ศึกชิงเหรียญจันทร์ทรา 👑🌕
-
เอมมี่
-
เอมมี่
อึก
-
คาร์ลอส
อือออ
-
แพร
ลอสคะ
-
ฉันพิงหลังเข้ากับกำแพงนอกห้องนอนด้วยหัวใจที่แตกสลาย เสียงกระเซ่าของคนทั้งสองยิ่งทำให้ฉันอยากจะหายไปจากตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด
-
คาร์ลอส
ครับ
-
แพร
เมื่อไหร่ลอสจะชิงเหรียญมาได้สักที
-
คาร์ลอส
อีกไม่นานหรอก
-
แพร
ให้แพรช่วยไหม
-
คาร์ลอส
จริงเหรอ!!
-
แพร
ค่ะ แต่คุณต้องเลิกยุ่งกับเอมมี่นะ
-
คาร์ลอส
นะ แน่นอนอยู่แล้ว
-
เอมมี่
อึก
-
คาร์ลอส
ผมบอกแล้วไงว่าคบเพราะอะไร
-
แพร
แล้วเพราะอะไรคะ บอกแพรให้ชื่นใจอีกครั้งได้ไหม
-
คาร์ลอส
เพราะลอสอยากได้เหรียญไง และครองตำแหน่งหัวหน้าหอพัก
-
เอมมี่
อึก!!!
-
คาร์ลอส
ถ้าได้ตำแหน่งทุกอย่างมันก็จะอยู่ในมือลอส
-
แพร
คุณไม่เคยรักเอมมี่ใช่ไหมคะ
-
คาร์ลอส
ไม่เคยและไม่คิดจะรักด้วย ผมรักใครคุณก็รู้นะแพร
-
ทำไม.....ทำไมถึงทำแบบนี้
-
แพร
ดีจัง
-
คาร์ลอส
งั้นแพรช่วยไปเอาเหรียญมาให้ลอสได้ไหม ถ้าลอสได้เหรียญมา เอมมี่ก็ไม่มีความหมายอีกแล้ว
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
คาร์ลอส
ลอสอยากเลิกกับยัยเฉิ่มนั้นจะตาย
-
แพร
งั้นถ้าแพรช่วยคุณ ต้องเลิกทันทีเลยนะ
-
คาร์ลอส
ครับ
-
เอมมี่
ได้เลิกแน่
-
คาร์ลอส
!!!!!!!
-
แพร
ว้าย!! เอมมี่ 😏
-
ทั้งสองรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างกายเอาไว้และมองมาที่ฉันด้วยความตกใจ
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
คาร์ลอส
มะ มี่!!
-
เอมมี่
ที่ผ่านมาคบกับฉันเพราะเรื่องแบบนี้น่ะเหรอคาร์ลอส!!!
-
แพร
เอมมี่ พี่ขอโทษนะ
-
แพรมองมาที่ฉันและแสร้งทำว่ารู้สึกผิด
-
คาร์ลอส
มี่....ฟังลอสก่อนนะ
-
เอมมี่
ฟังอะไร? อึก ฟังว่ามึงรักมันมาแค่ไหนน่ะเหรอ!!!!
-
คาร์ลอส
!!!!!
-
เอมมี่
กูไม่น่าไว้ใจมึงเลย
-
ฉันเช็ดน้ำตาแล้วกลืนก้อนสะอึกลงไปในคอแล้วค่อยๆถอยหลังออกมาช้าๆ
-
คาร์ลอส
มี่!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
เอมมี่
อย่าแตะต้องตัวกู
-
คาร์ลอส
.........
-
เอมมี่
ต่อไปนี้จะไปเอาจะไปรักใครก็เชิญตามสบาย
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
หัวใจของฉัน....อึก ฮือๆ เอากลับคืนมาด้วย
-
ฉันเดินออกมาจากห้องทันทีก่อนจะพาร่างอันไร้เรี่ยวแรงขับรถออกมาจากคอนโดทันที
-
เอมมี่
-
ริต้า
มี่!! เกิดอะไรขึ้น
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
ริต้า
!!!!!
