[SS2] ชะตากรรม 🦁
-
Jasmine University
-
มิรา
-
ฉันขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถมหาวิทยาลัย เฮ้อออ กว่าจะขับมาถึงก็ปาเข้าไปเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว แบบนี้ฉันจะหาหอพักเจอไหมเนี่ย
-
วีนัส
ทางนี้ๆๆ
-
มิรา
😊😊
-
ฉันเดินไปหาเพื่อนรักที่ยืนโบกมือให้กับฉันอยู่ที่หน้าตึก
-
วีนัส
ทำไมมาช้าจัง
-
มิรา
กว่าจะมาได้ ยัยเรย์งอแงน่ะ
-
วีนัส
เป็นน้องที่ติดพี่สาวจริงๆนะ
-
มิรา
หอพักไกลไหมมึง
-
วีนัส
ไม่หรอก เอาจริงๆนะทำไมมึงต้องไปอยู่หอพักด้วยวะ
-
มิรา
กูไม่อยากจ่ายค่าห้อง
-
วีนัส
งกจริงๆ
-
มิรา
มีรายจ่ายอีกเยอะนะมึง กูจ่ายไม่ไหวหรอก
-
วีนัส
เออๆ มีอะไรก็ไปหากูที่คอนโดแล้วกัน
-
ฉันยิ้มให้เพื่อนรักก่อนจะเดินเข้าไปยกกระเป๋าออกมาจากหลังรถ
-
มิรา
แล้ววิล่ะ
-
วีนัส
อยู่คอนโด
-
มิรา
อ่อ
-
เราทั้งสามคนตัดสินใจมาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกัน วีนัสเรียนต่อในด้านดนตรี ส่วนฉันเรียนออกแบบดีไซน์ ส่วนวิเวียนเรียนวรรณกรรม
-
ถึงจะไม่ได้อยู่คณะเดียวกันแต่ก็น่าจะได้เจอกันบ่อยเพราะอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน
-
ทั้งวีนัสและวิเวียนเลือกที่จะอยู่คอนโดแต่ฉันอยู่ที่หอพักนักศึกษาจองทางมหาวิทยาลัยเพราะไม่อยากเสียค่าใช้จ่ายเหินจำเป็น อะไรที่แบ่งเบาภาระของแม่ได้ฉันเอาก็จะทำ
-
วีนัส
พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ว คืนนี้ไปค้างด้วยกันไหม
-
มิรา
แล้วตะวันล่ะ
-
วีนัส
มาพรุ่งนี้ เครื่องลงปุ๊บก็ตรงมานี่เลย
-
มิรา
ไป.....อเมริกามาสินะ
-
วีนัส
อื้ม
-
ตะวันกับวีนัสย้ายออกมาอยู่คอนโดเดียวกัน ช่วงปิดเทอมเค้าไปเรียนพิเศษที่อเมริกา....กับเพื่อนรักของเค้า
-
มิรา
ก็ดีแล้วแหละ มึงจะได้เลิกน้อยใจเค้าสักที
-
วีนัส
ใครน้อยใจวะ
-
มิรา
คิกๆ คนปากแข็ง
-
วีนัส
ชิ สาวๆคณะโรงแรมสวยจะตาย
-
มิรา
นี่ไปส่องมาแล้วเหรอ
-
วีนัส
😒😒😒
-
มิรา
ฮ่าๆๆๆ
-
วีนัส
พูดมากเดี๋ยวกูไม่ช่วยมึงยกนะ
-
มิรา
จ้าๆ ขอโทษจ้า
-
ฉันขำเพื่อนรักก่อนจะยกของแล้วเดินไปที่หอพักโดยไม่แซวต่อ
-
วีนัส
โอ้โห บ้านบาร์บี้หรือเปล่าวะ
-
มิรา
-
ฉันมองหอพักตรงหน้าก่อนจะทำท่าหนักใจ นี่ฉันต้องมาอยู่ที่นี่จริงเหรอวะ....น่ากลัวชะมัด
-
วีนัส
ไหวไหมมึง
-
มิรา
