[SS2] ยังรักอยู่ 🔥
-
เอมมี่
-
อลัน
.....
-
เอมมี่
รีบไปก่อนที่พี่ธิจะตื่นเถอะค่ะ
-
อชิ
พวกพี่จะอยู่ที่ไทยสักพัก มีอะไรโทรมานะ
-
เอมมี่
ค่ะ
-
อทิต
ไว้จะไปหาที่มหาวิทยาลัยนะ
-
เอมมี่
จะไปหามี่หรือสาวๆกันแน่คะ
-
อทิต
รู้ดี
-
อลัน
ไปเถอะ พี่ต้องไปจัดการเรื่องร้านอาหารอีก
-
เอมมี่
ค่ะ
-
ฉันรีบขึ้นรถเพราะกลัวว่าพี่อธิจะตื่นแล้วมาเห็นชุดที่ฉันใส่แล้วไม่ให้ฉันไปมหาวิทยาลัย
-
หอพักหญิง
-
เอมมี่
-
กอหญ้า
มี่!!
-
ริต้า
แม่เจ้าาาา
-
เอมมี่
ไง
-
ฉันยิ้มหวานให้กับเพื่อนๆที่รออยู่ที่หน้าหอพัก
-
อลัน
........
-
กอหญ้า
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
-
เอมมี่
อยากเปลี่ยนแปลงตัวเองสักหน่อย
-
ริต้า
.........
-
เอมมี่
แล้วนี่จะไปเรียนกันเหรอคะ
-
กอหญ้า
ใช่
-
เอมมี่
งั้นไปรถมี่กันนะ
-
ริต้า
รถ? แกมากับพี่ชายนี่นา
-
อลัน
จอดอยู่ที่ลานจอดรถแล้ว
-
เอมมี่
น่ารักที่สุดเลยค่ะ
-
ฉันหอมแก้มพี่ชายแล้วเดินไปที่ลานจอดรถก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพอใจ
-
อลัน
ชอบไหม
-
เอมมี่
-
เอมมี่
เป็นของขวัญที่เยี่ยมที่สึดเลยค่ะ
-
ริต้า
แลมโบกินี่!!! รุ่นนี้มีแค่สองคันในโลกนี่
-
เอมมี่
เพื่อนพี่ชายหามาให้น่ะ
-
อลัน
ต้องขอบคุณอาร์เซียที่หามาให้
-
ริต้า
อาร์เซีย!!! ที่เป็นเจ้าชายใช่ไหม
-
เอมมี่
ตกใจอะไร ก็เคยเจอแล้วนี่
-
ริต้า
โอ้มายก๊อต กูว่ากูชินกับความรวยแล้วนะ แต่มี่!! กูไม่ชินที่มึงทำตัวรวย
-
เอมมี่
คนเรามันก็ต้องเปลี่ยนกันบ้าง
-
อลัน
พี่ต้องไปจัดการธุระต่อแล้วล่ะ
-
กอหญ้า
เอ่อคือ....
-
อลัน
มีอะไรเหรอ
-
กอหญ้า
เรื่องของแคร์.....
-
อลัน
ฉันไม่กลับคำพูด
-
กอหญ้า
รู้ค่ะ...แต่อยากจะขอไม่ให้ยึดบ้านของแคร์
-
อลัน
ถึงฉันไม่ยึด ธนาคารก็ยึดอยู่ดี
-
เอมมี่
อย่าใจอ่อนเลยคาะพี่ญ่า พี่แคร์ทำอะไรกับพี่ไว้บ้างจำไม่ได้เหรอ
-
กอหญ้า
.........
-
เอมมี่
ความใจอ่อน ทำให้เราต้องเจ็บปวดทีหลัง
-
ริต้า
ไปเรียนด้วยไอ้นี่เนี่ยนะ กูอาย
-
เอมมี่
ทำไม แลมโบกินี่บ้านมึงก็มีนะต้า
-
ริต้า
มีแต่ไม่ใช่สีแดงแบบนี้
-
เอมมี่
รีบขึ้นรถเถอะน่า
-
ลีโอ
ญ่า
-
กอหญ้า
.......
