[SS2] กลับมาแล้ว [THE END SEASON TWO.]
-
งานเลี้ยง
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
ฉันจะไปหาพี่อลันแล้ว
-
คาร์ลอส
อยู่ด้วยกันก่อนสิ
-
เอมมี่
ทำไมฉันต้องอยู่กับนายไม่ทราบ
-
ฉันสบัดมือหนาออกเพราะกลัวว่าพี่อลันจะมาเห็น คนตัวสูงยังคงมองหน้าฉันนิ่งไม่ยอมหลีกทางให้กับฉัน
-
คาร์ลอส
ปิดเทอมปีสามแล้ว นี่ก็ครบกำหนดแลกเปลี่ยน มี่จะกลับไปไทยเมื่อไหร่
-
เอมมี่
ใคาบอกว่าฉันจะกลับ
-
คาร์ลอส
ทะ ทำไมล่ะ!!
-
เอมมี่
ฉันจะเรียนที่นี่ให้จบ ไม่กลับไปแล้ว
-
คาร์ลอส
เอมมี่ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ลอสรอมี่กลับไปตลอดเลยนะ
-
เอมมี่
รอทำไม ฉันไม่ได้บอกให้รอ
-
คาร์ลอส
มี่
-
อลัน
คาร์ลอส
-
เอมมี่
!!!!
-
คาร์ลอส
.......
-
พี่อลันเดินเข้ามาให้ฉันกับคาร์ลอสแล้วจ้องมองมือหนาที่จะบมือฉันอยู่ด้วยสายตาดุดัน
-
เอมมี่
.......
-
อลัน
........
-
เอมมี่
พี่คะ
-
คาร์ลอส
......
-
อลัน
อีกเดี๋ยวพี่จะกลับแล้วนะ
-
เอมมี่
ค่ะ
-
ฉันตอบรับพี่อลันที่ดูเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยจะสู้ดีนักที่เห็นฉันกับคาร์ลอสกลับมาคุยกันอีกครั้ง
-
ริต้า
ทำไมรีบกลับล่ะ
-
อลัน
พี่ต้องไปทำงานต่อ
-
ริต้า
เวลานี้เนี่ยนะ
-
แม่ริต้า
งั้นต้าก็ไปนอนกับเอมมี่สิ
-
ริต้า
😒😒😒
-
แม่ริต้า
แม่ฝากลูกสาวด้วยนะอลัน
-
อลัน
ครับ
-
เอมมี่
เหมือนฝากปลาย่างไว้ก้บแมวชัดๆ
-
ริต้า
หุบปาก
-
เอมมี่
คิกๆ
-
ริต้าที่ด่าฉันแล้วเดินออกไปที่รถทันที คุณแม่ของริต้าพยายามจะให้ลูกสาวไปที่บ้านของฉันเพราะอยากจะจับคู่ให้กับสองคนนี้แต่ที่พลาดที่สุดก็คือ แฟนตัวจริงของยัยริต้าอยู่ที่บ้านของฉัน
-
เอมมี่
-
ริต้า
พี่อทิตล่ะคะ
-
เอมมี่
สงสัยยังไม่ตื่น
-
ริต้า
ปาร์ตี้อีกแล้วสินะ
-
อลัน
พี่ขอตัวก่อนนะ
-
เอมมี่
ค่ะ
-
พี่อลันเดินออกไปทางบ้านหลังเล็กทันทีที่ถึงบ้าน ให้ตายสิ ช่วงนี้ไปบ่อยจังเลยนะ บ้านหลังนั้น ฉันไม่เข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่ชายอยู่แล้ว ขนาดผ่านมาสามปีแล้วฉันยังไม่เคยเห็นหน้าบรรดาเมียๆของพี่อลันเลย
-
อทิต
ต้า!!