ได้แหละ ข้างในอาจจะไม่เลวร้าย
-
วีนัส
เก่าชิบหาย
-
มิรา
เอาน่า ไปห้องกูกันเถอะ
-
ฉันเดินเข้าไปในห้องที่ได้จองเอาไว้กับทางหอพัก ที่นี่ดีอยู่อย่างหนึ่งคือให้นักศึกษาปกครองตัวเอง ไม่มีหัวหน้า แตากฏของที่นี่เข้มมาก ใครฝ่าฝืนไล่ออกสถานเดียว
-
วีนัส
มิรา!! เอาจริงดิ ห้องเก่ามากมึง
-
มิรา
ค่อยแต่งทีหลังก็ได้
-
วีนัส
คืนนี้มึงไปนอนคอนโดกู พรุ่งนี้ไปซื้อของมาแต่งห้องก่อนอยู่เถอะ
-
มิรา
เออๆ
-
วีนัสยกกระเป๋าฉันกลับไปทางเดิมทันทีเพราะไม่ยอมให้ฉันอยู่ห้องเก่าๆโทรมๆ
-
คอนโด วีนัส
-
มิรา
-
วิเวียน
มาแล้วเหรอ!!
-
มิรา
อือออ ยัยหนอนคิดถึงจังเลย
-
ฉันวิ่งเข้าไปกอดวีนัสที่อยู่ในครัวห้องของวีนัสด้วยความคิดถึง
-
วิเวียน
ยัยหนอนอะไร ไม่มีแล้วยะ
-
มิรา
ลืมไปเลย ฮ่าา
-
วีนัส
มึงนี่ก็ เพื่อนอุตส่าห์เปลี่ยนตัวเองจนสวยแล้วนะ
-
วิเวียน
อีพวกบ้า เดี๋ยวก็เทแกงทิ้ง
-
มิรา
เฮ้ยๆๆๆ ฮ่าๆๆ
-
ฉันขำยัยวิเวียนที่น้อยใจจนจะเทแกงในหม้อทิ้งเพื่อประชดพวกฉัน ตอนนี้ยัยนี่แต่งตัวสวยขึ้นไม่เฉิ่มอีกแล้ว
-
วีนัส
แล้วทำอะไรเยอะแยะเนี่ย
-
วิเวียน
ก็มึงบอกจะปาร์ตี้ อะไรในตู้เย็นกูก็เอาออกมาหมดแหละ
-
มิรา
นี่มันเรียกว่าปล้นชัดๆ
-
วิเวียน
มีแกงเขียวหวาน หมูทอด ไข่เจียวปู กุ้งผัดกระเทียม แล้วก็ผัดเปรี้ยวหวานหมูชุดแป้งทอด
-
วีนัส
นี่กินสิบคนใช่ไหม
-
วิเวียน
ก็ฉลองชีวิตสาวมหาวิทยาลัยที่สดใสหน่อยสิ
-
มิรา
จ้าๆ จะกินไม่ให้เหลือเลย
-
วีนัส
เฮ้อออ เปิดเทอมแล้วสินะ ชีวิตมหาวิทยาลัย
-
มิรา
ทำเป็นคนแก่ไปได้นะมึง
-
วิเวียน
ฮ่าๆๆ คุณแม่ประจำกลุ่ม
-
ฉันขำกับฉายาของวีนัส กับมันทำตัวเหมือนแม่จริงๆนี่นะ
-
ชีวิตมหาวิทยาลัย.....ของดินจะเป็นยังไงกันนะ
-
ข่าวล่าสุดที่ได้ยินจากตะวัน เห็นว่าเค้าจะเข้าคณะออกแบบดีไซน์ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังของอเมริกา เค้าคงไม่กลับมาอีกแล้ว
-
ส่วนฉัน....ก็ควรตัดใจจากเค้าสักที
-
คณะ ออกแบบดีไซน์
-
วีนัส
ลงทะเบียนเสร็จไปเจอกันที่ร้านนั้นนะ
-
มิรา
โอเค
-
ฉันโบกมือลาเพื่อนรักที่ขับรถมาส่งก่อนจะเดินเข้าไปลงทะเบียนเรียนทันที วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ทางมหาวิทยาลัยเลยเปิดลงทะเบียนเรียนก่อนและให้นักศึกษาเลือกวิชาที่ตัวเองอยากจะเรียนจริงๆเพื่อลงเรียนตามหน่วยกิตที่กำหนดไว้
-
ปึก!!