-
กอหญ้า
มี่
-
เอมมี่
ลอสเค้า ฮือๆ
-
กอหญ้า
มี่....เกิดอะไรขึ้น
-
แคร์
สาวน้อย...ร้องไห้ทำไมคะ 😏
-
เอมมี่
อึก
-
พี่แคร์เดินเข้ามาแล้วส่งยิ้มเยาะเย้ยให้กับฉัน
-
แคร์
ฉันบอกแล้วไงว่าไอ้ลอสมันไม่ได้รักเธอ
-
เอมมี่
!!!!!!
-
ร่างบางกอดอกยิ้มเหมือนรู้เรืองทั้งหมดแล้ว
-
แคร์
ฉันจะบอกให้เอาบุญนะเอมมี่...ที่คาร์ลอสมันจีบแกก็เพราะมันอยากได้เหรียญ
-
กอหญ้า
ไม่จริง!!!
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
แคร์
งั้นแกก็ถามเอมมี่สิญ่า!! ว่าวันนี้มันไปเจออะไรมา
-
ริต้า
มี่!! เกิดอะไรขึ้น
-
เอมมี่
ฮือๆๆ
-
ฉันทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ขาทั้งสองข้างไม่สามารถยันตัวยืนได้อีกแล้ว ความผิดหวังและเสียใจกัดกินหัวใจฉันไปเรื่อยๆ
-
แคร์
จำเอาไว้ใส่หัวให้ดีนะเอมมี่ ไอ้ลอสมันไม่ได้รักเธอ!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
กอหญ้า
ต้า!!
-
ริต้า
หุบปากเลวๆของมึงไปซะอีเวร!!!
-
แคร์
กรี๊ดดดดดดด
-
พี่กอหญ้ารีบวิ่งเข้าไปล็อกตัวริต้าเอาไว้ไม่ให้เข้าไปตบพี่แคร์อีกรอบ
-
เอมมี่
ไม่จริง!! กรี๊ดดดดดด
-
แคร์
!!!!
-
เอมมี่
พวกมึงมันไร้สาระสิ้นดี!!
-
ฉันผลักพี่แคร์ให้ล้มลงที่เดิมแล้ววิ่งเข้าไปในห้องนอนของตัวเองทันที
-
ก๊อกๆๆๆ
-
ริต้า
มี่!! เปิดประตูหน่อย
-
เอมมี่
ไปให้พ้น!!!
-
ฉันตะคอกใส่เพื่อนรักแล้วทรุดลงนั่งพิงประตูห้องด้วยความเสียใจ
-
คาร์ลอส
มี่!!
-
เอมมี่
!!!
-
ฉันรีบวิ่งไปล็อกประตูระเบียงก่อนที่คนตัวสูงจะปีนเข้ามาในห้องได้
-
คาร์ลอส
มี่เปิดประตูให้ลอสหน่อย
-
เอมมี่
ไปให้พ้น!!
-
คาร์ลอส
ไม่!!
-
เอมมี่
ฉันไม่อยากเห็นหน้าแกอีกแล้วไอ้คนทรยศ!!
-
คาร์ลอส
ฟังลอสก่อนได้ไหม
-
เอมมี่
กูจะไม่เชื่อคำพูดของมึงอีกแล้ว!!
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
พอสัก!! เลิกเรียกชื่อฉันได้แล้ว!!!
-
ฉันตะคอกใส่คนนอกระเบียงเสียงดัง
-
คาร์ลอส
ลอสแค่อยากจะหลอกแพรเพื่อเอาเหรียญเท่านั้น!!
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
คาร์ลอส
มี่ ได้โปรด
-
เอมมี่
เราเลิกกันเถอะ
-
คาร์ลอส
!!!!!!!
-
เอมมี่
อึก ฮือๆ เลิกกับยัยเฉิ่มอย่างฉันไปซะ
-
คาร์ลอส
มี่ ไม่เอานะลอสไม่เลิก!!
-
เอมมี่
อึก ฮือๆ ไปให้พ้น
-
คาร์ลอส
มี่ ออกมาคุยกับลอสหน่อย
-
เอมมี่
ฮือๆ
-
คาร์ลอส
มี่
-
ฉันปิดผ้าม่านแล้วนั่งปิดหูของตัวเองเพราะไม่อยากได้ยินเสียงของเค้าอีก
-
คนทรยศอย่างแก ฉันจะไม่มีวันให้อภัยแกเด็ดขาด
-
ความเจ็บปวดที่นายมอบให้....ฉันจะไม่มีวันลืม
-
สองวันต่อมา
-
เอมมี่
......