-
ริต้า
สวัสดีคุณอทิต
-
อทิต
มาได้ยังไง
-
ริต้า
แม่ให้มานอนค้างที่นี่
-
อทิต
อืออออ ดีจัง
-
พี่อทิตเข้ามากอดแฟนตัวเองด้วยความคิดถึง ทำอย่างกับไม่เจอกันนาน พี่อทิตเดินทางไปไทยแทบจะอยู่ที่นั้นแล้วล่ะ
-
เอมมี่
ไม่กวนแล้วค่ะ ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ
-
อทิต
ไปนอนทำไมไปทางนั้น
-
เอมมี่
ขอไปนอนบ้านคุณแม่ค่ะ
-
ฉันเดินไปที่บ้านหลังฝั่งตะวันตกที่เป็นบ้านของคุณแม่ที่ปลูกเอาไว้เพราะความชื่นชอบของท่าน ที่บ้านหลังนี้มีแต่ของสะสมของท่านเต็มไปหมด
-
คุณแม่ของฉันรักบ้านหลังนี้มากและลูกๆทุกคนในครอบครัวฉันให้ความสำคัญของบ้านหลังนี้มาก เพราะคุณแม่ชอบงานศิลปะ ท่านจะวาดรูปและเก็บสะสมไว้ในบ้านหลังนี้ พี่อลันสั่งให้คนดูแลบ้านหลังนี้ให้คงเดิม ไม่เปลี่ยนเพื่อระลึกถึงท่าน
-
เอมมี่
-
อลัน
อืออออ
-
เอมมี่
!!!!!
-
ฉันชะงักมือที่จะบิดลูกบิดประตูห้องนอนเพราะได้ยินเสียงของพี่ชาย อะไรกัน!! อยากบอกนะว่าพี่อลันพาผู้หญิงมานอนบ้านกลังนี้!!
-
อลัน
อย่าขัดใจฉัน
-
เอมมี่
พี่อลัน!!!
-
อลัน
!!!!!
-
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องด้วยความโกรธ และสิ่งที่ฉันเห็นก็ยิ่งทำให้ฉันช็อกจนแทบพูดไม่ออก
-
เอมมี่
แคร์!!!!
-
แคร์
!!!!!
-
อลัน
มี่
-
เอมมี่
ทำไม!!
-
ฉันจ้องหน้าพี่อลันที่กอดแคร์ไม่ยอมปล่อย นี่มันหมายความว่ายังไง!! ทำไมนังนี่มาอยู่ที่นี่ ในบ้านของแม่ฉัน!!!
-
อลัน
พี่อธิบายได้นะ
-
เอมมี่
อธิบายมาสิคะ!! อธิบายว่าทำไมพี่พานังนี่มาอยู่ในบ้านของแม่!!
-
แคร์
.......
-
เอมมี่
ศัตรูของน้อง คนที่น้องเกลียด
-
อลัน
แคร์เป็นเมียพี่
-
เอมมี่
!!!!!
-
แคร์
คุณอลัน
-
เอมมี่
เมีย....เมียคนไทยที่เจ้าชายพูดถึง
-
อลัน
.........
-
เอมมี่
อึก ทำไมคะ ทำไมต้องเป็นมัน!!
-
แคร์
ฉัน...
-
เพี๊ยะ!!
-
ฉันตบหน้าแคร์ที่จะเดินเข้ามาอธิบายจนหล่อนล้มลงไปที่พื้นอย่างแรง
-
เอมมี่
อย่ามาเสนอหน้า!!
-
อลัน
มี่!!
-
เอมมี่
!!!
-
พี่อลันผลักฉันแล้วดึงแคร์ไปหลบด้านหลัง เค้าปกป้องแคร์ ไม่เห็นฉันเป็นน้องคนสำคัญแล้วสินะ
-
อลัน
แคร์เป็นผู้หญิงของพี่ มันเป็นเรื่องส่วนตัว
-
เอมมี่
พี่ก็รู้ว่าน้องเกลียดมัน มันทำให้ชีวิตน้องเจ็บปวดแค่ไหนพี่ก็รู้!! แต่พี่ก็เลือกปกป้องมัน!!
-
อลัน
พอที กลับไปซะ
-
เอมมี่
กลับแน่!! ถ้ามันออกไป!!
-
อลัน
มี่!! อย่า
-
แคร์
โอ๊ย!!