-
มิรา
ขอโทษ....!!!!!
-
ดิน
........
-
ฉันเบิกตากว้างทันทีที่เห็นร่างสูงที่ชนฉัน!!! นี่เค้ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง มาได้ยังไงกัน!!
-
มิรา
!!!!!
-
ตะวัน
มิรา!!
-
ตะวันที่เดินมากับคนตัวสูงรีบเดินเข้ามาหาฉัน ดิน....ฉันคิดถึงนายนะ
-
มิรา
ตะวัน....
-
ตะวัน
คือ....
-
ดิน
ไม่เจอกันนานเลยนะมิรา
-
มิรา
........
-
คนตัวสูงมองฉันพร้อมเยียดยิ้มร้ายกาจมาให้ฉัน เค้าดูเปลี่ยนไปมาก ทั้งรอยสักรูปสิงโตที่แขนดูดุดันกว่าตอนนั้น
-
ดิน
ยังเลวเหมือนเดิมหรือเปล่า
-
มิรา
.........
-
คำพูดเจ็บแสบของดินทักทายฉันตั้งแต่วันแรกที่เจอ....เค้าคงเกลียดฉันเข้าใส้เลยสินะ
-
ตะวัน
ไอ้ดิน พูดจาให้มันดีๆหน่อย
-
ดิน
หึ ทำไมฉันต้องพูดดีๆกับผู้หญิงแบบนี้ด้วย
-
มิรา
เรากลับก่อนนะตะวัน
-
ตะวัน
เดี๋ยวสิ!!
-
มิรา
......
-
ฉันหันไปมองตะวันที่เรียกฉันไว้ก่อนจะไม่สนใจคนหาเรื่องอีก
-
ตะวัน
เดี๋ยวนัสมารับใช่ไหม
-
มิรา
อื้ม
-
ตะวัน
กลับด้วยกันไหม ยังไงก็ไปที่เดียวกัน
-
มิรา
เราจะไปซื้อของกับนัสน่ะ
-
ตะวัน
งั้นเดี๋ยวเรารอเป็นเพื่อนนะ
-
มิรา
แต่.....
-
ดิน
มึงมีนัดกับกูนะ
-
ตะวัน
แล้วไงวะ มึงกลับไปก่อนดิ
-
ดิน
สัส
-
คนตัวสูงด่าเพื่อนแล้วเดินหนีไปทันทีด้วยความหงุดหงิด แต่ก่อนจะไปก็ไม่วายหันมามองหน้าฉันแล้วแสดงความเกลียดชังมาให้ฉัน
-
มิรา
เค้ามาได้ยังไง
-
ตะวัน
มันตัดสินใจกะทันหันน่ะ อยู่ๆมันก็ตามมาเฉยเลย
-
มิรา
........
-
ตะวัน
ตั้งแต่มันเลิกกับมิรามันก็บ้าขึ้นเยอะเลย
-
มิรา
อะ อื้ม
-
ตะวัน
ขอโทษนะ แต่เราไม่ไหวจะปวดหัวกับมันแล้วจริงๆ
-
ตะวันทำหน้าหนักใจ ดูแล้วก็คงจะหนักจริงๆ ดินเปลี่ยนไปมากถึงมากที่สุด
-
มิรา
........