-
ริต้า
มี่
-
เอมมี่
ถ้ามึงจะมาพูดเรื่องมัน กูจะเลิกคบกับมึง
-
ริต้า
.......
-
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก่อนจะเดินออกมาจากห้องทันที เป็นเวลาสิงวันเต็มที่ฉันไม่ออกจากห้องเลยและไม่รับสายใครใดๆทั้งนั้นด้วย
-
เอมมี่
นี่มันอะไร?
-
ฉันมองความวุ่นวายของนักศึกษาหญิงที่วิ่งไปมาเพื่อล็อคประตูหน้าต่างทุกบาน
-
ริต้า
วันนี้มีการชิงเหรียญน่ะ
-
เอมมี่
งั้นเหรอ
-
กอหญ้า
มี่
-
เอมมี่
คะ
-
กอหญ้า
วันนี้ไม่มีเรียนนะ
-
เอมมี่
ก็ดีค่ะ มี่ก็ไม่อยากออกไป
-
แคร์
พวกเธอ
-
เอมมี่
........
-
แคร์
อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะขโมยเหรียญไปให้พวกมัน
-
เอมมี่
หุบปากเน่าๆของมึงแล้วไปตายกับเหรียญเวรนั้นซะ
-
แคร์
!!!!!
-
กอหญ้า
มี่!!
-
ริต้า
!!!!!
-
ฉันเดินเข้าไปประจันหน้ากับพี่แคร์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
-
เอมมี่
เหรียญเฮงซวย
-
แพร
มันจะมากไปแล้วนะเอมมี่!! แคร์เป็นรุ่นพี่เธอนะ
-
เอมมี่
แล้วไง?
-
แพร
!!!!!
-
เอมมี่
รุ่นพี่นิสัยต่ำๆฉันไม่เคารพ
-
แพร
!!!!!!
-
เอมมี่
อยากจะไปทำอะไรกับมันก็เชิญ กูยกให้
-
แพร
แก!!
-
เอมมี่
รักกันมากไม่ใช่เหรอ?
-
แพร
........
-
เอมมี่
หญิงร้ายชายเลว ก็เหมาะกันดี
-
ฉันจ้องหน้าแพรอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองทันที วันนี้เวลาหนึ่งทุ่มสินะ....เวลาความสุขของพวกแกจะมาถึง
-
เวลา 19:00 น.
-
กริ๊งงงงงงงงงงง
-
เอมมี่
......
-
เสียงสัญญาณดังก้องไปทั้งมหาวิทยาลัยเตือนทุกคนให้รู้ว่าถึงเวลาสงครามของการชิงเหรียญจันทร์ทรา
-
ริต้า
มี่
-
เอมมี่
อย่าให้คาร์ลอสได้เหรียญไป
-
ริต้า
แล้วพี่ญ่าล่ะ
-
เอมมี่
กูจัดการเอง
-
ฉันเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วตรงไปที่ห้องพี่แคร์ทันที
-
แคร์
เข้ามาทำไม!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
แพร
แคร์!!
-
เพี๊ยะ!!!!
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องแล้วไม่พูดสักคำ ตรงเข้าไปตบหน้าพี่แคร์และตบพี่แพรที่จะเข้ามาห้ามฉัน
-
เอมมี่
ถอยไป!!
-
ริต้า
มี่!!
-
แคร์
ทำบ้าอะไรของมึงวะ!!
-
เอมมี่
ทำลายกฎเวรๆที่มึงสร้างขึ้นไง
-
กอหญ้า
มี่!! ทำอะไรน่ะ
-
แคร์
กูบอกให้หยุดไงอีบ้า!!
-
เพี๊ยะ!!
-
เอมมี่
!!!!!
-
ริต้า
เฮ้ย!!
-
มือเรียวตบเข้ามาที่ใบหน้าของฉันอย่างแรงก่อนจะผลักเข้าไปที่โซฟา
-
เอมมี่
กรี๊ดดดดดดด!!
-
แคร์
อีหมาบ้า!!!