-
ฉันตรงเข้าไปจะตบแคร์อีกครั้งด้วยความโกรธ มันมาอยู่บ้านของแม่ฉันได้ยังไง!! ทำไมพี่อลันทำแบบนี้
-
อลัน
เอมมี่!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
เอมมี่
!!!!
-
อลัน
!!!!
-
ฉันหยุดชะงักเมื่อมือหนาฟาดลงบนแก้มของฉันเต็มแรง
-
เอมมี่
พะ พี่อลัน
-
อลัน
พี่...พี่ขอโทษ
-
เอมมี่
พี่.....ตบหน้าน้อง
-
อลัน
........
-
เอมมี่
ก็ได้ค่ะ
-
อลัน
........
-
เอมมี่
ถ้ามีมันพี่ก็ตัดน้องไปเลย
-
อลัน
มี่!!
-
เอมมี่
แล้วพี่บอกว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าเป็นมี่บ้างพี่ก็ห้ามเข้ามายุ่งนะคะ
-
อลัน
!!!!!!
-
แคร์
เอมมี่
-
เอมมี่
.........
-
แคร์
ฉันจะออกไปเอง อย่าไปเลยนะ
-
เอมมี่
อย่ามาเสแสร้งแกล้งทำเป็นดี เพราะฉันไม่โง่พอที่จะเชื่อ อ่อ ฉันลืมไป ความสตอเป็นถนัดอยู่แล้วนี่
-
แคร์
.........
-
ฉันเดินออกจากบ้านด้วยอารมณ์เสียใจ พี่อลันเข้าข้างคนอื่นนอกจากฉัน และที่สำคัญพี่อลันเลือกศัตรูของฉันเข้ามาในบ้าน
-
อทิต
มี่ ไหนบอกจะนอนบ้านแม่
-
เอมมี่
พี่รู้ไหมคะว่าแคร์มาอยู่บ้านเรา
-
อทิต
!!!!
-
เอมมี่
.........
-
ริต้า
แคร์? หมายความว่ายังไง
-
เอมมี่
เมียคนที่หกของพี่อลันก็คือนังแคร์
-
ริต้า
!!!!!!
-
อทิต
คือ...พี่ไม่อยากยุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่อลัน
-
เอมมี่
งั้นถ้าน้องจะทำอะไร พวกพี่ก็อย่ามายุ่งนะคะ
-
อทิต
มี่!! จะทำอะไร
-
เอมมี่
มี่จะออกจากบ้านหลังนี้ค่ะ
-
อทิต
ดะ เดี๋ยว!!
-
อธิ
โวยวายอะไรกัน
-
อทิต
น้องรู้เรื่องแคร์แล้ว
-
อธิ
!!
-
เอมมี่
พวกพี่ทุกคนรู้หมดเลยใช่ไหม!!
-
อธิ
.......
-
เอมมี่
พี่ชิรู้ด้วยหรือเปล่า
-
อทิต
รู้
-
เอมมี่
อึก
-
รู้ทุกคนเลยสินะ.....
-
ริต้า
มี่
-
เอมมี่
ทุกคนเลือกที่จะปกปิดน้องใช่ไหม!!!
-
อธิ
มี่ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเค้า เราอย่าไปยุ่งดีกว่านะ
-
เอมมี่
แล้วเรื่องคาร์ลอสล่ะคะ!!!
-
อทิต
!!!
-
อธิ
!!!!!
-
เอมมี่
พวกพี่เข้ามายุ่งทำไม ต่อไปถ้าน้องจะทำอะไร ก็อย่ามายุ่งเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว!!!
-
ฉันขึ้นไปชั้นบนแล้วเตรียมเก็บเสื้อผ้าทันที ฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว ไม่อยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับมัน!!
-
อธิ
เอมมี่!!
-
เอมมี่
ถอยไป!!
-
อธิ
ไม่!! พี่ไม่ให้น้องไป
-
เอมมี่
พี่อลันเลือกที่จะปกป้องมัน!! น้องไม่ยอม
-
อลัน
เอมมี่!!