-
ตะวัน
นั่งก่อนสิ
-
มิรา
กลับมาถึงตอนเช้าแล้วก็ตรงมานี่เลยเหรอ
-
ตะวัน
เฮ้อออ ใช่เรายังไม่ได้นอนเลย
-
ตะวันนั่งลงที่ม้านั่งใต้คณะแล้วเริ่มระบายความเซ็งให้ฉันฟัง
-
มิรา
.......
-
ตะวัน
รู้ไหม ตอนมันไปถึงอเมริกาใหม่มันบ้าขั้นสุดเลยนะ แดกแต่เหล้าเมาหัวราน้ำแถมไม่ตั้งใจเรียนอีก จนพ่อมันจะตัดมันออกจากกองมรดกแล้วเนี่ย
-
มิรา
เราเห็นเค้าสักด้วย
-
ตะวัน
นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง ถ้ามิราเห็นรอยสักใต้เสื้อมันแล้วจะหนาว
-
มิรา
ยังมีอีกเยอะเลยเหรอ
-
ตะวัน
ทั้งหน้าอกแล้วก็หลังมัน
-
มิรา
เฮ้อออ
-
ตะวัน
ดูท่ามันจะยังไม่ลืมเรื่องมิรานะ
-
มิรา
.........
-
ตะวัน
เรียนคณะเดียวกันด้วย ยังไงก็ระวังตัวหน่อยนะ
-
มิรา
ดินคงไม่ทำอะไรหรอก ในเมื่อเค้าเลือกที่จะไม่ฟังแล้วเกลียดเราแบบนี้......เราก็ทำอะไรไม่ได้
-
ตะวัน
เรื่องของมันเถอะ ให้มันบ้าไปแบบนั้นแหละ
-
มิรา
ดูท่าจะเหนื่อยมากเลยสินะ
-
ตะวัน
สุดๆ ถ้ามันยังคบกับมิราอยู่ มันคงเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้
-
มิรา
......
-
ตะวัน
วันนี้เราว่าจะปาร์ตี้ต้อนรับมันกลับมา มิราไปด้วยกันนะ
-
มิรา
เค้าคงต้อนรับเราหรอกนะตะวัน
-
ตะวัน
เราอยากให้มิรากลับมาคบกับมันจริงๆนะ
-
มิรา
........ตะวันก็รู้ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้แล้ว
-
ฉันก็อยาก....หัวใจของฉันไม่เคยลืมเค้าเลย...ไม่เคย
-
ตะวัน
เฮ้อออ
-
มิรา
ใจเย็นน่า เดี๋ยวเค้าก็ดีขึ้น
-
ตะวัน
หนึ่งปีนะมิรา หนึ่งเต็มที่มันเลวลงๆ
-
มิรา
........
-
วีนัส
มิรา
-
ตะวัน
ที่รัก 😭
-
วีนัส
อะไรเนี่ย
-
ตะวันรีบเข้าไปกอดแฟนทันทีที่เจอหน้า พร้อมกับอ้อนแบบสุดๆ
-
ตะวัน
เค้าเหนื่อย
-
วีนัส
แล้วดินล่ะ คุณลุงบอกว่ากลับมาพร้อมกัน
-
ตะวัน
อื้ม
-
วีนัส
เป็นบ้าอะไรของมันอีก
-
มิรา
...........
-
ตะวัน
ไม่รู้อะ พอตะวันจะกลับมามันก็มาด้วยเฉยเลย
-
วีนัส
คิดอะไรของมันวะ
-
ตะวัน
แค่เห็นรูปมิราที่นัสส่งให้....มันก็กลับมาเลย
-
วีนัส
กลับมาเพราะมิรา?
-
ตะวัน
มั้ง
-
ทั้งสองคนหันมามองฉันด้วยความสงสัย....ดินนายต้องการอะไรกันแน่
-
บรื้นนนนนนน เอี๊ยดดดดดด
-
มิรา
!!!!
-
ตะวัน
เวรเอ้ย!!