-
ริต้า
อีเวร!! ปล่อยเพื่อนกูนะ!!
-
ริต้าจิกผมพี่แคร์แล้วเหวี่ยงไปที่พื้นทันที
-
เพี๊ยะ!!
-
แคร์
อีต้า!! มึงจะเอาใช่ไหม!!
-
ริต้า
เออ กูอยากตบมึงมานานแล้ว!!
-
แคร์
กรี๊ดดดดดด
-
กอหญ้า
หยุดนะมี่!! ต้า!!
-
แพร
กรี๊ดดดดดด
-
ทันทีที่ฉันตั้งตัวได้ก็รีบพุ่งตัวเข้าไปตบแพรทันทีโดยไม่รอให้เสียเวลา
-
ลีโอ
เฮ้ย!!!
-
ริว
เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!!
-
คาร์ลอส
มี่!!
-
คาร์ลอสรีบวิ่งเข้ามาอุ้มฉันให้ออกห่างจากแพรและริวกับพี่ลีโอต้องรีบเข้าไปจับตัวริต้าออกจากแคร์ก่อนที่เค้าจะน่วมไปกว่านี้
-
เอมมี่
ปล่อย!! อย่ามาแตะต้องตัวกู!!
-
คาร์ลอส
เลิกบ้าสักทีได้ไหม!!!
-
เอมมี่
อยากได้นักใช่ไหมเหรียญเวรเนี่ย!!!
-
ลีโอ
มี่!! เป็นบ้าอะไรวะ!!
-
เพี๊ยงงงงงง
-
กอหญ้า
กรี๊ดดดดด
-
ฉันถือรองเท้าที่คาร์ลอสซื้อให้กระแทกตู้กระจกแล้วหยิบเหรียญจันทร์ทราออกมาใส่กระเป๋าทันที
-
ลีโอ
เอามาให้พี่!!
-
เอมมี่
ไม่มีวัน!!
-
คาร์ลอส
มี่!! ลอสไม่เคยรักแพรเลยนะ
-
เอมมี่
จะพูดกลับกรอกยังไง ภาพของแกกับมันที่นอนกอดกันบนเตียงก็ลบออกไปจากหัวฉันไม่ได้!!!
-
คาร์ลอส
อึก!!
-
เอมมี่
สารเลว!!
-
แพร
แค่กๆ ลอสช่วยแพรด้วย
-
เอมมี่
......
-
ลีโอ
ไปจับตัวเอมมี่มา!!
-
ริว
แต่....เมียไอ้ลอส 😰
-
เอมมี่
กูไม่ใช่เมียมัน!!!
-
คาร์ลอส
เอมมี่!!
-
เสียงเข้มตะคอกเรียกชื่อฉันเสียงดังก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน แต่ก่อนที่จะเข้ามาถึงฉันก็รีบวิ่งหนีออกมาจากห้องแล้วเข้าไปในลิฟต์ทันที
-
ริต้า
มี่!!
-
ลีโอ
จับตัวยัยนั้นไว้!!
-
ริต้า
ถอยไป!!!
-
ริต้าเข้ามาขว้างหน้าฉันเอาไว้เพือไม่ให้นักศึกษาชายนับสิบคนที่ยืนขว้างหน้าประตูหอพักอยู่ คงเป็นลูกน้องพี่ลีโอสินะ!!
-
ผัวะ!! ๆๆๆ
-
ริต้าทั้งกระโดดถีบต่อยและตีไม่ยอมแพ้ ภาพตรงหน้าคือผู้ชายนับสิบนอนกองที่พื้นเพราะสู้ผู้หญิงตัวเล็กๆไม่ได้
-
ไม่เสียชื่อนักสู้ครบวงจรจริงๆ
-
คาร์ลอส
เอมมี่!!
-
เพราะริต้าไม่น่าเป็นห่วงฉันจึงวิ่งฝ่าสงครามออกมาแล้วขึ้นรถเตรียมออกไปทันที
-
เอมมี่
ถอยไป!!!
-
คาร์ลอส
ไม่!!
-
คาร์ลอสไม่ยอมถอยและยังคงยืนขว้างหน้ารถฉันอยู่
-
เอมมี่
ได้!!