-
เอมมี่
!!!!!
-
พี่อลันที่เดินเข้ามาในห้องนอนของฉันแล้วเรียกฉันเสียงดังอย่สงที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
-
อลัน
หยุดทำตัวเป็นเด็กได้ไหม
-
เอมมี่
........
-
อลัน
วางกระเป๋าลง
-
เอมมี่
น้องไม่วาง
-
อลัน
เอมมี่
-
เอมมี่
อึก
-
อทิต
มี่
-
อธิ
........
-
เอมมี่
พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง!! พี่ก็รู้ว่าน้องเกลียดมัน
-
อลัน
แคร์เค้าไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
-
เอมมี่
มันตอแหลน่ะสิ!!
-
อลัน
เอมมี่!!
-
เอมมี่
คนอย่างมันจะเปลี่ยนง่ายๆงั้นเหรอ น้องไม่มีวันเชื่อ!!!
-
อลัน
งั้นอยากทำอะไรก็เชิญ
-
อธิ
พี่อลัน!!
-
อลัน
เอมมี่ไม่ฟังฉันเอง จะให้ทำยังไง
-
เอมมี่
ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่เลือกมันน้องก็จะไป
-
อลัน
.......
-
ริต้า
มี่
-
เอมมี่
ต้า พาฉันไปที
-
ริต้า
ได้ๆ
-
ฉันคว้ากระเป๋าเสื้อผ้าแล้วเดินออกไปจากห้องทันที ฉันจะไม่กลับมาเหยียบบ้านหลังนี้อีก
-
สนามบิน
-
เอมมี่
อึก
-
ริต้า
เอายังไงต่อ กระเป๋าเงินอะไรก็ไม่ได้เอามา
-
เอมมี่
กูไม่ใช้เงินของพี่อลันหรอก
-
ริต้า
แล้วเอาไงต่อ
-
เอมมี่
กูมีเงินเก็บช่วงฝึกงานอยู่บ้าง คงจะพอใช้เป็นค่าใช้จ่ายได้
-
ริต้า
เฮ้อออ ทำไมพี่อลันทำแบบนี้เนี่ย
-
เอมมี่
.......
-
ริต้า
เอาไง
-
เอมมี่
กูจะกลับไปเรียนที่ไทย
-
ริต้า
อื้ม
-
เอมมี่
อย่าคิดจะส่งข่าวให้พี่อทิตนะ
-
ริต้า
รู้แล้วน่า
-
เอมมี่
........
-
ฉันกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวด พี่อลันรู้ว่าฉันเกลียดมันแต่กลับพามันมาอยู่ที่บ้าน แถมยังเป็นบ้านของคุณแม่ บ้านที่ฉันรักและหวงแหน พี่อลันเลือกมันมากกว่าฉัน ฉันไม่ยอม
-
ประเทศไทย..
-
หอพักหญิง
-
เอมมี่
-
คุณเจมส์
Hi เอมมี่
-
คุณมาเรีย
สวัสดีจ๊ะ
-
เอมมี่
ขอบคุณนะคะที่ทำเรื่องให้อย่างรวดเร็ว
-
คุณเจมส์
สาวน้อยผู้พิชิตชิงเหรียญจันทร์ทรามาได้ ทำไมฉันจะไม่อยากให้กลับมาล่ะ
-
เอมมี่
ค่ะ
-
คุณเจมส์
คราวนี้มหาวิทยาลัยของเราได้มีเรื่องสนุกแน่ๆ
-
คุณมาเรีย
ยินดีต้อนรับกลับนะเอมมี่
-
เอมมี่
ค่ะ เอมมี่กลับมาแล้ว
-
ฉันมองไปรอบๆหอพักที่ดูเหมือนว่าจะยังไม่มีใครกลับมาเพราะเป็นช่วงปิดเทอม อย่างน้อยการมาอยู่ที่นี่ก็คงไม่ต้องไปเห็นหน้านังนั้นอีก S University ฉันกลับมาแล้วความสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้น!!
-
THE END SEASON TWO.
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🌻🌻🌻
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น