-
ลีโอ
รีบมารับไปเรียน
-
เอมมี่
งั้นต้า ไปกับกู
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
!!!!!!
-
อลัน
........
-
ฉันมองร่างสูงที่เดินเข้ามาเรียกฉันทั้งๆที่ยืนอยู่กับพี่อลัน
-
คาร์ลอส
ลอสอยากคุยด้วย
-
เอมมี่
มีอะไรต้องคุยกันอีกไม่ทราบ
-
คาร์ลอส
ทำไมล่ะมี่!! ทำไมไม่ฟังลอสบ้าง
-
อลัน
หยุด
-
เอมมี่
!!!!!!
-
คาร์ลอส
!!!!!
-
ฉันตกใจที่อยู่ๆพี่อลันก็ชักปืนออกมาจากด้านหลังแล้วจ่อที่หัวของคาร์ลอสที่กำลังจะเข้ามาใกล้ฉัน
-
ลีโอ
ลอส!!
-
กอหญ้า
ลีอย่า!!
-
ริต้า
พี่อลัน!!
-
เอมมี่
อึก!!
-
อลัน
เป็นห่วงมันเหรอมี่
-
เอมมี่
ปะ เปล่าค่ะ
-
อลัน
อย่าเข้ามาใกล้น้องกูแม้แต่ปลายเงา ถ้ามึงไม่อยากตาย
-
คาร์ลอส
ผมรักเอมมี่
-
อลัน
รัก....ด้วยการนอกใจนอกกูงั้นเหรอ?
-
คาร์ลอส
อึก!!!
-
อลัน
มึงจะไม่มีสิทธิ์รักน้องกูอีกเป็นครั้งที่สอง
-
เอมมี่
!!!!!
-
อลัน
ตายซะมึง
-
เพี๊ยะ!!!!
-
คาร์ลอส
!!!!!
-
ฉันรีบผลักคาร์ลอสแล้วตบหน้าเค้าอย่างแรงก่อนที่พี่อลันจะลั่นไกปืน
-
เอมมี่
อย่ามายุ่งกับกูอีก!!!
-
คาร์ลอส
มี่!!!
-
เอมมี่
ออกไป!!!
-
คาร์ลอส
ไม่!!
-
เอมมี่
ถ้าไม่ออกไป....นายจะไม่มีวันเห็นหน้าฉันอีก
-
คาร์ลอส
!!!!!!
-
ลีโอ
ลอส!! กลับ
-
พี่ลีโอรีบดึงคาร์ลอสออกไปจากลานจอดรถพร้อมกับมีพี่กอหญ้าตามไปติดๆ
-
อลัน
พี่สั่งคนคอยดูเราแล้ว ห้ามเข้าใกล้มันอีก ไม่งั้นจะหาว่าพี่ไม่เตือน
-
เอมมี่
ไม่นะคะ มี่ไม่เอาบอดี้การ์ด!!!
-
อลัน
คิดแล้วใช่ไหมก่อนจะขัดคำสั่งพี่
-
เอมมี่
..........
-
อลัน
บอดี้การ์ดสิบคน สำหรับดูแลน้อง
-
เอมมี่
มันมากไปค่ะ
-
อลัน
........
-
เอมมี่
แค่สองคน นะคะ
-
อลัน
ก็ได้ พี่กลับล่ะ
-
เอมมี่
ค่ะ
-
พี่อลันลูบหัวฉันเบาๆก่อนจะเดินไปขึ้นรถไปทันทีโดยทิ้งบอดี้การ์ดหุ่นล่ำคอยจับตาดูฉัน
-
ริต้า
เอาจริงดิ
-
เอมมี่
ทำไงได้ล่ะ ดีกว่ากลับดูไบ
-
ริต้า
เฮ้อออ ปวดหัว
-
เอมมี่
ไปลองรถใหม่กันดีกว่า
-
ริต้า
อื้ม
-
บรื้นนนนนนนนน
-
ฉันเร่งเครื่องยนต์ก่อนจะขับออกไปจากลานจอดรถรถทันที
-
เอมมี่
วู้!!!!!