-
วีนัส
!!!!!!
-
ฉันรีบหลบทันทีที่รถสปอร์ตสีดำขับเข้ามาด้วยความเร็วสูงจนเกือบชนฉันที่นั่งอยู่ข้างตะวัน
-
ดิน
หึ
-
ตะวัน
เล่นบ้าอะไรของมึงวะ!!!
-
ดิน
ลองเครื่องหน่อย ใครจะทำไมวะ
-
วีนัส
ไอ้เวร!!!! ประสาทเสียไปแล้วเหรอ
-
ดิน
ปากดีเหมือนเดิมเลยนะมึง
-
วีนัส
ไปเถอะมิรา อยู่นายกูกลัวจะยัดยาระงับประสาทใส่ปากมัน
-
มิรา
อื้ม
-
ดิน
เดี๋ยว!!
-
มิรา
โอ๊ย!!!
-
ฉันที่ก้าวไปไม่ถึงสามก้าวมือหนาก็เข้ามากระชากแขนฉันอย่างแรงแล้วกอดคอฉันเอาไว้แน่น
-
วีนัส
ทำบ้าอะไรของมึง!!
-
ดิน
กูขอยืมตัวเพื่อนมึงไปก่อนนะ
-
มิรา
!!!
-
วีนัส
มิรา!!
-
ตะวัน
ไอ้ดิน!!เดี๋ยว!!
-
คนตัวสูงฉุดลากฉันให้เดินไปที่รถแล้วกดตัวฉันลงไปด้วยความรุนแรง วีนัสที่ตามมาแต่ก็ไม่ทันคนตัวสูงออกรถไปก่อนเสียแล้ว
-
ดิน
.......
-
มิรา
จะทำอะไร!!
-
ดิน
ลื้อฟื้นความหลังกันหน่อย 😏
-
มิรา
ดิน!!
-
คนตัวสูงหันมามองฉันก่อนจะส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ ฉันพยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ตัวสั่นจนเกินไป
-
ดิน
กลัวเหรอ
-
มิรา
........
-
ดิน
ไม่เจอกันตั้งนาน....คิดถึงจังเลย
-
มิรา
!!!!!!
-
คนตัวสูงขยับเข้ามาหาฉันทันทีที่รถเข้ามาจอดในลานจอดรถใต้ดินของตึก
-
ดิน
หืม? ว่าไง
-
มิรา
จะทำอะไร
-
ดิน
ก็บอกแล้วไงว่าอยากลื้อฟื้นความหลังไง
-
มิรา
ปล่อย ฉันจะกลับ
-
ดิน
จะรีบไปไหนล่ะ
-
มิรา
!!!!
-
มือหนาเอื้อมมาดึงฉันเข้าไปคร่อมตัวเค้าเอาไว้แล้วกอดเอาไว้แน่น
-
ดิน
ตัวยังหอมเหมือนเดิมเลยนะ
-
มิรา
ปะ ปล่อยฉันนะ!!!!!
-
ดิน
อย่าทำเป็นหวงตัวไปหน่อยเลยมิรา ทำตัวยากตอนนี้มันก็ไม่ได้ทำให้เธอดูมีคุณค่าขึ้นมาหรอกนะ
-
มิรา
คุณค่าของตัวฉัน ไม่จำเป็นต้องให้คนอย่างนายมาตีราคา!!
-
ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแล้วพยายามดิ้นรนเพือให้หลุดจากอ้อมกอดร้ายของคนไร้เหตุผล
-
ดิน
หึหึหึ
-
มิรา
ดิน!!
-
ดิน
อืออออ
-
มิรา
!!!!
-
มือหนาจับใบหน้าของฉันเอาไว้ก่อนจะประกบริมฝีปากเข้ามาอย่างรุนแรง
-
ดิน
หยุดดิ้น!!
-
มิรา
ไม่!! ปล่อยฉันนะดิน
-
ดิน
ทำเป็นดีดดิ้น!! กับไอ้เวรนั้นเธอหวงตัวแบบนี้หรือเปล่ามิรา!!