-
กอหญ้า
กรี๊ดดดดดด
-
บรื้นนนนนนนนนน
-
ฉันเหยียบคันเร่งแล้วพุ่งรถออกไปทันทีโดยไม่กลัวว่าจะชนเค้าหรือไม่ ความเกลียดชังเข้ามาเล่นงานจิตใจของฉันเต็มๆ ฉันไม่อยากแม้แต่จะคิดถึงชื่อเค้า....คนทรยศ
-
เอมมี่
อึก ฮือๆ
-
น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลลงมาอาบทั้งสองแก้มของฉัน คำพูดและภาพวันนั้นมันยังคงติดตามหลอกหลอนฉันไม่หยุด คาร์ลอสทำลายความรักและความเชื่อใจของฉันจนไม่เหลือชิ้นดี
-
เวลา 00:00 น.
-
ห้องโถงใหญ่
-
เอมมี่
-
ฉันที่หลบหนีจากการไล่ล่าตลอดหลายชั่วโมงวิ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่แล้ววางเหรียญลงที่แท่นพิธี
-
คุณเจมส์
เย้!!!!
-
เอมมี่
.........
-
คาร์ลอส
........
-
ลีโอ
.........
-
ฉันยืนนิ่งทันทีเสียงโห่ร้องของนักศึกษาชายหญิงนับพันจ้องมองมาที่ฉันเป็นตาเดียว
-
คุณเจมส์
ในที่สุด!! เราก็ได้ผู้ชนะแล้ว!!
-
เอมมี่
........
-
คุณเจมส์
สาวน้อยที่ใครๆก็คาดไม่ถึง ว่าเธอจะชิงเหรียญมาได้
-
เอมมี่
........
-
คาร์ลอส
เอมมี่....
-
ฉันมองสายตาเจ็บปวดของคนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างล่างเวที ก่อนจะแค่นเสียงหัวเราะออกมาเพราะความหน้าสมเพช
-
คุณเจมส์
มีอะไรจะกล่าวหน่อยไหม....หรือจะทำอะไร เชิญตามสบายเลยสาวน้อย
-
เอมมี่
ในฐานะที่ฉันคือผู้ชิงเหรียญได้
-
คาร์ลอส
.........
-
เอมมี่
ฉันขอประกาศยกเลิกกฎแห่งการชิงเหรียญนี่และขอยกเลิกกฎแบ่งแยกฝั่งชายหญิง
-
เสียงร้องด้วยความดีใจของนักศึกษาทั้งหลายดังก้องไปทั่วห้องโถง
-
แคร์
........
-
เอมมี่
และฉันขอปลดแคร์ ออกจากการเป็นผู้คลุมกฎ
-
แพร
แคร์!!!
-
คนตัวเล็กกำหมัดแน่นแล้วจ้องหน้าฉันด้วยความโกรธแค้น
-
คุณเจมส์
ว้าาาา แบบนี้ก็อดสนุกเลยสินะ
-
เอมมี่
แค่นี้ค่ะ
-
คาร์ลอส
มานี่!!
-
คนตัวสูงดึงแขนฉันออกไปจากห้องโถงก่อนจะพาฉันไปที่ลานจอดรถทันที
-
เอมมี่
ปล่อย!!
-
คาร์ลอส
หยุดบ้าแล้วฟังกันบ้างได้ไหม!!
-
เอมมี่
ไม่ฟัง!!
-
คาร์ลอส
มี่!!!
-
เอมมี่
เงียบสักที!!!
-
คาร์ลอส
!!!!!!!
-
เอมมี่
ฉันเกลียด!!! เกลียดทุกอย่างที่เป็นนาย เกลียดเสียง เกลียดหน้า ไม่อยากเจออีกแล้ว!!!
-
คาร์ลอส
มี่
-
เอมมี่
หยุดเรียกฉันสักที!!!
-
คาร์ลอส
ลอสก็แค่อยากจะชิงเหรียญมาให้ได้ เราจะได้คบกันแบบเปิดเผยสักที
-
เอมมี่
ก็เลยต้องไปนอนกับมันงั้นเหรอ!!!
-
คาร์ลอส
........
-
เอมมี่
อึก !!
-
คาร์ลอส
ลอส....