-
ริต้า
กรี๊ดดดดด สุดยอดดดดดด
-
แลมโบกินี่สีแดงพุ่งตัวไปบนท้องถนนด้วยความเร็ว ก่อนจะเข้าไปจอดที่ลานจอดรถตึกคณะการโรงแรมและการท่องเที่ยว
-
เอมมี่
แรงดี
-
ริต้า
มันส์สุดยอด
-
เอมมี่
ฮ่าๆๆๆ
-
ริต้า
มี่!!
-
เอมมี่
หืม?
-
ริต้า
อริเก่า
-
ฉันมองไปที่แคร์กับแพรที่ยืนคุยกันหน้าตึกคณะเหมือนมาดักรอใครสักคน....คนนั้นคงเป็นฉันล่ะมั้ง
-
แคร์
เอมมี่!!!!
-
เอมมี่
........
-
ฉันหยุดเดินแต่ไม่หันไปมองร่างบางที่เรียกฉันด้วยความร้อนรน
-
แคร์
ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย
-
เอมมี่
มีอะไร
-
แคร์
เธอคงสะใจใช่ไหมที่เห็นฉันตกต่ำ!!!
-
เอมมี่
........
-
แคร์
ใช่สิ ก็เธอมันรวยนี่!! รังแกคนที่อ่อนแอ
-
เอมมี่
หึหึ ตลกจังเลยนะแคร์
-
แคร์
!!!!!!
-
เอมมี่
คราวนี้เข้าใจความรู้สึกที่เธอกดขี่พี่กอหญ้าหรือยัง
-
แคร์
!!!!!!
-
เอมมี่
เธอใช้ความรวยกดให้พี่ญ่าดูต่ำกว่า แต่เธอรู้อะไรไหม เงินมันไม่ได้ทำให้เธอดูสูงขึ้นเลยแม้แต่น้อย
-
แคร์
แก!!
-
เอมมี่
แต่....ถ้าเธอยอมคลานเข้ามากราบเท้าฉันงามๆต่อหน้าทุกคนในตรงนี้ ฉันอาจจะยกโทษให้ก็ได้
-
แพร
มันจะมากไปแล้วนะเอมมี่!!!
-
เอมมี่
ไม่มากไปหรอกสำหรับสิ่งที่พวกมึงทำ!!!!
-
แคร์
อึก!!
-
เอมมี่
ว่าไงล่ะแคร์ ถ้ากราบ....ฉันอาจจะไปคุยกับพี่ชายให้ก็ได้
-
แคร์
.........
-
ฉันเหยียดสายตามองร่างบางที่กำหมัดแน่น ที่ผ่านมาพวกเธอเล่นสนุกกับความรู้สึกคนอื่นมามากพอแล้ว....คราวนี้ถึงเวลาของฉันบ้างล่ะ
-
แพร
แคร์!!!
-
เอมมี่
.........
-
ร่างบางยอมคุกเข่าแล้วค่อยๆก้มลงกราบเท้าฉันต่อหน้านักศึกษาอีกนับร้อยที่มองมาเป็นตาเดียว
-
ริต้า
😏😏😏
-
เอมมี่
หึ
-
แคร์
อึก ฮือๆ พอใจหรือยัง
-
เอมมี่
ว้าว 😲
-
แคร์
คราวนี้จะคืนกิจการของบ้านฉันให้ไหม!!!
-
เอมมี่
ฉันบอกว่า “อาจจะ” ไม่ได้บอกว่าจะพูดให้สักหน่อย
-
แคร์
!!!!!!
-
เอมมี่
อำนาจเงินนี่มันมีแต่เรื่องสนุกๆแบบนี้นี่เอง 😏
-
แคร์
เอมมี่!!
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนโดยไม่หันไปมองแคร์อีก แค่นี้มันยังไม่สาสมหรอกนะ
-
ริต้า
สุดยอด
-
เอมมี่
มันแค่เริ่มต้น
-
ริต้า
นี่สิถึงจะสมกับเป็นเพื่อนฉัน
-
เอมมี่
ฉันอ่อนแอมามากแล้วต้า ต่อไปนี้คือการเอาคืน
-
ริต้า
ทุกคนเลยเหรอ
-
เอมมี่
ทุกคน
-
ริต้า
........