-
มิรา
โอ๊ย!!
-
ดิน
กล้าที่จะนอกใจฉันแล้วมามีความสุขกับมันแบบนี้ ฝันไปเถอะมิรา!!
-
มิรา
อึก!! ฉันเจ็บนะ
-
ดิน
เจ็บให้เท่ากับที่ฉันเจ็บสิมิรา เจ็บปวดให้มากกว่าที่ฉันเป็นอยู่ทุกวันนี้
-
มิรา
เลิกบ้าสักที
-
ดิน
เธอเองที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ จำไม่ได้เหรอมิรา
-
มือหนาออกแรงบีบปลายคางของฉันสุดแรงก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
-
เพี๊ยะ!!!
-
ฉันตบหน้าคนป่าเถื่อนเต็มแรงด้วยความเหลืออด
-
มิรา
ฉันไม่ได้นอกใจนาย
-
ฉันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคมแล้วพูดคำพูดเดิมที่เค้าไม่เคยเชื่อ
-
ดิน
หุบปากแล้วลงมา!!
-
มิรา
โอ๊ย!!
-
คนตัวสูงกระชากฉันลงจากรถก่อนจะลากฉันเข้าไปในลิฟต์แล้วกอดฉันเอาไว้แน่น
-
ดิน
.......
-
มิรา
ดิน ปล่อยฉัน
-
ดิน
จะปล่อยกลับไปง่ายๆได้ยังไง ในเมื่อฉันยังสะใจไม่พอ
-
มิรา
นายมันบ้าไปกันใหญ่แล้วนะดิน เกลียดฉันก็ให้มันจบๆไปสิ!!
-
ดิน
จบ? พูดง่ายนี่มิรา!! สิ่งที่ทำกับฉันไว้ มันจะจบง่ายๆได้ยังไง!!!
-
มิรา
อืออออ ปล่อยนะ!!
-
ดิน
เข้ามา!!
-
มิรา
ไม่!!
-
ดิน
บอกให้เข้ามาไง!!!
-
คอนโด ดิน
-
มิรา
-
คนตัวสูงลากฉันเข้ามาในห้องก่อนจะเหวี่ยงฉันลงบนเตียงแล้วตามลงมาคร่อมร่างของฉันเอาไว้ไม่ให้หนีเค้าได้
-
มิรา
หยุดทำแบบนี้ได้ไหมดิน!!
-
ดิน
ไม่หยุด!! ใครจะทำไม
-
มิรา
อึก!! ปล่อยนะ!! โอ๊ย!!
-
มือหนากดข้อมือฉันเอาไว้แล้วรวบไว้ที่เหนือหัวก่อนจะก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอีกครั้งอย่างร้อนแรง
-
ดิน
หึหึหึหึ
-
มิรา
ไอ้คนป่าเถื่อน!!
-
ดิน
แค่นี้มันไม่เรียกว่าป่าเถื่อนหรอนะมิรา
-
มิรา
โอ๊ย!! อึก
-
ดิน
.........
-
มิรา
อึก เจ็บ
-
ดิน
เจ็บสิดี เธอจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้ นี่มันแค่เริ่มต้นนะมิรา
-
มิรา
!!!!!!
-
ดิน
อืออออออ
-
คนตัวสูงก้มลงมาคลอเคลียบริเวณต้นคอของฉันอย่างร้อนแรงก่อนจะเลื่อนขึ้นมาประกบริมฝีปากของฉันอีกครั้ง
-
มิรา
อืออออ
-
ดิน
โอ๊ย!!!
-
ฉันกัดเข้าไปที่ไหล่ของคนป่าเถื่อนสุดแรงจนคนตัวสูงผละออกจากตัวฉันเพราะความเจ็บปวด
-
มิรา
กรี๊ดดดดดดด
-
ดิน
คิดจะหนีฉันพ้นงั้นเหรอมิรา!!
