพเก่าๆของไนท์ก็แล่นเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง
-
ชิน
..........
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ
-
ยูมิ
เลน
-
เฮเลน
ฉัน...ไม่อยากยอมรับว่าเค้าตายแล้ว อึก ฮือๆ
-
ชิน
!!!!!
-
ยูมิ
!!!!!!
-
เฮเลน
ยังไม่เจอศพ อึก ฉันยังมีความหวัง
-
ชิน
เลน
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ ชินช่วยตามหาเค้าหน่อยได้ไหม
-
ชิน
อึก
-
เฮเลน
ได้โปรด อึก ฮือๆ
-
ชิน
.......
-
เฮเลน
นะชิน ช่วยตามหาเค้าด้วย
-
ฉันขอร้องชินเพราะเค้าเป็นความหวังเดียวที่จะช่วยตามหาไนท์ เพราะเค้าเป็นคนเดียวที่ฉันจะพึ่งเค้าได้จริงๆ
-
ชิน
ขอโทษนะเลน
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ
-
ชิน
แต่ไอ้ไนท์มันตายแล้วจริงๆ
-
เฮเลน
!!!!!!
-
ชิน
เราพึ่งเจอศพมันเมื่อสองวันก่อน
-
เฮเลน
มะ ไม่จริง!!!
-
ยูมิ
ฮือๆ
-
ชิน
ขอโทษที่ฉันช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว
-
เฮเลน
อึก ฮือๆ ไม่จริง!!!
-
ฉันมองผลดีเอ็นเอในมือของชินก่อนจะปัดมันทิ้งไปเพราะไม่อยากเห็นมันอีก
-
ไนท์ตายแล้ว ไม่จริงใช่ไหม!! ฉันไม่เชื่อ!!!มันต้องไม่เป็นความจริง
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....⛪️⛪️⛪️⛪️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น