-
เอมมี่
ฮือๆขอร้อง อึก ฮือๆ
-
คาร์ลอส
.......
-
เอมมี่
ไปให้พ้นหน้าฉันซะ!! ฮือๆ
-
ฉันนั่งลงที่พื้นแล้วปล่อยโฮออกมาทันที
-
คาร์ลอส
ลอสขอโทษ
-
เอมมี่
ฮือๆ หลอกมี่ทำไม อึก มี่ไม่ดีตรงไหน
-
คาร์ลอส
ลอสไม่เคยหลอกมี่ ความรักที่ลอสให้มันคือความจริง
-
เอมมี่
อึก ฮือๆ ไม่มีเหลือแล้ว
-
คาร์ลอส
อึก!!
-
เอมมี่
ความเชื่อใจมันไม่เหลืออีกแล้ว
-
คาร์ลอส
มี่
-
แพร
ลอส
-
เอมมี่
!!!!!
-
คาร์ลอส
........
-
แพรเดินเข้ามาหาคาร์ลอสแล้วมองหน้าฉันอย่างผู้ชนะ
-
แพร
เลิกกันแล้วใช่ไหม
-
เอมมี่
ใช่
-
แพร
ดี
-
คาร์ลอส
หุบปากได้ไหมแพร
-
แพร
ลอส!!!
-
คาร์ลอส
ฉันไม่เคยรักเธอ
-
แพร
ฉันรู้
-
เอมมี่
!!!!!!
-
คาร์ลอส
!!!!!!
-
แพร
หึหึหึหึ
-
คาร์ลอส
แพร....เธอ
-
แพร
ฉันไม่ได้โง่คาร์ลอส คุณทำลายความรักที่ฉันมีให้ด้วยการหลอกลวง ก็สมควรแล้วที่คุณเองจะไม่เหลืออะไรสักอย่าง
-
คาร์ลอส
!!!!!!
-
แพร
แต่จะบอกอะไรให้เอาบุญนะเอมมี่ คาร์ลอสกับฉันเราสองคนลึกซึ้งกันลับหลังเธอมาหลายครั้งแล้วล่ะ
-
เอมมี่
อึก!!!!
-
คาร์ลอส
แพร!!
-
แพร
หรือจะเถียงว่าไม่จริง!!
-
คาร์ลอส
........
-
เอมมี่
พอกันที อยากจะเอากันกี่ครั้งก็ตามใจ
-
คาร์ลอส
มี่!!
-
ฉันเดินเข้าไปในรถแล้วขับกลับหอพักทันที
-
เอมมี่
-
เอมมี่
อึก
-
แคร์
เอมมี่!!
-
เพี๊ยะ!!!
-
เอมมี่
!!!!!
-
ยังไม่ทันที่ฉันจะตั้งตัวมือเรียวก็ตบเข้ามาที่แก้มซ้ายของฉันเต็มแรง
-
แคร์
มึงกล้ามากนะที่หักหน้ากูแบบนั้น!!!
-
เพี๊ยะ!! เพี๊ยะ!!
-
เอมมี่
ปะ ปล่อยนะ!!!
-
แคร์
นังสารเลว!!!!
-
เพี๊ยะ!!
-
เพราะความเหนื่อยล้าจากการวิ่งหลบหนีตลอดหลายชั่วโมงทำให้เรี่ยวแรงของฉันทั้งหมดไม่มีเหลืออีกแล้ว มือเรียวตบเข้าที่ใบหน้าของฉันไม่ยอดหยุด
-
กอหญ้า
มี่!!
-
ริต้า
อีเวรเอ้ย!!!!
-
ริต้ากระชากผมพี่แคร์ให้ออกจากตัวฉันแล้วตบซ้ำเพื่อช่วยฉัน
-
กอหญ้า
มี่!! ได้ยินพี่ไหม
-
เอมมี่
........
-
คาร์ลอส
มี่!!!
-
กอหญ้า
รีบพาไปโรงพยาบาลดีกว่านะลอส!!!
-
คนตัวสูงรีบช้อนตัวฉันขึ้นแล้วตรงไปที่รถทันที อุ่นจัง....อ้อมกอดของคนที่ฉันรัก.....คาร์ลอส
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป......🌸🌸🌸
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น