-
เอมมี่
พวกนายรออยู่ตรงนี้แหละ
-
ฉันสั่งบอดี้การ์ดแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
!!!!!
-
ฉันตกใจที่อยู่ๆคนตัวสูงก็โผล่เข้ามาก่อนจะล็อกประตูห้องน้ำทันที
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
ออกไป!! ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกบอดี้การ์ด
-
คาร์ลอส
มี่ไม่ทำหรอก!!
-
เอมมี่
อย่ามาท้า
-
คาร์ลอส
มี่ยังรักลอสอยู่
-
เอมมี่
อย่าหลงตัวเองให้มากนักนะคาร์ลอส!!
-
คาร์ลอส
ลอสรู้!! รู้ว่ามี่ยังรักลอสอยู่!!
-
คนตัวสูงตรงเข้ามากอดฉันเอาไว้แน่นก่อนจะดันตัวฉันเข้ากับฝาผนัง
-
เอมมี่
ปล่อย!!
-
คาร์ลอส
ไม่ปล่อย
-
เอมมี่
คาร์ลอส!!! ฉันบอกให้ปล่อยไง
-
คาร์ลอส
ลอสไม่มีทางเลือก!! ลอสอยากคุยกับมี่ อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม
-
เอมมี่
เหมือนเดิม? ตลกดีนะว่าไหม
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
เรื่องของเรามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วคาร์ลอส!!
-
คาร์ลอส
ลอสรู้ว่าลอสผิด ลอสขอโทษ
-
เอมมี่
งั้นให้ฉันไปนอนกับผู้ชายคนอื่นแล้วมาขอโทษนายแบบนี้เอาไหม
-
คาร์ลอส
!!!!!
-
เอมมี่
แฟร์ๆดีนะ
-
คาร์ลอส
ทำไม!! ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ด้วย
-
เอมมี่
มันเรื่องของฉันไม่ต้องยุ่ง!!
-
คาร์ลอส
หยุดทำประชดลอสแบบนี้สักที ทั้งเรื่องแต่งตัวและนิสัยแรงๆแบบนี้ กลับมาเป็นมี่คนเดิมของลอสได้ไหม
-
เอมมี่
มี่คนเดิม?....คนนั้นมันตายไปแล้วคาร์ลอส
-
คาร์ลอส
อึก
-
เอมมี่
นายเป็นคนฆ่าเค้ากับมือ....จำไม่ได้เหรอ
-
ฉันแคนยิ้มเยาะให้กับร่างสูงตรงหน้าก่อนจะปล่อยให้เค้ากอดแบบนั้นโดยไม่ขัดขืนใดๆอีก
-
คาร์ลอส
เอมมี่
-
เอมมี่
เอมมี่คนที่ไร้เดียงสามันได้ตายไปแล้ว....และมันจะไม่มีอีก
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
เลิกยุ่งกับฉันซะ ถ้าไม่อยากหมดตัวเหมือนแคร์
-
คาร์ลอส
จะให้ลอสทำยังไง มี่ถึงจะยอมคุยกับลอสดีๆ
-
เอมมี่
ไม่แน่นะ ถ้านายยอมกราบฉันเหมือนแคร์....ฉันอาจจะยอมคุยด้วยก็ได้
-
คาร์ลอส
........
-
เอมมี่
!!!!!!
-
ฉันมองคนตัวสูงอย่างอึ้งๆ เมื่อเค้าคุกเข่าลงตรงหน้าของฉันทันทีที่ฉันพูดจบ
-
คาร์ลอส
ถ้ายอมกราบ จะคุยด้วยใช่ไหม
-
เอมมี่
........
-
คาร์ลอส
อึก
-
คนตัวสูงพนมมือแล้วทำท่าจะกราบฉัน!!! มะ ไม่นะ!!
-
เพี๊ยะ!!
-
เอมมี่
ไสหัวไปให้พ้น!!!