-
แต่ฉันก็หนีพ้นจากเค้าแค่เสี้ยววินาที มือหนาก็คว้าแขนฉันลงมาที่เตียงอีกครั้ง
-
มิรา
ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ
-
ดิน
อายเหรอ
-
มิรา
อึก
-
ดิน
มากกว่านี้ฉันก็เห็นมาแล้ว....จะอายอะไรอีกล่ะ
-
ฉันมองหน้าคนใจร้ายและปล่อยให้น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ไหลลงมา
-
มิรา
หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!!!
-
ดิน
หึหึหึ อย่าทำหน้าบางไปหน่อยเลยมิรา มันไม่สมกับเป็นเธอเลยนะ
-
มิรา
อืออออออ!!!!
-
ดิน
เธอจะต้องเจ็บปวดกว่าที่ฉันเจ็บ!!!
-
คนตัวสูงก้มลงมาบดขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรงก่อนจะก้มลงมามอบสัมผัสอันลึกซึ้งและป่าเถื่อนให้กับฉันในที่สุด
-
เวลา 11:00 น.
-
มิรา
.........
-
ดิน
........
-
ฉันเอื้อมมือไปจับแผงอกกว้างของคนที่หลับไหลด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากบทรักอันป่าเถื่อน เค้าไม่ยอมฟังคำอ้อนวอนของฉันเลยสักนิด
-
มิรา
อึก
-
ร่างกายที่ฉันคุ้นเคยตอนนี้เหมือนเป็นคนแปลกหน้าไปแล้ว ดินเปลี่ยนไปมาก ทั้งรอยสักและความใจร้อนที่ทวีคูณเป็นสองเท่า ฉันเอื้อมมือไปตามแผงอกก่อนจะมาหยุดที่อกหนาข้างซ้ายที่สักคำว่า “มิรา” เป็นภาษาอังกฤษเอาไว้
-
หมับ
-
ดิน
จะทำอะไร
-
มือหนาจับข้อมือของฉันเอาไว้แน่นและถามฉันทั้งๆที่หลับตาอยู่
-
มิรา
มิราเจ็บ
-
ดิน
อย่าเอามือสกปรกของเธอมาจับตัวฉัน
-
มิรา
อึก ดิน
-
คนตัวสูงลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาใส่เพื่อปกปิดรอยสักลายปีกนกขนาดเต็มหลังพร้อมชื่อของฉันสักไว้ด้านล้าง
-
ดิน
ปล่อย
-
ฉันขยับเข้าไปกอดคนตัวสูงจากด้านหลังแล้วค่อยๆหลับตาลงปล่อยให้น้ำตาไหลลงมาด้วยความเจ็บปวด
-
มิรา
มิรายังรักดินอยู่นะ ได้โปรดฟังมิราอธิบายก่อนได้ไหม
-
ดิน
.........
-
มิรา
นะคะ
-
ดิน
จะต้องฟังอะไรอีก....ภาพที่เธอจูบกับมัน ยังไม่ขัดพออีกเหรอ
-
มิรา
แต่ฉันไม่ได้เต็มใจ!!!
-
ดิน
ฉันไม่อยากจะเชื่อคำพูดของคนอย่างเธออีกแล้วมิรา!!
-
มิรา
อึก ฮือๆ
-
คนตัวสูงหันมาตะคอกใส่ฉันก่อนจะดึงฉันฉันเข้ามาใกล้
-
ดิน
รอยสักที่ฉันสัก มันทดแทนความเจ็บปวดที่เธอมอบให้ไงล่ะมิรา!!
-
มิรา
อึก
-
ดิน
ที่ฉันสักชื่อเธอไม่ใช่ว่าฉันรักเธอ....ที่หน้าอกด้านซ้ายมันคือเครื่องหมายเตือนความจำว่าหัวใจนี่โดนเธอเหยียบย่ำจนแหลก รูปปีกที่หลังคืออิสระภาพที่ฉันต้องการจะหลุดพ้นจากเธอ!!!!