-
ฉันตบหน้าคนตัวสูงเต็มแรงก่อนที่เค้าจะก้มลงมากราบฉันอย่างที่พูด
-
คาร์ลอส
อึก ไม่
-
เอมมี่
ฉันไม่ได้รักนายแล้ว ได้ยินไหม!!!
-
คาร์ลอส
ไม่จริง!! มี่ยังรักลอสอยู่ ไม่อย่างนั้นมี่คงปล่อยให้พี่อลันยิงลอสไปแล้ว
-
เอมมี่
อึก!!
-
คาร์ลอส
ลอสรู้
-
เอมมี่
อย่าสำคัญตัวผิด!! ฉันแค่ไม่อยากให้พี่ชายฉันเป็นฆาตกร
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
ไปให้พ้น!!
-
ฉันเดินหนีคนตัวสูงแต่ไม่ถึงสามก้าวมือหนาก็ดึงฉันเข้าไปกอดจากด้านหลังแน่น
-
คาร์ลอส
อึก ฮือๆ มี่
-
เอมมี่
.........
-
คาร์ลอส
ได้โปรด.....มี่จะไม่ยกโทษให้ลอสก็ได้ แต่อย่าทำท่ารังเกียจลอสแบบนี้เลยนะ
-
ฉันยืนนิ่งและปล่อยให้น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลลงมาอาบเต็มแก้มเพราะไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้แล้ว
-
เอมมี่
อึก
-
คาร์ลอส
ลอสขอโทษ อึก
-
เอมมี่
ฉันไม่ได้รักนายแล้ว อึก ได้ยินไหมคาร์ลอส!! ฮือๆ
-
ขาที่หมดแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้นแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายคนตัวสูงที่ร้องไห้เช่นกัน
-
อ้อมกอดหนายังคงกอดฉันเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆคลายออกให้ฉันหันไปหาเค้าตรงๆ
-
คาร์ลอส
อึก มี่
-
ตุบ
-
เอมมี่
อึก ได้ยินไหมว่สฉันไม่ได้รักนายแล้ว
-
ตุบ
-
คาร์ลอส
อึก ฮือๆ
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
ฉันทุบกำปั้นใส่แผงอกกว้างก่อนจะซบหน้าเข้ากับอกนั้นอย่างอ่อนแรง
-
คาร์ลอส
มี่
-
คนตัวสูงดึงฉันเข้าไปกอดแล้วร้องไห้ออกมา ฉันปล่อยให้คาร์ลอสกอดแบบนั้นโดยไม่ขัดขืนอะไรอีก
-
เอมมี่
อึก ฮือๆ
-
คาร์ลอส
ลอสรักมี่นะ
-
มือหนาเอื้อมมาเช็ดน้ำตาให้กับฉันก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาใกล้หน้าของฉัน ริมฝีปากร้อนเลื่อนลงมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างอ่อนโยน
-
ฉันนิ่งและตอบรับสัมผัสนุ่มนั้นอย่างเต็มใจคนตัวสูงละริมฝีปากออกแล้วมองหน้าฉันนิ่งนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมองฉันสื่อความรู้สึกหลากหลายในคราวเดียว ทั้งความรัก ความเจ็บปวด ความรู้สึกผิด มันมากมายเหลือเกินจนฉันสับสนในหัวไปหมด
-
เอมมี่
ลาก่อน คาร์ลอส
-
คาร์ลอส
!!!!!
-
เอมมี่
อึก
-
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินหันหลังให้กับคนตัวสูงทันที
-
คาร์ลอส
ลอสไม่ยอมแพ้หรอก!! ยังไงลอสต้องเอามี่กลับคืนมาให้ได้
-
เอมมี่
......
-
คาร์ลอส
ได่ยินไหมเอมมี่!! ว่าลอสจะต้องเอาหัวใจมี่กลับมาให้ได้
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
ฉันเดินออกไปโดยไม่หันกลับไปมองคนตัวสูงอีก เสียงตะโกนบอกความในใจของคนตัวสูงยังคงดังอยู่ในหัวฉัน
-
หยุดใจอ่อนได้แล้วเอมมี่....เค้าทำอะไรไว้จำไม่ได้เหรอ อย่าโง่และอย่าอ่อนแอ
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🌸🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น