-
มิรา
โอ๊ย ฮือๆ
-
ดิน
รอยสักสิงโตที่แขน คือการที่ฉันอยากจะแข็งแกร่งและกลับมาแก้แค้นให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำไง!!!
-
มิรา
ฮือๆ
-
คนตัวสูงผลักฉันอย่างแรงก่อนจะลุกขึ้นไปที่ห้องอาบน้ำทิ้งฉันให้นอนกับหัวใจอันบอบช้ำ
-
เวลา 12:00 น.
-
ดิน
อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหม
-
มิรา
.........
-
ดิน
รีบออกมาได้แล้ว อย่าชักช้า
-
ฉันเดินออกมาจากห้องโดยไม่ตอบโต้อะไรเค้าอีก
-
มิรา
........
-
ดิน
จะไปไหน
-
มิรา
กลับหอ
-
ดิน
ใครอนุญาตให้กลับ
-
มิรา
.........
-
ดิน
เธอต้องอยู่กับฉันจนกว่าฉันจะอนุญาต
-
มิรา
ต้องการอะไรอีก....แค่นี้มันยังทำให้นายสะใจไม่พอใช่ไหม!!
-
ดิน
ใช่!! มันยังไม่ถึงครึ่งกับสิ่งที่ฉันต้องเจ็บปวดตลอดหนึ่งปีเต็ม
-
มิรา
แล้วคิดว่าฉันไม่เจ็บปวดเหรอดิน!! อึก
-
ดิน
หยุดร้องไห้ได้แล้ว!! น่ารำคาญว่ะ
-
คนตัวสูงกระชากแขนฉันเข้าไปใกล้ก่อนจะบีบปลายคางของฉันเต็มแรง
-
มิรา
อึก
-
ดิน
มานี่!!
-
มือหนาลากฉันไปที่ลิฟต์แล้วกดไปที่ชั้นใต้ดิน
-
มิรา
จะพาฉันไปไหน!!
-
ดิน
เธอไม่มีสิทธิ์มาถามฉัน!! ถ้าฉันจะพาเธอไปตาย...ก็ยอมรับชะตากรรมซะ
-
มือหนากอดเอวฉันให้เดินตาม ด้วยแรงอันมหาศาลทำให้ฉันไม่สามารถต้านแรงเค้าได้เลย
-
ดินทั้งรุนแรงและป่าเถื่อนกับฉัน และไม่ยอมฟังฉันอีกเลย อึก ฉันเองก็เจ฿ปวดไม่แพ้นายเหมือนกันนะดิน
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
โปรดติดตามตอนต่อไป....🌸🌸🌸
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ไรท์อยากจะขอพูดอะไรสักอย่างนะคะ ไรท์เจอคนที่ลอกนิยายแล้วสองเรื่อง แบบลอกไปเป็นผลงานของตัวเอง บอกตรงๆว่าเจอแบบนี้แล้วรู้สึกเจ็บปวดสุดๆ ผลงานที่เราสรรสร้างกลับถูกขโมยไป ไรท์ขอนะคะอย่าทำแบบนี้อีก เพราะมันทำให้เจ้าของผลงานเสียความรู้สึก
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
และถ้าหากต่อไปนี้ไรท์เจอผลงานของไรท์ไปโผล่ที่ไหนและมีการแอบอ้างเอาผลงานของไรท์ไปเป็นของตัวเองอีก ต้องขอจัดการแบบเด็ดขาดนะคะ ไม่รับคำขอโทษอีกแล้วนะคะ น้องๆที่ทำให้ทุกคนดูเป็นตัวอย่าง
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
ถ้าอยากแต่งนิยายต้องคิดเอง อย่าขโมย!!! มันเป็นพฤติกรรมที่แย่มากๆค่ะ
-
ผลส้ม สีชมพู 🌸🌸
🤬🤬🤬🤬🤬🤬🤬🤬
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น